เรื่องเล่าของข้าพเจ้าความศักดิ์สิทธิ์พระคาถาชินบัญชร

แก้ไขให้แล้วครับคุณพรพิสุทธิ์

ไม่ทราบหายไปได้อย่างไรเหมือนกัน แต่ก๊อปเอามาให้ใหม่ละครับ

 

มิติภูต

เดี๋ยวขอเรียบเรียงเหตุการณ์ก่อนนะครับ เพราะการเขียนยากเอาเรื่องในการอธิบาย
ให้เข้าใจแบบง่ายๆ

เช่นคุณดาให้อ้องนึกในกุศลตนเองแบบไม่ต้องมีคนเอามาให้ หรือมีคนมาจัดวางให้
แต่ให้ปรากฏด้วยอำนาจใจที่สะสมวิบากในกุศลมาก่อน สำเร็จด้วยใจ..

เหมือนแบมือแล้วให้ปรากฏบนมือด้วยใจอธิษฐาน
แและบุญชนิดนี้เธอให้อ้องถือเอาไว้ ภูตต่างมิติพยายามเข้ามาแย่งชิงดู ดูเหมือนหกกระจัดกระจาย ดูเหมือนได้ดูดกลิ่น ดูดกิน แต่ถ้าอ้องไม่ตั้งอุทิศให้

แม้แต่น้ำที่ไหลหกไปที่พื้นกระจัดกระจายและโดนยื้อแย่ง ท้ายสุดก็ไหลมารวมเข้ามาในถ้วยอ้องที่ถือในมือได้ดังเดิม

ในโลกแห่งวิญญาณไม่ปรารถนาเงิน ชื่อเสียง ลาภยศ แต่ต้องการอย่างเดียวคือบุญมาหล่อเลี้ยงใจบาปอกุศลล้วนๆ

นี่หล่ะทำไมวิญญาณจึงชอบคนมีศีลมีธรรม คนมีบุญ ทำทาน สวดมนต์ สมาธิ ภาวนา เพราะมีแต่อำนาจชนิดนี้ที่ช่วยเค้าบรรเทาเบาบางลง
และมีแต่อำนาชนิดนี้ทำให้เค้าพ้นจากสภาพทุกข์ได้

แต่ทุกอย่างก็หนีความจริงไม่พ้นก็คือ วิบากที่ดีที่สะสม ถ้าเค้ามีอ้องช่วยได้
แต่ถ้าไม่มี มันผ่านไปหมด เหมือนไปปลุกคนไข้หนักที่ไม่ยอมรับรู้อะไรเลย
จะช่วยได้อย่างไร

ขอเรียบเรียงและจะส่งให้อ่านสนุกๆนะครับ จริงๆไม่ค่อยอยากจะเขียนเท่าไหร่เรื่องนี้ ซับซ้อนและลึกลับเอาการ แต่ถ้าทำให้เพื่อนๆสนุกๆกันก็ยินดีครับ
อีกทั้งก็ไม่ใช่เรื่องแต่งขึ้นเหมือนจินตนาการ เพราะภพภูมิมิติภพเหล่านี้มีอยู่เสมอของจิตแต่ละประเภทอยู่แล้ว

เราเรียกว่า รูปลักษณะของจิต เสมอภพวงใด เข้มข้น ชัดเจน กลมกลืนในภพไหน จิตชนิดนั้นก็จะโดนดึงดูดไปด้วย กิเลส กรรม วิบาก ที่หนีไม่พ้น...

เดี๋ยวว่างๆจะมาส่งงานให้นะครับ

 

แก้ไขงาน

พอดีคุณพิสุทธิมาอ่านในบทต้นๆ แล้วบางส่วนได้หายไป
อ้องจึงตรวจสอบดูในตอนต้นๆ บางกระทู้ก็หายไปเช่นกัน
อาจจะเป็นเพราะข้อมูลมากขึ้นก็ไม่อาจจะทราบได้

ถ้าเพื่อนๆพบข้อความในกระทู้ที่หายไปช่วยแจ้งอ้องด้วยนะครับ
อ้องจะก๊อปมาแก้ไขให้อ่านกันได้เช่นเดิม
ขออนุโมทนาครับ..

อ้อง( ชัชวาล เพ่งวรรธนะ)

 

อนุโมทนา สาธุ

อ่านมิติภูติที่คุณอ้องเล่าแล้ว ทึ่งกับคุณอ้องที่ติดต่อบางสิ่งได้อย่างดี...

ทำให้นึกถึงแม่ซึ่งใกล้ถึงวันทำบุญครบ 100 วัน ในช่วงอาทิตย์หน้านี้แล้ว ไม่ทราบแม่อยู่สุขสบายดีไหมไม่ติดต่อมาเลย แต่มีความรู้สึกว่าอยู่ใกล้ ๆ (คิดอย่างนี้แล้วมีความสุขดี) ก่อนวันทำบุญ วันทำบุญ หรือหลังวันทำบุญ ขอให้พบแม่ได้พูดคุยให้รู้ว่าสุขทุกข์ประการใดก็จะเป็นบุญยิ่ง

ได้มีโอกาสไปดูแลแม่ตอนป่วยอย่างใกล้ชิดอยู่หนึ่งอาทิตย์ แม่จะไม่ยอมกินอาหารบอกว่าไม่อยากกิน ส่วนหมอบอกว่าไม่มีโรคอะไรเพียงแต่กินอาหารร่างกายก็จะปกติ แม่ไม่ยอมเดินและบอกกับลูก ๆ ว่าเดินไม่ได้ ไม่อยากเดิน เครื่องอุปกรณ์ต่าง ๆ มีให้จะไม่ยอมใช้ ฝืนใจกันก็ไม่พอใจ...
ช่วงที่ดูแลแม่ ตอนกลางคืนก่อนนอนก็ไหว้พระสวดมนต์ นั่งสมาธิ และแผ่เมตตาและอุทิศบุญกุศลตามปกติ (เป็นคนชอบนอนหลังเที่ยงคืนไปแล้ว) นอนอยู่ข้าง ๆ เตียงแม่นอน.. หลับปกติไม่มีฝันเห็นอะไรทั้งที่อยากฝันจังเพราะไปนอนบ้านพี่อยากเห็นเจ้าที่เจ้าทางเพื่อจะฝากแม่บ้าง มีอยู่คืนแม่ตื่นลุกมาก็คิดว่าจะให้พาไปห้องน้ำ.. แม่ถามว่าผู้คนเดินไปไหนกันเยอะแยะ ถามแม่ว่าฝันรึ แม่ก็ชี้ให้ดู มองไปก็ผ่านกระจกกันแสงห้องที่แม่อยู่ ออกไปอีกก็ประตูกระจกและประตูเหล็กหน้าบ้านซึ่งปิดหมดแล้วไม่ได้เปิดไฟไว้ด้วย ไม่เห็นอะไรเลย แม่ยังจะให้ถามพวกเค้าอีก (ตอนนั้นความกลัวไม่รู้ไปไหนหมด ใจมีแต่อยากจะดูแลแม่เท่านั้น) จึงบอกแม่ไปว่าเค้าคงไปเที่ยวไหนกันอย่าไปสนใจเค้าเลย (ตอนนั้นไม่ได้นึกถึงการแผ่ส่วนกุศลให้พวกเค้า) แม่ก็นอนต่อได้... บางคืนก็ว่ามีคนร่างใหญ่โตใส่เสื้อม่อฮ่อมใหม่สีกรมท่าเดินไปมาที่ประตูห้อง ก็บอกว่าคงเป็นเจ้าที่มาดูแล เพราะตรงข้างห้องมีตี้จู้ตั้งอยู่...บางคืนก็ว่ามีผู้หญิงมีเด็กบอกลักษณะท่าทางด้วย สังเกตแม่จะพอใจเวลาตอบให้รู้ว่ารับรู้กับแม่ด้วย...ที่บ้านพี่ชายจะใส่บาตรตอนเช้าที่หน้าบ้านประจำ เมื่อกลับไปทำงานแล้วจะโทรไปเตือนพี่น้องที่ดูแลให้พาแม่ใส่บาตรให้ได้ น้องบอกว่าแม่ชอบให้พาไปใส่บาตรมาก มีอยู่วันหนึ่งนึกได้ก็โทรไปบอกน้องว่าให้แม่อุทิศให้เจ้ากรรมนายเวรของแม่ด้วย เพราะเห็นแม่บ่นว่าปวดขามากแทบทนไม่ไหว แม่บอกกับน้องว่าจริงด้วยแม่ทำบุญทีไรก็ไม่ได้ให้เจ้ากรรมนายเวรเลย...น้องจะเปิดเพลงธรรมะ และบทสวดมนต์ทีส่งไปให้แม่ฟังบ่อย ๆ ก่อนนอนก็พาสวดมนต์ และชินบัญชร ณ คืนหนึ่งน้องได้จับมือแม่พาสวดชินบัญชรและแปลด้วย ปกติจะสวดธรรมดา และคืนนั้นประมาณตีสองกว่าพี่ก็สวดมนต์ นั่งสมาธิ คราวนี้แผ่เมตตาและอุทิศบุญกุศลโดยเอ่ยชื่อพี่ซึ่งเป็นลูกและเอ่ยชื่อแม่ (ปกติจะเอ่ยว่าข้าพเจ้า..พ่อ..แม่..) และเช้าวันนั้นแม่หลับยาวไม่ตื่นมาใส่บาตรอีกเลย.
:z13 (f) ;9k

 

ขออนุญาติไปวัดก่อนครับ

พอดีช่วงนี้พระธรรมทูตยังปฏิบัติกันอยู่
เกือบครึ่งเดือนละครับที่ไปถวายอาหาร และสังฆ์ทานแด่พระภิกษุสงฆ์
ขออนุโมทนาในกุศลร่วมกันด้วย

ส่วนสามเณรก็ลาสิกขากันแล้วเมื่อวานก่อน
อ้องขอไปวัดก่อนนะครับ

 

ขอบพระคุณค่ะ คุณอ้องที่ช่วยแก้ไขส่วนที่ขาดไป สนใจเรื่องถอดจิตไปหาเตี่ยเพราะ ดิฉันก็เสียพ่อไปประมาณเกือบ 3 ปีได้ ก็อยากจะรู้เหมือนคุณอ้องนั่นแหล่ะว่าท่านสบายดีมั๊ย เป็นไงบ้าง คิดถึงท่านเหลือเกิน ได้แต่ทำบุญอุทิศส่วนกุศลไปให้อยู่บ่อยๆ
ชอบอ่านเรื่องที่คุณนำมาบอกเล่า อ่านแล้วเพลินสนุกดี ขออนุโมทนาบุญด้วยค่ะ

 

มิติภูต

การเข้าไปในสมาธิหรือการพบเห็นสิ่งใดก็ตามให้ย้อนจิตมาถามตนเอง
ว่ากำลังเข้าไปปรุงแต่งนิมิต หรือฝันซ้อนฝันกันแน่

ในขณะที่อ้องยิ้มให้กับวิยะดา ใจอ้องก็ไหลย้อนไปดูใจตนเอง ถามสติตนเอง
ในขณะที่กายละเอียดมันตื่นเต็มตัว ก็ไม่ต่างจากการที่อยู่บนโลกและกำลังคุยกับใครซักคน เหมือนเจอดาราที่ชอบมากๆ เหมือนพบเห็นคนที่อยากพบและได้เจออย่างไม่คาดฝัน อ้องเองก็ไม่ใช่นักกรี๊ดกร๊าดดีอกดีใจ

 

มิติภูต

โลกมนุษย์..
คนบนโลกมีสภาพของธาตุทั้ง๔ปรากฏ ธาตุมีสภาพการเปลี่ยนแปลงอยู่เสมอ
จึงต้องมีการเบียดเบียนและแลกเปลี่ยนในรูปแบบของพลังงานอยู่ตลอดเวลา

มิติภูต...
เป็นมิติที่ปราศจากธาตุ แต่เป็นมิติที่ใจไปสร้างขึ้นด้วยอำนาจแห่งอกุศล สร้างรูปสมมุติด้วยใจ เสวยกรรมด้วยใจ

 

มิติภูต

[FONT=&quot]ที่อ้องไปวัดทำบุญทุกวันในช่วงนี้ก็เพื่ออนุเคราะห์กํบเพื่อนๆร่วมทุกข์ที่[/FONT] [FONT=&quot]พอจะเกื้อกูลได้ ในช่วงที่จิตรวมเข้าสมาธินั้น เวลาพระภิกษุสงฆ์ ให้พร ยถา[/FONT] [FONT=&quot]สัพพี เพื่อกรวดน้ำให้สรรพสัตว์นั้น[/FONT]

[FONT=&quot]อ้องนำเอากำลังตรงนี้ เหมือนถ่ายเทและแผ่เข้าไปในสถานที่แห่งนั้น เหมือนให้พระภิกษุสงฆ์ทั้ง[/FONT]92[FONT=&quot]รูปที่มีอำนาจของสมาธิ ภาวนา เกื้อหนุน[/FONT]
[FONT=&quot]อนุเคราะห์ให้กับสรรพสัตว์ที่พอจะช่วยได้ก็เพียงนั้น...[/FONT]

[FONT=&quot]อ้องเพียงแต่นำกำลัง[/FONT] [FONT=&quot]เหมือนนำพาเอาคำสวดมนต์ให้ไปก้องกังวานเพื่อปลุกจิตวิญญาณที่พออนุเคราะห์[/FONT] [FONT=&quot]ได้ทั้งหลายที่มิติภูตแห่งนั้น[/FONT] [FONT=&quot]เพื่อปลุกให้เค้าตื่นขึ้นมาจากกระแสแห่งความร่มเย็นของพุทธศาสนา[/FONT]

[FONT=&quot]สิ่ง[/FONT] [FONT=&quot]เหล่านี้อ้องจะเล่าต่อไป แต่ขอคั่นด้วยรูปภาพ เพราะพรุ่งนี้[/FONT] [FONT=&quot]พระธรรมทูตก็จะถึงเวลาที่เข้ากรรมฐานเก็บตนพัฒนากายและจิตครบตามวันที่ท่าน[/FONT] [FONT=&quot]มาภาวนาและก็คงจะกลับกันไปแล้ว[/FONT] [FONT=&quot]ก็เลยขอนำภาพมาฝากนิดหน่อยครับ[/FONT]







[FONT=&quot]ขออนุโมทนาในกุศลร่วมกันด้วยครับ...[/FONT][FONT=&quot]<o></o>[/FONT]

 

ขอกราบอนุโมทนาสาธุบุญกับคุณอ้องทั้งหมดทั้งมวลด้วยค่ะ สาธุ้ สาธุ..._/|\_

 

มิติภูต

ลูกที่ถูกพ่อแม่กอดด้วยความรักแท้บริสุทธิ์...

ย่อมมีความรู้สึกอบอุ่นเป็นสุข ร่มเย็นสบายใจ ยามที่ลูกเจ็บไข้ตกใจ ถ้าพ่อแม่
ได้กอดและปลอบใจก็จะเหมือนความหวาดกลัว ความทุกข์กายจะหายลงไปได้ไม่มากก็น้อย นี่เป็นพรหมวิหารธรรมของพ่อแม่ที่ให้ลูก

 

ขออนุญาติไปวัดครับ

วันนี้วันสุดท้ายที่ท่านจะปฏิบัติ์กรรมฐานและออกกรรมฐานในวันนี้
ก็คงไปถวายเพล แก่หมู่พระภิกษุสงฆ์
ขออนุโมทนาในบุญทานนี้ด้วยกันนะครับเพื่อเป็นวิบากที่ดีสะสมเอาไว้ในองค์แห่งภพ เวลาที่กระตุ้นเตือนและปลุกให้ตื่นจะได้ง่ายเพราะมีสิ่งที่ดีลองรับ

ขอให้อนุโมทนาด้วยใจบริสุทธิ์ เมื่อสำรวจใจตนเองปราจาก โลภะเจตสิกก็จงอนุโมทนาด้วยความร่มเย็นเป็นสุขเพราะได้เห็นความดีของกันและกันนะครับ

สาธุ อนุโมทนา...

 

มิติภูต

"ขอให้ปลดปล่อยกายและใจให้สบายๆ ภวังค์จิตเป็นจุดกำเนิดชาติ ย่อมเป็นจุดรักษาชาติ จะไปดี จะไปร้าย ก็อยู่ที่จิต จิตไปจับยึดอารมณ์ใด อารมณ์นั้นเสมอภพใด มันจะเข้าไปปฏิสนธิจิตที่นั่นทันที โดยไม่มีสิ่งใดกีดกั้นได้ และอารมณ์นั้น

 

มิติภูต

อ้องมองไปรอบๆบริเวณแห่งมิติที่แสนจะพิสดาลแห่งนี้
ท้องฟ้าอึมครึมไร้เมฆหมอกแต่หม่นหมองสี ไล้้เหมันต์ จันทรา
ไล้แสงสว่างอันสดใส จริงๆดินแดนแห่งนี้น่าจะดำมืดหมองมัวเหมือนดั่งอบายลึกๆ

 

มิติภูต

"ชีวิตนั้นคืออะไรกัน..

มนุษย์ในยามที่มีชีิวิตต่างก็ไม่สนใจความจริงอันเป็นสัจธรรมแห่งชีวิตคืออะไร
แต่ยามเมื่อความจริงมาเยือน ยามที่ชีวิตถึงกาลเวลาแห่งความตายเข้ามาเยือน
ต่างก็ดิ้นรนหนีความจริงชนิดนี้ไม่พ้น...

มิติภพภูมิ ชีวิตภายหลังความตายมีความอัศจรรย์เพราะมีสิ่งที่จะส่งผลให้ดีเป็นเลิศและส่งผลให้เลวร้ายอย่างคาดไม่ถึง

พระพุทธองค์ทรงสอนเรื่องกรรมเพื่อความไม่ต้องเดือดเนื้อร้อนใจทั้งโลกนี้และโลกหน้า พระองค์ทรงแสดงภพภูมิว่าทำกรรมสิ่งใดก็จะไปภพแห่งนั้น กรรมชนิดใดส่งผลทั้งดีและเลว พระพุทธองค์ไม่ได้สอนให้แก้กรรม ทรงสอนให้รู้เพื่อไม่เดือนร้อนตน และทรงสอนความจริงคืออริยสัจเพื่อความพ้นไปจากกรรมทั้งมวล...


ถ้ามนุษย์ทราบว่า ...

มีกายที่ละเอียดกว่ากายมนุษย์ มีอายุขัยที่ยาวนานมหาศาล เหมือนเสวยสุขปราณีต ปิติอันละเอียด แค่เพียงรักษาจิตให้ผ่องใส ไม่มัวหมอง ไม่เบียดเบียน
มนุษย์หลังจากสิ้นภพนี้ไปจะได้ร่างกายที่ละเอียดกว่านี้ มีอัตภาพที่ยาวนาน

เช่นเดียวกับเสือกินสัตว์ ถ้าไปบอกมันว่าจงรักษาศีล นั่นก็เท่ากับทำลายชีวิตของมันลง ตัวมันย่อมไม่ต้องการทำลายตัวมัน ทำลายชีวิตที่ยังมีความสุขในการเบียดเบียนผู้อื่น

มนุษย์ที่มีสำนึก สัตว์ที่มีสำนึก ย่อมมีน้อยต่อน้อยนัก

มนุษย์จึงหาหาได้ยากที่จะเข้าหาธรรมะ
เพราะต้องผจญทุกข์ รู้ทุกข์

ใครรู้แจ้งซึ้งตัวตน
ใครรู้แจ้งซึ่งยมโลก
ใครรู้แจ้งทั้งโลกนี้พร้อมกับเทวโลก
ใครรู้แจ้งซึ่งพระธรรมบทแห่งพระพุทธองค์
ย่อมละอัตภาพนี้เสียได้ เปรียบเสมือนความสว่างขับไล่สิ่งที่มืดบอดออกไป
ด้วยความรู้แจ้งที่กายและจิตสลัดคืนให้กับธรรมชาติที่ไปกอดยึดมานับเวลาอันนานแสนนาน..."

อ้องหันไปสอนธรรมะเหมือนพี่สอนน้องให้คุณดาเพื่อยังประโยชน์ในภายภาคหน้า ในขณะคุณดาก็ยกมืออนุโมทนาสาธุการด้วยใจปิติสุข

 

มิติภูต

เทวธรรม...

พระพุทธองค์ตรัสสอนว่า"บุคคลใดสมบูรณ์ด้วยหิริโอตัปปะ ตั้งมั่นอยู่ในกุศลธรรม
เป็นคนมีใจสงบ เป็นผู้มีสัปปุริสธรรม ปราชญ์ทั้งหลายกล่าวว่าเป็นผู้มีเทวธรรม"

ความที่เป็นที่รัก เป็นที่พึ่ง ความพึงพอใจในเงาไม้แห่งความร่มเย็น อุดมคติที่ตรงกัน จิตที่เสมอเหมือนกัน เหตุผลที่ใกล้เคียงกัน การเสียสละที่พึงพอมีใกล้กัน

เนื่องจากการอุทิศกุศลนั้น คุณดาไปเห็นกุศลของอ้องและชื่นชมยินดีในกุศลผลบุญของอ้อง หยั่งรู้ในกุศลของอ้อง และเกิดเลื่อมใสในกุศลผลบุญจึงตั้งจิตเข้าไปในภพภูมิ วิมานถิ่นเดิมเพื่อรอวันอ้องกลับไปเสวยบุญ เพื่อเป็นน้ำหล่อเลี้ยงจิต

ยังความสุข ความร่มเย็นเหมือนพี่และน้องที่มีจิตใจเสมอเหมือนใกล้เคียงกันและกัน สัตว์ทั้งหลายมีกรรมเป็นผู้ให้กำเนิด มีกรรมเป็นเผ่าพันธ์ มีกรรมเป็นพวกพ้อง
จิตทีเสมอเหมือนกันและกันย่อมกลมกลืนเข้าหากันอันเป็นธรรมชาติของจิต

เทวบุตรและนางฟ้ายิ่งอยู่ในชั้นที่สูงไปด้วยคุณธรรมอันปราณีต ย่อมมี ศรัทธาในพระรัตนตรัยอันดี มีศีลรักษา มีหิริ มีโอตัปปะ มีสุตะ มีจาคะ มีปัญญา ความปราณีตแห่งอริยทรัพย์ก็ย่อมละเอียดไปตามคุณธรรม

ความหื่นกระหาย ความหิิวอารมณ์ ความละโมภ โลภหลง
ถูกอำนาจแห่งคุณธรรมรักษา ด้วยเพราะความเคยชินในยามเป็นมนุษย์ก็ได้
เพียรชอบในการรักษาคุณธรรมแห่งตน

เมื่อมาเสวยบุญอันเป็นความดีที่ได้กระทำมา ย่อมมีความแตกต่างจากเทวดาที่อยู่ใกล้มนุษย์โลกมากนัก

มนุษย์จึงมีกายซ้อนๆกันอยู่ตั้งแต่กายอบาย เปรต อสูรกาย สัตว์ มนุษย์ เทวดา
พรหม รอแค่วันสิ้นภพ อำนาจแห่งกายชนิดนี้จะแสดงอำนาจในฐานภวังค์จิตเป็นคตินิมิตปรากฏเกิดขึ้น เชื้อฟืนกองใหม่ก็จะจุดขึ้นมาเสวยระยะเวลาตามกรรม
ที่สะสมมาไว้ที่จิต...

สายลมอ่อนๆแผ่วพริ้วๆมาวนเวียนรอบกายอ้องและคุณดาเป็นไปตามกุศลของนางฟ้าที่มักจะเสวยความสดชื่นเป็นนิจ ทั้งๆที่โดยรอบไม่ปรากฏลมพัด
แต่อ้องรู้สึกถึงสายลมอ่อนๆไหวๆที่สดชื่นในระดับที่คุณดาชื่นชอบ ทั้งเย็นสบาย สะอาด สดชื่นและมีกลิ่นหอมอบอวนไปด้วยศีลที่รักษา

เวลานี้คุณดาเหมือนคนที่เกิดใหม่กำลังรับรู้ผัสสะที่กระทบทางอายตนะที่ละเอียดอย่างมหัศจรรย์ เพราะสิ่งที่เคยมองไม่เห็นก็เห็นได้ด้วยให้ความสว่างนำทาง
ทั้งแสง สี ที่ปรากฏมีความเหลื่อมล้ำแพรวพรายไปทุกอณูของแสงสี

วิญญาณแห่งอายตนะทั้ง๖เปิดตัวรับสภาพที่ละเอียดปราณีต ลุ่มลึก เพียงแต่ว่าตอนนี้ คุณดากำลังมาอยู่ในดินแดนที่อึมครึม หมองหม่นไปด้วยสภาพแห่งความทุกข์ แต่เธอก็ไม่ท้อแท้ต่อการเป็นเพื่อนร่วมทางกับอ้อง

นี่ก็เพราะเธอมีใจเสียสละแทนที่จะละไปที่ภพภูมิอื่นตั้งนานแล้วตั้งแต่ตื่น แต่ก็ขอยื่นมือช่วยเหลือเพื่อนๆที่นอนจมกับกองทุกข์ ไม่หนีหน้าไปไหน กุศลของเธอ จิตของเธอ เหตุและผล การเสียสละ ที่เสมอกันกับอ้อง จึงดึงดูดเป็นวิบากร่วมเข้ามาพบกัน ณ ดินแดน แห่งมิติภูตที่นี่...

 

สาธุในคุณธรรม...และสาธุในคุณแห่งพรหมวิหารธรรมที่อามีนะคับ

oishi_สาธุในคุณธรรมอันดีงามของอาอ้องด้วยนะคับ....*-* การให้ในโลกของวิญญาณเป็นการให้ที่บริสุทธิ์โดยแท้เพราะเป็นการให้ที่เราเองไม่ต้องการจะหวังสิ่งใดตอบแทนจากเค้า
เหล่านั้น..ขอเพียงแต่หวังให้เค้าเหล่านั้นเป็นสุขและรู้สึกตัวตื่นขึ้นมาจากฝันร้ายที่คอยแต่จะทำร้ายเค้าซ้ำแล้วซ้ำเล่า...อานุภาพแห่งพรมวิหารช่างน่าชื่นใจและอัศจรรย์จริง...หวังเพียงสักวัน..หลานจะได้ทำหน้าที่นี้ได้บ้าง....สุขใจจริงๆ....สาธุนะคับอา....*-*(f)

 

ความฝันที่ปรุงแต่ง..หรือสัญญาที่ผูกพัน...*-*

;k01อ้อ!..เบนซ์อยากจะรบกวนถามอาอ้องซักเรื่องหนึ่งอะคับเกี่ยวกับความฝัน..เบนซ์ไม่เค้าจัย
ว่าทำมัยทุกครั้งที่เบนซ์นั่งสมาธิต่อเนื่องกันบ่อยๆ..มักจะฝันเกี่ยวกับพระ..และสถานที่โบราณๆ..บางครั้งจะเป็นเทวลัยบ้าง..ฝันเห็นตัวเองเป็นผู้กระทำพิธีกรรมที่สำคัญเกี่ยวกับเทวลัย..แต่ก้น่าแปลกตรงที่..ในความฝันทุกครั้งจะพบเจอแต่สถานที่เป็นแบบโบราณสถาน
ที่เก่าแก่..บ้างก็เป็นวัดเก่า..หลวงตาแก่ๆที่จัยดี....และก้แปลกอีกเหมือนกันตรงที่ทุกครั้งที่หลานฝันจะพบเจอแต่พระที่ท่านเป็นเจ้าอาวาส..หรือไม่พระองค์นั้นก็ต้องมีความสำคัญกับพิธีกรรมนั้น..อยู่ตลอดเวลา..อีกทั้งตัวเราเองก้เหมือนจะสนิทคุ้นเคยกับท่านเหล่านั้นซะเหลือเกิน..มันเป็นเพียงความรู้สึกอะคับคุณอาอธิบายไม่ถูกเหมือนกัน....หลานไม่แน่จัยว่าสิ่งเหล่านี้เกิดจากสัญญาเก่าตัวเดิม..หรือมันเป็นเพียงอาการของจิตที่ฟุ้งเฟ้อ...หลานขอความกรุณาอาอ้องรบกวนอธิบายสิ่งเหล่านี้ให้หลานได้คลายความคลางจัยหน่อยอะคับ...อาจจะนอกเรื่องไปบ้าง..แต่ขออาอ้องอย่าได้ถือสา...ขอบพระคุณคับคุณอา..*-*oishi_

 

ตอบเบนซ์

ความฝันบางครั้งก็เกิดจากอดีตกรรมที่พัวพัน
บางครั้งก็เป็นเรื่องของการสื่อเข้ามาถึงเพื่อนต่างมิติ
บางครั้งก็จริงและไม่จริงเป็นการปรุงแต่งสัญญาภายในภวังค์จิต
คนฝันจึงมีภวังค์ถี่ยิบไหลลื่นดูดเข้าหา ทิ้งขันธ์๕ในสิ่งหยาบของโลก
เข้าไปเสวยอารมณ์เดิมในอดีตกรรม

บางครั้งฝันที่เราไปเห็นก็เป็นจริงขึ้นมาในโลกอนาคต เป็นลางบอกเหตุ
บางครั้งก็เป็นการผูกพันและจดจำความสำคัญที่ติดตรึงใจในอดีตภพที่ผ่านมา
เช่นเห็นสถานที่หรือตัวบุคคลที่ไม่เคยเห็นเคยไปแต่มาปรากฏในฝันได้

สิ่งที่กระทบใจ ฝังใจ บางครั้งก็อาจจะตื่นโดยการถูกปลุกในฝันก็ได้แม้ขณะตืื่นก็
ยังอาจจะระลึกถึงอดีตกรรมว่าเคยอยู่ที่สถานที่แ่ห่งนี้

สามารถเดินไปสถานที่ๆชาตินี้ไม่เคยไปมาเลยและบ่งบอกตำแหน่งซอกซอย
ได้อย่างประหลาดใจก็มี

สิ่งเหล่านี้คือ บันทึกความทรงจำที่มีโอกาสผุดขึ้นมาได้เสมอ เป็นสัญญาชนิดหนึ่งถูกต้องแล้ว

ส่วนจะจริงหรือไม่จริงเราต้องจับประเด็นสำคัญและตีความด้วยตัวเราเองครับ

 

มิติภูต

"ความเงียบเหงา ความอ้างว้างเปล่าวเปลี่ยว ความซึม ทื่อ แข็ง มึน งง
จับต้นชนปลายไม่ถูก เหมือนป่วยไข้ เบลอๆ เป็นสภาวะของวิญญาณในมิติภูตแห่งนี้ค่ะ" คุณดาเริ่มอธิบายรายละเอียดของมิิติภูตแห่งนี้