หลวงปู่นนท์ วัดเหนือวน พระดีมีวิชา-เมตตา-วาจาสิทธิ์

แค่เพียงต้นปีหมูไฟ พระเถระก็จากไปแล้วหลายรูป ล่าสุดคือ พระครูวราโภคพินิต หรือ หลวงปู่นนท์ วราโภ พระเกจิอาจารย์ดังแห่งวัดเหนือวน ต.คุ้งน้ำวน อ.เมือง จ.ราชบุรี

พระเถระที่มีอาวุโสสูงสุดของเมืองโอ่ง เป็นพระที่มากไปด้วยความเมตตาปรานี โดยเป็นศิษย์สายพุทธาคมวัดสัตตนารถ ซึ่งเป็นอารามดังของเมืองนี้ที่มีพระเกจิอาจารย์เรืองวิชาอาคมหลายรูป อาทิ พระพุทธวิริยากร (จิตร) เจ้าของเหรียญพระสงฆ์เหรียญแรกของเมืองไทย,พระพุทธวิริยากร (อินทร์) ฯลฯ

หลังจากถูกโรครุมเร้าจนต้องเข้าๆ ออกๆ โรงพยาบาลจุฬาภรณ์อยู่ประมาณ 3 เดือน โดยอยู่ในความอุปถัมภ์ของสมเด็จพระสังฆราชฯ

ท่านก็ละสังขารลงอย่างสงบในเวลาประมาณ 4 โมงเย็น ของวันที่ 10 ม.ค. 2550 ท่ามกลางความโศกเศร้าขอเหล่าสานุศิษย์ รวมสิริอายุได้ 96 ปี

ท่านถือกำเนิด เมื่อวันที่ 22 มี.ค. 2453 ณ บ้านเตาอิฐ หมู่ที่ 1 ต.เตาอิฐ อ.บางแพ จ.ราชบุรี (ปัจจุบันขึ้นอยู่กับ ต.วังเย็น) เป็นบุตรของนายพลอย และนางคำ ศรีจันทร์สุก ในวัยเด็กเริ่มเรียนหนังสืออยู่กับวัด โดยบิดานำไปปรนนิบัติรับใช้หลวงพ่อเงิน สมภารวัดหนองม่วง ทำให้ท่านสนิทคุ้นเคยกับหลวงพ่อสง่า อดีตเจ้าอาวาสวัดหนองม่วง เป็นอย่างยิ่ง

ด้วยเหตุที่มีความขยันหมั่นเพียร จึงเป็นที่รักใคร่ของหลวงพ่อเงิน ถึงกับถ่ายทอดวิชาอาคมบางอย่างให้ตั้งแต่วัยเด็ก จนกระทั่งมีใจฝักใฝ่ในธรรมยิ่งขึ้น มีอุปนิสัยรักสงบ แตกต่างจากเด็กในวัยเดียวกัน ดูเด่นและสะดุดตาต่อผู้พบเห็น

ต่อมา พระครูใบฎีกาถาวร ซึ่งเดินทางมาจากวัดโสมนัสวิหาร กทม. แวะเยี่ยมญาติโยมแถววัดหนองม่วง เกิดชอบใจในอุปนิสัยใจคอของท่าน จึงขออนุญาตจากหลวงพ่อเงินให้เป็นศิษย์ติดตามไปเรียนหนังสือต่อที่วัดสัตตนารถ ในตัวเมืองราชบุรี เพราะท่านจะต้องไปจำพรรษาที่นั่น

อยู่ที่วัดสัตตนารถได้ 2 ปี ท่านพระครูใบฎีกาถาวรก็ถูกส่งให้ไปดูแลวัดเหนือวน ต.คุ้งน้ำวน อ.เมือง จ.ราชบุรี ท่านจึงติดตามพระอาจารย์ไปอยู่ด้วย และบรรพชาเป็นสามเณรเมื่ออายุได้ 17 ปี มีพระครูอุดมธีรคุณ (ดา) วัดสัตตนารถ เป็นพระอุปัชฌาย์ จากนั้นได้ไปศึกษาพระปริยัติธรรมที่วัดสนามพราหมณ์ จ.เพชรบุรี สามารถสอบได้นักธรรมตรีในปีแรก ขณะกำลังศึกษานักธรรมโท พระอุปัชฌาย์เกิดอาพาธหนัก จึงกลับมาดูแลอย่างใกล้ชิดจนท่านมรณภาพลง นับแต่นั้นจึงอยู่ที่วัดเหนือวนมาจนถึงปัจจุบัน อายุ 20 ปี ได้อุปสมบทเป็นพระภิกษุ ณ พัทธสีมาวัดเหนือวน เมื่อวันที่ 1 เมษายน 2474

โดยมีพระพุทธวิริยากร (ดา) วัดสัตตนารถ เป็นพระอุปัชฌาย์ พระครูเมธีธรรมานุต (เม้ย) วัดลาดเมธัง เป็นพระกรรมวาจาจารย์ และพระอธิการเฉื่อย วัดเหนือวน เป็นพระอนุสาวนาจารย์ ได้รับฉายาว่า