LAMENT

ชีวิตทุกชีวิตที่เกิดมาบนโลก(อันมีสีสรรณ์และแตกต่างหลากหลาย)ใบนี้
ไม่สามารถกำหนดและเลือกเกิดได้เอง
จะมีรูปสวยรูปงาม, อัปลักษณ์, พิกลพิการ, มีบุญมีวาสนา ไม่มีผู้ใดสามารถเลือกเองได้ แต่จะมีสุข มีทุกข์ มีศักย์ มียศนั้น อาจจะผ่อนผัน หรือช่วยกำหนดขึ้นได้บ้าง ตามสภาพของสิ่งแวดล้อมและของสังคมที่ร่วมเป็นร่วมอยู่และดำเนินไปตามกาลเวลาที่เป็นจริงและประจักษ์จนถึงวาระสุดท้ายของชีวิตที่ต้องดับสลายไปในที่สุด

แต่ทุกวิถีที่ได้บรรลุขึ้น ทุกอย่างต้องและย่อมมีสาเหตู และผลแน่นอน เพราะไม่เช่นนั้นแล้ว
เธอทำอะไรถูกหรือถึงได้งามเลิศ
เขาทำอะไรผิดหรือถึงได้อัปลักษณ์รูป และต้องมากลมกลืน
อยู่ร่วมกันในสังคมและสื่งแวดล้อมเดียวกัน

แต่สื่งที่มนุษย์ทุกคนที่มีทั้งความคิดและปัญญาล้ำลึกกว่าสัตว์เดระฉานทำได้คือ เกื้อกูลช่วยเหลือทำให้สมดุลย์ตลอดจนรับรู้ถึงความทุกข์ความสุขของผู้อื่นรวมทั้งสัตว์ร่วมโลกให้ได้อย่างสุดความสามารถที่เราจะบันดารได้

นี่แหละคือสื่งที่ประเสริฐทั้งจิตใจและวิณญาณ

ถึงแม้เพียงแค่เอาใจและจิตวิณญาณของเราไปร่วมรับทุกข์สุขกับผู้อื่น เท่านี้ก็ถือแล้วได้ว่าเรายังมีจิตใจที่เมตตาและประเสริฐในส่วนที่ลึกที่สุดในแก่นแท้ของความเป็นสัตว์ประเสริฐอย่างมากมายเต็มเปี่ยมแล้ว

เพื่อนของผมผู้นี้ที่มีนามว่า "เจ้าดำ" หรือ "shakti" (ที่ผมตั้งให้) ก็เป็นผู้หนึ่งที่มีความทุกข์ที่ต้องมารับใช้กรรมของแกอยู่ http://www.ffsd.org

แต่บางทีชะตากรรมของเขาอาจจะเปลี่ยนไปในทางที่ดีกว่าก็ย่อมที่จะเป็นไปได้ ทั้งนี้ก็ต้องสุดแล้วแต่ว่าบ้านปลายในชีวิตของเจ้าดำจะถูกกำหนอหรือถูกจัดแจงไปในรูปใด

จุดประสงค์ของข้าพเจ้าไม่ได้ตั้งเป้าหมายโดยตรงว่าจะมาขอรับบริจาคทุนช่วยเหลือใดๆทั้งสิ้น แต่มีความประสงค์ที่ต้องการรับฟังความเห็นและรับความคิดเห็นจากทุกท่านว่าใครมีความคิดและความสามารถอย่างไรที่จะบรรเทาความทุกข์ของเพื่อนของผม(หรือเพื่อนของทุกท่าน)ได้

ส่วนจุดยืนและจุดประสงค์อันเป็นแก่นแท้ของผม ได้เขียนถึงมูลนิธิฯและได้post ไว้ข้างล่างนี้แล้วครับ
อะมิตะพุทธ


Dear Dr. Kiattisak Rojnirun,
สวัสดีครับ Dr. Kiattisak และทุกท่านที่มูลนิธิฯ, ผมเขียนสารนี้มาถึงมูลนิธิฯ เพราะมีความตั้งมั่นและตั้งใจอยู่เพียงเนื้อหาเดียวคือ ผมมีความประสงค์ที่จะช่วยเพื่อนร่วมโลกที่กำลังประสพชะตากรรมอันน่าเวทนาอยู่ในขณะนี้ เพื่อนที่กำลังกล่าวถึงอยู่คือ สุนัขที่เสียดวงตาทั้งสองข้างที่ชื่อ