ใจที่ยึดติดมันทรมานเหลือเกิน

สวัสดีค่ะ วันนี้ช่า มาขอกำลังใจ หรือว่ามาขอคำแนะนำ หรืออาจจะถูกติเตียน หรือการชี้แนะต่างๆ มันเป็นเรื่องความรู้สึกดีที่เริ่มจางหายตามกาลเวลา

1. ช่าอายุ 27 ปี และคนที่ช่า คบด้วยตอนนี้ อายุ 34 ช่ารู้จักเค้ามาทั้งหมด 4 ปีแล้ว แต่ทำไมกาลเวลามันทำให้คนเราเปลี่ยนไป
2. นับวันช่า เริ่มรู้สึกดีกับพี่เค้า แต่ทำไมพี่เค้าเห็นช่า เป็นเหมือนสิ่งที่น่ารำคาญ
3. ช่า ขอเล่า เลยนะคะ ช่าเป็นลูกคนสุดท้อง นิสัยอาจติดเด็กๆไปนิดหนึง ช่าพึงเสียพ่อไป และช่า ก็ได้กำลังใจจากเว็ปๆนี้ หลังจากนั่น พี่เค้าก็ปลอบและเข้าใจความรู้สึกของช่า ว่าการสูญเสียเป็นอย่างไร ดูเหมือนเค้าจะเป็นคนเหมือนเข้าใจโลกมาก เราโทรคุยกันเกือบทุกวัน เพราะว่าเราอยู่ห่างกัน ด้วยเพราะหน้าที่การงานของเราทั้งคู่ ช่าเชื่อใจเค้าโดยไม่ระแวงอะไรเลย ส่วนสำหรับช่านั่น ช่าไม่นอกใจพี่เค้าอยู่แล้ว เพราะช่าเคยบอกว่าพี่เค้าจะเป็นคนสุดท้ายที่ช่าจะคบและจะแต่งงานด้วย เพราะช่าเคยผิดหวังมาแล้ว และไม่คิดจะรักใครอีกแล้ว แต่เมื่อเจอพี่เค้าอะไรๆมันก็เปลี่ยน มาช่วงหลังเราคุยถึงเรื่องแต่งงาน แต่ช่า ยังไม่ได้รู้สึกดีใจเพราะกลัวจะเหมือนครั้งที่แล้ว จริงๆแล้วช่าเป็นคนคุยเก่ง แต่พี่เค้าเป็นคนที่ไม่ชอบคุยเท่าไหร่ แต่เราตกลงกันแล้วเรื่องโทรศัพท์ แต่อยู่มาวันหนึง ช่าไปประชุมที่ต่างจังหวัด และวันนั่น ช่าอาจจะเอาแต่ใจนิดหนึง ว่าวันนี้ ขอคุยนานๆหน่อยได้ไหม เพราะว่าช่าคิดถึง และอีกหลายวันถึงจพได้คุยกัน เพราะช่าไปประชุมที่เครียด ช่ากลัวว่าไม่มีเวลาที่จะคุยกับพี่เค้า จนการประชุมผ่านไปเสร็จเรียบร้อย ช่ารอวันที่จะโทรหาพี่เค้ามาก ช่าโทรไป น้ำเสียงพี่เค้าปกติ แต่ด้วยความที่ช่าทำงานโรงพยาบาล ช่าเลยถามว่า ยากินหมดหรือยัง เพราะก่อนหน้านี้พี่เค้าไม่สบาย เค้าก็ตอบแบบห้วนๆว่า อืม... ช่าก็ชินกับคำตอบแบบนี้ แต่พี่เค้ามักจพเงียบ ทั้งๆที่เราไม่ได้คุยกันมาเกือบ 3 วันแล้ว ช่าเลยถามพี่เค้าว่า ไม่อยากคุยกับช่าเหรอ พี่เค้าก็ตอบว่าเปล่า จุดนี้เองที่ช่ายอมรับว่าช่าผิด ช่าเลยบอกว่าทำไมพี่เป็นแบบนี้ ไม่อยากคุยบอกดีๆอย่ามาทำแบบนี้ พี่เค้าก็บอกว่า พี่คุยไม่เก่ง โอเค ช่าไม่อยากทะเลาะ ช่าเลยวาง ไปก่อน สักพักช่าโทรไปใหม่ คราวนี้ช่าเปลี่ยนเรื่อง ช่าบอกว่าช่วงนี้ ช่าปวดหัว อยู่ๆเค้าก็บอกว่า ช่า บริหารงานไม่เป็น งานเค้ากระจาย ไม่ใช่นั่งทำคนเดียว ช่าบอกว่า งานของช่ามันเป็นงานที่เกี่ยวกับกฎหมายและทางการแพทย์จะฝึกอย่างเดียวไม่ได้ ต้องคนจบมาเท่านั่น เพราะเวลาขึ้นศาลจะมีปัญหา แต่พี่เค้ากลับว่าช่าว่า ไม่รู้จักโต สักที แย่มากๆ ช่าฟัง ช่าเสียใจมาก ช่าถามตัวเองว่าเราผิดเหรอเนี้ย โอเค ช่ายอมรับผิดส่วนนี้ แต่ช่าคิดเองว่ามันไม่ได้ร้ายแรงอะไรเลย
4. ช่าถามเค้าว่า ทำไมพี่ต้องขึ้นเสียง ไหนเราเคยตกลงกันแล้วไม่ใช่เหรอ ว่าจะคุยด้วยเหตุผล แต่พี่เค้าก็กระฟัดกระเฟียด ซึ่งช่าไม่เคยเห็นมาก่อน และพี่เค้าพูดว่า ถ้าคิดที่จะคบกับคนแก่อย่างเค้า ให้ไปปรับปรุงนิสัย และอีกอย่างตอนนี้ชีวิตพี่อยู่แบบนี้พี่ก็มีความสุขอยู่แล้ว อิสระ ช่าก็เลยถามว่า ทำไมพี่พูดแบบนั่น ช่าร้องไห้ออกมาเลยน่ะ เค้าบอกว่าเค้าไม่ใช่วัยรุ่นที่จะมานั่งง้อใคร เค้าบอกว่าเค้าเป็นผู้ใหญ่แล้ว ช่าเลยวางสายไปไหนที่สุด หลังจากนั่นช่าส่งข้อความว่า ให้ตั้งใจอ่านหนังสือน่ะ เพราะพี่เค้าบอกว่าช่าคือแรงบันดาลใจที่ทำให้เค้าอยากสอบเป็นปลัด แต่ช่ายังรู้สึกแย่ ช่าส่งไปหลายข้อความมาก แต่พี่เค้าไม่ตอบเลย จนข้อความสุดท้ายที่เป็นปัญหาใหญ่โตสุด ช่าบอกว่าถ้าช่าตายอย่าลืมมางานศพขอช่า นั่นแหละเค้าตอบกลับมาว่าอย่าเอาเรื่องตายมาขู่เค้า ช่าเลยบอกว่า เหตุผลช่าเคยบอกไปแล้ว ว่าพี่คือคนที่ทำให้ช่เหมือนมีชีวิตขึ้นมาใหม่ แต่เมื่อทำแบบนี้ช่าจะคืนให้ เค้าก็ยิงโกรธมากขึ้น เค้าบอกว่าต่อไปถ้าจะคุยอย่ามาพูดแบบนี้อีก ช่าเลยวางแล้วร้องไห้ตลอดทั้งคืน
5. ด้วยความที่ช้ารู้สึกดีกับเค้า ช่าโทรไป แต่เค้าทำเยงแข็งใส่ช่ามาก แต่ช่าก็เฉย ช่าขอโทษ ที่พูดในสิ่งที่พี่เค้าไม่ชอบ พี่เค้าก็ไม่ไดพูดอะไร แต่ช่ารู้สึกเลยว่าพี่เค้าเปลี่ยนไป
6. จนล่าสุดเมื่อกี้ ช่าก็ขอโทษเค้าอีก แต่เค้ากลับบอกว่า มีอะไรเดี๋ยวจะติดต่อไปเอง ช่ายอมทุกอย่างเลยน่ะ ยอมไม่โทรคุย ทั้งๆที่ช่าอยากคุย ช่าทน ช่าเย็น เพื่อให้ทุกอย่างมันดีขึ้น แต่เมื่อกี้ ช่าได้รับคำตอบที่แสนเจ็บมาก
7. ช่าควรทำยังไง ในเมื่อช่าขอโทษเค้าแล้ว เค้ายังไม่ให้อภัยช่าอีก ทั้งๆที่ช่าว่า ความผิดช่าไม่ได้ร้ายมาก เท่ากับที่เค้าทำร้ายจิตใจของช่าเลย ช่าไม่อยากเลิกกับเค้า เพราะกลัวแม่ของช่าเสียใจ แต่ช่าก็ไม่อยากทนเสียใจอีกแล้ว ช่าร้องไห้ แต่เค้าก็ไม่เคยสนใจช่าเลย ช่ารู้สึกว่าเค้าเห็นแก่ตัวเองสำคัญเท่านั่น ช่าอยากเลิกรักเค้า แต่ทำไมจิตใจช่าไม่ยอม ช่าไม่เข้ใจเลยค่ะ ช่วยช่าหน่อยเถอะค่ะ ช่ารู้สึกหมดหนทาง เพราะเค้าบอกว่าเค้าเป็นคนที่ไม่ใส่ใจ หรือเอาเรื่องอะไรมาเก็บให้ทุกข์ แต่ทำไมเค้าถึงไม่นึกถึงช่าบ้าง ว่าเจ็บแค่ไหน

 

คุณช่าไม่ต้องโทรไปหาเขาหรอกครับ คุณต้องใจเย็นๆ อยู่นิ่งๆ อยู่ห่างๆเขารอให้เขาคิดถึงคุณเองแล้วเขาจะโทรหาคุณ ถ้าคุณยังโทรตามเค้าตลอดอย่างนี้จะไม่มีอะไรดีขึ้นเพราะยิ่งทะเลาะกันทุกครั้ง ถ้าบ่อยเข้าเดี๋ยวเค้าจะเบื่อคุณนะครับ เชื่อผม ถ้าผู้ชายเขารักเราเขาต้องพยายามติดต่อมาหาเราแน่นอนครับ

 

รอเขาติดต่อกลับมา ระหว่างนี้ก็หาอะไรทำที่เพลิดเพลิน

อย่าไปคาดหวังอะไรนัก ต้องพยายามทำใจให้เข้มแข็ง

เขาคงมีลักษณะแบบนั้น ถ้าคิดว่าอยู่ด้วยกันแล้ว เข้ากันไม่ได้

ก็ค่อยๆ ถอยห่างออกมาดีกว่า จะต้องทนทุกข์ไปตลอด

 

อะไรที่เป็นของเรา ก็เป้นของเรา วันยันค่ำครับ ความรัก จิตใจคนเปลี่ยนแปลงได้ตลอดเวลา ไม่มีอะไรยั่งยืน... เข้มแข็งไว้ครับ ทุกสิ่งที่ผ่านมาจะเป็นภูมิต้านทานให้ใจเราแข้มแข็งในอนาคต

 

เป็นกำลังใจอีกแรงค่ะ สู้ๆ นะค่ะ

 

เรื่องของความรักคุณไม่สามารถจะจัดการกับมันด้วยแนวคิดหรือวิธีวิธีคิดได้
หรอกครับ คุณจะพยายามคิดแบบหนึ่งแต่ไม่ถึงนาทีคุณจะลืมแล้วมันจะหมด
ประโยชน์ไป คุณจะกลับมาทุกข์เหมือนเดิม กำลังใจก็เหมือนกัน ถ้าผมให้
กำลังใจกับคุณแล้วคุณหายทุกข์ได้ผมจะทำ แต่สำหรับผมแล้วเห็นว่ากำลังใจ
สำหรับคุณแล้วมันเป็นยาพิษ เมื่อคนเรามีความทุกข์จะมีแต่คนสงสารและเห็น
ใจ ทุกคนรักและชอบคนที่เป็นทุกข์และเกลียดคนที่มีความสุข ถ้าคุณเป็นทุกข์
ทุกคนพร้อมจะให้ความรักกับคุณ แต่ถ้าคุณลองบอกกับคนอื่นว่าคุณมีความ
สุขอย่างนั้นอย่างนี้คุณกำลังทำในสิ่งที่อันตรายมาก ทุกคนจะเกลียดคุณ สิ่งนี้
ทำให้หลายคนเลือกที่จะเป็นทุกข์อยู่ตลอดและมีความสุขในการเป็นทุกข์โดย
ไม่รู้ตัว ส่วนเรื่องของความรักคุณต้องจัดการลงไปถึงจิตไร้สำนึกซึ่งเป็นต้นเหตุ
ของความทุกข์ของคุณ และโลกของจิตไร้สำนึกนั้นมันไม่ได้มีเหตุผลเลยแม้แต่
น้อย ไม่มีว่าคุณจะรักเขาด้วยเหตุผลว่าเขาดีอย่างนั้นอย่างนี้ คุณเลิกกับเขาไม่
ได้เพราะกลัวแม่เสียใจหรืออะไรพวกนั้น ถ้าคุณอยากจัดการกับจิตไร้สำนึกจริงๆ
คุณต้องโยนความคิดพวกนี้ทิ้งไปแล้วก็อยู่กับความทุกข์ของคุณ นั่งเฉยเวลา
ความทุกข์ผ่านเข้ามาก็ดูมันเข้าไปให้เต็มๆ ด้วยจิตที่เป็นกลาง มันจะเข้ามา
เรื่อยๆ ทุกเรื่องทั้งแฟนคนเก่าทั้งแฟนคนใหม่ ความทุกข์เรื่องพ่อย้อนไปตั้งแต่
คุณยังเด็กความทุกข์ทุกอย่างจะมาร่วมตัวกันแล้วเมื่อคุณสามารถมองมันอย่าง
เป็นกลางจริงๆ ไม่เอาเหตุผลอะไรมาคิดมันจะมีจุดหนึ่งที่ความทุกข์ของคุณหาย
ไปเลย หายไปเหมือนกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น ไม่เพียงแต่ความทุกข์เรื่องแฟนคน
ใหม่เท่านั้นแต่ความทุกข์ที่ผ่านมาจะถูกกำจัดออกไปทั้งหมด อย่าพยายามที่จะ
หนีแล้วเบี่ยงเบนความสนใจไม่ให้คิดเรื่องเหล่านี้เผชิญกับมันให้หมดแล้วคุณจะ
ผ่านมันไปได้อย่างน่าอัศจรรย์

 

หากเป็นเรา เราจะมองย้อนกลับไปนะ ว่าเขายังเป็นคนที่เราชอบอยู่หรือเปล่า หรือว่าเขาคนนั้นตายจากเราไปแล้ว กลายเป็นคนที่ไม่รู้จัก และเราก็จะมองไปด้วยว่าหากยังเป็นแบบนี้ เราจะสามารถไปด้วยกันรอดหรือเปล่า ถ้าคำตอบคือไม่ เราจะพยายามทำใจ และตัดใจ ก่อนที่ทุกอย่างจะไม่มีความทรงจำที่ดีให้เหลือได้จดจำนะ จากกันด้วยดีมันน่าจะดีกว่า

 

ขอบคุณทุกความคิดเห็นคะ...ช่าจะพยายามทำให้ได้ เพราะตอนนี้ช่าไม่รู้เหมือนกันว่าพี่เค้าเป็นอะไร ช่าไม่โทรหา ช่าไม่สนใจอะไรสักอย่าง แต่ช่าก็ยังหายใจได้ แต่แค่รู้สึกเสียดายเวลา ที่ไม่สามารถย้อนกลับมาได้แล้ว ช่าจะต้องอยู่กับปัจจุบัน และทำมันให้ดีที่สุดก็เท่านั่น ตอนแรก...ช่าเข้าใจว่า คนที่อายุ 34 ปี แล้วน่าจะมีความคิดดีๆทั้งในทางโลก และ ทางธรรม แต่นี้ช่าไม่เข้าใจ และก็ไม่คิดจะไปอยากรู้อะไรอีกแล้ว ปล่อยวาง...ช่าหวังว่าสักวันถ้าพี่เค้าคิดได้ แล้วกลับมาขอโทษหรืออะไรก็แล้ว เพราะช่าคิดว่า ช่าทำดีที่สุดแล้ว...ซาช่า