ผีที่บ้านพักในต่างแดน

เมื่อสิบเอ็ดปีที่แล้วเราเข้าไปอยู่ประเทสออสเตรียพร้อมสามีและลูกก็เกิดที่นั้นพวกเราพึ่งได้บ้านหลังนั้นเป็นมรดกพ่อแม่สามียกให้บ้านหลังนั้นเป็นบ้านพักต่างอากาศสร้างมาได้ยี่สิบห้าปี และไม่เคยมีใครไปอยู่มีแต่ไปพักผ่อนช่วงหยุดสัปดาห์เท่านั้นและบริเวณบ้านหลังนี้ที่เราเข้ามาอยู่มีต้นแอ็ฟเปิ้ลและดอกไม้สวยๆในสวนด้วยดูดีๆไม่หน้ากลัวนะแต่กลางคืนวังเวงมากๆอยู่บนเนินเขานิดเป็นส่วนตัวมาก เราสามคนพ่อแม่ลูกๆอายุได้แค่ห้าเดือนตอนที่ย้ายเข้าไปอยู่บ้านหลังนี้ใหม่ๆ เราอยู่มาไม่มีอะไรเกิดขึ้นเราเป็นคนที่กลัวผีสุดๆเลยและแอบดีใจว่าที่เมืองนอกคงไม่มีผีหรอกเราคิดผิด
เริ่มเข้ามาอยู่นี้ๆดูอะไรมันแปลกๆไปได้ยินเสียงประหลาดบ่อยๆในบ้านบางครั้งเสียงคนพูดเล่นกับลูกเราๆก็แอบมองลูกเล่นเห็นเขายกแขนอ้าให้อุ้มและหัวเราะและพูดภาษาทารก(นึกออกไหมคะ?)อยู่คนเดียวตอนนั้นลูกเรานั่งได้แล้วนะสิบเดือนแล้วบางครั้งเราก็ปล่อยให้เล่นคนเดียว เราก็เริ่มชักสังหรณ์ใจหน่อยแล้วบ้านนี้ต้องมีอะไรแน่เสียงที่เขาทำใส่ให้เรารู้ว่าบ้านนี้มีใครบางคนอยู่ด้วยนะ หลายครั้งที่ทำใส่ทั้งเสียงคนหาอาหารในครัวกินเสียงจับจานช้อนดังในครัวกลางวันแสกๆก็เจอมาแล้วเราอยู่บ้านคนเดียวสามีไปทำงานเลิกดึก เราก็เริ่มถามสามีว่าบ้านนี้เคยมีคนตายมั้ย?เขาบอกไม่มีหรอกไม่เคยมีคนอยู่แต่เขาเล่าว่าเมื่อเกิดสงครามสมัยนั้นคนตายในหมู่บ้านี้เยอะมีครอบครัวหนึ่งโดนระเบิดลงทั้งบ้านพังตายทั้งครอบครัวก็มีแตพื้นดินที่สร้างบ้าน(ที่พ่อเขายกให้นี้ไม่มีคนตายเขาเชื่อ) เราก็เล่าให้เขาฟังกับเหตุการณ์ต่างๆที่เราเจอมาแทบทุกวันบ่อยมาจนเรากลัวมากๆเคยคิดที่จะหนีไปให้ไกลๆแต่มาคิดอีกที่ไม่รู้จะไปไหน และก็ปลอมตัวเองเรื่อยมาว่าเราคิดมากไปเองยิ่งเราคิดเช่นนั้นเขายิ่งมาทำให้เราได้ยินทั้งเสียงเข้าห้องนำกดส้วมล้างก็ได้ยินถ้าบ้านเราคงเรียกว่าเอี้ยนหน้าดู มีอยู่คืนหนึ่งที่ทำให้เราเชื่อว่าเขาคนนี้ที่มาทำเสียงหลอกเราเขาคงมาดีไม่ได้มาทำร้ายเพียงแต่อยากสื่อสารกับเราเขารู้ว่าเราสื่อเขาได้ คืนหนึ่งในช่วงหน้าหนาวมากข้างนอกเป็นทำแข็งหมดแล้วบ้านเราเมื่อก่อนใช้ฟืนทำเครื่องทำความอุ่นในบ้าน และเครื่องจะอุ่นอยู่ได้หลายชั่วโมงถ้าเครื่องเริ่มไม่อุ่นก็ต้องใส่ฟืนให้เครื่องอุ่นคืนนั้นเราใส่ฟืนก่อไฟทำเครื่องอุ่นในบ้านแค่นิดเดียวแล้วเราก็เข้านอนกับลูกเอาลูกมานอนด้วยเพราะสามีไม่อยู่บ้าน เราหลับไปตื่นมากลางดึกราวๆตีหนึ่งห้องนอนเราเย็นมากเพราะไฟดับแล้วเครื่องก็เลยไม่ทำความอุ่นในบ้าน เราก็ไม่กล้าออกไปเอาฟืนข้างนอกมาก่อไฟ ทนนอนหนาวก็หนาวห่มผ้าเอาสงสารลูกเราก็เลยเอาลูกมานอนในผ้าห่มปากเราก็บ่นว่าหนาวและก็นึกถึงสิ่งศักษดิสิทธ์ให้ช่วยอย่าให้เราหนาวตาย เพราะที่เราไปออกไปเอาฟืนข้างนอกมาก่อไฟก็เพราะกลัวผีและคิดว่าทนนอนให้สว่างหน่อยเราจะลุกไปก่อไฟ แล้วเราก็หลับไปตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ ตื่นขึ้นมาราวๆตีสามห้องนอนเรามันอุ่นจนร้อนเหมือนมีใครทำเครื่องทำความอุ่นให้เราอุ่นมากประเภทที่ว่าเราไม่ต้องห่มผ้าห่มเลยเหงื่อออกเลย เราลุกขึ้นเพราะร้อน เราแรกๆดีใจคิดว่าอาจมีฟืนมันค้างอยู่ในเครื่องและมันเริ่มติดไฟเองมั้งสงสัยคงจะพอมีไฟที่ดับไม่หมดค้างเป็นถ่านเป็นขี้เถาแล้วมันอาจอุ่นขึ้นมาเองมั้ง? เราก็เดินไปจับเครื่องทำความร้อนดู...เย็นเจี๊ยบจริงๆคะ ...แล้วห้องเราทำไมมันร้อนจังเลย? เราถามตัวเราเองอีกใจก็คิดว่าผีบ้านผีเรือนคงสงสารเห็นอยู่กับลูกน้อยรำพังมั้งเขาเลยช่วยทำห้องนอนเราให้อุ่นจนถึงเช้า ห้องก็กลับมาเย็นเจียบอีก เราก็ลุกขึ้นก่อไฟทำความอุ่นในบ้าน
ตั้งแต่วันนั้นมาเราก็เริ่มเชื่อว่าบ้านนี้มีสิ่งที่เรามองไม่เห็นอยู่ด้วยเขาพยายามสื่อเราบางครั้งก็มาให้เห็นแว็บๆ เราก็เล่าให้สามีฟังจนเขาแอบคิดว่าเราบ้า ยังคะยังไม่หมดนี้เป็นเพียงเริ่มต้นของบ้านนี้ยังมีต่อคะภาค๒และเรื่อยๆภาคนี้เล่าแค่นี้ก่อนแล้วกันเริ่มต้นเข้ามาอยู่ใหม่ๆเดียวนี้อยู่มาได้สิบเอ็ดปีแล้วคะ ภาคนี้ไม่หน้ากลัวเท่าไหร่เพียงแต่เล่าถึงเริ่มต้นความแปลกๆของบ้านหลังนี้ผ่านมาสามปีแรกที่เข้ามาอยู่ลูกเราก็ราวๆสามขวบ มีอยู่คืนหนึ่งเราต้องนอนอยู่บ้านคนเดียวกับลูกสามีเราเข้าไปต่างจังหวัด สังเกตดูนะว่าเราเคยกลัวผีมากขนาดไหนถ้าอยู่บ้านคนเดียวจะเอาลูกสาวมานอนเป็นเพื่อน คืนนั้นก็เหมือนกันเราเข้านอนแต่หัวคำเพราะอยู่คนเดียวก่อนนอนเราก็สวดมนต์นะแทบทุกวันเลยเมื่อก่อน(เพราะกลัวผีแต่ไม่รู้ว่าผีฝรั่งฟังออกไหมก็ไม่รู้)
เรานอนฝันไปว่ามีคนเข้ามาในห้องนอนเราเหมือนจริงมากแต่เราฝันนะเหมือนอยู่ในเหตุการณ์เลยตั้งแต่เปิดประตูห้องเข้ามาเป็นเงามืดๆ แล้วเขาก็ออกไปพร้อมกับปิดประตูกระแทกแรงๆใส่เราจนเราสะดุ้งตื่นคิดดูเหมือนจริงมาก ยังไม่หมดแค่นี้ลูกสาวเรานะพูดได้แล้วรู้เรื่องทุกอย่างเขานอนข้างเราช่วงที่เราสดุ้งตื่นจากฝันเราขยับตัวลูกเราเขารู้ว่าเราตื่นเขาก็มาจับเกาะแขนเราและเขย่าเบาๆถามเราว่า..มามี้ๆ ตื่นใช่ไหมคะ? เราถามลูกว่ามีอะไรลูกทำไมยังไม่หลับ? ลูกตอบเราว่าไงรู้ไหมคะทำให้เรานี้ขนลุกเลย..ลูกตอบเราว่าหนูนอนหลับอยู่และได้ยินเสียงคนเปิดประตูเข้ามาเขาก็เลยตื่นขึ้นมามองและเห็นเงาดำๆปิดประตูกระแทกใส่เขาก็เลยสะดุ้งตื่นกลัว(คงจะสะดุ้งตื่นพร้อมเรานั้นแหละแต่เราฝันเห็นแต่ทำไมลูกเราเขาเห็นจริงๆละเป็นไปได้ไงนี้?) แล้วเขาเห็นเราขยับตัวเขาก็เลยเกาะแขนเราถามเราว่า...มามี้ๆใครยืนอยู่ตรงประตู? เราถามลูกว่าหนูเห็นหรือลูก?เขาบอกเขาเห็นเรานี้กลัวจนแทบร้องไห้(ร้องไห้เหมือนกันหน่อยหนึ่งแต่ไม่ให้ลูกรู้เดียวจะกลัว)เราคุยกับลูกเบาๆว่าเขาเล่าให้เราฟังเหมือนที่เราฝันเห็นเลยเราลุกขึ้นเปิดไฟและเดินไปที่ประตูห้องนอนจะไปจับดูว่ามีคนงัดห้องเราเข้ามาหรือเปล่า ลูกร้องตามเพราะเขากลัว เราบอกนอนห่มผ้ามามี้เดินไปที่ประตูแค่สามก้าวก็ถึงแล้วปรากฎว่าประตูปิดใส่กลอนอย่างดี แค่นั้นแหละเรากระโดดขึ้นเตียงคลุมโปงทั้งแม่ทั้งลูกๆก็กลัวแม่ก็กลัวต่างฝ่ายต่างกอดกันแน่นใต้ผ้าห่มหายใจแทบไม่ออกลูกถามว่า..มามี้มันคืออะไร?เราบอกผีลูกผีหลอก เขาก็ไม่รู้หลอกว่าผีคืออะไรเห็นเรากลัวเขาก็ตกใจกลัวตาม เรานอนคิดว่าจะพาลูกอุ้มออกจากบ้านไปที่อื่นกลางดึกดีไหม? แต่ก็ไม่รู้จะไปไหนดีและคิดว่าบ้านของเราๆต้องอยู่ที่นี้ เราก็พูดบอกเขาว่ารู้แล้วว่าคุณมาอยู่ด้วย ยอมรับแล้วต่างคนต่างอยู่เถอะ เขาก็เงียบไปนะเรากับลูกหลับไม่รู้สึกตัวเลยมาตื่นเอาตอนเช้าแดดส่องเข้ามาในห้องนอน ลูกถามว่า..มามี้ๆผีไปหรือยัง?เราบอกไปแล้วลูกมามี้ไล่มันไปเมื่อคืนนี้ เราไม่อยากให้ลูกกลัวก็ต้องโกหก ยังไม่หมดคะยังมีอีก เขาชอบมาหลอกเราช่วงเราอยู่คนเดียวหรือกับลูกถ้าสามีอยู่ไม่มาหรือมาบางครั้งเหมือนกับครั้งนี้ วันรุ่งขึ้นสามีเราเขากลับบ้านมาช่วงเย็นๆพอดีเราก็ทำอาหารให้ทานแล้วกะจะเล่าเรื่องเมื่อคืนให้เขาฟัง แต่เราไม่ทันเล่าลูกสาวเล่าก่อน...ปาป้าๆหนูโดนผีหลอกเมื่อคืนแม่ก็โดน สามีเราทำหน้างงๆ แล้วมองเราแบบแปลกๆแล้วถามว่าจริงหรือ?เป็นแบบไหนเราก็เล่าตั้งแต่ต้นจนจบโดยมีลูกเสริมเล่าเป็นตุเป็นตะให้พ่อเขาฟัง ฟังจบสามีบอกหนูเข้ามาในบ้านละมั้งเราก็เลยบอกว่าจนขนาดนี้แล้วยอมรับหน่อยซิว่าผีหลอก เราไม่ได้เห็นคนเดียวลูกก็เห็นเขาก็เชื่อนิดๆนี้ถ้าลูกไม่อยู่ในเหตุการณเขาไม่เชื่อแน่นอนแต่คืนนั้นเขาเริ่มเชื่อขึ้นมามากๆและตั้งแต่นั้นมาเขาไม่เคยโต้แย้งเราเล่นเพราะอะไรหรือคะ? เพราะว่าหลังจากที่เราเล่าให้เขาฟังและทานข้าวเสร็จก็ทำภาระกิจส่วนตัวก็เข้านอนกันลูกมานอนด้วยคืนนั้นเราหลับกันได้แค่สามชั่วโมงเอง ก็เจอดีกันทั้งคู่เสียงคนเปิดประตูหน้าบ้านเข้ามาเลยเสียงดีงด้วยเพราะเขาปิดกระแทกใส่ สามีสะดุ้งตื่นก่อนเขาขยับตัวเราก็ถามเขาว่าคุณได้ยินเสียงคนเปิดประตูไหม?เขาบอกได้ยิน เขาจะลุกไปดูเราบอกไม่ต้องไปหรอกผีมาทำเสียงใส่เฉยๆคุณออกไปไม่เจออะไรหรอก เขาก็มองหน้าเราแบบไม่พอใจเพราะเขาคิดอีกแบบหนึ่งเขาคิดว่าขโมยเข้าบ้านมากกว่า เขาก็หยิบมือแหลมไปด้วย(เราจะเอามือแหลมติดห้องนอนเสมอถ้าเราอยู่คนเดียวกับลูกลัวขโมย)แล้วเขาบอกเราว่าถ้าเขาออกนอกห้องไปให้ปิดประตูทันทีและไปอยู่กับลูกเราก็ตกลง เขาก็ออกไปนอกห้องนอนและไปจับประตูหน้าบ้านดูปิดแน่นไม่มีอะไรเกิดขึ้น เข้าครัวไปดูห้องอื่นๆด้วยหน้าต่างทุกบานปิดหมดไม่หน้าจะมีลมเข้าเขาก็งง แล้วเดินมาที่ห้องนอนแล้วบอกเราว่าไม่มีอะไรนอนเถอะ บอกเราว่าหูฝาดไปเองเราบอกฝาดทั้งคู่พร้อมกันนี้นะ ?และเราบอกเขาว่าผีหลอกเราแล้วละเขาก็ไม่พูดนอนคลุมโปงเลยเราดับไฟนอนสักพักได้ยินอีก ทีนี้สามีบอกว่าอย่าไปสนใจนอนเถอะ เราเชื่อว่าเขาเริ่มจะเชื่อบ้างละ แม้เวลาจะผ่านมาแปดปีแล้วแต่ลูกสาวเราเขาไม่เคยลืมเลยพอพูดถึงเมื่อไรเขาบอกจำได้เราบอกเขาว่าเขามาดีนะผีไม่ได้มาทำร้ายแต่มาดูแลห่วงใยเราห่วงใยอย่างไรทำไมเราถึงตั้งชื่อถาม ว่า..ใครคนนั้นที่ห่วงใย?

 

น่ากลัวแฮะ