พระคาถาอิทธิฤทธิ์หลวงปู่ทวด

“นะโมโพธิสัตโต อาคันติมายะ อิติภะคะวา”​

<TABLE width=354 align=center height=449><TBODY><TR><TD bgColor=#f1d3b8>

​

</TD></TR></TBODY></TABLE>​

ขออาราธนา คาถาบูชาหลวงปู่ทวดเหยียบน้ำทะเลจืด ซึ่งข้าพเจ้าให้ความเคารพศรัทธาในอิทธิฤทธิ์ซึ่งได้ประจักษ์แก่สายตานอกเหนือจากคำล่ำลือ ด้านแคล้วคลาดจากภยันตรายและเมตตามหานิยม

ข้าพเจ้าจำได้ว่าช่วงเรียนชั้นประถมปีที่ 4 วิชาสังคมศาสตร์ ครูมักจะให้นักเรียนแต่ละคนมายืนหน้าชั้น พร้อมกับเล่าประสบการณ์จริงที่เกิดขึ้นกับตัวเอง เรื่องอะไรก็ได้ไม่จำกัด เพื่อฝึกฝนนักเรียนให้กล้าแสดงออกทางความคิดและมีความเป็นผู้นำ ผู้ริเริ่ม ต่อหน้าเพื่อนนักเรียนร่วมชั้น เรียงตามลำดับเลขประจำตัว ข้าพเจ้าได้หมายเลข 5 จากทั้งหมด 1-45 ตัวเองไม่ค่อยจะพอใจในลำดับเลขเดี่ยวต้น ๆ มากนัก เพราะถึงเวลาสอบไล่ครูมักจะเก็บข้อสอบก่อนเป็นคนแรก ๆ เมื่อใกล้หมดเวลา เพื่อนนักเรียนที่นั่งหลัง ๆ ห้องสอบจากเลขที่ 30-45 จึงได้เปรียบเป็นประจำ อาศัยจังหวะชุลมุนแอบลอกแอบดูเฉลย
วันนั้นถึงโอกาสที่ข้าพเจ้าจะได้เล่าประสบการณ์ชีวิตที่ตนเองประทับใจ ที่จริงน่าจะเรียกว่าประสบการณ์อันน่าประหวั่นพรั่นพรึงหรือน่ากลัว สำหรับเด็ก ๆ ตอนอายุ 9 ขวบ ข้าพเจ้ายืนตัวตรงนิ่งสักครู่ก่อนเริ่มเรื่อง นักเรียนทุกคนในชั้นนั่งเงียบตั้งใจฟัง ป๋าหรือคุณพ่อของข้าพเจ้าแม้จะเป็นคนจีนแต่แกก็นับถือพระสิ่งศักดิ์สิทธิ์กราบไหว้บูชาอยู่เสมอ โดยเฉพาะเมื่อถึงวันพระก็นำพวงมาลัยดอกมะลิสีขาว มาบูชาด้วยนอกเหนือจากธูปเทียน หิ้งพระทำด้วยไม้ ซึ่งแกเลื่อยและประกอบเอง พร้อมทาสีเหลืองขอบแดง ตั้งไว้ระดับสูงเกือบเท่าเพดานบ้าน หนึ่งในพระบูชา เป็นรูปปั้นปูนปลาสเตอร์ผิวภายนอกสีดำ เมื่อนานไปหลายปีสีลอกสะเก็ดแผ่นสีดำร่วงลงเห็นเนื้อปูนสีขาวหม่น ป๋าก็จะเอาสีน้ำมันสีดำมาทาทับ หยากไย่จากแมงมุมมักจะมาชักใยบริเวณนี้อยู่เรื่อยประกอบกับละอองฝุ่นทำให้แลดูสกปรกง่าย ด้วยความซนประสาเด็กข้าพเจ้าเอาผ้าชุบน้ำบิดพอหมาด ๆ ปีนขึ้นไปทำความสะอาดเช็ดทั้งหิ้งพระองค์พระ ​

โดยเฉพาะองค์ปูนปลาสเตอร์สีดำ ก็เช็ดจากศีรษะกลม ๆ ของท่านลงมาถึงหน้าตัก ตกตอนบ่าย 5 รู้สึกตัวร้อน เป็นไข้ ยิ่งตอน 2 ทุ่ม ไข้ขึ้นสูงมาก ถึงแม้จะทานยาลดไข้และแม่เอาผ้าชุบน้ำอุ่นมาเช็ดตัวก็แค่ทำให้อุณหภูมิลดลงบ้างไม่มากนัก ช่วงอาการไข้ยังทรงตัว หนังตาร้อนผ่าว เหงื่อเริ่มซึมออกตามร่างกาย แต่เนื้อตัวยังหนาวสั่นถึงมีผ้าห่มคลุม 2 ชั้นก็ยังไม่หายหนาว พอรู้สึกตัวลืมตาขึ้นได้ ก็เห็นชายร่างยักษ์ ผิวดำ หัวหยิก ตาโปนใบหน้าดุ ใส่ชุดคลุมสีขาว ถือขวานแหวกมุ้งเข้ามาจะฟันลงที่ตัวของข้าพเจ้า ข้าพเจ้าร้องเสียงหลงยกมือยกไม้ขึ้นปัดเป็นพัลวัน แม่นึกว่าไข้ขึ้นหนักรีบมาดูและใช้ผ้าชุบน้ำอุ่นอังบริเวณหน้าผากก่อนเช็ดซอกคอ ข้าพเจ้าจะตะโกนหรือพูดก็ไม่ออก กลัวมาก เพราะเชื่อว่าตนเองไม่ได้ฝันไป สักพักพอได้ดื่มน้ำอุ่นก็พูดได้จึงเล่าเรื่องราวให้ป๋าฟัง แกบอกว่า คงเป็นหลวงปู่ทวดมาหลอกเด็กให้ตกใจเล่น เพราะพิจารณาจากรูปพรรณสัณฐานตามที่ข้าพเจ้าเห็น ป๋าพูดเสริมว่า หลวงปู่เหมือนพระแขก ร่างสูงใหญ่ ผิวดำ บางครั้งนุ่งห่มจีวรขาว ท่านชอบดอกไม้บูชาสีขาว เช่นดอกมะลิ แล้วให้ข้าพเจ้าจุดธูป ขอขมาที่ได้ล่วงเกินโดยรู้เท่าไม่ถึงการณ์ จากนั้นอาการไข้ก็ทุเลาลง และหายเป็นปกติในวันถัดไป

ป๋ามักจะเล่าประสบการณ์ที่หลวงปู่ช่วยให้แคล้วคลาดจากอุบัติเหตุเช่น เกือบโดนรถชนหรือบันไดเหล็กหล่นใส่เฉียดไปแบบหวุดหวิดก็หลายครา สำหรับข้าพเจ้าเองจากนั้นมาก็ไม่เคยเจอภาพนิมิตหลวงปู่ทวดอีก ทุกครั้งก่อนนอนก็ไม่ลืมไหว้พระสวดมนต์เป็นประจำ ปฏิบัติตัวอยู่ในศีลห้า ก็หามีอันตรายใด ๆ มากล้ำกรายทำให้ตื่นเต้นตกใจได้อีกเลย…​

http://www.geocities.com/pichate1964/bhudda.html​