ถึงเวลา...

อย่าไปคิดแบบนั้นนะ

 

ปกติ ทุกอย่าง ก็ย่อมถึงเวลาของมันเอง อยู่แล้ว
ตามกฎของไตรลักษณ์
แต่ทุกวันนี้ มนุษย์บางจำพวก เป็นตัวเร่ง
ให้เกิดความสูญสิ้น เร็วเกินกว่า ธรรมชาติจะกำหนดเอง

ไม่เพียงแต่ภัยพิบัติจากธรรมชาติ..ที่เกิดโดยการกระทำของมนุษย์
ในทางอ้อม....แต่ภัยพิบัติอันเกิดจากเงื้อมมือมนุษย์โดยตรง ที่ไม่มี
คุณธรรมทรงอยู่ในตัว ยิ่งน่ากลัวนัก..เพียงจิตคิด แล้วลงมือทำ
หายนะภัยอันร้ายแรงก็บังเกิดขึ้นได้ชั่วพริบตา

ความเจ็บปวดทรมาณแสนสาหัสทางกาย ยากนักที่จะเยียวยาได้ฉับพลัน..... มีเพียงจิต ตัวเดียวเท่านั้น ที่จะต้องตั้งรับให้ดี
เมื่อป้อมเมืองถูกโจมตี เราจะมัวยึดอยู่แต่ในป้อมเมือง ก็ใช่ที่

จิตก็เหมือนกัน...เมื่อถึงเวลา....ควรรู้กำหนด สละสลัดทิ้ง
ซึ่งกายอันไร้ซึ่งความสมบูรณ์
อย่ายึดติดเกาะอยู่กับความรู้สึกทางกายที่แสนทรมาณ
ไม่เช่นนั้น จิตจะตกลงสู่อบายภูมิ

เร่งเพียรปฏิบัติจิต กันได้แล้วนะครับ
รู้วิธีดีกว่าไม่รู้..เริ่มต้นตอนนี้ก็ยังไม่สาย

ด้วยความห่วงใยในทุกจิตวิญญาณ ที่เวียนว่ายตายเกิดร่วมกันมา

 

น่ะแหละ อย่าปรับใจไปนึกแทนธรรมชาติ
อันตรายนะ
ยิ่งกำลังฌาณสูงเท่าไหร่ยิ่งอันตราย

 

ธรรมชาติมอบความรักให้เสมอ

ดวงอาทิตย์สาดแสงให้กับทุกสรรพสิ่ง ไม่เลือก
แม้อยู่ในห้องเล็กๆขอเพียงเปิดหน้าต่าง ต้อนรับ
แสงอาทิตย์ก็พร้อมที่จะสาดแสงเข้าไป ในห้อง
โดยไม่เลือกว่าห้องนั้นจะเป็นของ ผู้ใด
โดยไม่แบ่งแยกว่าฐานะ เช่นไร
ขอเพียงเปิดประตูหัวใจเท่านั้น ก็พอ (b-oneeye)

 

ความงดงามมีอยู่ในทุกสรรพสิ่ง
ขอเพียงเรามองให้เห็น
แม้ในความทุกข์ยาก แสนเข็ญ
ก็มีน้ำใจ มิตรภาพและความเสียสละ

ในโคลนตมยังมีดอกบัวบานอันงามล้ำได้
ในดิน ในหิน ยังมีเพชร มีพลอย ส่องประกายออกมา
ในใจของทุกคนก็เช่นกัน
มีจิตประภัสสรที่ ส่องสว่างรอวันที่เจ้าของหัวใจนั้นจะค้นพบอยู่

ขอให้ทุกๆคนได้พบกับมันในเร็ววัน
และเมื่อพบแล้ว ก็จงตระหนักถึง ความหมายและคุณค่าของมันไว้เสมอ

ตลอดไป.....