รบสอบถามหน่อยค่ะ

คือว่าตอนนี้มีความรู้สึกว่าไม่ค่อยอยากสวดมนต์เลยไม่รู้เป็นอะไร เมื่อก่อนสวดมนต์ประมาณ 30 นาที สวดได้ไม่รู้สึกว่าขี้เกียจเลยค่ะ แต่พอมาวันหนึ่งรู้สึกเบื่อและไม่อยากสวมนต์เลย แต่ก็พยายามสวดมนต์ทุกวันเหลือบทสวดแค่
-บทบูชาพระรัตนตัย
-บทกราบพระรัตนตัย
-บทนอบน้อมพระพุทธเจ้า
-บทไตรสรณคมน์
-บทสรรเสริญพระพุทธคุณ
-บทสรรเสริญพระธรรมคุณ
-บทสรรเสริญพระสังฆคุณ
แต่ไม่รู้ว่าสวดแค่นี้แล้วสามารถกรวดน้ำแผ่เมตตาได้หรือเปล่าค่ะ
ถ้าสวดมนต์เยอะๆ แล้วรู้สึกว่าตัวเองขี้เกียจ เลยสวดน้อยๆดีกว่า
ยังไงก็แนะนำด้วยนะค่ะ

 

อนุโมทนาสาธุกับเจ้าของกระทู้ด้วยครับ


การสวดมนต์ถือว่าเป็นพื้นฐานที่สำคัญในการดำเนินรอยตามพระพุทธองค์ เป็นบททดสอบบทแรก เพื่อที่จะก้าวไปข้างหน้า ความเกียจคร้าน เป็นเรื่องปรกติที่ติดตามตัวคนเราตลอดเวลาอยู่แล้ว ตราบใดที่เรายังจมอยู่กับความรู้สึกนี้ก็จะทำให้เราไม่ก้าวหน้าไปไหน เปรียบเสมือนเด็กที่หัดเดิน วันนี้เดินได้หนึ่งก้าว พรุ่งนี้เดินได้สองก้าว วันต่อๆไปก็เดินได้ไกลขึ้นเรื่อยๆ แต่ถ้าวันนี้เดินได้สิบก้าว พรุ่งนี้ไม่เดิน วันต่อมาก็ไม่เดิน พอวันหนึ่งอยากจะเดินได้ไกลๆก็ก้าวขาไม่ออกซะอย่างนั้น

ในทางธรรมมะ เมื่อเราสวดมนต์อย่างต่อเนื่อง สม่ำเสมอ จะทำให้เราจิตผูกพันธ์กับพระพุทธศาสนาจะทำให้เกิดความอยากรู้ อยากเห็น กระตือรือร้น ในการค้นหาสิ่งใหม่ๆ สิ่งที่เราคาดไม่ถึง หรือไม่ได้หวังผล ก็จะปรากฎให้เราเห็น จะจริงหรือไม่นั้นก็ต้องรู้และปฏิบัติด้วยตนเองเท่านั้น ก่อนอื่นเราต้องตั้งเป้าหมายให้ตัวเองก่อน เมื่อตั้งเป้าหมายได้แล้ว ก็ศึกษาหาความรู้ ต่อจากนั้นก็ปฏิบัติตามที่ได้ศึกษามา ผิดก็แก้ให้ถูก สุดท้ายก็ทำอย่างต่อเนื่องและมีความสุขกับการที่ได้กระทำ อาการของการเบื่อหน่ายมีได้กับทุกคน ขึ้นอยู่กับแต่ละคนจะมีทางออกของตัวเองอย่างไร อย่าตึงเกินไป และก็อย่าหย่อนเกินไป เดินทางสายกลางดีที่สุด

ตัวของกระผมเองก็เป็น เป็นอยู่ทุกวัน จึงต้องมุ่งไปที่เป้าหมายอยู่ตลอดเวลา ถ้าเราเอาชนะได้บ่อยๆ เดี๋ยวความเบื่อหน่ายมันก็หมดไปเอง เพราะว่าเกิดความเคยชิน ทางพระพุทธศาสนาความเคยชินหรือทำเป็นประจำซ้ำๆเรียกว่า "วาสนา"
ใครที่อยากได้วาสนาก็ต้องขจัดความเบื่อหน่ายให้ได้ จะได้ไม่ต้องรอวาสนาในอนาคต


อนุโมทนาบุญแด่ผู้ที่ใฝ่ในธรรมมะทุกๆท่านนะครับ สาธุ สาธุ สาธุ

 

ลืมตอบเรื่องการกรวดน้ำ

สวดมนต์ตามที่เจ้าของกระทู้โพสต์เอาไว้ก็สามารถกรวดน้ำได้ครับ ขึ้นอยู่กับจิตตอนนั้นมีสมาธิมากน้อยขนาดไหน บางคนต้องสวดมนต์ให้เยอะๆเพื่อให้ได้สมาธิสูงๆจะได้กรวดน้ำหรือแผ่เมตตาไปได้ไกลๆ บางคนก็สวดมนต์ไม่เยอะแต่ก็มีสมาธิสูงได้เช่นกัน ในเมื่อจิตมีสมาธิสูง การกรวดน้ำแผ่เมตตาก็สามารถทำได้ครับ

บทสวดมนต์แต่ละบทมีอานุภาพที่แตกต่างกันไป เหมือนกับเป็นบุญกุศลหนึ่งอย่าง สวดมากบทบุญกุศลก็ยิ่งมากตาม สวดมากบทก็ได้ความรู้ทางพุทธศาสนามากขึ้นตาม สวดมากบทก็ได้สมาธิที่สูงขึ้น ผู้ที่รอรับก็คงเดาได้นะครับว่าอยากให้เราสวดมากบทหรือน้อยบท ทั้งนี้และทั้งนั้นก็ขึ้นอยู่กับผู้สวดมนต์ว่า สวดเพื่อการใด เจตนาเป็นหลัก บทสวดเป็นรอง

ผมแนะนำให้สวดมากบทดีกว่าครับ เพื่อขจัดความเบื่อหน่าย ความกียจคร้านออกจากตัว กิเลสความอยากมันอยากอยู่กับเราไปนานๆ แต่เราไม่อยากอยู่กับมัน เราต้องตั้งจิตใหม่ "ก็จะทำซะอย่างมีอะไรไหม ให้มันรู้ไปใครจะแน่กว่ากัน" เรื่องดีที่เป็นกุศลกรรมหัดเถียงกับความเกียจคร้านบ่อยๆ ถึงจะไม่หมดเรื่องความเกียจคร้าน เบื่อหน่ายแต่มันก็ทำอะไรเราไม่ได้


อนุโมทนาบุญแด่ผู้ที่ใฝ่ในธรรมมะทุกๆท่านนะครับ สาธุ สาธุ สาธุ

 

ขอบคุณมากนะค่ะ สำหรับคำชี้แนะดีๆ ค่ะ