ผลของการให้ปัน ( ๑ )

<TABLE cellSpacing=1 cellPadding=0 width=500 align=center bgColor=#eeeeee border=0><TBODY><TR><TD bgColor=#ffcc00 height=25>หั ว ข้ อ เ รื่ อ ง ที่ ๕ : ผลของการให้ปัน ( ๑ )</TD></TR><TR><TD bgColor=#ffcc66 height=25>โ ด ย : พ.อ.ปิ่น มุทุกันต์ </TD></TR><TR><TD bgColor=#ffffef><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 width=450 align=center bgColor=#eeeeee border=0><TBODY><TR><TD vAlign=top bgColor=#ffffef>
ปัญหาเรื่องการให้ ถ้าจะว่าค่อนข้างยาก ก็มีความยากอยู่ในตัว ยากกว่าการรับ เพราะตามธรรมดาจิตใจของคนเราเมื่อหาอะไรมาได้ไว้เป็นของตัวแล้วก็หวง ความหวงนั้นเป็นศัตรูกับการให้ เมื่อลงได้หวงแล้วก็ไม่อยากให้ของ ที่หวงไว้นั้น ความจริงก็หวงไว้สำหรับตัวเอง คือเห็นแก่ประโยชน์ตนที่ไม่สมัครให้ ก็เพราะรู้ว่าการให้นั้น เป็นการทำลายประโยชน์ตน มีแต่ไปพอกพูนให้คนอื่น คิดเสียอย่างนี้แล้ว ก็เลยไม่อยากให้ เก็บไว้กินคนเดียวดีกว่า
แต่ถ้าคิดตามเหตุผลแล้ว ที่พระพุทธเจ้าทรงสอน ให้ศาสนิกชนบำเพ็ญทาน คือให้แบ่งปันของๆตนแก่คนอื่น ก็เพื่อประโยชน์แก่ผู้ให้นั่นเอง คือเป็นการช่วยตัวคนให้นั่นแหละ นี่เป็นความมุ่งหมายตามพระพุทธประสงค์ พิจารณาถึงผลการให้ ตามความมุ่งหมายของสังคหวัตถุ คือการให้ปัน ผู้ให้ได้ผลถึง ๒ ชั้น ได้ผลชนิดที่

 

ขอบคุณครับ
แล้วยังได้สละกิเลสออกจากตัว และเพิ่มเมตตาในตัวด้วยครับ ประโยชน์มากจริงๆ คิดแล้วได้มากกว่าเสีย