ราหุลสังยุตต์ จักขุสูตร

พระไตรปิฎกเล่มที่ ๑๖ พระสุตตันตปิฎก เล่ม ๘

สังยุตตนิกาย นิทานวรรค ราหุลสังยุตต์ ปฐมวรรค

๑.จักขุสูตร<O</O​

[๕๙๙]ข้าพเจ้าได้สดับมาอย่างนี้
สมัยหนึ่งพระผู้มีพระภาคประทับอยู่ณพระวิหารเชตวันอารามของท่านอนาถบิณฑิกเศรษฐีเขตพระนครสาวัตถีครั้งนั้นแลท่านพระราหุลเข้าไปเฝ้าพระผู้มีพระภาคถึงที่ประทับครั้นเข้าไปเฝ้าแล้วถวายบังคมพระผู้มีพระภาคแล้วนั่งณที่ควรส่วนข้างหนึ่งท่านพระราหุลเมื่อนั่งเรียบร้อยแล้วได้กราบทูลพระผู้มีพระภาคว่าข้าแต่พระองค์ผู้เจริญข้าพระองค์ขอประทานพระวโรกาสขอพระผู้มีพระภาค จงทรงแสดงธรรมแก่ข้าพระองค์โดยย่อที่ข้าพระองค์ได้สดับแล้วพึงเป็นผู้ๆเดียวหลีกออกจากหมู่ไม่ประมาทมีความเพียรส่งตนไปแล้วอยู่ฯ<O</O

[๖๐๐]พระผู้มีพระภาคตรัสถามว่าดูกรราหุลเธอจะสำคัญความข้อนั้นเป็นไฉน จักษุเที่ยงหรือไม่เที่ยงฯ
ท่านพระราหุลกราบทูลว่าไม่เที่ยงพระเจ้าข้าฯ
พระผู้มีพระภาคตรัสถามว่าก็สิ่งใดไม่เที่ยงสิ่งนั้นเป็นทุกข์หรือสุขเล่าฯ
ท่านพระราหุลกราบทูลว่าเป็นทุกข์พระเจ้าข้าฯ
พระผู้มีพระภาคตรัสถามว่าก็สิ่งใดไม่เที่ยงเป็นทุกข์มีความแปรปรวนเป็นธรรมดาควรละ
หรือที่จะตามเห็นสิ่งนั้นว่านั่นของเรานั่นเป็นเรานั่นเป็นตัวตนของเราฯ
ท่านพระราหุลกราบทูลว่า ไม่ควรตามเห็นอย่างนั้นพระเจ้าข้าฯ<O</O
<O
พระผู้มีพระภาคตรัสถามว่าดูกรราหุลเธอจะสำคัญความข้อนั้นเป็นไฉน โสตะเที่ยงหรือไม่เที่ยงฯ
ท่านพระราหุลกราบทูลว่าไม่เที่ยงพระเจ้าข้าฯ
พระผู้มีพระภาคตรัสถามว่าก็สิ่งใดไม่เที่ยงสิ่งนั้นเป็นทุกข์หรือสุขเล่าฯ
ท่านพระราหุลกราบทูลว่าเป็นทุกข์พระเจ้าข้าฯ
พระผู้มีพระภาคตรัสถามว่าก็สิ่งใดไม่เที่ยงเป็นทุกข์มีความแปรปรวนเป็นธรรมดาควรละ
หรือที่จะตามเห็นสิ่งนั้นว่านั่นของเรานั่นเป็นเรานั่นเป็นตัวตนของเราฯ<O</O
ท่านพระราหุลกราบทูลว่า ไม่ควรตามเห็นอย่างนั้นพระเจ้าข้าฯ<O</O
<O
พระผู้มีพระภาคตรัสถามว่าดูกรราหุลเธอจะสำคัญความข้อนั้นเป็นไฉน ฆานะเที่ยงหรือไม่เที่ยงฯ
ท่านพระราหุลกราบทูลว่าไม่เที่ยงพระเจ้าข้าฯ
พระผู้มีพระภาคตรัสถามว่าก็สิ่งใดไม่เที่ยงสิ่งนั้นเป็นทุกข์หรือสุขเล่าฯ
ท่านพระราหุลกราบทูลว่าเป็นทุกข์พระเจ้าข้าฯ
พระผู้มีพระภาคตรัสถามว่าก็สิ่งใดไม่เที่ยงเป็นทุกข์มีความแปรปรวนเป็นธรรมดาควรละ
หรือที่จะตามเห็นสิ่งนั้นว่านั่นของเรานั่นเป็นเรานั่นเป็นตัวตนของเราฯ
ท่านพระราหุลกราบทูล ไม่ควรตามเห็นอย่างนั้นพระเจ้าข้าฯ<O</O
<O
พระผู้มีพระภาคตรัสถามว่าดูกรราหุลเธอจะสำคัญความข้อนั้นเป็นไฉน ชิวหาเที่ยงหรือไม่เที่ยงฯ
ท่านพระราหุลกราบทูลว่าไม่เที่ยงพระเจ้าข้าฯ
พระผู้มีพระภาคตรัสถามว่าก็สิ่งใดไม่เที่ยงสิ่งนั้นเป็นทุกข์หรือสุขเล่าฯ
ท่านพระราหุลกราบทูลว่าเป็นทุกข์พระเจ้าข้าฯ
พระผู้มีพระภาคตรัสถามว่าก็สิ่งใดไม่เที่ยงเป็นทุกข์มีความแปรปรวนเป็นธรรมดาควรละ
หรือที่จะตามเห็นสิ่งนั้นว่านั่นของเรานั่นเป็นเรานั่นเป็นตัวตนของเราฯ
ท่านพระราหุลกราบทูลว่า ไม่ควรตามเห็นอย่างนั้นพระเจ้าข้าฯ<O</O
<O
พระผู้มีพระภาคตรัสถามว่าดูกรราหุลเธอจะสำคัญความข้อนั้นเป็นไฉน กายเที่ยงหรือไม่เที่ยงฯ
ท่านพระราหุลกราบทูลว่าไม่เที่ยงพระเจ้าข้าฯ
พระผู้มีพระภาคตรัสถามว่าก็สิ่งใดไม่เที่ยงสิ่งนั้นเป็นทุกข์หรือสุขเล่าฯ
ท่านพระราหุลกราบทูลว่าเป็นทุกข์พระเจ้าข้าฯ
พระผู้มีพระภาคตรัสถามว่าก็สิ่งใดไม่เที่ยงเป็นทุกข์มีความแปรปรวนเป็นธรรมดาควรละ
หรือที่จะตามเห็นสิ่งนั้นว่านั่นของเรานั่นเป็นเรานั่นเป็นตัวตนของเราฯ
ท่านพระราหุลกราบทูลว่า ไม่ควรตามเห็นอย่างนั้นพระเจ้าข้า<O</O
<O
พระผู้มีพระภาคตรัสถามว่าดูกรราหุลเธอจะสำคัญความข้อนั้นเป็นไฉน ใจเที่ยงหรือไม่เที่ยงฯ
ท่านพระราหุลกราบทูลว่าไม่เที่ยงพระเจ้าข้าฯ
พระผู้มีพระภาคตรัสถามว่าก็สิ่งใดไม่เที่ยงสิ่งนั้นเป็นทุกข์หรือสุขเล่าฯ
ท่านพระราหุลกราบทูลว่าเป็นทุกข์พระเจ้าข้าฯ
พระผู้มีพระภาคตรัสถามว่าก็สิ่งใดไม่เที่ยงเป็นทุกข์มีความแปรปรวนเป็นธรรมดาควรละ
หรือที่จะตามเห็นสิ่งนั้นว่านั่นของเรานั่นเป็นเรานั่นเป็นตัวตนของเราฯ
ท่านพระราหุลกราบทูลว่า ไม่ควรตามเห็นอย่างนั้นพระเจ้าข้า<O</O
<O

[๖๐๑]พระผู้มีพระภาคตรัสว่าดูกรราหุลอริยสาวกผู้ได้สดับเห็นอยู่อย่างนี้ย่อมเบื่อหน่ายทั้งในจักษุย่อมเบื่อหน่ายทั้งในโสตะย่อมเบื่อหน่ายทั้งในฆานะย่อมเบื่อหน่ายทั้งในชิวหาย่อมเบื่อหน่ายทั้งในกายย่อมเบื่อหน่ายทั้งในใจเมื่อเบื่อหน่ายย่อมคลายกำหนัดเพราะคลายกำหนัดจิตย่อมหลุดพ้นเมื่อจิตหลุดพ้นแล้วย่อมมีญาณหยั่งรู้ว่าจิตหลุดพ้นแล้วดังนี้อริยสาวกนั้นย่อมทราบชัดว่าชาติสิ้นแล้วพรหมจรรย์อยู่จบแล้วกิจที่ควรทำทำเสร็จแล้วกิจอื่นเพื่อความเป็นอย่างนี้มิได้มีฯ<O</O
<O

จบสูตรที่๑ จักขุสูตร

[MUSIC]http://palungjit.org/attachments/a.653702/[/MUSIC]<O</O​