"วิญญาณห่วง"

รูปประกอบจากอินเตอร์เนต​

"คนเดินทาง" เล่าประสบการณ์ขนหัวลุกจากโรงแรมที่สุขุมวิท

ผมไม่ค่อยเชื่อเรื่องผีๆ สางๆ เท่าไหร่นัก ตั้งแต่เกิดมาก็ไม่เคยโดนผีหลอกหลอนเลยซักครั้งเดียว ได้ยินญาติมิตรเล่าเรื่องผี บอกว่าโดนผีหลอกสารพัดรูปแบบ ทั้งผีตามท้องถนนกับผีในโรงแรม

เพื่อนๆ เตือนให้ระวังสถานที่สองแห่งไว้ให้ดีๆ เคราะห์หามยามซวยอาจจะประสบกับตัวเองเข้าก็ได้

นั่นคือ การทำงานธนาคารอยู่ที่ภาคเหนือตอนล่างมาหลายปีแล้ว ต้องไปประชุมที่สำนักงานใหญ่ในกรุงเทพฯ เดือนละครั้ง ขับรถเอง เช่าโรงแรมแถวสุขุมวิท ซอย 5 ครั้งละ 2-3 คืน จนกลายเป็นขาประจำ ได้รับความสะดวกสบายดีมากครับ

เสร็จจากการประชุม ผมก็กลับโรงแรมนอนพักผ่อน นัดเพื่อนฝูงหลายคนที่ค็อฟฟี่ช็อปโรงแรมตอนค่ำ ดื่มเบียร์กันนิดหน่อยก่อนจะออกไปตระเวนกรุงเทพฯ ราตรีกันทุกคืนจนกว่าถึงวันกลับ

เพื่อนเตือนเรื่องนี้เข้าเป้า เพราะรู้ว่าผมต้องขับรถไป-กลับระยะทาง 700 กิโลเมตรเศษ กับต้องนอนโรงแรมทุกๆ เดือน!

เคราะห์หามยามซวยอาจจะโดนผีหลอกตามถนนกับโรงแรมก็เป็นได้ครับ

เรื่องทำนองนี้ผมได้ฟังมาจนชินหูแล้ว เรื่องราวก็มักคล้ายๆ กัน เช่นเห็นคนวิ่งตัดหน้าตรงทางเปลี่ยวบ้าง บางที่พ้นโค้งก็เจอผู้หญิงยืนจังก้าอยู่กลางถนน คนขวัญอ่อนหักรถหลบจนชนต้นไม้บ้าง พุ่งตกถนนบ้าง ถึงไม่ตายก็คางเหลืองไปตามๆ กัน

คำแนะนำคือ ถ้าเจอเรื่องแบบนี้ให้พุ่งรถใส่ทันที ไม่ต้องคิดอะไรมาก แล้วภาพเหล่านั้นก็จะหายวับไปเอง

บอกตรงๆ ว่าผมยังไม่เคยประสบกับเรื่องน่าขนหัวลุกแบบนั้นสักครั้งเดียว!

เมื่อพูดถึงผีในโรงแรมก็หลากหลายเหลือเชื่อ มีทั้งมาเปิดประตูตอนเราอาบน้ำ ทั้งๆ ที่เราล็อกประตูใส่กลอนแล้ว หรือไม่ก็เปิดทีวีที่เราเพิ่งปิดไว้ แถมหมุนหาช่องนั้นช่องนี้อีกต่างหาก

หนักกว่านั้นคือมาหลอกตอนเรานอนหลับ! กำลังตกอยู่ในสุขารมณ์ก็มีเสียงผู้หญิงมาร้องไห้ สะอึกสะอื้นอยู่ข้างๆ เตียง

บางทีก็มาเคาะประตูเรียกตอนดึกๆ ดื่นๆ จนเราสะดุ้งตื่น แต่เมื่อไปเปิดประตูกลับไม่พบใครเลย พอจะก้าวขึ้นเตียงก็มีเสียงเคาะประตูอีกแล้ว...อดรนทนไม่ไหวต้องยืนแอบอยู่ใกล้ๆ มีเสียงเคาะประตูก็เปิดผางออกไปทันที แต่ข้างนอกที่เปิดไฟสว่าง โล่งว่างตลอด ไม่มีทางที่ใครจะหลบเข้าห้องใดๆ ได้ทันอย่างเด็ดขาด...ก็ไม่เห็นใครแม้แต่คนเดียว

ส่วนมากประสาทเสีย ใกล้สติแตก ต้องเผ่นลงไปชั้นล่าง หลับนกอยู่ที่ล็อบบี้จนรุ่งเช้า แล้วรีบเช็กเอาต์ออกไปก่อนจะหัวใจวายตาย

บางคนนอนหลับสบายๆ คนเดียว รู้สึกว่ามีใครมานอนเบียดอยู่ในผ้าห่ม...ลืมตามองเห็นสาวสวยนอนตะแคงจ้องมองด้วยดวงตาดำขลับ ยิ้มหวานหยาดเยิ้ม...ไม่ว่าจะสวยหรือหวานแค่ไหน คนที่เห็นก็ร้องจ้า กระเด้งตัวเผ่นอ้าวออกจากห้องอุบาทว์โดยไม่คิดชีวิตทั้งนั้นแหละครับ

ยอมรับว่า บางครั้งมานอนโรงแรมเจ้าประจำในกรุงเทพฯ ก็ทำให้ผมนึกหนาวสันหลังเหมือนกัน แต่ส่วนมากมักเฉยๆ อาจจะเกิดจากความเคยชินจากการนอนโรงแรมมานับสิบๆ ปีแล้วก็เป็นได้

อ้อ! ผมมักจะได้ห้องเดิมที่ชั้น 5 ทุกครั้ง เหมดทำห้องก็มักเจอแต่น้าเบียบกับหนูตุ๊กเป็นประจำ!

น้าเบียบอายุ 40 เศษ ขาวท้วม อารมณ์ดี อ่อนกว่าผมราว 5-6 ปี แต่ผมก็เรียกตามหนูตุ๊กอายุราว 25 ปี หน้าตาเรียบๆ ไม่ถึงกับสะสวยหรือขี้ริ้ว แต่รูปร่างดีเหมือนพวกนางแบบ เราพบกันบ่อยๆ จนสนิทสนมกัน

ผมจะให้ทิปไว้ล่วงหน้าคนละ 100 บาท ก่อนจะกลับอีก 100 บาท ถ้าไม่พบก็จะจ่ายเพิ่มในครั้งต่อไป

บางครั้งแขกเยอะจนต้องแยกย้ายกันไปทำห้อง ผมก็ฝากเงินไว้ให้อีกคนเป็นประจำ บางครั้งก็มีขนมหรือผลไม้มาฝาก จากต่างจังหวัดบ้าง จากปากซอยใกล้ๆ กับฟู้ดแลนด์บ้าง ถือว่าเป็นมิตรจิตมิตรใจครับ...ที่แน่ๆ คือผมได้พักห้องนอนและห้องน้ำสะอาดสะอ้านไม่มีอะไรตำหนิได้เลย

ครั้งล่าสุดที่ผมไปกรุงเทพฯ ก็ประสบเรื่องสยองเข้าเต็มเปา!

ขณะที่ขับรถเข้าเขตจังหวัดสิงห์บุรีตอนบ่าย เจอรถติดเป็นแพเพราะมีอุบัติเหตุ รถกระบะชนรถตู้ มีรถทัวร์ถล่มซ้ำ...กำลังช่วยเหลือคนเจ็บจากรถสองคันแรกทุลักทุเล เสียงครวญครางด้วยความเจ็บปวด...ภาพจากริมถนนทำให้ต้องเบือนหน้าหนี

ศพนอนเรียงรายกันราว 5-6 ศพ แถมมีเจ้าหน้าที่ช่วยกันหามร่องแร่งลงมาอีก...เลือดแดงฉานไหลนองจากร่างที่มีบาดแผลเหวอะหวะยับเยิน

ผมไม่เคยเจออุบัติเหตุร้ายแรงขนาดนี้มาก่อน เล่นเอามือเท้าอ่อน ปากคอแห้งผาก...ขับรถต่ออย่างระมัดระวังจนกระทั่งถึงจุดหมายปลายทาง

ไขกุญแจเข้าห้องก็ได้ยินเสียงเคาะประตู หนูตุ๊กหยิบผ้าเช็ดตัวจากรถเข็นที่จอดอยู่หน้าห้อง บอกว่าแขกเยอะ แถมเช็กเอาต์ช้าทำให้เสียเวลาทำห้อง ผมบอกใหจัดการกับห้องนอนไปพลางๆ ขอตัวเข้าอาบน้ำก่อนละ

ผมใช้วิธียืนอาบน้ำในอ่าง ไม่ต้องเสียเวลา...ได้ยินเสียงเปิดทีวีก็นึกสงสัยว่า หนูตุ๊กบริการแขกหรืออยากดูละครตอนเย็นกันแน่?

เสร็จสรรพสวมเสื้อคลุมออกมา ปรากฏว่าทีวีเปิดอยู่จริงๆ เห็นน้าเบียบกำลังเหน็บชายผ้าห่มที่หัวเตียง แกหันมายกมือไหว้ ผมก็ถามว่ามาเสร็จจากห้องอื่นแล้วเหรอ ถึงมาช่วยตุ๊กน่ะ? น้าเบียบอ้าปากค้าง เบิกตาโพลง หน้าซีดเผือดอยู่ในแสงไฟ

"ตุ๊กมาทำห้องหรือคะ? โธ่! มันทะเลาะกับผัวจนคิดสั้นผูกคอตายไปเมื่อคืนนี้เอง พบศพตอนเช้ามืด...มันคงห่วงงานน่ะ หรือไม่ก็รู้ว่าคุณจะมา..."

ผมเข่าอ่อน ฝากเงินน้าเบียบไปช่วยงานศพหนึ่งพันบาท...แน่ใจว่าคงไม่เคยมีใครโดนผีหลอกในโรงแรมแบบที่ผมเจอแน่นอน...เดือนหน้าผมย้ายโรงแรมแล้วละครับ!

คอลัมน์ ขนหัวลุก



ที่มา..