เรื่องเด่น ตำนานเล่าขานที่ไม่ธรรมดาของ "เขาสมิง"! ดินแดนแห่งผู้ทรงธรรม เรื่องเล่าครั้งโบราณ

ตำนานเล่าขานที่ไม่ธรรมดาของ "เขาสมิง" !!! ดินแดนแห่งผู้ทรงธรรม หรือ ความแค้นจนพ่ายแพ้ต่อกรรม !!! #ที่สุดแห่งเรื่องเล่าครั้งโบราณ

เขาสมิง ปัจจุบันเป็นชื่อของอำเภอหนึ่งในจังหวัดตราด อำเภอเขาสมิงตั้งอยู่ทางทิศเหนือของตัวจังหวัด หากเดินทางไปเมืองตราดจะต้องผ่านอำเภอเขาสมิงนี้ก่อน ชื่อเขาสมิง เป็นภูเขาเล็กๆ ลูกหนึ่งซึ่งอยู่ห่างตัวอำเภอราว ๓ กิโลเมตร



ในดินแดนไกลโพ้นเลยจากทิวเขาเหยียดยาวที่กั้นดินแดนไทยและขอมออกจากกัน มีชายหนุ่มเชื้อชาติขอมคนหนึ่ง ชื่อ สมิง ได้ร่ำเรียนวิชาอาคมจนแก่กล้า และเพื่อทดลองวิชาที่ได้ร่ำเรียนมาจึงเดินทางข้ามเขาสูงผ่านป่าดงดิบที่บางตอนแสงตะวันไม่อาจส่องถึง ลัดเลาะหนองน้ำกว้างใหญ่ จนวันหนึ่งได้มาพบกับเสือโคร่งที่กินคนมาแล้วมากมาย อาคมของสมิงใด ๆ ไม่สามารถสะกดมันได้ จึงเป็นครั้งแรกที่สมิงพ่ายแพ้ แม้ร่ายกายของเขาจะยับเยิบภายใต้คมเขี้ยว แต่วิญญาณอันกล้าแข็งของสมิงทำให้ครอบงำวิญญาณเสือร้ายนั้นได้ในที่สุด คงความเป็นอมตะอยู่ในร่างกายของเสือตัวนั้น ทุกข์ทนเหงาอยู่ในป่าลึก จึงร่อนเร่รอนแรมเพื่อหาเพื่อนมนุษย์ ทว่าดังต้องคำสาป มนุษย์ที่พานพบในป่าทึบกลับถูกเขากินเพื่อสังเวยความหิว
ในที่สุดสมิงก็ได้เดินทางถึงฝั่งน้ำเขียว ดูลึกล้ำ ที่ฝั่งตรงข้ามเป็นหมู่บ้านเล็ก ๆ มีเรือกสวนไร่นา มีสวนดอกไม้สีสันสดใส และมีผู้คนที่เป็นมิตร ตรงข้ามกับฝั่งที่สมิงอาศัยอยู่ ซึ่งมีแต่ป่าทึบและเสียงสัตว์กู่ร้องคำรามหาเหยื่อในยามค่ำคืน สมิงจึงเดินทางข้ามเถาสะบ้าใหญ่ที่ทอดตัวข้ามฝั่งคลอง ปรากฏตัวที่ริมลานนวดข้าว ในคืนที่แสงจันทร์ส่องสว่าง ด้วยรูปลักษณ์ของชายหนุ่มรูปงามในชุดสีดำ มีผ้าขาวม้าคาดพุง ถือไต้อันใหญ่ไว้ในมือ พวกชาวบ้านต้อนรับสมิงอย่างอบอุ่นในวงเหล้า และมีคนสังเกตเห็นว่าสมิงวางไต้ที่ดับแล้วไว้ข้างตัวตลอดเวลา แม้ในยามที่ออกไปรำวงรอบลานนวดข้าว เขาก็ไม่ลืมคว้าไต้ขัดไว้ใต้ผ้าขาวม้าที่คาดพุงอยู่ ตกดึกทุกคนหลับใหล สมิงจึงได้จากไป ร่างในชุดดำไร้เงาจากแสงแห่งแสงเดือน
สมิงไม่มีเงา เขาต้องถือสิ่งใดสิ่งหนึ่งเสมอเมื่อมาปรากฏตัวที่หมู่บ้าน บางครั้งเสียงหัวเราะของเขาดังกระหึ่มเกินเสียงคน บางครั้งมีกลิ่นสาบรุนแรงเมื่อเขาเคลื่อนไหว สมิงต้องเดินข้ามเถาสะบ้า ไม่มีเรือเหมือนคนอื่น และไม่เคยมีใครเห็นบ้านของสมิงที่ฟากโน้น ชาวบ้านทุกคนตระหนักในความผิดปกติ แต่ทุกคนก็ชอบสมิง
ตั้งแต่สมิงมาที่หมู่บ้านนี้ พืชพันธุ์ธัญญาหารได้ผลดีกว่าที่เคย บางปีมีฝนตกหนักน้ำป่าหลาก สมิงจะเตือนชาวบ้านให้รู้ล่วงหน้า บางปีแล้งสมิงจะคอยบอกให้เตรียมกักเก็บน้ำไว้ให้มากเป็นพิเศษ สมิงห่วงใยชาวบ้านเหมือนเป็นครอบครัวเดียวกัน แต่เขากำชับว่าห้ามตัดเถาสะบ้าใหญ่เด็ดขาด ถ้าฝ่าฝืนสมิงจะโกรธมากและจะไม่กลับมาหาอีก
วันหนึ่ง มีสิ่งแปลกใหม่ล่วงล้ำเข้ามาในคลองน้ำลึกแห่งนี้ มันคือเรือสำเภาที่นำสินค้าไปขายที่หมู่บ้านใหญ่ข้างบน เสากระโดงเรือติดเถาสะบ้า คนบนเรือสำเภาจึงช่วยกันตัดเถาสะบ้าจนขาดเพื่อให้เรือผ่านไปได้ก่อนค่ำ ทันที่ที่เถาสะบ้าขาด รอบข้างมืดลงอย่างรวดเร็ว ลมไม่พัดใบไม้ไม่ไหว ทุกสิ่งนิ่งสงัด และแล้วก็มีเสียงคำรามกระหึ่มในลำคอค่อย ๆ ดังขึ้น ๆ พร้อมกับลมที่ก่อตัวแรงขึ้น พัดจนเสากระโดงเรือโอนเอน พัดน้ำในคลองเป็นคลื่นกระฉอกจนเรือใหญ่ส่ายไหวอย่างรุนแรง น้ำถูกหอบเป็นคลื่นสูง ซัดสาดลำเรือและผู้คนบนนั้น สายฝนกระหน่ำเป็นม่านขาวหนาทึบในความมืดมิด เสียงลมฝนและน้ำในลำคลองคำรามก้องท้องทุ่ง
เช้าวันรุ่งขึ้น น้ำในคลองนิ่งสนิท ไร้ร้องรอยพายุร้าย ไม่มีเรือสำเภา ไม่มีซากศพ ไม่มีอะไรแปลกปลอม ไม่มี...สมิง มีแต่เพียงเสียงคำรามต่ำอย่างแผ่วโหยแว่วมาจากป่าทึบฟากโน้น ชาวบ้านต่างรักและอาลัย สมิง ชายหนุ่มรูปงาม คนที่ไม่มีเงา ไม่เคยปรากฏตัวในตอนกลางวัน และไร้บ้าน จึงช่วยกันสร้างศาลหลังเล็ก ๆ บนตลิ่งสูง และทำพิธีบวงสรวงเชิญวิญญาณสมิงให้สิงสถิตอยู่ ณ ที่แห่งนี้


ที่มา : TNEWS