ผมจะดำเนินชีวิตอย่างไรดี

สวัสดีครับ
ผมมีเรื่องเกี่ยวกับส่วนตัวของผมจะมาขอคำปรึกษาและกำลังใจหน่อยครับ มันอาจเป็นเรื่องเล็กกับทุกๆคนแต่มันเป็นเรื่องใหญ่สำหรับตัวผมเลยละครับ
...ผมเกิดมามีปานขาวตั้งแต่เด็ก ปานขาวมีขนาดตั้งแต่ หน้าอกข้างขวาลามมาที่คอเกือบถึงหูขวา และถึงแขนข้างขวา ติดกันทั้งหมด ถ้าใส่เสื้อแขนสั้นจะเห็นปานที่แขนขวา และที่คอ ผมเป็นคนต่างจังหวัด ในช่วงที่ผมอยู่ต่างจังหวัดนั้น ผมก็ไม่ค่อยรู้สึกอะไรสักเท่าไร แต่ก็มีบ้างเล็กน้อยที่ว่าทำไมเราไม่เหมือนคนอื่นปัจจุบันผมมาเรียนต่อที่ กทม. อยู่ดีๆผมก็รู้สึกแปลกมากขึ้นกว่าเดิม ทุกๆครั้งที่ผมจะต้องออกไปเรียนหรือออกไปข้างนอกมันทำให้ผมกลัวที่จะใส่แขนสั้น แล้วก็ต้องใส่แขนยาวทับตลอด เพราะมันทำให้เห็นปานของผม สิ่งนี้มันเป็นปัญหาต่อความรู้สึกของผมมาก ไม่ว่าจะเป็นการเข้าสังคม การพบกับเพื่อนใหม่ๆ หรือจะทำอะไรก็ตามแต่ที่เกี่ยวกับการดำรงชีวิตของผม ต้องมีการหลบหรือปกปิดปานอยู่ตลอด เพราะผมจะรู้สึกว่ามีคนมองมาที่ปานผม ตอนนี้ผมยังใส่แขนยาวไปเรียนอยู่ แต่ต่อไปก็ต้องใส่ชุดๆ นึงที่เป็นแขนสั้นตลอด แต่ผมก็พอรู้บ้างว่าจะทำอย่างไรให้มันหายไป ก็คือ การสักทับแต่ผมก็คงไม่กล้าหรอก หรือการทารองพื้นสีเข้มให้มันเท่ากัน แต่ด้วยขนาดของปานมัน กว้างมากๆ ทำให้ยุ่งยากในการทา สิ่งที่ผมเป็นอยู่มันทำให้ผมรู้สึกแปลก ไม่เหมือนคนอื่นและรู้สึกท้อ ผมจะทำอย่างไรดีครับ...​

ขอบคุณครับ ​

 

เห็นใจและเข้าใจความรู้สึกครับ..

ที่จริงคนทุกคนมีส่วนที่ำทำให้ตนเองรู้สึกด้อยหรือต้องการปกปิดกันบ้างไม่มากก็น้อยนะครับ บางคนสามารถปกปิดส่วนด้อยของตนได้มิดชิด บางคนแม้อยากปกปิดก็ไม่อาจทำได้เลยเช่น คนที่ปากแหว่ง มือหงิก ขาลีบ หรือมีปานบนใบหน้า บางคนมีขนขึ้นเต็มหน้า ก็มี ฯลฯ เขาเหล่านี้ มีจำนวนเป็นล้านทั่วโลก เขาก็ทุกข์ไม่น้อยไปกว่าท่านเจ้าของกระทู้เลย..ท่านจขกท ยังสามารถปกปิดส่วนที่ตนเห็นว่าไม่น่าดูได้ด้วยการใส่เสื้อแขนยาว...นับว่ายังดีกว่าคนจำนวนมากอื่นๆที่ไม่อาจปกปิดส่วนบกพร่องของตน..พึงเห็นว่าสถานการณ์ของตนเองยังดีกว่าคนอื่นๆอีกจำนวนมากในแง่นี้นะครับ..

อีกประการหนึ่ง พึงพิจารณาหาข้อเด่นของตนที่มีอยู่เถิด แล้วกระทำไว้ในใจโดยแยบคายว่า อันสภาพร่างกายหรือรูปกายนี้ หาได้เกิดขึ้นและเป็นไปตามอำนาจของความต้องการของใครๆไม่ รูปกายนี้เกิดได้ ด้วยปัจจัย๔ประการคือกรรม จิต อุตุ(ุอุณหภูมิ)และอาหาร ข้อที่เกิดมาสวยงามดูดีนั้นย่อมปรากฎได้ด้วย อานุภาพของบุญคือการรักษาศีลมาดี ในอดีต เราคงได้เคยประมาทพลาดพลั้งล่วงศีลไปแล้ว จึงปรากฏผลคือผิวพรรณที่ด่างพร้อยไป ข้อนี้ถ้าเรามีเงินก็อาจใช้เงินไปทำศัลยกรรมตกแต่งอะไรๆได้...แต่ก็ไม่แน่เสมอไป เพราะหากบาปเก่ามีกำลังแรง ก็สามารถเพิ่มความวิบัติให้ตนเมื่อปรากฏว่าเกิดผลเสียหายตามมาเช่นแผลเน่าหรือมีโรคอื่นทับซ้อนเกิดขึ้นดังที่ปรากฏเป็นข่าวกันมากมายทั่วไป...

ท่านจขกท น่าจะมีสิ่งดีๆในตนไม่มากก็น้อย เช่นมีความสามารถในด้านต่างๆ หรือเป็นผู้มีศีลธรรมเป็นปกติหรือเป็นคนชอบช่วยเหลือคนอื่นฯลฯ เมื่อตระหนักว่าตนมีสิ่งดีๆอยู่ ก็พึงเพียรเพิ่มสิ่งดีในตนให้ยิ่งๆขึ้นไปเถิด อย่ามัวเสียเวลานึกถึงแต่สิ่งด้อยในตนอันรังแต่จะบั่นทอนจิตใจให้หดหู่ท้อแท้ ไม่มีประโยชน์ทั้งในปัจจุบันเเละอนาคตกาลเลย ถ้าเรามีดีจนคนอื่นมองเห็นได้ ต่อให้ขากุดแขนด้วน ก็ยังได้รับความนิยมยกย่องชื่นชมจากคนรอบตัว ..

ไม่หวั่นไหวต่อถ้อยคำหรือกิริยาของใครๆ ฝึกใจตนให้มี"ภูมิคุ้มกัน"ต่อปฏิกิริยาอันไม่น่าปรารถนาจากคนอื่น ไม่ถือสาระจากอาการของคนอื่น เมื่อตนเองแน่วแน่เข้มแข็ง ไม่ยี่หระกับสายตาใครก็ลองเริ่มใส่เสือผ้าตามปกติ เมื่อคนเห็นบ่อยๆเห็นจนชิน ก็กลายเป็นสิ่ง"ปรกติ"ไม่แปลกอะไรอีกต่อไป ใครที่นินทาหรือมองแปลกๆ ก็ไม่แปลกอีกเพราะชิน..ถึงเขาจะพูดกันก็เป็นเรื่องปกติ ไม่นานก็เบื่อเลิกไปเองเพราะปัญหาชีวิตของแต่ละคนรุมเร้าอยู่ ..ถ้าเราอดทนได้ ไม่ใส่ใจกับวาจาหรือกิริยาของใครๆ เราจะมีชีวิตที่ปรกติดี มีความสุข หากยิ่งเราพยายามปกปิดหุ้มห่อ ยิ่งจะสร้างความกระสันใคร่รู้จากคนอื่นมากขึ้น จึงต่อไปนี้ ลองทำสิ่งที่ตรงข้ามกับที่เคยทำดู..ท่านจขกท อาจลำบากใจในตอนแรกๆ แต่หากท่านทำไปนานๆเข้าก็จะชินและเลิกคิดว่าตนเป็นตัวประหลาดไปได้..


ดังนั้น จงเชื่อมั่นในตนเอง..เลิกหวั่นไหวกับสายตาหรือความคิดของคนอื่นที่ไม่มีค่าควรแก่การใส่ใจ..ไม่ีมีประโยชน์อันใดแก่ชีวิตเราเลย ..
ใครเห็นเราแปลกประหลาดก็ไม่เป็นไร..ข้อสำคัญเราอย่าเห็นตนเองประหลาดก็แล้วกัน เมื่อไรเราเห็นตนเป็นเช่นใดเราก็จะพยายามผลักดันตนให้เป็นไปตามที่ใจนึกคิดนั่นแหละ .. เคยเห็นชาวตลกหน้าผีใหมครับ..ผมว่าพวกเขาคงไม่ดูดีกว่าท่านจขกท แน่ แต่ด้วยความมั่นใจในปมเด่นอื่นที่พวกเขามี เขาจึงกลายเป็นกลุ่มคนที่คนทั่วไปจำนวนมาก"ชอบดู"ไป มันน่าแปลกใหมล่ะครับ?

ส่งกำลังใจอย่างแรงมาสนับสนุนท่านจขกท ขอให้มั่นใจในตนเอง เลิกวิตกกับความคิดหรือสายตาของใครๆนะครับ..

 

อนุโมทนาครับท่านcomfx22..

พอดีได้คุยกับเพื่อนฝรั่งคนหนึ่ง เขาแนะนำว่า "ให้ทำสิ่งที่ตนกลัว แล้วความกลัวจะหายไป " ผมรับปากเขาว่าจะนำมาโพสต์ให้ท่านจขกทอ่าน เพื่อเป็นแรงกระตุ้นอีกอย่างหนึ่งนะครับ

 

<!-- google_ad_section_start(weight=ignore) -->ddman<!-- google_ad_section_end --><SCRIPT type=text/javascript> vbmenu_register("postmenu_6323441", true); </SCRIPT>
สมาชิก

จงเชื่อมั่นในตนเอง..เลิกหวั่นไหวกับสายตาหรือความคิดของคนอื่นที่ไม่มีค่าควรแก่การใส่ใจ..ไม่ีมีประโยชน์อันใดแก่ชีวิตเราเลย ..
ใครเห็นเราแปลกประหลาดก็ไม่เป็นไร..ข้อสำคัญเราอย่าเห็นตนเองประหลาดก็แล้วกัน
"ให้ทำสิ่งที่ตนกลัว แล้วความกลัวจะหายไป"

มีปานขาวก็หล่อได้นะ..จิตใจดีสิสำคัญ คนจิตใจไม่ดีคือคนที่ชอบมองผู้อื่นไม่ดีแต่ไม่เคยมองดูตน..พวกนี้มีปมด้อยยิ่งกว่า:boo:

 

สายลมฯ....
"มีปานขาวก็หล่อได้นะ..จิตใจดีสิสำคัญ คนจิตใจไม่ดีคือคนที่ชอบมองผู้อื่นไม่ดีแต่ไม่เคยมองดูตน..พวกนี้มีปมด้อยยิ่งกว่า:boo:"

จริงแท้ครับ !!

 

โหห .. ผมขอขอบคุณจิงๆนะครับที่เห็นใจผม และให้กำลังใจกับผม ผมจะพยายามทำตามคำแนะนำของทุกๆท่านนะครับ ขอบคุณจริงๆ