รวมปัจจัยอายตนะภายนอก- ที่นำสู่ความสงบภายใน

.6-6-6 ตามนิยายและความเชื่อ เชื่อว่าเป็นตัวเลขของซาตานหรือปีศาจ

แต่เมื่อเรา มีสติ-สัมปชัญญะ เข้าประจำไม่ขาดที่ทวารทั้ง6
ตัวเลขนี้ สำหรับผู้บำเพ็ญ จะกลายเป็น ตัวเลขแห่งการพัฒนาสู่ทางพ้นทุกข์

เป็นการพลิกกลับ กลายเป็น 9-9-9
คือทางพ้นทุกข์ แห่งโลกุตรธรรม9 หรือ พัฒนาเป็นวิปัสสนาญาณ9 ได้

...อะไรคือ อายตนะ...

 

อายตนะ แปลว่า เครื่องติดต่อหรือที่เชื่อมต่อ

“ภิกษุทั้งหลาย ผัสสายตนะ ๖ เหล่านี้ที่ไม่ฝึก ไม่คุ้มครอง ไม่รักษา ไม่สังวร ย่อมเป็นเครื่องนำทุกข์มาให้...ผัสสายตนะ ๖ เหล่านี้ ที่ฝึกดีแล้ว คุ้มครองดี รักษาดี สังวรดี ย่อมเป็นเครื่องนำสุขมาให้...”





-----------------

ขอบคุณ https://www.nirvanattain.com/สิ่งที่ควรรู้/วิปัสสนาภูมิ/อายตนะ.html

 

ทางหู - พร้อมกับการตื่นรู้ทั่วกาย

ทำความรู้สึกไว้เต็มทั่วกาย ผ่อนคลาย ไม่อยากได้ ไม่อยากมี ไม่อยากเป็น ไม่กำหนดจุดใดจุดหนึ่งของกาย รู้ตัวทั่วพร้อม

ตัวอย่างเช่น

ขลุ่ยทิเบตรักษาทั้งร่างกายและจิตวิญญาณ การรักษาอารมณ์ ร่างกาย จิตใจและจิตวิญญาณ

----------------------------

 

ทางหู

แบบที่2

ทำความรู้สึกรู้ตัวทั่วพร้อม ให้เต็มในกาย


ฟังเสียงธรรมเทศนาของครูอาจารย์ผู้อริยะ


*** โดยไม่ต้องตั้งเจตนาคิด-นึก ไปตามความหมายของภาษาที่ท่านเทศนา***

รับรู้กระแสคลื่นเสียงที่มาสัมผัส และ มีสติ-สัมปชัญญะ เต็มกาย
สมองไม่มีเจตนา วิตก วิจาร

 

ทางหู

แบบที่3 เป็นการใช้อายตนะภายในคือหู ร่วมกับอายตนะภายใน คือ จิตคิดนึกของใจ

ทำความรู้สึกรู้ตัวทั่วพร้อม ให้เต็มในกาย


ฟังเสียงธรรมเทศนาของครูอาจารย์ผู้อริยะ


*** โดยคิด-นึก พิจารณาไปตามความหมายของภาษา ตามอรรถธรรมที่ท่านเทศนา***
วิตก วิจาร จนใจเสวยอารมณ์ ปิติ สุข เอกัคคตา ในอรรถในธรรม ที่ทำให้ความจริงปรากฏ
ตามระดับสติ-ปัญญาของตน

 

ลุค สกายวอล์คเกอร์ (เมื่อครั้งเริื่มฝึกฝนพลัง) : ข้าจะลองทำดู....

อาจารย์ YODA : ไม่ใช่ลอง....แต่จงทำ

 

ทางหู

แบบที่ 4 ฟังเสียงบทสวดพุทธมนต์ที่ศรัทธา - โดยไม่ต้องคิด-นึกพิจารณา

ทำสติ-สัมปชัญญะให้ทั่วกาย ผ่อนคลาย ทำได้ทุกอิริยาบถ

น้อมศรัทธาให้เต็มเปี่ยมในบทสวด

ไม่คาดหวัง ไม่อยากได้ ไม่อยากมี ไม่อยากเป็น

 

ทางตา
แบบที่ 1

ทำความรู้สึกรู้ตัวทั่วพร้อม ให้เต็มในกาย
ผ่อนคลายทุกส่วน วาง สงบ และเร้นจากการกระทบจากอายตนะอื่นๆไว้ชั่วคราว

มอง (ไม่เพ่ง ) ภาพพระพุทธ พระสงฆ์ พระปฏิมากรตัวแทนพระรัตนตรัย
แล้ว อาศัยทำงานร่วมกับ อายตนะใจ จำ-คิด-นึก วิตกวิจาร จับในภาพจำของรูปที่เคยมองไว้นั้น



มีสติ-สัมปชัญญะ เต็มกาย

หล่อเลี้ยงประคองศรัทธาที่มีในพระรัตนตรัย

จนเริ่มมีปิติ ความอิ่มกระจายไปทั่วกาย

ประคองรู้ ไม่อยากได้ ไม่อยากมี ไม่อยากเป็น

รู้ทั่วพร้อมในกาย ในใจ


เริ่มแรก ก็สามารถทำได้ในอิริยาบถใดก็ได้ อิริยาบถเดียว นิ่งๆ

เมื่อชำนาญขึ้น

ก็ประคองกระแสพลังงานปิติ จนละเอียดเป็นสุขขึ้นไปทั่วกาย และสุขละเอียดในใจยิ่งขึ้น

กระทำได้แม้ในอิริยาบถอื่นเช่น ยืน เดิน นั่ง นอน

 

ดวงตา เป็นหน้าต่างของ ใจ

เป็นทางเปิดรับสิ่งภายนอกให้เข้ามาในใจหรือบ้านนี้ ได้มาก โดยเฉพาะยุควัตถุเจริญ แต่ใจคนพัฒนาตามไม่ทัน


ทวาร อายตนะตา หากมีสติ-สัมปชัญญะ กำกับ ฉลาดใช้ จะพลิกกลับเป็นทางดีได้มาก

 

ทางตา
แบบที่ 2

ทำความรู้สึกรู้ตัวทั่วพร้อม ให้เต็มในกาย
ผ่อนคลายทุกส่วน วาง สงบ และเร้นจากการกระทบจากอายตนะอื่นๆไว้ชั่วคราว

มอง (ไม่เพ่ง ) ภาพสิ่งในธรรมชาติอันเป็นตัวแทนของ ดิน น้ำ ลม ไฟ สีต่างๆ( เช่นแดง เขียว ขาว เหลือง แก้วใส )
แล้ว อาศัยทำงานร่วมกับ อายตนะใจ จำ-คิด-นึก วิตกวิจาร จับในภาพจำของรูปที่เคยมองไว้นั้น



มีสติ-สัมปชัญญะ เต็มกาย

หล่อเลี้ยงประคองภาพจำในใจต่อเนื่องบ่อยๆเนืองๆ ชิน ที่จะคิด นึก ถึงภาพนั้น

จนเริ่มมีปิติ ความอิ่มกระจายไปทั่วกาย

ประคองรู้ ไม่อยากได้ ไม่อยากมี ไม่อยากเป็น

รู้ทั่วพร้อมในกาย ในใจ


เริ่มแรก ก็สามารถทำได้ในอิริยาบถใดก็ได้ อิริยาบถเดียว นิ่งๆ

เมื่อชำนาญขึ้น

ก็ประคองกระแสพลังงานปิติ จนละเอียดเป็นสุขขึ้นไปทั่วกาย และสุขละเอียดในใจยิ่งขึ้น

กระทำได้แม้ในอิริยาบถอื่นเช่น ยืน เดิน นั่ง นอน

 

ทางตา
แบบที่ 3

ทำความรู้สึกรู้ตัวทั่วพร้อม ให้เต็มในกาย
ผ่อนคลายทุกส่วน วาง สงบ และเร้นจากการกระทบจากอายตนะอื่นๆไว้ชั่วคราว

มอง (ไม่เพ่ง ) ภาพอวัยวะส่วนต่างๆของกายภายนอกและกายภายใน ทีละอวัยวะไปก่อนคร่าวๆ แล้วมาจับอวัยวะที่ถนัดก็ได้
แล้ว จำ-คิด-นึก วิตกวิจาร จับในภาพจำของรูปที่เคยมองไว้นั้น
นึก คิด ในอวัยวะกาย จนว่าจิตจะสงบ ใจจะสบาย

สงบและสบาย ในที่นี่ แยกมาจากสองเหตุ คือ
1.จับภาพในสิ่งที่มีอยู่จริง แล้วสัมผัสรู้ด้วยกายผัสสะ ร่วมเข้าไป
ทำให้ ความเห็น ความจำ ความคิด ความรู้ มารวมเป็นจุดเดียว เข้าถึงใจภายในลึกขึ้น ใจจึงสบาย สงบขึ้นเป็นลำดับ

2.นึก คิด วิตก วิจาร พิจารณาโดยแยบคายในภาพอวัยวะแต่ละส่วน หรือส่วนที่ชอบ จนยอมรับว่า สิ่งที่มีอยู่จริงนี้มีสภาวะตามไตรลักษณ์ ..ใจจะปล่อยวาง วางความยึดติดเรื่องภายนอกชั่วคราว คืนสู่ความสงบภายในเป็นลำดับ



.....
แล้วเจริญสติ-สัมปชัญญะ ให้เต็มกาย

หล่อเลี้ยงประคองภาพจำในใจต่อเนื่องบ่อยๆเนืองๆ ชิน ที่จะคิด นึก ถึงภาพนั้น

จนเริ่มมีปิติ ความอิ่มกระจายไปทั่วกาย

ประคองรู้ ไม่อยากได้ ไม่อยากมี ไม่อยากเป็น

รู้ทั่วพร้อมในกาย ในใจ


เริ่มแรก ก็สามารถทำได้ในอิริยาบถใดก็ได้ อิริยาบถเดียว นิ่งๆ

เมื่อชำนาญขึ้น

ก็ประคองกระแสพลังงานปิติ จนละเอียดเป็นสุขขึ้นไปทั่วกาย และสุขละเอียดในใจยิ่งขึ้น

กระทำได้แม้ในอิริยาบถอื่นเช่น ยืน เดิน นั่ง นอน

 

ความจำในส่วนลึก สื่อสารได้ง่ายด้วยภาพ
ภาพเห็นด้วยผัสสะทางตา

การเลือกเห็นในสิ่งที่เป็นมงคล ก็เป็นการเลือกพลังงานที่ดีที่เก็บไว้ออกมาใช้ได้
มีความสงบมาก มีกำลังใจมาก ก็ล้วงพลังงานที่ดีออกมาใช้ได้มาก
ยิ่งนำออกมาใช้ร่วมกับพลังงานที่ดีในสากล
จะสามารถดำรงไว้ ซึ่ง..

สุขของตนและสรรพชีวิต สรรพสิ่ง

 

ปีติจาก ฌาน และ ญาณ
อาจารย์ไชย ณ พล


ปีติที่เกิดจากการได้ฌาน กับปีติที่เกิดจากการเห็นญาณต่างกันอย่างไรครับ

A อาจารย์ไชย ณ พล ตอบ :
ปีติที่เกิดจากการได้ฌานมันจะมีความซาบซ่านอยู่ตามตัวด้วย แต่ปีติอันเกิดจากการได้ปัญญาญาณมันจะมีความร่าเริงในจิต มันเหมือนจิตหัวเราะ จิตมันใหญ่มันบานขึ้นมา มันคนละรสกัน

ปีติเป็นจิตตสังขารชนิดหนึ่ง แต่เป็นจิตตสังขารที่มีประโยชน์เพราะเป็นธรรมโอสถ ถ้าใครเกิดปีติก็ไม่ต้องไปรังเกียจนะ เพราะเป็นยาโดยธรรมชาติ มาเยียวยาร่างกาย มาเยียวยาจิตใจได้ ก็ควรใช้ประโยชน์

เราจะได้ยินคำว่าปีติเป็นวิปัสสนูปกิเลส ท่านบอกว่าอย่าไปติดมัน อย่าไปติดไม่ได้หมายความว่าอย่าไปใช้ คนละอย่างกันนะ คือให้ใช้แต่อย่าไปติด วิปัสสนูปกิเลสไม่ได้หมายความว่าเป็นสิ่งที่ชั่วร้าย เพียงแต่มันเป็นสิ่งที่ทำให้วิปัสสนาช้าถ้าแช่อยู่นาน มันเป็นสิ่งที่จะต้องมีต้องใช้ อย่างอุปัฏฐาน (สติ) ก็เป็นวิปัสสนูปกิเลส แต่มันต้องใช้ ไม่ใช้ไม่ได้ แต่อย่าเอาสติไปยึดกับสิ่งใดสิ่งหนึ่งมากเกินไป คุณภาพรู้มันไม่ใหญ่ มันเป็นรู้ที่จดจ่อแต่เข้มข้น ก็ต้องพัฒนาต่อไป แต่ไม่มีสติก็ไม่ได้อีกเช่นกัน สติที่ดีที่สุดต้องหยั่งลงสู่วิมุตติ

สุขเป็นวิปัสสนูปกิเลสต้องเกิด เพราะไม่มีสุขมันไม่ได้สมาธิ และใจจะกรอบ ไม่มีกำลังปล่อยวาง ดูช่วงที่เราเป็นทุกข์มาก ๆ มันปล่อยอะไรไม่หลุด มันมีแต่พัวพันเข้าไป ถลำเข้าไป ดังนั้นใจต้องเป็นสุข จึงมีกำลังปล่อยวาง แต่จะไปเกาะสุขแล้วติดสุขเฉพาะชั้นเดียวก็ไม่ได้ เพราะสุขอื่นที่ยิ่งกว่ายังมีอีก สุขที่สุดคือ นิพพานัง ปรมัง สุขขัง ดังนั้นสุขต้องมี แต่อย่าแช่แค่สุขชั้นต้น ไปให้สุดสุข

ญาณเป็นวิปัสสนูปกิเลสก็ต้องได้ ต้องใช้มากที่สุดในการบรรลุธรรรม อาสวักขยญาณ ญาณในการดับอาสวะนั่นแหละญาณบรรลุธรรม ไม่มีญาณ บรรลุธรรมไม่ได้ เพียงแต่ญาณมีหลากหลายสิบที่มนุษย์สามารถเจริญได้ หากยังไม่ถึงวิมุตติญาณก็อย่าไปหลงญาณชั้นต้น เดินขึ้นบันไดญาณไปให้สุด

ดังนั้น วิปัสสนูปกิเลสเป็นสิ่งที่เกิดแก่นักปฏิบัติทุกคนโดยธรรมชาติ อย่าปฏิเสธ หากปฏิเสธก็ไม่บรรลุธรรม เมื่อได้ผลแล้วก็ใช้ประโยชน์ อย่าหลง ไม่ให้แช่ ไม่ให้ยึด แค่นั้นเอง..ไปให้สุด

----------------------------

ขอบคุณที่มา https://uttayarndham.org/dhamma-sharing/5679/piitithiiekidcakchanaelayantangkanxyangir

 

ที่มา https://www.youtube.com/@user-sk8bk9fu5s


------------------------

ที่มา https://www.youtube.com/@MOMODHAM

 

ทางกายผัสสะ ร่วมกับ อายตนะใจ

ทำความรู้สึกตัวทั่วพร้อมในขอบเขตของร่างกายนี้

ให้จิตคิดนึก วนในกาย
ใจรับรู้ วนในกาย
สติ ระลึกรู้วนในกาย
สัมปชัญญะ ย้อนมารู้วนในกาย พร้อมกับใจ

กายอึดอัด เร่าร้อน ฯลฯ ก็รู้
ใจอึดอัด เร่าร้อน ฯลฯ ก็รู้


กำหนดภาพองค์พระ ไม่ว่าจะเป็นพระพุทธ พระสงฆ์ พระโพธิสัตว์ ฯลฯ คลุม- ครอบกาย
น้อมศรัทธาให้เต็มใจ
อาราธนาคุณพระให้เต็มกาย

อดทนดู รู้ ทั่วพร้อม

 

ทางกายผัสสะ ร่วมกับ อายตนะใจ

ทำความรู้สึกตัวทั่วพร้อมในขอบเขตของร่างกายนี้

ให้จิตคิดนึก วนในกาย
ใจรับรู้ วนในกาย
สติ ระลึกรู้วนในกาย
สัมปชัญญะ ย้อนมารู้วนในกาย พร้อมกับใจ

กายอึดอัด เร่าร้อน ฯลฯ ก็รู้
ใจอึดอัด เร่าร้อน ฯลฯ ก็รู้


กำหนดภาพองค์พระ ไม่ว่าจะเป็นพระพุทธ พระสงฆ์ พระโพธิสัตว์ ฯลฯ ไว้ในกาย
จากจุดเดียว กระจายออกหลายจุด ตามถนัด จนเต็มทุกอนูเซลล์
แผ่ไปพร้อมกระแสปิติ-ชุ่มชื่น-เย็นเป็นสุข
น้อมศรัทธาให้เต็มใจ
อาราธนาคุณพระให้เต็มกาย

อดทนดู รู้ ทั่วพร้อม

 

ทางกายผัสสะ ร่วมกับ อายตนะใจ

ทำความรู้สึกตัวทั่วพร้อมในขอบเขตของร่างกายนี้

ให้จิตคิดนึก วนในกาย
ใจรับรู้ วนในกาย
สติ ระลึกรู้วนในกาย
สัมปชัญญะ ย้อนมารู้วนในกาย พร้อมกับใจ

กายอึดอัด เร่าร้อน ฯลฯ ก็รู้
ใจอึดอัด เร่าร้อน ฯลฯ ก็รู้


อาราธนาคุณพระ ไม่ว่าจะเป็นพระพุทธ พระสงฆ์ พระโพธิสัตว์ ฯลฯ ไว้ในกาย และคลุมกาย ....พร้อมกัน
จากจุดเดียว กระจายออกหลายจุด ตามถนัด จนเต็มทุกอนูเซลล์
แผ่ไปพร้อมกระแสปิติ-ชุ่มชื่น-เย็นเป็นสุข
น้อมศรัทธาให้เต็มใจ
อาราธนาคุณพระให้เต็มกาย

แล้วอาราธนาคุณพระฯลฯ แผ่ไปสู่ทั่วทุกสรรพชีวิต
ทุกภพภูมิ

โดยที่จิต-ใจ ยังอยู่ในกาย



แล้วสังเกตุผล ภายหลังออกจากสมาธิ

 

สติ เฝ้าประตูอายตนะ

สัมปชัญญะ หมุนวนย้อนมาดู รู้ใจ-กาย ตลอด
เท่าทันว่า รู้แล้ว เป็นกุศล - อกุศล
เป็นอกุศล ให้ละที่เหตุ คือ ปล่อยความยึดติดเหตุที่ทำให้คิดปรุงไปทางอกุศลทันที
ดำรงจิต ความคิด-นึก ไว้แต่ที่เหตุของกุศล

นิวรณ์จะอ่อนกำลังลง จนดับไป

จิต-ใจ จะวนในอารมณ์สมาธิ จนถึงฌาณ ได้ในชีิวิตประจำวัน

ที่ขณิกสมาธิ อุปจารสมาธิ ปฐมฌาณ ยังมีอารมณ์คิดนึกที่ทำงานแบบเบาๆ
ที่สามารถคิดนึกตัดสินในภาวะการใช้ชีวิตปกติในโลกได้