ติตถิยสูตร

ติตถิยสูตร
[๒๓๘] ดูกรภิกษุทั้งหลาย ถ้าว่าพวกปริพาชกอัญญเดียรถีย์พึงถามพวก
เธออย่างนี้ว่า อาวุโสทั้งหลาย พวกท่านอยู่ประพฤติพรหมจรรย์ในสำนัก
พระสมณโคดมเพื่อประสงค์อะไร พวกเธอเมื่อถูกถามอย่างนี้ พึงพยากรณ์
แก่พวกเขาอย่างนี้ว่า พวกเราอยู่ประพฤติพรหมจรรย์ในสำนักพระผู้มีพระภาค เพื่อกำหนดรู้ทุกข์
ก็ถ้าพวกเขาถามอย่างนี้ว่า อาวุโสทั้งหลาย ก็ทุกข์ที่ท่านทั้งหลาย
อยู่ประพฤติพรหมจรรย์ในสำนักพระสมณโคดมเพื่อกำหนดรู้นั้น เป็นไฉน
พวกเธอพึงพยากรณ์แก่พวกเขาอย่างนี้ว่า พวกเราอยู่ประพฤติพรหมจรรย์
ในสำนักพระผู้มีพระภาค เพื่อกำหนดรู้ ทุกข์ คือ จักษุ ทุกข์ คือ รูป
ทุกข์ คือ จักษุวิญญาณ ทุกข์ คือ จักษุสัมผัส ทุกข์ คือสุขเวทนา ทุกขเวทนา
หรืออทุกขมสุขเวทนาที่เกิดขึ้น เพราะจักษุสัมผัสเป็นปัจจัย ฯลฯ
พวกเราอยู่ประพฤติพรหมจรรย์ในสำนักพระผู้มีพระภาค เพื่อกำหนดรู้
ทุกข์ คือ ใจ
ทุกข์ คือธรรมารมณ์
ทุกข์ คือมโนวิญญาณ
ทุกข์ คือมโนสัมผัส
ทุกข์ คือสุขเวทนา ทุกขเวทนาหรืออทุกขมสุขเวทนา
ที่เกิดขึ้นเพราะมโนสัมผัสเป็นปัจจัย
ดูกรอาวุโสทั้งหลาย พวกเธอเมื่อถูกถามอย่างนี้
พึงพยากรณ์แก่พวกปริพาชกอัญญเดียรถีย์เหล่านั้น อย่างนี้แล ฯ
จบสูตรที่ ๗
[MUSIC]http://palungjit.org/attachments/a.895567/[/MUSIC]​