เชิญเข้าร่วมสนทนาพิเศษเรื่อง มิติ ความฝัน ชาติภพ จิตวิญญาณ โดย @โนวา อนาลัย@ [Writer]

สนใจความฝัน ของคุณJINTAWADEEเป็นพิเศษ อันว่าความฝันในช่วงวันเข้าพรรษานั้น จากประสบการณ์ของสงบ ที่เคยบันทึกเอาไว้ ถ้าเป็นความฝันถึงสิ่งของหรือสถานที่ ที่เกี่ยวกับพระพุทธศาสนานั้น ในช่วงวันนั้นจะฝันถึงสถานที่เดิมทุกปี และเมื่อนำความฝันนั้นมาพิจารณา จะปรากฏว่ามักเป็นอดีตที่นานมาก(ย้ำว่านานมาก)มาแล้วและเรื่องราวค่อนข้างต่อเนื่องกัน คุณJINTAWADEE ลองกลับไปอ่านความฝันในช่วงนี้ของปีก่อนๆดูนะค่ะ เผื่อจะเรียบเรียงเรื่องราวบางอย่างได้อย่างลงตัว

 

เมื่อคืนวันที่ 15/7/52 ฝันว่า..ที่บริเวณทางรถไฟแห่งหนึ่งมีชายวัยแก่แต่งตัวเหมือนชาวชนบททั่วไปมีผ้าขาวม้าคาดพุงผิวหน้าออกมันแดง ๆ ด้วยเหงื่อไคลผมเผ้ากระเซิงนั่งหลังพิงเสาไม้ไผ่ในที่โล่งแจ้งกำลังหลาวไม้อยู่ห่างจากบนทางรถไฟลาดลงมาเป็นเมตร ๆ และที่บนริมทางข้างรางรถไฟตรงนี้ก็มีเด็กน้อยวัยไม่ถึงขวบนั่งอยู่ในรถเฉพาะแค่ตัวเด็กที่ใช้เท้าถีบซึ่งไม่มีแฮนด์คอนโทรล ระลึกด้วยจิตว่าหนูคนนี้เป็นหลานชายของตะแกนี้แหละแต่ก็ปล่อยปละละเลยไร้การดูแลเอาใจใส่ ขณะยืนคิดว่าลุงแก่คนนี้อยู่หันกลับมาอีกทีร่างชายพิการวัยกลางคนมาจากไหนไม่รู้นั่งอยู่ในรถแต่เป็นรถสำหรับผู้พิการหยุดอยู่ข้างหลังใกล้กันกับรถหนูน้อยนั่นเลย แล้วเอามือไถ ๆ ล้อรถเข็นของตัวเองพร้อมกับดันตัวไปข้างหน้ากระเดิก ๆ มันทำอะไรของมัน และแล้วไม่ทันการรถเข็นของชายพิการกระแทกชนรถหนูน้อยคว่ำเด็กหลุดกระดอนจากที่บนนั้นกลิ้งลงมาอย่างรวดเร็วผ่านก้อนกรวดแหลมที่ก่อไว้ไม่เสมอกันฉันรีบวิ่งเข้าไปรับไว้ทันสองมือก่อนที่ร่างกายจะกระทบพื้นแข็ง(ถึงกระนั้นเด็กต้องได้รับบาดเจ็บแน่เนื้ออ่อน ๆกับหินก้อนคม)แล้วอุ้มขึ้นมากอดไว้กับอกคิดอย่างใจหายว่าเด็กตายหรือเปล่านะและจะคิดอะไรต่ออีกก็ต้องพิศวง! หนูยังไม่ตาย เด็กสื่อทางจิตให้ฉันรู้ เปลี่ยนท่าอุ้มมองหน้าเด็กอย่างไม่เชื่อใจตัวเองและพูดเสียงออกไปว่าอะไรกันหนูรู้ด้วยหรือว่าฉันคิดอะไรอยู่ แกบอกว่ารู้ แล้วฉันก็ถามต่อว่ารู้ไหมตอนที่หนูกลิ้งตกลงมานั้นหนูกลัวหรือเปล่า เด็กตอบว่าไม่กลัวหรอกเพราะมีแม่ซื้อผู้สูงศักดิ์คอยดูแลหนูอยู่ ฉันคิดในใจช่างน่าทึ่งจริง ๆที่เด็กวัยแค่นี้สามารถพูดและสื่อทางจิตให้ฉันรู้ได้ด้วย ฉันยิ้มอย่างเอ็นดูหยอกล้อเล่นก็อุ้มแกไว้อย่างนี้พาเที่ยวซะเพลินทีเดียว./<O</O
<O</O
ก่อนนอนไวด์ฮาร์ทตั้งจิตว่าถ้าฝันจะฝันอะไรก็แล้วแต่ขอให้ปากได้ถามออกไปต้องให้รู้ให้ได้ว่ามันคืออะไร อย่างไรให้แน่ชัดให้มันฝังเข้าไปในจิตวิญญาณอย่างแน่วแน่ด้วยเถิด (ไวด์ฮาร์ทตั้งจิตตั้งใจอย่างนี้แหละซึ่งมันก็ได้ผลดีพอสมควร) เลยบอกเล่าสู่กันฟังไม่ลับค่ะ ไม่ทราบเหมือนกันว่าทำไมจึงชอบฝันถึงเด็กบ่อย ๆ ยิ่งถ้าเป็นเด็กดื้อเด็กซนไวด์ฮาร์ทยิ่งชอบ อิอิ ก็มันจริงนี่นา<O</O

 

เข้านอนประมาณตีสี่หลับฝันว่า..ภาพตัดมาฉันเจอเพื่อนหญิงคนหนึ่งในรถเมล์เรานั่งคู่กันเพื่อนถามว่าเธอกำลังจะไปไหนฉันบอกว่าก็นั่งรถเล่นไปเรื่อย ๆ เพื่อนทำท่าคิดและบอกว่าเอางี้เราไปสมัครเรียนทำดอกไม้ประดิษฐ์กันไหมฉันเห็นดีด้วย เมื่อมาถึงสถานที่สอนเราก็นั่งตามโต๊ะที่เขาจัดให้แต่นั่งห่างกันมากและมีคนเอากระดาษข้อสอบมาแจกฉันยังคิดสงสัยไม่หายทำไมต้องมีการสอบด้วยหล่ะ พอคิดเสร็จเสียงเพื่อนที่มาด้วยกันร้องเสียงดีใจสุดพูดดังลั่นห้องว่าไชโยฉันได้คะแนนเต็มสามสิบสามคะแนน ฉันก็เอเพิ่งจะมาสมัครเรียนแล้วมันจะสอบได้คะแนนตอนนี้ได้อย่างไร กระดาษข้อสอบก็ยังไม่ได้ทำฉันก้มดูกระดาษสอบที่ฉันถืออยู่ปรากฎว่าเป็นกระดาษข้อสอบเก่าที่ให้คะแนนไว้แล้วเป็นเลขสัดส่วนที่แปลกเพราะแทนที่คะแนนที่ได้เกือบเต็มมันอยู่ใต้ขีดขั้นคือยี่สิบแปดคะแนนแต่คะแนนเต็มสามสิบสามคะแนนมันกลับไปอยู่บนเส้นขั้นนั้น ช่วงคิดพิจารณาอยู่นี้ก็มีคนส่งกระดาษข้อสอบใหม่มาให้ทำอีก(ความรู้สึกเคยชินเวลาทำข้อสอบไม่ได้มักส่งกระดาษเปล่า)ก็ลุกไปถามเพื่อนแต่ปิดไม่ยอมบอกฉัน ๆ เดินกลับแต่ไม่ได้กลับไปที่โต๊ะฉันก็เดินสำรวจภายในห้องเจอเข้ากับห้อง ๆ หนึ่งที่ผนังห้องแขวนถุงผ้ากระสอบขนาดเล็กกลางเก่ากลางใหม่ที่ปากถุงเป็นเชือกใช้รูดปิดเปิดเรียงกันเป็นแถว ๆ ยาวลงมาอยู่มากมายไม่รู้ว่าเป็นอะไรมั่งในถุงผ้าแต่ละถุงไม่คลายสงสัยใช้มือคลำ ๆ ดูจากถุงแรกซ้ายบนสุดซึ่งอยู่ในลักษณะเชือกถูกรูดขยายตึงแขวนอยู่จึงเห็นรูปสัญญลักษณ์เป็นยันต์กันไว้บนผ้าคิดจะเปิดถุงดูพอดีมีเสียงคนเรียกว่าแม่กับน้องสาวมารับกลับบ้านแต่ก็ไม่ทิ้งความสงสัยไว้ที่ห้องนี้ เดินออกมาผ่านครูหนุ่มซึ่งเป็นเจ้าของสถานสอนด้วยนั่งอยู่ก็ไม่พูดไม่กล่าวทักทายฉันกับเพื่อนเสียแต่ตอนแรก เห็นเขาแวบเดียวทีริมฝีปากล่างคล้ำ ๆ ของเขามันเปล่งบวม ๆ แถมมีจุดดำเล็ก ๆ ฝังอยู่เป็นรอยพร้อยดูน่าเกลียดมากเหมือนแสยะยิ้ม พวกเราออกมาจากที่นั่นแต่เพื่อนกลับไปก่อนหน้านั้นแล้วภาพถัดมาเห็นน้องสาวนั่งอยู่กับผู้ชายแก่ผอมผมหงอกขาวโพลนไปทั้งหัว ใบหน้าขาวซีดเหี่ยวย่นใส่เสื้อยืดสีขาวกางเกงลายทหารนั่งเอาขาข้างหนึ่งชันเข่าหันหน้าหาน้องฉันในห้องแคบ ๆ ดูซอมซ่อมที่บ้านหลังหนึ่งที่ไหนสักแห่งซึ่งรกร้างบอกความรู้สึกถึงความไม่ชอบมาพากลว่ามันกำลังใช้เวทมนต์กับน้องสาวฉัน ๆ ซึ่งยืนอยู่ข้างหลังน้องสาวคิดปกป้องจากความชั่วร้ายของมันสั่งมันด้วยเสียงหนักเอาจริงว่ามึงออกไปจากที่นี่เดี๋ยวนี้ อย่ามาให้กูเห็น แล้วจ้องมันไม่กระพริบอย่างเตรียมพร้อมถ้าเกิดมันใช้มนต์ดำกับฉัน มันผงะหลังไปนิดแล้วหายวับไปกับตา./<O</O

 

ความฝัน

เช้าวันที่ 17/07 ได้เดินทางไปบ้านอาจารย์ท่านหนึ่งที่จินตวดีเคยเป็นลูกศิษย์ท่านและภรรยาให้การต้อนรับอย่างดี ท่านได้เดินตรงมาหาจินตวดีพร้อมบอกว่า ถ้าเธออยากรวยให้เขียนสัญลักษณ์นี้ไว้ที่บ้าน และ ในกระเป๋าจะทำให้มีทรัพย์มิได้ขาด เราก็มองพร้อมมองไปรอบ ๆ บ้านที่มีลักษณ์ไม่ได้ร่ำรวยออกทรุดโทรมด้วยซ้ำ จึงคิดในใจว่าถ้ามันทำให้รวยจริงทำไมท่านจึงไม่ทำเองล่ะ เราจึงได้แต่มองคิด แต่มิได้เชื่อ พอตื่นมาคิดถึงตอนนี้แล้วคิดว่าเออ สามารถใช้สติเป็นเหตุเป็นผลได้ในความฝันแล้วแฮะ
ความฝันนี้จึงมีลักษณะอุมาอุปมัยสอนถึงความเชื่อ


ภาพตัดไปที่คนเป็นภรรยา เมื่ออธิบายเราถึงสัญลักษณ์แห่งความร่ำรวยนั้นแล้ว จึงได้ให้เราไปอาบน้ำ พอเราเข้าไปในห้องน้ำมองเห็นมันสกปรกมาก จึงได้เดินออกมาให้ลูกชายเจ้าของบ้านไปเข้าก่อน ในที่สุดเราจึงเดินออกมา คนที่เป็นภรรยาพยายามจะเอาฝรั่งมาให้เราเป็นของฝาก ขณะที่แกกำลังหยิบฝรั่งนั้นภาพปรากฏเป็นแกกำลังหยิบมาจากรถขายของสามล้อคันหนึ่งซึ่งมีเจ้าของ เราก็คิดในใจว่า ไม่ดีเลย ไม่ใช่ของตัวเองซักหน่อยเหตุใดจึงนำมาเป็นของตนเองเยี่ยงนี้ เราจึงไม่รับ ก้าวเดินต่อไป

ภาพตัดไปเห็นการเต้นรำของคนกลุ่มหนึ่ง เราประทับใจการเต้นอันคล่องแคล่วของเด็กอายุ 11 ขวบท่านหนึ่ง แต่สักพัก เราเบนความสนใจไปยังลูกสาวคนเล็กสุดของเราที่กำลังหัดเต้นเช่นกัน

ฝันวันเช้าวันที่ 18
เราเข้าไปอยู่ในเหตุการณ์หนึ่งดำเนินเรื่องราวเหมือนหนังเลยแต่ในขณะเดียวกันก็ให้ความรู้สึกสมจริงเหมือนชีวิตจริง ๆ ทุกประการคือ มี รัก โลภ โกรธ หลง ตอนจบของความฝัน ภาพที่เห็นกลายเป็นหนังสือนวนิยายเล่มหนึ่ง ซึ่งใบท้ายสุดของหนังสือเป็นคำส่งท้ายเขียนว่า "บ้านหลังนี้สร้างขึ้นมาเพื่อให้ทุกท่านแวะมาเยี่ยมเยือน ทักทาย พักผ่อนกันด้วยไมตรีจิต หวังว่าทุกท่านจะได้มาเยี่ยมเยือนกันด้วยความรัก" จำได้ว่าเขียนประมาณนี้แหละ

 

"เมื่อเธอคิดว่า"ชีวิตเป็นเรื่องจริงจัง"
เธอมักจะเก็บสิ่งที่เธอเคยคิดเคยทำเมื่อยามเยาว์วัยไว้เบื้องหลัง
มันทำให้เธอสูญเสียความคิดสร้างสรรค์
และมักจะกลายเป็นบุคคลที่จริงจังกับชีวิตอย่างเอาเป็นเอาตาย
มันทำให้เธอไม่รู้จักการเล่นอีกต่อไป แม้แต่กระทั่งการเล่นในจินตนาการ

ตราบใดที่เธอมีควมเชื่อว่าการพัฒนจิตวิญญาณ เป็นเป้าหมายที่มนุษย์จะต้องบรรลุผลสำเร็จ
ด้วยความจริงจังเหนื่อยยาก เธอยังไม่รู้จักและไม่เข้าใจเลยว่าจิตวิญญาณคืออะไร

ฉันมักจะใช้อุปมาอุปมัยกับธรรมชาติ เพราะสรรพสิ่งทั้งหลายตามธรรมชาติล้วน
มีจิตวิญญาณเช่นเดียวกับที่เธอมีและในขณะเดียวกันสรรพสิ่งทั้งหลายก็เป็นไป
อย่างเป็นธรรมชาติโดยปราศจากศาสนา สังคม วิทยาศาสตร์
ที่หล่อหลอมให้มันผิดเพี้ยนไปจากธรรมชาติของเธอ

ต้นไม้ไม่ได้ทำงานด้วยความเหนื่อยยากเพื่อที่จะพัฒนาความเป็นไปได้ของมัน
ต้นไม้ไม่ได้งดงามเพราะมันคิดว่ามันต้องรับผิดชอบต่อรูปทรงของมัน
และทำให้เธอพอใจเมื่อเธอมองดูมัน ต้นไม้สวยงามเพราะมันรักตนเองและรักความงาม

เมื่เธอจริงจังกับชีวิตอย่างมาก เธอไม่เพียงแต่จะบิดเบือนธรรมชาติ
ของจิตวิญญาณของตนเองเท่านั้น แต่ยังขาดความเข้าใจในธรรมชาติของจิตวิญญาณ
เป็นอันมาก เธอไม่อาจปลดความเชื่อที่เธอนำมาปกป้องตัวตนและจิตวิญญาณของเธอได้นานพอ
ที่จะทำให้เธอค้นพบได้ว่า จิตวิญญาณของเธอคืออะไร
เธอมักจะแสวงหากฏเกณฑ์หลักการ วิธีการหรือแบบแผนใหม่ๆอยู่เสมอ
เช่นเดียวกับที่เธอมักจะแสวงหาครูบา อาจารย์ ผู้รู้ ผู้ตอบคำถาม เพื่อที่ทำให้เธออุ่นใจว่า
เธอกำลังเดินทางถูกทาง
เธอมักคาดหวังว่าหากเธอโชคดีไปกว่านั้นบางทีพวกเขาอาจบอกทางลัดให้กับเธอได้"

................................................................................................

จากหนังสือ โลกแห่งความเป็นจริงหลากมิติ(ภาคปลาย)...โนวา อนาลัย
บทที่ ๒๗
สัมพันธภาพของเธอ กับ จิตวิญญาณต่างร่างแต่ร่วมวัตถุประสงค์

เอามาฝาก...rabbit_
คิดถึงทุกคนค่ะ:z4

 

ขอกล่าวทักทายสวัสดีคุณจินต์ด้วยค่ะ ขอแสดงความยินดีกับความฝันที่คุณสามารถเห็นเรื่องราวดำเนินไปและสิ้นสุดได้ชัดเจนนั้นคือกำลังของจิตสติตาม ขอให้คุณสมความปารถนาตั้งใจในสายฝันนะคะ<O</O
<O</O
เดี๋ยวลองมาฟังฝันของไวด์ฮาร์ทหน่อยค่ะเป็นอะไรที่ตัวเราเองต้องพิจารณาอยู่ไม่ติดใจเอากับฝันแล้วก็ปล่อยวางจากตัวตนให้มาก ๆ ใช้สติจับตามอารมณ์อยู่เป็นประจำให้จิตหน่ายคลายอยากในเรื่องที่จิตมันอยากอ่ะค่ะ<O</O
<O</O

เมื่อคืนนอนตีสองกว่า ๆ ฝันว่า..ที่บ้านหลังเก่าหลังแรกที่อยู่ที่ฝั่งธนฉันกำลังปัดกวาดห้องและพื้นกระดานบ้านทั้งชั้นบนและชั้นล่างซึ่งมีฝุ่นขาวจากถุงปูนซีเมนต์สมัยก่อนที่บ้านเราใช้มันมาพับเป็นถุงกระดาษใส่ถ่านขาย ขาวโพลนไปทั่วบ้าน เพื่อต้อนรับดารานักแสดงดังคือคุณกบ(ทรงสิทธิ์)และนักร้องดังคุณอ๊อด(คีรีบูน)ที่ฉันไปติดต่อรับเชิญมาเที่ยวที่บ้านภาพตัดมาที่คุณอ๊อด(คีรีบูน)นั่งอยู่บนระเบียงบ้านคุยอยู่กับแม่ฉันแต่คุณกบ(ทรงสิทธิ์)เธอยังไม่มา คงจะมาในไม่ช้า ฉันก็ยังทำความปัดฝุ่นอยู่ข้างล่างยังไม่เสร็จแต่คอยฟังว่าแม่คุยอะไรบ้างแม่คุยให้คุณอ๊อดฟังเกี่ยวกับเรื่องนิสัยน้องสาวว่าเป็นยังไง ๆไปเรื่อยจนมาถึงเรื่องของฉันแม่ไปบอกเรื่องราวให้คุณอ๊อดฟังว่าฉันนี่เวลาที่แม่ซื้อกำไลทองให้ฉันใส่ ฉันชอบเอามันไปขายไม่เคยเก็บของที่แม่ซื้อไว้ให้เลย ฉันฟังถึงตอนนี้โกรธแม่ฉันแหงนหน้าส่งเสียงดังว่าแม่หยุดไม่ต้องพูดเรื่องของฉันให้เขาฟังอีกแล้วคุณอ๊อดท่าทางคงอึดอัดจะลากลับแม่ไม่ยอมให้เขากลับ พอดีคุณกบมาเห็นฉันอารมณ์ไม่ดีจะหันหลังกลับแม่รีบลงมาพูดกับเขาอยู่ตั้งนานพยายามชี้แจงว่า(แม่เรียกชื่อฉัน)เดี๋ยวมันก็อารมณ์ดีไปเองแหละอย่ากังวลนิสัยมันชอบเป็นอย่างนี้ จนคุณกบ(ทรงสิทธิ์)เธอใจอ่อนยอมอยู่ภาพจากนี้ครอบครัวเราพร้อมทั้งดาราดังไปเที่ยวห้างฯแห่งหนึ่งช่วงที่เรากำลังรวมกลุ่มกันอยู่หน้าห้างนั้นไม่รู้ว่าหมาจากไหนเข้ามาขย้ำก้นฉันมันกัดไม่ยอมปล่อยฉันรู้สึกเจ็บมากแม่พยายามดึงตัวหมาออกไปแต่ดึงมันยังไง ๆ ปากมันยังฝังเขี้ยวไม่ปล่อยคุณทรงสิทธิ์ก็ทำท่าจด ๆ จ้อง ๆ จะเข้ามาช่วยแต่ไม่กล้า ฉันก็พูดไปว่าเอ้าฉันเปิดก้นอยู่มัวอยู่นั่นแหละฉันเจ็บจนชาแล้วไม่เห็นหรือ ฉันดุเขา ๆ ยิ่งไม่กล้าใหญ่เพราะอายที่จะเห็นแก้มก้นฉันที่ฉันรู้สึกว่าเขารู้สึกอย่างนี้ เมื่อไม่มีใครทำได้ฉันก็เอี้ยวคอไปหลังแล้วใช้มือตัวเองตบหัวหมาเบา ๆ มันก็ปล่อยเขี้ยวที่กัดไม่ปล่อยจากก้นฉันก็เท่านั้น./ (อิอิ..ต้องลงมือเอง)<O</O

 

ชีวิตส่วนใหญ่เหมือนนิยาย ท้ายสุดก็ไม่มีอะไร เหลือแต่จิตล้วน ๆ ความรู้สึกที่จิตไปยึด อยากจะปล่อย ใครก็ทำไม่ได้ ให้ใครช่วยไม่ได้ จำต้องทำเอง การฝึกจิต ใครมาฝึกแทนก็ไม่ได้ มันต้องฝึกเอง การละวาง จะให้ใครมาทำแทนเราก็ไม่ได้ จำเป็นต้องละวางได้ด้วยตัวเอง สรุป ทุกอย่างล่วงได้ด้วยความเพียรของตัวเองเท่านั้น

ขอบคุณสำหรับความฝันอุปมาอุปมัยของคุณไวด์ฮาร์ท จินตวดีเข้าใจลึกซึ้ง

 

ความฝัน

ฉันกับเพื่อน ๆ มากมายมารวมตัวกันที่บ้านหลังหนึ่ง ที่บ้านหลังนั้นแม่ฉันได้มาเยี่ยมเยือน ฉันโกรธแม่มาก เพราะดูเหมือนแม่จะทิ้งฉันไว้ที่บ้านหลังนี้นานเหลือเกิน ท่านมาบอกอะไรให้ฉันและเพื่อน ๆ ทราบซักอย่าง ทุกคนที่เคยอยู่บ้านเดียวกันจำต้องแยกย้ายกันไป ฉันโกรธแม่มาก บอกแม่ว่า ทำไมเราจึงไม่ได้อยู่ด้วยกัน เราทุกคนรวมทั้งแม่ควรจะได้อยู่ด้วยกัน ฉันร้องไห้ ฉันงอนแม่มากเดินไปที่เตารีดเพื่อเตรียมรีดผ้าเพราะคิดจะหนีกลับบ้าน แม่ตามขึ้นมา ตอนฉันจะเดินทางกลับมองเห็นหุ่นยนต์ประหลาดที่มนุษย์ใช้ทำงานแทนคน แต่เครื่องยนต์มันไม่ดี คนบังคับก็พยายามบังคับมันหลายหน ในที่สุดมันไปไม่รอดตกลงมาพร้อมทำความเสียหายบางส่วนให้กับอาคารเสียด้วย ฉันเดินต่อไปพบห้องเรียนหลายห้อง ฉันเดินหาห้องเรียนที่เหมาะกับฉัน เดินไปเจอห้องหนึ่งคือ เลข 902 ในใจฉันบอกว่านี่คือห้องของฉัน เมื่อก้าวเข้าไปเจอบุคคลที่เคยรู้จักจึงแน่ใจว่าใช่แน่ เมื่อไปนั่งลงเจอเพื่อนเก่าที่ไม่เจอกันมานานแล้วนั่งอยู่ ตอนนั้นท้ายชั่วโมงพอดี อาจารย์หน้าคุ้นให้การบ้านไปทำ เหมือนให้ทำรายงาน ฉันแอบเห็นรายงานของเพื่อน 2 คน แต่ตัวหนังสือไม่ชัดเจน ฉันเดินก้าวต่อไป สรุปฉันไม่ได้กลับบ้านอย่างที่ตั้งใจ

ท้ายสุดเหนื่อยกับร่างกายนี้เหลือเกิน

 

เมื่อคืนฝันว่า..ที่เต็นท์หลังเดี่ยวกางตั้งประจำอยู่ในละแวกที่มีคนเดินไปมาขวักไขว่ และผู้คนจำนวนหนึ่งมุ่งสนใจดูอะไรกันบางอย่างในเต็นท์นี่ ฉันซึ่งยืนดูคนเหล่านั้นไม่ห่างนักแค่รู้ว่าพวกเขากำลังชมเครื่องเพชรราคาแพงที่มีร้านค้าเพียงร้านเดียวที่นำมาวางโชว์ขายได้ไม่นานหญิงเจ้าของร้านเพชรฉันรู้สึกถึงความระแวดระวังของหล่อนที่สายตาว่องไวกว่าฉันเสียอีกเห็นชายรูปร่างสูงมีผ้าดำคลุมไหล่ยาวเลยช่วงตัวลงมาเขาคือผู้ตรวจการมาเฟีย หล่อนหันรีหันขวางกำลังจะซ่อนเพชรชิ้นสำคัญที่เธอรู้ว่าเขาต้องใช้อำนาจรีดเอาไปและก่อนชายผู้อวดศักดาคนนั้นจะเดินเข้าถึงร้านเพื่อทำตามความประสงค์ ไม่รู้ใครทำหรือปัดกล่องใส่เพชรที่เธอถืออยู่กระเด็นมานอกเต็นท์เพชรหลุดออกตกลงบนพื้นมานิ่งสนิทอยู่ตรงหน้าฉันอย่างชัดเจนมันคือแหวนประดับเพชรล้วน ๆ เม็ดเล็ก ๆ รอบเรือนแหวนทั้งหมดเพ่งดูมันได้แค่ชั่วครู่เท่านั้นก่อนที่แหวนเพชรน้ำงามแพรวพราวงามระยับต้องตาอันตรธานต่อหน้าขณะเกิดการชุลมุนแย่งชิงกันหาอยู่โดยพวกนั้นหารู้ไม่ว่ามีคนลึกลับจับไม่ได้ฉกฉวยเอาไปแล้ว ตายแน่แหวนเพชรมูลค่าเป็นสามสิบพันล้านของชั้นหายไปฉิบหายกันละคราวนี้จากน้ำเสียงร้อนรนดังไฟสุมอกของหญิงเจ้าของแหวนเพชรมูลค่ามหาศาลดังไกลผ่านฟ้าจากเต้นท์มาเข้าหูฉันระหว่างติดตามคนลึกลับกับแหวนเพชรวงนั้นเหมือนเรานั่งอยู่ในเครื่องบินซี่งกำลังลัดฟ้าใกล้ถึงประเทศกัมพูชาในไม่กี่อึดใจนี้ในความรู้สึก./<O</O

 

เมื่อเช้าฝันว่า..ฉันกับแม่นั่งคุยกันอยู่ที่ป้ายรถเมล์โดยมีหลานสาวสองคนคือคนรองกับคนเล็กคอยยืนเล่นกันอยู่ใกล้ ๆ เรา คุยกันเรื่องขนมฉันบอกแม่ว่านานแล้วจำชื่อขนมไม่ได้แม่ทำอร่อยมากซื้อเขากินไม่อร่อยเหมือนแม่ทำเลยขนมอะไรนะที่มันใช้มะพร้าวหั่นเป็นเส้นบาง ๆ แล้วเอาไปกวนกับน้ำตาลทรายเสร็จแล้วเอามากอง ๆ เป็นอันกลม ๆ หลาย ๆ อันทิ้งไว้ให้แห้งสนิทแล้วถึงกินได้น่ะ ถามและอธิบายให้แม่ฟังแต่แม่กลับตอบอีกอย่างไม่บอกว่าขนมอะไรบอกแต่ว่าไปซื้อเขากินเหอะสมัยนี้ร้อยกว่าบาทไม่ต้องมาเสียเวลาทำ แล้วแม่ก็ลุกขึ้นเดินนำหน้าพวกเราก็เดินตามหลังเดินไปเล่นกันไปพอถึงทางลงที่จากที่สูงแล้วลาดลึกลงไปเป็นหลายเมตรหลานคนเล็กใช้สองมือเหนี่ยวแขนฉัน ๆ ก็ยกแขนกางตั้งฉากแล้วยกน้ำหนักตัวหลานงอขาไม่ให้ติดพื้นดินแล้วฉันก็วิ่งลงเร็วสู่เบื้องล่างหลานชอบทำมากเจอทางแบบนี้ตั้งหลายครั้งเลยสนุกกันใหญ่ จนกระทั่งพวกเราเดินมาถึงที่อาคารหนึ่งตัวอาคารสีขาวแต่ชั้นล่างเป็นกระจกใส แม่ก้ม ๆ เงย ๆ ดูอะไรฉันเอ่ยถามแม่บอกว่ากูเห็นพระว่ะมีคนอยู่ในนั้นตั้งเยอะอยากจะเข้าไปกราบไหว้กับเขาด้วย แม่พูดจบจะเดินไปที่ประตูกระจกทางเข้าแต่มีเสียงทักขึ้นของชายคนหนึ่งหันตามเสียงอยู่ไม่ห่างพวกเราแต่ตอนแรกมองไม่เห็นนี่นะ แต่งตัวเต็มยศชุดสีขาวมีบั้งสีทองติดที่เสื้อบนไหล่พร้อมไม้คฑาวางมือไว้บนไม้คฑานั้นเห็นยืนกันอยู่สองคนแต่เป็นวัยกลางคนแล้วบนพื้นขัดมันวับสะอาดสะอ้านมากที่ชั้นเดียวกันกับพวกเรานี่แหละ และข้างหลังชิด ๆ พวกแต่งเต็มยศนี่มีกระถางปลูกต้นไม้ตั้งเรียงรายประดับไว้ดูสวยงามตัวอาคารตั้งอยู่สูงเลยเข้ามาจากถนนรถวิ่งหลายเมตร ขณะมองสำรวจกำลังจะสรุปคิดว่ามันที่ไหนกันเนี่ย เสียงคนเดิมถามแม่ซ้ำว่าเดี๋ยวก่อนจะเดินกันไปไหนแล้วมาทำอะไรบนนี้แม่ตอบว่าเห็นมีพระอยู่จะเข้าไปไหว้น่ะ ชายคนเดิมพูดพร้อมพยักหน้า อ้อมาไหว้พระกันดอกหรือ แล้วอนุญาตให้เราทั้งหมดเข้าไปได้แต่ก่อนจะเดินไปที่ประตูแม่ถามชายคนเดิมว่า พระที่นั่งอยู่นั่นคือพระมาจากที่ไหน เขาบอกแม่ว่าอ้อท่านคือหลวงพ่อ...รีบ ๆ เข้าไปเถอะพระท่านกำลังเทศน์อยู่ เมื่อเปิดประตูกระจกเข้าไปสิ่งแรกที่ฉันมองก่อนคือพระสงฆ์รูปหนึ่งห่มจีวรผิวพรรณดำสนิท ฉันรู้ตกใจที่เห็นผิวท่านดำเหมือนถ่านหุงข้าวจิตคิดเพียงแค่นี้สติจับทันทีว่ากำลังคิดล่วงเกินพระท่านอยู่นะ พระรูปนี้ก็ไม่ใช่หลวงพ่อ..ที่ชายเต็มยศนั้นบอกด้วย(ฉันจำใบหน้าหลวงพ่อตัวจริงนั้นหน้าตาเป็นอย่างไร) พระรูปนี้ไม่ใช่แน่แต่ฉันก็คิดต่อว่าท่านคงอายุราว ๆ สามสิบเศษได้มั้ง จากนั้นฉันก็มองผ่านพวกฆราวาสที่อยู่ทางด้านขวามือมองจากธรรมมาสน์ที่พระนั่งนั้นเป็นที่ตั้งก็มีอยู่ไม่เกินยี่สิบคนเห็นจะได้ถัดมาเป็นตรงกลางว่างระหว่างข้างซ้ายและขวาดังนี้ ทางซ้ายหลานสาวคนโตมีดอกไม้กำลังก้มกราบพระอยู่แต่ไม่เห็นมีโต๊ะพระพุทธรูปหมู่บูชาให้สำหรับกราบไว้ก่อน แม่ก็นั่งกราบแต่พระสงฆ์รูปนี้อยู่ ส่วนฉันหันก้มลงกราบไปทางทิศอื่นไม่ได้กราบพระรูปนั้นในใจฉันนึกกราบพระพุทธรูปอยู่เอง แต่อาการกราบพระของฉันไม่เป็นปกติอาการที่ว่าคือสองมือพนมยกชูสุดขึ้นเหนือศีรษะแล้วก้มลงกราบยาวไปข้างหน้าจนครบสามครั้งแต่มือที่ไหว้อยู่กลับเอาลงไม่ได้พยายามรั้งลงก็ทำไม่ได้มันก็ไหว้ชูสุดมืออยู่อย่างนี้ในลักษณะคุกเข่าอยู่ด้วย ฉันมองไปที่พระรูปนั้นเห็นท่านจ้องที่ฉันอยู่ก่อนแล้ว แล้วก็หันกลับไปถามคนโน้นคนนี้ว่าใครเกิดวันอะไรกันบ้างให้ยกมือจะดูดวงให้ คนที่นั่งอยู่ในที่นี้ก็แย่งกันยกมือบอกวันเกิดไปแต่ท่านกลับบอกคนพวกนั้นว่าเดี๋ยวจะดูดให้เอาไว้ก่อน และท่านก็หันมาทางฉันอีกทีก่อนที่ท่านจะถามฉันรีบเอ่ยปากถามท่านก่อนว่า ท่านเป็นพระเทศน์ให้ชาวบ้านฟังทำไมท่านไม่เทศน์ให้พวกเราฟังมัวแต่จะดูดวงอยู่นั่น ท่านเป็นพระแบบไหนฉันไม่รู้เป็นอะไรบังอาจกล่าวตำหนิพระแต่ฉันก็พูดไปแล้ว ท่านโกรธเหมือนตะบะแตกลุกจากธรรมมาสน์มายืนอยู่ตรงหน้าที่ยังคุกเข่ามือไหว้ในท่านั้นลงไม่ได้ แล้วท่านก็ยื่นมือออกส่งพลังอะไรก็ไม่รู้เห็นเป็นรูปคลื่นพลังใส ๆ ทันทีทันใดเหมือนกันฉันตั้งสติยกมือที่ค้างอยู่นั้นยื่นคว่ำออกไปจ่อที่มือพระกำลังส่งกระแสคลื่น พลังต่อพลังฉันรู้สึกเหมือนกระแสไฟช็อตแต่ก็ไม่สามารถทำอะไรตรายฉันได้แต่อย่างใด เมื่อสิ้นสุดประลองพลังกันไม่มีฝ่ายใดแพ้ชนะ ฉันชวนแม่และหลานออกไปจากที่นี่กันดีกว่าพวกคนที่อยู่ในนั้นก็ทยอยเดินตามออกมาจนหมดไม่มีใครเหลืออยู่ในนั้น ท่านคงโกรธที่ฉันทำให้พวกฆราวาสพากันกลับหมด ช่วงหันกลับไปมองดูท่านก่อนเดินออกจากที่นี่ไปพระนั้นยกมือส่งคลื่นคราวนี้เป็นคลื่นวงกลมสีเขียวบางใสใส่ฉันอีกเป็นชุด ๆ ฉันก็ทันรับด้วยมือข้างขวารับคลื่นหาย ๆไว้ทันหมด ไม่มีคลื่นใดนั้นที่ฉันรับไม่ทันที่ถูกส่งมา..ฉันเดินจากมาอย่างสบายอารมณ์./<O</O

 

กับคำถามที่อาจไม่มีใครรู้นี่ เพิ่งมีข้อมูลเข้ามาแว่ปๆเมื่อคืนนี้เองครับคุณเดรด
รอข้อมูลฝันอยู่หลายวันเลยครับ (ติดโหมดพรางข้อมูลป่าวเนี่ย อิอิ)
ก่อนหน้านี้ฝันแต่รู้สึกว่ายังไม่ใช่เรื่องคุณเดรดซะทีเดียว..ก็เลยเก็บไว้ก่อน
พอเมื่อคีนก็เหมือนจะฝันหรือป่าวไม่แน่ใจแต่รู้สึกเหมือนจริงมากกกเลยครับ

ในฝัน...รู้ตัวว่าตื่นขึ้นมากลางดึก มีลมพัดเย็นๆและกลิ่นหอมๆคล้ายสมุนไพรไทยด้วยครับ พอเปิดหน้าต่างมองออกไปก็เห็นบ้านหลังหนึ่งอยู่ฝั่งตรงข้าม มีถนนสองเลนตัดผ่านครับ แปลกตรงที่เป็นบ้านหลังเล็กมากๆมีสระน้ำหน้าบ้านที่มีดอกไม้ลอยอยู่ในสระและมีม้านั่งรอบๆ เลยต้องไปคว้าเอากล้องดูดาวมาส่องขยายดูครับ ในบ้านนั้นเปิดไฟสว่างมากแต่บางห้องก็ปิดไฟจนมืดสนิท เห็นมีเงาคนเดินไปมาอยู่แต่เหมือนจะตัวเล็กมาก มีมุมเสื้อผ้าของตกแต่งเล็กๆ เห็นโต๊ะทำงานประดิษฐ์ที่ทำงานเสื้อผ้าเล็กๆค้างไว้แต่ยังไม่เสร็จ...(รู้สึกเหมือนแอบปีนดูข้างบ้านไงไม่รู้ครับงานนี้ อิอิ)


ส่องไปสักพักก็มองไปเห็นตุ๊กตาตัวนึงครับหันมามองพอดี ทำให้สะดุ้งตกใจเล็กน้อย
เอ่อ....ที่แท้ก็เป็นคุณเดรดนี่เอง...แหะๆ...รู้อีกว่ากำลังส่องกล้องมองอยู่
มาเฉลยด้วยนะครับว่าเกี่ยวอะไรกับโครงการที่คิดไว้บ้างรึเปล่า?

แล้วคุณเซลล์ไม่ลองมาช่วยสักหน่อยรึครับ..ได้ข่าวว่าฝันแม่นและน่าทึ่งไม่เบาเลยครับ
เพื่อนๆก็ลองดูได้นะครับเผื่อคุณเดรดจะเลื่อนเวลาเฉลยให้ครับ

;aa44

 

วันนี้ขอพูดเรื่องที่กำลังอินเทรนอีกสักเรื่องครับ..
ขณะนี้องค๋การอนามัยโลกได้ประกาศออกมาแล้วว่าไข้หวัดใหญ่กำลังระบาดนี้อัตราการแพร่กระจายอยู่ที่ระดับที่ 6 และกำลังปรับเปลื่ยนพันธุกรรมเป็นตัวใหม่ไปทำให้ผู้ที่ป่วยบางคนรักษาไม่หาย มีอาการดื้อยา ยังไงก็ระมัดระวังเอาไว้บ้างนะครับ
วันก่อนเข้ากรุงเทพขึ้นรถไฟฟ้าไปธุระที่โรงพยาบาลจุฬาฯ ไม่ค่อยเห็นใครสวมหน้ากากในที่ชุมชนเท่าไหร่เลย (คงคิดว่าไม่เป็นไร..) ตัวเองก็ไม่ได้ปิดหน้ากากเหมือนกัน
แต่บางทีร่างกายเราอาจไม่มีภูมิคุ้มกันเพียงพอก็ได้ครับ จึงต้องอาศัยการหายใจให้แผ่วลงและกำหนดจิตสร้างม่านบาเรียครอบเอาไว้นิดหน่อย


มีเพื่อนที่เป็นไข้หวัดใหญ่โทรมาเล่าให้ฟัง ตอนที่เพิ่งเริ่มระบาดใหม่ๆ (จะติดทางโทรศัพท์รึเปล่านะ อิอิ)
เค้าเชื่อว่าคงติดมาจากที่ไปออกกำลังกายที่ศูนย์ฟิตเนส ต้องหายใจเข้าออกแรงกว่าปกติ
พอสองสามวันก็ไอ-จามรุนแรง ปวดเมื่อยกล้ามเนื้อ หายใจผิดปกติ มีอาการหอบและอ่อนเพลีย ไข้ขึ้นสูง วันนั้นเค้าก็ไปให้คุณหมอตรวจให้..หมอใช้สำลีพันหลายไม้กวาดคอหาเชื้อ (swap) ก็พบเชื้อที่ว่านี้..ก็จ่ายยามาให้กินที่บ้าน..และให้ไปรักษาต่ออีกประมาณ 6,000 บาท (เบื้องต้นก็จ่ายค่าตรวจไป 3,000 บาทแล้ว)

เค้าเลยคิดว่าถ้างั้นไม่ไปรักษาต่อดีกว่า..จะลองรักษาตัวเองดูที่บ้านนี่ล่ะ
เพื่อนคนนี้ก็ทำสมาธิอยู่แล้ว จึงรักษาด้วยตนเอง
ด้วยการเชื่อมต่อกับพลังงานบริสุทธิ์และป้อนข้อมูลเข้าไปฟื้นฟูเซลล์ในร่างกายใหม่จนหายดีแล้วครับ

เหมือนกับที่พี่นักเขียนฯเคยกล่าวไว้เกี่ยวกับเรื่องนี้การรักษานี้ครับ..

--------------------------------------------------------------------------------
เธอทั้งหลายไม่ได้ตกเป็นเหยื่อของโรคร้ายหรือได้รับไวรัส
แต่ความรู้สึกนึกคิดและความเชื่อของเธอ
เหนี่ยวนำให้ร่างกายของเธอเจ็บป่วย

สาเหตุที่แท้จริงของความเจ็บป่วย คือ การที่เรามีอารมณ์, จินตนาการ, ความรู้สึกนึกคิดและความเชื่อที่เป็นไปในแง่ลบ
ท่านทราบหรือไม่ว่าเซลล์แต่ละเซลล์มีจิตวิญญาณหรือพลังงานเป็นของตัวเอง
เซลล์แต่ละเซลล์ทำหน้าที่ของตัวเองและติดต่อสื่อสารกันอยู่ภายในร่างกายของเราอย่างอึกทึกครึกโครม
แต่เรากลับไม่มีสติสัมปะชัญญะพอที่จะรับรู้ถึงความเป็นไปเหล่านี้
ไม่มีจักรวาลใดที่ลึกลับซับซ้อนมากมายเกินไปกว่าร่างกายของเราเลย
ตามกฎแห่งการดึงดูดของจักรวาล เธอเชื่อสิ่งใดได้สิ่งนั้นไม่มีกฏเกณฑ์อื่น
เมื่อจิตวิญญาณรวมของเราเลือกหรือสร้างความเชื่อในแง่ลบจนเกิดอารมณ์ จินตนาการและความรู้สึกนึกคิดในแง่ลบ
จิตวิญญาณย่อยของเซลล์แต่ละเซลล์ในร่างกายก็จะมีอารมณ์จินตนาการและความรู้สึกนึกคิดตามไปด้วย
เมื่อเซลล์ในร่างกายมีอารมณ์ จินตนาการและความรู้สึกนึกคิดในแง่ลบ พลังงานที่ใช้ในการทำงานของเซลล์นั้นจะถูกถูกขัดขวาง
สติสัมปะชัญญะภายในเซลล์เหล่านั้นจึงเกิดการประท้วงด้วยการยอมให้ตัวเองเจ็บปวดหรือป่วยเพื่อส่งสัญญาณให้ตัวตนรวมทราบ

พลังจักรวาลสามารถรักษาโรคได้อย่างไร?
นักเรียนพลังจักรวาลที่เข้าถึงพลังอำนาจของความรักโดยไม่มีเงื่อนไขได้อย่างแท้จริง
จะสามารถเหนี่ยวนำพลังงานจากต้นกำเนิดซึ่งเป็นพลังที่เต็มไปด้วยอารมณ์ จินตนาการและความรู้สึกนึกคิดด้านบวก
เพื่อถ่ายทอดพลังชีวิตให้กับเซลล์ที่มีปัญหานั้นๆ ของผู้ป่วย
แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นผู้ป่วยเองก็จะต้องไว้วางใจในพลังอำนาจและความแข็งแกร่งของพลังงานต้นกำเนิดของชีวิต
ซึ่งเป็นพลังอำนาจธรรมชาติที่ให้กำเนิดแก่มนุษย์และจักรวาล
และทุกครั้งที่ผู้เรียนส่งพลังให้กับผู้ป่วยจะทำให้จิตวิญญาณของเซลล์ในร่างกายของผู้รักษาได้รับพลังเพื่อพัฒนาจิตวิญญาณตามไปด้วย
............................
เธอจะเปิดประตูสู่การสื่อสารภายในและขจัดสิ่งที่กีดขวางการสื่อสารของจิตไร้สำนึกของเธอ ร่างกายของเธอประกอบด้วยพลังงานเดียวกัน ที่ขับเคลื่อนจักรวาล ดังนั้นจึงไม่มีสิ่งใดในร่างกายของเธอที่จักรวาลจะไม่รู้ไม่เห็น เธอจำเป็นจะต้องตอกย้ำธรรมชาติความเป็นจริงดังกล่าวนี้กับตนเองเสมอๆ เพราะหากเธอไม่ตระหนักและรู้ซึ้งถึงพลังอำนาจของต้นกำเนิดอันมหาศาลที่สถิตอยู่ในทุกอะตอมของร่างกายเธอ เธอจะรู้สึกเสมือนว่า เธอไร้พลังอำนาจที่จะแก้ปัญหาหรือรักษาร่างกายของเธอได้ การตอกย้ำให้ตนเองตระหนักถึงธรรมชาติความเป็นจริงของพลังธรรมชาติที่เธอมี จะทำให้เธอคลายความตึงเครียด และกระตุ้นกระบวนการรักษาโรคด้วยตนเองให้เกิดขึ้นได้ตามธรรมชาติ
โนวา อนาลัย – จิตวิญญาณประสานกาย
บทที่ 14 หน้า 234 การเริ่มต้นใหม่หมดด้วยความมุ่งมั่นที่จะมีชีวิตอยู่ต่อไป

เธอทั้งหลายคือจิตวิญญาณ
ผู้มาถือกำเนิดเป็นร่างกายเนื้อหนัง
พร้อมด้วยพลังอำนาจตามธรรมชาติอันน่ามหัศจรรย์
ซึ่งรักษาตนเองได้

 

เมื่อคืนฝัน..ดารานักแสดงหญิงชื่อคุณ.. เจอกันที่วัดในซอยแถวบ้านฉันเดินออกมาพร้อมกันเหมือนว่าฉันเป็นเพื่อนเธอคนหนึ่ง และถามเธอว่าตอนนี้แสดงละครเรื่องอะไรอยู่ เธอพูดว่าว่าเรื่อง.. มีแฟนละครคลั่งไคล้ชั้นมากตามแอบสืบดูความเป็นอยู่ถึงบ้านชั้นทีเดียวเชียวแหละ ขณะเดินด้วยกันฉันจับความคิดของหล่อนมาตลอดแต่ในใจหล่อนกลับรู้สึกแห้งแล้งเธอเป็นดาราดังแต่ทำไมตอนนี้ไม่เห็นแฟนละครวิ่งเข้ามาหาแสดงความดีใจขอลายเซ็นต์เหมือนอย่างที่คุยอวดให้ฉันฟัง และดาราคนนี้ก็เดินเร็วมากจนฉันต้องวิ่งตามให้ทัน ประมาณค่อนซอยทีเดินกันอยู่นี้ฉันมองเห็นบ้านเพื่อนก่อนบ้านฉันคือทั้งสองบ้านเกือบอยู่สุดซอย คนในบ้านสองหลังนั้นกำลังจัดเตรียมของเซ่นไหว้ตรุษจีนกันอย่างจริงจังและคนก็เยอะด้วย แต่แล้วเพื่อนดาราก็หยุดเดินแค่เท่าที่ฉันเห็นฉันคิด หันมาพูดกับฉันว่า ชั้นมีธุระสำคัญแถวสุขุมวิทอยากให้ไปเป็นเพื่อนหน่อย ฉันก็บอกหล่อนว่ากำลังจะไปโรงเรียนเหมือนกันมันสายแล้วเดินห่างเธอออกมาระยะหนึ่ง เธอพูดตามมาอีกว่าฉันไปคนเดียวไม่ได้จริง ๆ เธอต้องไปกับชั้น ดูสีหน้าหล่อนบึ้งพูดส่งกันไปส่งกันมาต่างคนต่างแข็งขืนกันและกัน แต่ฉันรู้สึกเหมือนถูกหล่อนบังคับขืนใจให้ไปเป็นเบ๊มากกว่า ฉันปฏิเสธเสียงแข็งและเดินจากดาราที่มีอัตตาสูงหยิ่งยะโสอย่างไม่ใยดี./<O</O

 

จนปัญญาจริงๆครับท่าน mead เพื่อนๆลองทายดูครับ ระหว่างรอคุณมะเดรดมาเฉลยครับ pig_cryy2

ขอบคุณประโยคดีๆ ที่นำมาย้ำเตือนเสมอนะครับคุณ mead

ช่วงนี้ฝันหลายๆเรื่อง ที่เป็นไปในทิศทางเดียวกัน มีเนื้อหาในฝันมาฝากเพื่อนๆครับ

ฝันวันที่ 17/07/09

เป็นความหมายของ หนังสือโนวาอนาลัย และหนังสือสนทนากับพระเจ้า ที่สื่อความหมายว่า หาตัวตนที่แท้จริงให้พบ

ฝันว่า ไปสถานที่แห่งนึง เจอผู้คนมากมาย ที่ต่างรู้จักสนิทสนมคุ้นเคยกัน
แล้วได้ไปเจอเพื่อนเก่าสมัยประถม ความรู้สึกที่สนิทสนม และรักเพื่อนคนนี้ก็ยังอยู่ไม่เสื่อมคลาย
รู้สึกว่าหัวใจเต็มเปี่ยมไปด้วยความรักที่มากมายจนพรั่งพรูออกมา (ความรู้สึกเหมือนตกหลุมรัก)
รู้สึกว่าเราได้พบกับความรักที่ไร้เงื่อนไข ที่อยู่ภายในตัวตนภายในของเรา
แล้วสายตาที่มองทุกๆอย่างรอบตัว สิ่งแวดล้อมรอบๆตัว ก็เปลี่ยนไปหมด
ภาพลักษณ์ที่เห็นภายในแต่ละคนเปลี่ยนไป เป็นตัวตนอันศักดิ์สิทธิ์ที่ซ่อนอยู่ในทุกๆคน รู้ภายในอย่างเต็มเปี่ยมว่าเราคือคนๆเดียวกัน ที่ไม่เคยแยกจากกัน และก็เป็นเช่นนี้เสมอมา และก็จะเป็นตลอดไป

รู้สึกถึงความมหัศจรรย์ถึงประสบการณ์ต่างๆมากมาย ที่เกิดจากการได้พูดคุย ได้มีประสบการณ์มากมาย จากตัวเราเองที่ได้แยกออกมาเป็น 1 เป็น 2 และเป็นอีกหลายๆคน

และการสนทนากับดำเนินต่อไป ในสำนึกภายในอย่างเต็มเปี่ยมว่า เราคือหนึ่งเดียวกัน

และเหตุการณ์ที่เจอหลังจากตื่นก็คือ ได้ไปเจอเพื่อนใหม่ๆในสภาพแวดล้อมใหม่ๆ

แต่ความรู้สึกที่เปลี่ยนไปก็คือ ไม่ได้รู้สึกว่าแปลกหน้าแต่อย่างใด

รู้สึกว่าเรารู้จักกันมานานแล้ว และก็รักกันมาก
แม้ว่าตัวตนภายนอก จะมีความแตกต่างกันบ้าง แต่นั่นก็ไม่ใช่ปัญหา

เพราะความเชื่อ ความรู้สึกภายใน เชื่อมั่นว่า เราคือหนึ่งเดียวกัน และรู้ว่าตัวตนที่แท้จริงของแต่ละคนนั้นคืออะไร

 

เป็นความฝันเมื่อวันที่ 21/7/52 ฝันหลายเรื่องแต่เอาแค่สองเรื่องนี้ก็พอก่อน<O</O
<O</O
ภาพต่อไป..ในบ้านเช่าเป็นห้องแถวที่ดาวคะนองเป็นบ้านเก่าย้อนไปเมื่อสี่สิบกว่าปีมาแล้วซึ่งตอนนี้ฉันกำลังอยู่ในห้องนี้กับคู่พี่น้องชายหญิงคู่หนึ่งผู้ชายเป็นพี่ซึ่งฉันไม่เคยรู้จักแต่ผู้หญิงคนน้องคือดารานักแสดงเรื่องเดอะโซปราโนที่แสดงเป็นน้องสาวของโทนี่ในเรื่องชื่อเจนีส พี่ชายไม่สวมเสื้อนุ่งกางเกงขาสั้นสีกากีหลวม ๆ หุ่นบึกบักหัวหลิม ก้าวสั้น ๆไปหยุดดูสร้อยไข่มุกของฉันซึ่งห้อยอยู่บนไม้กลมยาวตั้งสูงเลยศีรษะเขาไปหลายคืบ เขาหันมาพูดพร้อมกับหยิบมันลงมาดูฉันนึกว่าเขาพูดเรื่องสร้อยไข่มุก ว่าเหรียญพระนี้น่าสนใจคุณเอามาจากไหนเหรียญพระดี ๆ อย่างนี้หายากสุดยอดไม่มีอะไรมาเทียบและรุ่นนี้หาไม่มีอีกแล้ว ถ้าให้เขาเช่าก็ประมาณสี่แสนบาทอย่าได้เอาไปขายเช่าให้ใครเชียวนะเสียดายเขาพูดจบ ด้วยความสงสัยฉันจำได้ว่าฉันมีสร้อยไข่มุกเส้นเดียวที่ห้อยอยู่ ลุกขึ้นไปขอดูเหรียญพระที่ว่ามาพิจารณาดูปรากฎว่าบนเหรียญนี้เป็นรูปพระบรมมหากษัตริย์พระพักตร์ด้านข้างซ้อนกันสองพระองค์เมื่อพลิกดูอีกด้านก็เป็นอีกสองพระองค์ลักษณะพระพักตร์ด้านข้างซ้อนกันเหมือนด้านที่ดูทีแรกแต่ฉันไม่รู้ว่าเป็นพระบรมมหากษัตริย์พระองค์ใดสรุปได้เพียงจิตว่าเหรียญพระนี้มีรูปพระพัตร์ของพระบรมมหากษัตริย์ด้านละสองพระองค์บนเหรียญพระด้านหน้าและด้านหลังของเหรียญพระสีเงินนี้ ฉันหันไปมองคุณเจนีสได้แต่ยิ้ม ๆ./<O</O

​

​

​

​

<O</O​

 

อะแฮ้ม!!!....ถึงว่า รู้สึกว่า มีใครมาแอบเมียงๆ มองๆ
ไหนๆ ก็ไหนๆ แระ....แปล ให้ด้วยซิคะ ท่าน Mead
ตอนนี้ ได้ไป ครึ่งทางแล้ว....เหลืออีกครึ่งหนึ่ง ช่วยต่อให้สมบูรณ์หน่อยจ้า คนเก่ง

"จิตวิญญาณ"ไม่มีการแบ่งแยก "ฉัน" หรือว่า "เธอ"
แต่เป็นเสมือนหนึ่งเดียวกัน ที่ไม่อาจแยกออกจากกันได้ นั่นคือ "เรา"​

_ sweet Home _​

 

ป๋าเดรดก็ อินเทรนด์จ้า เข้าโรงพยาบาล ไปแระ ออกมาแระ หายไปเรียบร้อยแระ
ค่ารักษาพยาบาลแพงมาก อะไรที่มันฮิตๆ เนี่ย มักมีราคามากเหลือเกิน
เพราะ อะไรกัน???... หรือเพราะ​

"เราให้ค่ามัน...ให้ความสำคัญ"​

ไปแปะป้าย ไว้ ล้วนมาเสริม เพิ่มเติม ขยายค่า ให้มันมากยิ่งใหญ่ ขึ้นไปอีก​

ป๋าเดรด ออกมาจากโรงพยาบาลแล้ว ก็ดื้อเหมือนเดิม
ยังไม่ยอมพัก ตอนนี้ หนีเข้าไปทำงาน ที่โรงงาน แระ
เช่นเคย....เอวัง ด้วยประการละฉะนี้​

..............................................................................................​

"เธอคือจิตวิญญาณที่เป็นอมตะ
เธอมาแสวงหาประสบการณ์ในร่างที่เป็นกายภาพ
ความเชื่อของเธอ
สร้างโลกแห่งความเป็นจริง
และประสบการณ์ชีวิตทั้งหมดของเธอ" ​

..............................................................................................​

 

หวานจริงๆ ท่าน สมกับผู้ที่มีดวงดาวแห่งความรัก ลอยอยู่กลางฟ้า

เป็นความรู้สึกที่ดี จริงๆท่าน เมื่อใดที่เราเข้าใจความหมายที่ลึกซึ้ง ของ คำว่า"ศักดิ์สิทธิ์"
มันก็จะเปิดเผย หนทาง สู่"ความรักที่ไม่มีเงื่อนไข" ได้ ฉะนี้แล....:z11

 

;aa47......ทักทายค่ะ คุณ wideheart ที่รัก

ความฝัน ยังเข้มข้น คมชัดเหมือนเดิม ...สุดยอดดดดดด!!!!!
ฝีมือการฝัน ไม่ตกเลยจ้า..ดาร์หลิง