ช่วยตัวเองไม่ได้ไม่รู้เพราะท้อหรือเบื่อทางโลกทำให้อยากตาย

ขอขอบพระคุณทุกๆข้อความ ที่เขียนเข้ามาแนะนำ ให้กำลังใจหนูคนที่ล้มเหลวในชีวิตการเรียน ทั้งๆที่ต่อสู้ฟันฝ่าจนแม่ใจอ่อน ยอมให้เรียน ทั้งๆที่ตอนแรกแม่ไม่สนใจ ไม่ให้เงินเรียน แต่หนูก็ทำงานดิ้นรน หาเงินเรียนจนแม่ยอมแพ้ ผลเพื่อนเรียนจะจบปีหน้าส่วนหนู รอสอบปีหน้า หนูพยายามให้กำลังใจตัวเอง แต่หนูท้อ และเบื่อทางโลกมา ถ้าหนูเกิดเป็นชาย หนูคงจะบวชตลอดชีวิต หนูบอกตรงๆว่าโลก ไม่มีอะไร ให้น่ารื่นรมณ์(ที่หนูพูดได้เพราะเคย บวชชีพรามณ์ วัดป่า ไกลบ้าน ไกลคนมาแล้ว)สงบ และมีความสุขมา เช้าๆ เดินจงกรม กวาดวัด ทาน1มื้อ สวดมนต์ ทำวัตร นั่งสมาธิ มีความสุขจริงๆคะ กลับมาสู้โลกจริงๆหนูไม่รู้ว่าตัวเองควรจะทำยังไง วันนี้หนูไปฟังผลสอบสัมภาษณ์ ติดคณะแพทยแผนไทยประยุกต์ ใจหายแวบ เพื่อนว่าหมอนวด ความคิดตอนนี้คือทำไม ทำไม ไม่ให้หนูได้เรียนแพทย์จริงๆ ที่เคยตั้งใจจะสอบ ก็ เฮ้อ ทำได้แค่นี้เองเหรอ (ไข้ขึ้นเพราะคิดมาก) หนูอยากมีกำลังใจที่จะลุกขึ้นสู้ หนูไม่รู้ว่าปลงตก หรือท้อจะมีชีวิตอยู่ เฝ้าถามตัวเองตลอดว่าทำไมฆ่าตัวตายจึงบาป หนูจะต้องล้มเหลว ทรมานใจจนตายเลยเหรอ(หนูทำบาปอะไร ถึงต้องทรมานใจจนตายแบบนี้หรือหนูผิดเองที่ให้ความสำคัญกับการศึกษา) ตอนนี้ เบื่อ ท้อ ไม่อยากทำอะไรเลย จะบอกแม่ ก็ไม่รู้จะพูดอย่างไร ถามเลยนะคะ1.หนูทรมานใจ ตั้งแต่เกิดเลย เรื่องอื่นๆมีปัญหา หนูปล่อยวางได้หมด แต่ทำไมเรื่องเรียนทำหนูคิดมากจนติดบุหรี่ บางทีนอนไม่หลับ ก็สูบมันไปเรื่อยๆจนหลับ เพราะบาปที่เคยทำหรือเปล่า ?มีวิธีแก้ไหม หนูจะทำทันที 2.มีวิธีตายโดยไม่บาปไหม เคยได้ยินว่าเข้าณาญตาย ทำได้ไหม แล้วถ้าไม่ใช่พระทำได้ไหมค่ะ กรุณาบอกวิธีด้วย 3.การที่หนูท้อ ไม่อยากทำอะไร เบื่อ อยากอยู่สงบๆไม่วุ่นวายกับโลก ตายไปเลยยิ่งดี เพราะหนูปลงตก หรือเพราะท้อคะ 4 ไม่รู้เลยว่าควรจะทำยังไงกับชีวิต ทั้งๆที่ตอนแรกคิดว่าคงไม่ติดคณะอะไรเลย จะสอบใหม่ แต่เวลานี้ ไม่มีกะจิตกะใจ ทำอะไรเลย อยากให้คนมีธรรมะ มาพูดให้ใจได้คิด ปกติหนูถึงจะล้มเหลวกี่ครั้ง ผิดหวัง(สอบไม่ติดกี่หน)ก็ยังลุกขึ้นสู้ และให้กำลังคน ข้างๆได้เสมอ แต่วันนี้ หนูกลับหลบหน้าผู้คน ไม่อยากแม้แต่จะส่องกระจกดูสภาพตัวเอง อดนอน ปากดำ สูบบุหรี่ ที่เคยสวดมนต์ทุกวัน ก็สวดบ้างไม่สวดบ้าง ที่เคยนั่งสมาธิ ก็ เป้นนั่งถอนหายใจ ตาลอยทำงาน ที่เคยบอก อยากเรียนแพทย์ ก็เปลี่ยนเป้นเมื่อไหรตาย หนูเองไม่อยากอยู่สภาพแบบนี้ กลัว กลัวว่าจะเป็นบ้า อยากให้แนะนำ จริงๆนะคะ ขอบพระคุณคะ หนูจะรอคำตอบของผู้ใจบุญทุกท่านนะค่ะ กราบขอบพระคุณไว้ล่วงหน้า

 

รักษาศิล และต้องฝืนใจ เพราะตอนนี้โดนกิเลสโน้มน้าวไปเยอะ หากไม่ฝืนใจปฏิเสธมัน
ก็ต้องตามมันไปเรื่อยๆครับ

เหมือนตัวเราจมอยู่ในโคลนตม หากเราไม่ฝืนเดินขึ้นมาจากโคลน เราก็ต้องแช้อยู่อย่างนั้นครับ

 

ยังมีคนอีกมากมายที่มีชีวิตย่ำแย่ไปกว่าคุณนะ อย่าคิดอยากตายเลย

 

แพทย์ ไม่เป็นต้อง มีแค่ การรักษาด้วยแผนปัจจุบันนะคะ
หากคุณต้องการเรียนแพทย์จริงๆ เรียนเพื่ออะไร เพื่อนั่งห้องแอร์ หรือเพื่อช่วยคน?? แค่คำว่าหมอนวด ไม่น่าเชื่อว่าจะทำลายความมั่นใจของคุณไปได้มาก

ติดคณะแพทยแผนไทยประยุกต์ ใจหายแวบ

การพอใจในสุขที่เคยเกิด มาก่อน ย่อมทำให้เกิดการคาดหวังถึงปัจจุบันที่ต้องการ
อันนี้ น่าจะมองตามความจริงนะ ไม่ว่าเราจะอยู่ที่ไหน เราย่อมมีหน้าที่ของเรานะ กลับมาสู่โลกความจริงแล้ว เราก็ทำงานที่เรามีไปนะ แต่ด้านจิตใจ คุณก็ยังปฏิบัติได้ ...

ถ้าให้ดี ลองไปดู เด็กๆๆที่อยู่กันดาร บ้างนะแต่ออ ...คุณบอกว่าต่อสู้ฝ่าฟันมาแล้ว ไม่น่าจะทำให้คุณ น้อยใจได้ขนาดนี้เลย
ได้ยินมาว่า หากน้อยใจตัวเองก็ไปมองดูคนที่ สอบไม่ติด สิ
เราน่ะโชคดีมาก ..... มาก...... มาก.......

ลองมาทวนดูนะคะ ...ทำไมคุณต้องเรียนให้ประสบความสำเร็จ
เพื่ออะไร? เงิน งาน ชื่อเสียง ฯลฯ
หรือหากเป็นกรรมเก่า อยากให้ลองทำสมาธิ หรือ ฝึกสติ นะคะ
ไม่นานเราจะพิจารณาได้เอง ว่าเหตุของสิ่งที่เราเจอ มันเป็นเพราะอะไร

เราสามารถตายได้เองโดยไม่บาปค่ะ...แต่ถ้าการตายไปกระทบถึงคนอื่น
อันนี้ไม่แนะนำ
แค่คิดร้ายกับตัวเอง ก็บาปแล้ว
*อยากตายเพราะชีวิตไม่มีอะไรเลย
*ล้มเหลวล้มเหลวล้มเหลวล้มเหลวล้มเหลวล้มเหลวล้มเหลว
*น้อยใจน้อยใจน้อยใจน้อยใจน้อยใจน้อยใจน้อยใจน้อยใจ
*สรุปว่าน้อยใจจึงอยากตายสินะ แค่เรื่องเรียนเอง
อันนี้เล่าไว้เฉยๆ ไม่รุใครลำบากกว่านะ แต่ก็คงจะเกือบๆๆคล้ายกัน
ตอนนี้ไล้เรียนอยู่ภาคปรัชญา-มนุษย์ศาสตร์ มก.
กว่าจะเอ็นท์ติด ปัญหาเรื่องการเรียนมีมากมาย
เคยตกมากกว่า 2 วิชา
เคยติด ร .........เคยได้รับรางวัลนักเรียนดีเด่น
เคยสอบวัดความรู้ ภาคภาษาไทย ได้ที่ 1 ของจังหวัด
เคยอยากฆ่าตัวตาย... แค่เรื่องเรียน^^.
แต่เราก็พยายามนะ มีสติ กับสิ่งที่เจอ
พยายามไม่น้อยใจ กับเรื่องที่เจอ จนเรารู้สาเหตุ
อาจจะเพราะกรรมเก่าหรอ เพราะการทำตัวเราเองหรอ
อันนี้ไม่สนแล้ว
เราแค่ตั้งหน้าตั้งตาคิดว่า ขอบคุณสิ่งที่น่ากลัวมากสำหรับเรา ที่ได้เจอ
อดีตยิ่งร้ายขนาดไหน เรายิ่งขอบคุณมากเท่านั้น
ขอบคุณที่สอนให้เรา เข้มแข็งได้มากกว่าคนอื่น..........
***เพราะฉะนั้น อย่าไปทำร้ายอดีตผู้มีพระคุณ เพียงแค่การอยากตายนะ ขอร้อง
เสียดายชีวิตมาก กว่าโลกหนึ่งใบจะผลิตคนดีๆๆมานะ มันง่ายมั้ยล่ะ***

ท้อไปเถอะค่ะ หากคุณปลงได้จริงๆ จะมาสนกันทำไมคะ เรื่องแค่นี้^^
คุณหาทางรับมือกับสิ่งที่เจอ ได้น้อย จึงเกิดอาการ หวาดระแวง((คิดไปก่อนแล้ว))
เมื่อคิดนะ ก็ยิ่งสับสน เลยทำให้ไม่อยากเจอ เหตุการณ์อื่นๆแล้ว
อ้าว!! ไม่อยากๆๆๆๆ ไม่เอาๆๆๆๆ สุดท้าย จึงมีทางเลือก ว่า อยากตาย
ลองไปหาหนังสือ the last lecture มาอ่านนะ
การมีชีวิตอยู่ มันเป็นสิ่งที่วิเศษมาก หนึ่งลมหายใจ มันสร้างสิ่งดีๆๆได้เยอะมากนะคะ

แค่เราน้อยใจเอง^^ ไล้ก็เคยสอบไม่ติด แต่ไม่เป็นไร เราเชื่อว่า สิ่งที่เจอ คือ สิ่งที่ดีที่สุดแล้วนะ
ในเมื่อ เราแก้ไขอะไรไม่ได้ เราก็ มาวางแผนให้กับเวลาที่ยังมาไม่ถึงดีกว่านะ
จะไปปลอบใจตัวเอง จะสูบฯลฯ ก็แค่การทำให้ตัวเราลดความเครียดไปได้ชั่วขณะ
เราทำได้นะ แต่ถ้ามากไป ขอให้สงสารร่างกายด้วย
ร่างกายอุตส่า ยอมให้จิต มาอยู่แท้ๆๆ รักร่างกายให้มากนะ
หากน้อยใจอีก ก็แค่มองคนที่สอบไม่ติด หรือคนที่ มีโอกาสน้อยกว่าเรา เราโชคดีนะ
เราโชคดีมาก
เราโชคดีมากๆๆ
มาก
ที่เรา สอบติด และมีโอกาสเรียน

.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
*เมื่อยมือ ยังพิมพ์ไม่จบค่ะ-cool day-

 

>_<

<EMBED src=http://www.ijigg.com/jiggplayer.swf?Autoplay=1&songID=V2AF00APD width=315 height=80 type=application/x-shockwave-flash wmode="transparent" scale="noscale">​

</EMBED>

;aa54​

 

ชีวิตของเรามีอยู่ 2 อย่าง คือ ทุกข์ เเละ สุข

เมื่อเรามีทุกข์ เรารอคอยความสุข

เมื่อเรามีสุข เรากลัวที่จะทุกข์

มนุษย์ทั่วไป เลือกที่จะมีชีวิตอยู่ฝั่งความสุข

น้องเอง ก็คง กำลังรอคอยความสุข ที่เเท้จริง

เเต่ จริงๆเเล้ว ตัวน้องเอง ที่เป็นคนเลือกที่จะทุกข์ด้วยความคิดของตนเอง

ชีวิตของเรา ไม่ได้ขึ้นอยู่กับความสมหวังในสิ่งที่เราปราถนา

เเต่ พระพุทธองค์สอนให้เราอยู่กับปัจจุบัน

โชคดีที่น้องมี สติ เพราะ น้องมองเห็นความทุกข์ในตนเอง

โชคดีที่น้องมี สติ เพราะ น้องมองเห็นความบกพร่องของจิตตนเอง

น้อง จึงเห็นความตายที่ตัวเองต้องการ เเต่ไม่ต้องกลัวหรอกคะ ยังไงน้องก็ต้องตาย

เเต่ว่า ก่อนที่จะตาย พี่เเนะนำให้น้อง เตรียมตัวสร้างบุญบารมีก่อนตายดีกว่านะคะ

เพราะถ้าน้องฆ่าตัวตายพี่ก็ไม่เเน่ใจว่า น้องมีบุญมากพอที่จะกลับมาเกิดเป็นมนุษย์อีกหรือเปล่า

เพราะ กฎแห่งกรรม เป็นสิ่งที่ กำหนดตายตัวอยู่เเล้วว่า ทำกรรมอะไรได้รับผลกรรมเช่นนั้น

พี่เชื่อว่า น้องคงไม่คิดฆ่าตัวตาย เพราะว่า เจ้ากรรมนายเวร ก็คือ ตัวน้องเอง

ถ้าน้องฆ่าตัวตาย น้องก็จะไม่มีวันได้กลับมาเกิดอีกเเน่นอน หรือ อาจจะไปอยู่ที่ไหนอันนี้พี่ก็ไม่เเน่ใจ

เเต่ถ้าน้องเร่งทำบุญสร้างบารมี น้องจะได้ตายอย่างสบายเเละสงบ เพราะฉะนั้น เลือกวิธีฆ่าตัวตาย ด้วยสตินะคะ

การเป็น หมอฝรั่ง หรือ หมอไทย ก็ยัง ขึ้นชื่อว่า หมอ เป็นผู้ช่วยคนที่เขากำลังทุกข์ด้วยโรค

หมอฝรั่งสำหรับเด็กๆ ก็คงดูเท่ห์กว่า หมอไทย เเต่ทุกอาชีพ สำคัญทุกอาชีพนะคะ

เเม้คนกวาดถนน คนล้างห้องน้ำ หรือ คนขายของในตลาด

เพระถ้าไม่มีพวกเขาชีวิตของพวกเราจะเป็นยังไง? จงอย่าดูถูกครูบาอาจารย์

จงอย่าดูถูกปัญญาตนเอง จงอย่าดูถูกตัวเราเอง ตราบใดที่เราไม่พอใจในปัจจุบัน

ชีวิตเราก็จะจมอยู่กับความทุกข์ที่เราคิดเปรียบเทียบตนเอง

ความทุกข์เกิดจาก ความคิด เเละ ดับทุกข์ได้ด้วยความคิดเช่นกัน

ลองมองโลกตามความเป็นจริงเเละมองหาความสวยงามของสิ่งที่เรามี

อย่างน้อยที่สุด วันนี้น้องยังมีลมหายใจเเละครอบครัวที่รักน้องนะคะ

มองโลกในเเง่ดี ถึงเเม้วันนี้จะไม่ดี เเต่สักวันมันก็จะดีเเน่นอนค่ะ

ความทุกข์อยู่กับเรา ความสุขอยู่กับเรา เเต่สุดท้ายก็ไม่มีอะไรที่อยู่กับเราตลอดไปหรอกคะ

 

บัวส่งข้อความส่วนตัวไปทาง pmให้คุณIgiko_L แล้วนะคะ อย่าลืมอ่านด้วยนะจ้ะ
เป็นกำลังใจให้เสมอค่ะ ^________^

 

มีเพื่อนคนนึง ตั้งใจอยากเป็นหมอมาก แต่เอ็นท์ไม่ติดคณะแพทย์ ก็ทู่ซี้เรียนไปจนจบ แล้วก็ไปสอบตรงเข้าแพทย์ต่อ ตอนนี้ได้เป็นแพทย์สมใจอยากแล้ว

ตอนนี้ไม่ติดแพทย์อย่างใจหวัง แต่ชีวิตการเรียนไม่ได้สิ้นสุดแค่ตรงนี้ แต่ไม่จบแค่ป้ายประกาศว่าเราติดอะไร

"ชีวิตย่อมมีหนทาง"

วิธีฆ่าตัวตายโดยไม่บาปไม่มีนะ

ที่ว่าไม่อยากทำอะไร คิดว่าไม่ใช่เพราะปลงตกหรอกนะ แต่ท้อต่างหาก ถ้าคนเราปลงตกจะก้าวต่อไปข้างหน้าได้แม้ว่าสิ่งที่อยู่ข้างหน้าจะไม่เป็นอะไรอย่างที่เราหวังไว้ แต่ถ้าท้อ เมื่อเห็นว่าเส้นทางข้างหน้าไม่เป็นอย่างที่เราคาดหวังไว้ เราก็ไม่อยากจะทำอะไรต่อแล้ว

ที่ว่าปล่อยวางเรื่องเรียนไม่ได้ อาจจะเพราะว่าเรื่องเรียนนั้นเป็นเรื่องเดียวที่ทำให้เชิดหน้าชูตาได้ คือเป็นความภาคภูมิใจของตัวเองที่ทำให้รู้สึกว่าตัวเองมีคุณค่าในสายตาคนอื่น แต่พอเรื่องเรียนไม่เป็นอย่างที่หวังไว้ ทำให้รู้สึกว่าคุณค่าของตัวเองหมดไป ก็เลยปล่อยวางไม่ได้

ถ้าอยากจะเป็นแพทย์เพราะว่าอยากช่วยเหลือคนอื่น แม้ว่าจะไม่ได้เรียนแพทย์ก็ไปศึกษาพวกชีวจิต, แพทย์ทางเลือกอื่นๆ ก็ได้ ที่เค้าไม่ได้กำหนดอะไรมากนัก แพทย์แผนไทยดีๆ ก็มีเยอะไป แพทย์สมัยใหม่จะรักษาโดยการฆ่าเชื้อโรค แพทย์สมัยก่อนจะแผนไทยหรือแผนจีนก็ดี จะไปเน้นตรงปรับภูมิร่างกายให้แข็งแรงขึ้น

เรื่องอย่างนี้ถ้าไปศึกษาก็เท่ากับว่าได้สืบสานภูมิความรู้เก่าๆ ด้วย แต่ถ้าเทียบกันแล้วในสายตาคนทั่วๆ ไป การเป็นแพทย์แผนปัจจุบันคงจะดูสูงกว่าเนื่องด้วยต้องสอบแข่งขันกันเข้าไปเรียนในมหาวิทยาลัย ในขณะที่แพทย์แผนอื่นๆ ไม่มีสอนในมหาวิทยาลัย

แต่ว่าถ้าอยากจะช่วยเหลือคนอื่นๆ จริงๆ ก็ไม่จำเป็นหรอกว่าจะเป็นแพทย์ถึงจะช่วยเหลือคนอื่นได้ จะวิชาชีพอะไรก็ทำได้หมด เป็นนักดนตรีก็แต่งเพลงบรรเทาใจคนก็ได้ เป็นนักแต่งเพลง แต่งเพลงให้กำลังใจคนอื่นๆ ก็ได้ เป็นผู้กำกับก็สร้างหนังดีๆ ต่อสังคมออกมาก็ได้ จะเป็นกุ๊กทำอาหารดีๆ มีคุณค่าให้คนเค้ากินกันก็ได้ ถ้าอยากจะช่วยเหลือคนและสังคมมีหลายวิธีมาก

 

คุณ Igiko_L ครับ
จะหนีไปปลีกวิเวก ตัดทางโลก ไปแสวงหาความสุขทางโลกุตระตอนนี้ยังไม่ได้นะครับ เรามีภาระต้องรับผิดชอบ ยังมีแม่ต้องเลี้ยงดู เราต้องสู้ครับ ในการใช้ชีวิตตามปกติของเรา เราก็สามารถปฏิบัติธรรมได้ ไม่จำเป็นต้องปลีกตัวออกไปจากทางโลกียะ (เนื่องจากหน้าที่ที่ต้องรับผิดชอบ)
ผมเองก็เคยคิดครับ ว่าจะปลีกตัว หนีออกไปบวชเลย แต่สุดท้าย เราก็เข้าใจว่า มันคือความรับผิดชอบ ที่เราต้องรับภาระเอาไว้ (จะมองว่าเป็นกรรมเก่าก็ได้) เราก็ทำได้ดีที่สุดคือ ทำทางโลกให้ดี และทางธรรมให้ดีครับ

อีกอย่างครับเรื่องเรียน (ซึ่งปีนี้ ผมเองก็ สอบเอ็นทราน เหมือนกัน)
ผมเข้าใจสัจธรรมข้อนึงเลยครับ

คนเรา มีขาที่ยาวไม่เท่ากัน คนบางคนก้าวแค่ก้าวเดียวอย่างไม่สนใจอะไรเท่าไหร่ แต่เค้าไปถึงไหนแล้ว ในขณะที่บางคน มีความมุมานะเกินร้อย ความตั้งใจและมุ่งมั่นอย่างสุดๆ แต่ด้วยความขาสั้น เขาก้าวได้ไกลไม่เท่าคนแรก

นี่คือเรื่องจริงครับ แต่ก็ไม่ได้หมายความว่า คนที่ขาสั้น จะต้องสิ้นหวัง

เราสามารถก้าว ด้วยก้าวเล็กๆ อย่างไม่ย้อท้อ เพื่อไปสู่ สิ่งที่ใหญ่ ได้

ด้วยอิทธิบาท4 ครับ ไม่มีอะไรที่เราทำไม่ได้หรอก ชนะตัวเอง ชนะทุกอย่างครับ

ตราบใดที่เรายังมีลมหายใจ ใช้ชีวิตให้คุ้มค่านะครับ ตอนนี้เรายังมีขันต์5ครบ จงบำเพ็ญตนให้เกิดประโยชน์ก่อนจะไม่มีโอกาสได้ทำนะครับ

อย่าลืมว่า ทุกหรือสุข อยู่ที่ใจเราปั้นแต่งขึ้นมานะครับ

ขอเป็นกำลังใจให้นะครับ

 

ค่าของคน อยู่ที่ผลของใจ
ค่าของใคร อยู่ที่ใจของเขา
ขายไข่ปิ้ง ก็สุขได้ถ้าใจดี
ตำแหน่งใหญ่เป็นรัฐมนตรี จะสุขไหมถ้าใจโกง

น้องครับพี่ว่าเรามาลองมองหาวิธีแก้ไขกันดีไหมครับ ความตายไม่ใช่ทางออกที่ดีหรอกครับ ทุกปัญหามีทางออกเราค่อยๆคิดค่อยๆทำ เราลองถอยออกมาสัก1ก้าวแล้วลองมองปัญหาใหม่ซิครับแล้วพี่คิดว่าน้องจะพบทางออก

เราอย่าไปฟังคำสพประมาทของคนอื่นเลยครับ เราน่าจะใช้มันเป็นกำลังใจในการต่อสู้ดีกว่าครับ อุตส่าตั้งใจหาเงินเรียนมาตั้งนาน ทำไมเราไม่ตั้งใจเรียนแพทย์แผนไทยประยุกต์ให้เป็นที่หนึ่งไปเลยครับ พี่ว่ามันเป็นสาขาใหม่ที่น่าจะได้รับความนิยมนะครับ
หรือถ้าเราจะสอบใหม่ในปีหน้าอีกครั้งก็ได้หนิครับ

น้องครับหัวหน้าพี่นะครับเคยเรียนช่างกลจบปวส.มาครับ แกเล่าให้พี่ฟังว่า แกเรียนไม่เก่ง
แต่แกพยายามอ่านหนังสือครับ อ่าน และอ่าน ตั้งใจเรียนครับ แกเปลี่ยนมาเรียนบริหาร
จนวันนี้ปัจจุบัน แกจบปริญญาโท 2ใบ และเป็นอาจารย์พิเศษในมหาวิทยาลัย สอนทางด้านบริหาร ซึ่งไม่ใช่สาขาที่แกเรียนตั้งแต่แรกครับ และก็ยังเป็นหัวหน้าพี่ในที่ทำงานด้วยนะครับ

ลองซิครับ ลองพยายาม ลองทำซิครับ พี่ว่าน้องทำได้ครับ และจะเป็นที่หนึ่งด้วยครับ

เป็นกำลังใจให้นะครับ

(ถ้าเครียดนะครับ ลองเอาหน้าซุกเข้าไปในตู้เสื้อผ้า แล้วตะโกนดังๆสิครับ หายเครียดจริงๆนะครับ ลองดูซิครับ)

 

ทุกคนรออยู่นะ^-^
วันนี้ฝนตก เลอะขี้โคลน ตกท่อ แต่สุดท้าย เรายังมีน้ำไว้ให้อาบล้างหน้า ล้างตัวนะ^-^

 

สู้ๆ นะค่ะ ชีวิตเรามีค่า นำธรรมะเข้าช่วย เพื่อเป็นเครื่องยึดเหนี่ยวทางจิตใจ เดี๋ยวก็จะดีเองค่ะ เป็นกำลังใจให้นะค่ะ

 

ไม่ลองคิดให้ดีๆ ละครับ ทำไมต้องติดแพทย์แผนโบราณ และต้องมาชอบเข้าวัด

ชอบความสงบ ต้องมาสนใจนั่งสมาธิ ปฏิบัติ สวดมนต์

ถ้าคิดให้ดี แพทย์แผ่นโบราณนั้น สามารถช่วยคนได้ เยอะแยะเลย ตั้งแต่สมุนไพร รักษาคน

โดยไม่ใช้ยาแผนปัจจุบัน ทำให้มีสารตกค้างในร่างกาย การใช้พลังสมาธิในการรักษาคน

ลองคิดให้ดีครับ คุณอยากจะช่วยคนจริงๆ หรือป่าว

ยังไงก็อย่าคิดมากนะครับ

 

ก่อนอื่นลุงต้องขอแสดงความยินดีกับหนูที่สอบติดคณะแพทย์แผนไทยประยุกต์ ซึ่งคงเป็นคณะใหม่มีขึ้นไม่นาน สมัยตอนลุงเป็นหนุ่มยังไม่มี แต่คิดว่าคงเกี่ยวกับการใช้สมุนไพร แพทย์ทางเลือก แนวชีวจิต ในตอนนี้แม้แต่ฝรั่งเองก็ให้ความสนใจมาก อย่าเพิ่งคิดดูถูก ขอให้ศึกษาวิชาที่จะต้องเรียน ข่าวสารต่างๆว่าเป็นจริงอย่างที่ลุงพูดมั๊ย

ลุงคิดว่ายังไงหนูก็ยังคงอาลัยอาวรณ์คณะแพทย์ อยากจะขอให้มองอีกมุมหนึ่ง การสอบเข้าเรียนแพทย์ที่ว่ายากแล้ว การที่จะเรียนให้จบมันยากกว่าอีกหลายเท่า ถ้าสมมติว่าหนูโชคดีสอบเข้าได้ ขอให้ลองคิดว่าเราจะมีปัญญาเรียนจบไหม ถ้าคิดตรงนี้ได้ หนูอาจจะสบายใจ ถอดใจไม่อยากเรียนเลยก็ได้

ตอนลุงเป็นหนุ่ม ลุงมีโอกาศเข้าไปเรียนที่มหาวิทยาลัยเชียงใหม่ มีเพื่อนที่เรียนคณะแพทย์ ลุงพูดได้เลยว่าเรียนแพทย์นั้นหนักกว่าเรียนคณะอื่นไม่รู้กี่เท่า ไม่มีตำราภาษาไทย text ล้วนๆ แต่ละเล่มนี่นอนหนุนหัวสบาย และก็ต้องทำความเข้าใจ ต้องจำเกือบทั้งหมด ตอนนั้นลุงยังเคยคิดเลยว่า ถ้าว่าตัวเองฟลุ๊คเข้าแพทย์ได้ ไม่รู้จะมีปัญญาจบไหม แต่ละปีคณะแพทย์มีนักศึกษารีไทร์ไม่ใช่น้อย เพราะสู้ไม่ไหว ลุงรู้ว่านักเรียนต่างจังหวัดส่วนมากจะอ่อนภาษาอังกฤษ ขอให้หนูนึกทบทวนดู ถ้าไม่แน่ใจ ลองไปหาตำราแพทย์สักวิชาหนึ่ง เอามาลองอ่านดู ดูว่าจะพอเข้าใจไหม แล้วลองนึกภาพว่า แต่ละเทอม ต้องมีตำราแบบนี้อย่างน้อยสี่ห้าเล่มที่เราต้องจำต้องทำความเข้าใจ อย่าคิดว่าไม่มีอาจารย์จะเข้าใจยังไง เขาไม่สอนเราหมดหรอก เขาพูดนิดๆหน่อยๆ ที่เหลือเราต้องมาทำความเข้าใจเองทั้งนั้น สงสัยอะไรค่อยจดไปถามเขา ไม่ใช่ว่ารอให้เขามาบรรยายให้เราฟังทั้งเล่ม ลุงก็อยากให้หนูลองของนะ บางทีหนูอาจจะเปลี่ยนความคิด มองโลกในมุมมองที่ดีขึ้น

สอบเข้าได้แล้ว ก็อยากจะให้หนูลองเรียนไปก่อนสักปีหนึ่ง อ่้านหนังสือเอ็นทร้านซ์ควบคู่ไปด้วยถ้าอยากจะลองสอบอีกครั้ง ถ้าเป็นสมัยลุงเรียน วิชาปีหนึ่งจะเป็นวิชาพื้นฐานอย่างพวกฟิสิกซ์ เคมี คณิตศาสตร์ ก็ถือว่าเราทบทวนไปในตัว วิชาพวกนี้หนูควรจะได้ A หมด เป็นการทดสอบไปในตัว ถ้าได้ B บ้าง C บ้าง เราจะได้รู้ตัว และเลิกคิดที่จะเรียนแพทย์ซะ เราต้องยอมรับตัวเองนะว่าเรามีความสามารถมากแค่ไหน อย่าไปกดดันตัวเองในเรื่องที่เกินความสามารถ มันไม่มีประโยชน์ ได้แค่ไหนก็เอาแค่นั้น แล้วก็ทำให้ดีที่สุดจะดีกว่า

 

ทีแรกเมย์คิดว่าจะไม่ตอบ เพราะต้องพิมพ์ยาวมาก แต่สังเกตุเห็นว่าคุณ Igiko_L มีความทุกข์ใจมาก
เมย์จึงพยายามพิมพ์ตอบค่ะ

สมัยก่อนเมย์อยากเรียนมหาวิทยาลัยของรัฐ เพราะดูน่าเชื่อถือ
และค่าหน่วยกิตถูกมาก ช่วงที่เมย์เรียน ม.6 เมย์จะเคลียดเรื่องเรียนต่อมาก ฟุ้งซ่านตลอด
จิตมันชอบคิดไปถึงอนาคต คิดไปต่างๆนาๆว่า ถ้าสอบไม่ติด จะทำยังไง

ระยะหลังๆ เมย์มาฝึกสมาธิอ่ะค่ะ พอจิตสงบ เมย์จึงเริ่มเกิดปัญญา พิจารณาเห็นถึง
ความไม่เที่ยงของสรรพสิ่งบนโลก เรามาอยู่ในโลกนี้แค่ชั่วคราว ไม่เกิน 75 ปี บางคน
ตายก่อนด้วยซ้ำ แล้วเราจะมาอยากได้นั่น อยากได้นี่ไปเพื่ออะไร ในเมื่อชีวิตมันสั้นแบบนี้
เมย์จึงตัดสินใจไม่สอบเข้า มหาวิทยาลัยของรัฐ แต่มาเรียนของเอกชนแทน

รวยก็ตาย จนก็ตาย เรียนสูงก็ตาย เรียนต่ำก็ตาย ตายไปก็เอาอะไรไปไม่ได้ซักอย่าง คง
เอาไปได้แค่ บุญ-บาป เท่านั้นเอง

เรื่องการเรียนเมย์เข้าใจว่ามันสำคัญ ทุกคนก็มีความฝันของตัวเอง อยากเรียนแพทย์บ้าง
อยากเรียนวิศวะบ้าง ต่างจิตต่่างใจ แต่ทีนี่เราต้องหันกลับมาพิจารณาตัวเองด้วย ว่าเรา
มีคุณสมบัติที่จะเรียนครบถ้วนหรือไม่ อย่าลืมนะว่า ประเทศไทยมีประชากรเกือบ 70 ล้านคนนะคะ
ไม่ได้มีเราอยู่คนเดียว ที่นึกจะทำอะไรก็ทำได้ ความจริงมันไม่ใช่

โลกใบนี้มีแต่การแข่งขัน แก่งแย่ง คนที่สมหวังมีเพียงส่วนน้อยเท่านั้น คนส่วนมาก
มักจะผิดหวัง เป็นเรื่องธรรมดาสามัญของโลก การผิดหวังแต่ละครั้ง แท้จริงมันคือแต้มคะแนน
ที่ทำให้เราแข็งแกร่งขึ้น คนที่ไม่เคยผิดหวังมาเลย
เค้าจะไม่มีภูมิต้านทานต่อความทุขก์บนโลกใบนี้หรอกค่ะ

พอผิดหวังเข้าหน่อยก็จะฆ่าตัวตาย หารู้ไม่ว่าเป็นบาปมหันต์ ถ้าฆ่าตัวตายเมื่อไร
ก็ลงนรก เมื่อนั้น ความร้อนใน นรก นั้นสาหัตกว่า ทุุกข์ในโลกมนุษย์หลาย "แสนโฏฏ์"เท่า
สู้ก้มหน้าก้มตารับกรรมไป แล้วหมั่นสร้างกรรมดีตลอดชีวิต (ทาน ศีล สมาธิ วิปัสสนา)
เมย์มั่นใจว่า ชาติต่อไป ต้องสมหวังแน่นอน ไม่มีใครจะเกิดมาเป็นทุกข์อยู่ทุกชาติหรอกค่ะ
แต่มีข้อแม้ว่า ชาติปัจจุบันต้อง สร้างกรรมดีตลอดชีวิต (ทาน ศีล สมาธิ วิปัสสนา) ไม่ใช่อยู่ไปวันๆ
รอรับกรรมอย่างเดียว อันนี้ไม่ถูกค่ะ

เรียนแพทย์ก็ดูดีนะคะ ดูโก้ดี ดูเท่ห์ ดูหรูหราดี ใครก็อยากจะเรียนทั้งนั้น
แต่เค้ารับจำกัดนี่คะ เค้าไม่ได้รับทุกคน เราต้องยอมรับความจริง ไม่มีใครหรอกค่ะ
ที่จะเกิดมาแล้วสมหวังไปทุกเรื่อง ไม่มีหรอกค่ะ เพราะโลกนี้ไม่ใช่ "สวรรค์" เราไม่ได้อยู่บน "สวรรค์" นะคะ
ที่จะสมหวังไปทุกอย่าง

ให้ยอมรับความจริงว่านี่คือโลกมนุษย์ที่มีแต่ความทุกข์ พระพุทธเจ้าท่านพูดเสมอว่า
โลกมนุษย์ที่มีแต่ความทุกข์ การเกิดในภพภูมิต่างๆ ก็มีแต่ความทุกข์ ถ้าไม่อยากทุกข์ ก็ไม่ต้องเกิด
ให้ไปนิพพานเลย (แต่ในทางปฏิบัติคงยากค่ะ) เมย์แค่ยกตัวอย่างเท่านั้นเพื่อบอกให้รู้ว่า
โลกมนุษย์ที่มีแต่ความทุกข์

ทุกข์คนในโลกนี้ ไม่มีใครหรอกที่จะสมหวังไปทุกอย่าง
ลองถามพี่ๆในเว็บพลังจิตดูสิค่ะ ว่าใครได้เรียนแพทย์บ้าง ถ้าอยากช่วยเหลือคนจริงๆ
อาชีพอื่นๆ ก็ทำประโยชน์ให้กับเพื่อนมนุษย์ได้ค่ะ ถ้าใจคิดจะช่วยจริงๆ อะไรก็เป็นบุญทั้งนั้น
แม้แต่อาชีพกวาดถนน ถ้าจิตคิดให้เป็นบุญ มันก็เป็นบุญ เช่นคิดว่าต้องการให้บ้านเมืองสะอาดเรียบร้อย
คิดแค่นี้ก็เป็นบุญมหาศาลแล้ว ไม่จำเป็นต้องเป็นแพทย์หรอกค่ะ

อย่ายึดมั่นถือมั่นในทุกเรื่องในโลกนี้ เพราะเรามาอยู่ในโลกนี้แค่ชั่วคราวเท่านั้น
ใช้ร่างกายมนุษย์เร่งสร้างบุญกุศลให้มาก จะเกิดประโยชน์สูงสุด เพราะภพภูมิอื่นนั้น
จะมาสร้างบุญบารมีไม่ได้ รอกินบุญเก่าให้หมดไปเท่านั้น

เรียนจบแพทย์แล้วไงคะ สำคัญตรงไหนคะ ตายไปแล้วเอาไปได้มั้ยคะ
สาระของการเกิดมาเป็นมนุษย์คือ การฝึกตนเอง ให้สละออกจากกิเลส (โลภะ โทสะ โมหะ)
เพื่อให้จิตเบา โปร่ง ว่าง เข้าสู่สภาวะสุญตา อันเป็นจิตแท้ดั้งเดิม ที่ไม่มีกิเลสห่อหุ้ม
ไม่ใช่เกิดมาเพื่อ "โลภะ" อยากได้นั่น อยากได้นี่ ถ้าอยากได้แล้วทำบุญมาพอรึเปล่าอ่ะคะ
ใครที่สมปรารถนา ก็เพราะเค้าสร้างบุญมาในอดีตชาติ ไม่งั้นโลกนี้ก็มีแต่คนรวยแบบ บิลเกตต์
สิค่ะ

ถ้าถามว่า ทำกรรมอะไรจึงไม่สมหวังเรื่องการเรียน
เท่าที่เมย์ศึกษาเรื่อง กฏแห่งกรรม มานั้นพอจะสรุปได้ดังนี้ค่ะ ว่าทำกรรมอะไรมา

1. อดีตชาติ เคยขัดขวาง กลั่นแกล้ง ผู้อื่นไม่ให้เขาได้เรียน
2. อดีตชาติ ใช้การศึกษาในการแสวงหาผลประโยชน์ให้ตนเองเช่น การโกงกิน งบประมาณด้านการศึกษา
3. อดีตชาติ ไม่เคยบริจาคเงินเพื่อการศึกษา
4. อดีตชาติ ไม่เคยร่วมสร้างโรงเรียน
5. อดีตชาติ ไม่เคยบริจาคหนังสือเรียน และอุปกรณ์การเรียน
6. อดีตชาติ เคยเผา หรือ ทำลายโรงเรียนมาก่อน

*ชาติปัจจุบันนี้ บาปนั้นเริ่มให้ผลแล้วจงยอมรับผลบาปนั้น แล้วอย่าสร้างบาปใหม่เพิ่มอีก
แล้วเร่งสร้างบุญใหม่ คือสร้างกรรมดีตลอดชีวิต (ทาน ศีล สมาธิ วิปัสสนา) เพื่อไปเจือจาง
บาปอกุศลเก่าๆให้มันเจือจาง จนไม่สามารถให้ผลต่อไปได้ (แต่ล้างบาปไม่ได้นะคะ) เมื่อใด
ที่บุญเริ่มลดน้อยลง บาปเหล่านั้นก็จะกลับมาให้ผลได้อีกเรื่อยๆค่ะ





อนุโมทนาค่ะ
อนุโมทนาค่ะ
อนุโมทนาค่ะ
อนุโมทนาค่ะ
อนุโมทนาค่ะ
อนุโมทนาค่ะ
อนุโมทนาค่ะ



.
.
.

 

โมทนากับหนูเมย์ ตอบได้เข้าจุด ตรงประเด็น ขัดเจน ลุงเองยังไม่มีปัญญานึกที่จะตอบได้ดีเข้าจุดขนาดนี้ ขอให้หนู Igiko L ค่อยๆอ่านทำความเข้าใจให้ดี น่าจะทำให้รู้สึกดีขึ้น

ขอเป็นกำลังใจให้จ๊ะ

 

ผมว่านะไม่ได้ทุกข์ที่ใหนเลย ที่ใจคุณมากกว่า คนปลงได้ไม่ใช่แบบนี้ ปลงไม่ใช่เบื่อโลก แต่เข้าใจโลก ถ้าคุณเข้าใจธรรมจริงๆ ก็ต้องรู้ว่า มีสุข ต้องมีทุกข์ มีสมหวัง ก็มีผิดหวัง ได้ดั่งใจ หรือไม่ได้ดั่งใจ แต่จะทำอย่างไรเมื่อเราเจอความทุกข์ มีคนเคยบอกว่าความสุข
ไม่ได้อยู่ที่เรามีความสุขตลอด แต่อยู่ที่เราจะอยู่กับทุกข์อย่างไรให้มีความสุข ง่ายนิดเดียวไม่ต้องสนใจมัน คนรู้ธรรมย่อมเข้าใจโลก แต่คนรู้แต่โลกจะไม่เข้าใจธรรมคุณกะละมังตอบได้ดีมากครับ

 

เพลงเพราะดีนะคะ ขอบคุณทุกๆท่าน ที่เข้ามาแนะนำ อยากจะบอกว่าตอนที่อ่านข้อความของทุกคน น้ำตาไหลเลย จริงๆไม่อยากเล่าประสบการณ์นี้เท่าไหรเพราะคิดว่า จะทำให้ภาพพจน์หมอไม่ดี คือ แพทย์ที่รักษาแม่ที่ป่วยเป็นเบาหวาน ความดัน และตอนนี้ตัดขาแล้ว ท่านเป็นหมอที่เก่ง เก่งจริงๆทำงานโรงพยาบาล และเปิดคลีนิก (เป็นอาชีพจริงๆ) ค่ารักษา ค่ายา โหด แต่คนไข้เยอะ หนูไม่อยากให้แม่ไปรักษา แต่แม่กลับดุ บอกว่าหมอเก่ง ค่ารักษาก็ต้องแพง ก่อนรักษาบ้านหนูฐานะดี แต่พอไปรักษา ฐานะทางบ้านถึงได้แย่ และหนูต้องทำงานหาเงินเรียน หนูคุยกับเพื่อนแม่(ที่เป้นเบาหวานเหมือนกัน ท่านเล่าว่า หมอคนนี้เคยไล่คนไข้กลับ เพราะไม่มีเงินรักษาที่แพงมหาโหด)เวลามีคนมาถามหาคลีนิกนี้ หนูจะแนะนำให้ไปคลีนิกอื่นก็ได้ ด้วยความหวังดีแต่ป้าคนนั้นกลับเสียงแข้งบอกหนูว่า"หนูไม่ใช่หมอจะรู้ได้ไง ค่ายามันแพง"ตอนนั้นที่หนูคิดว่า ถ้าหนูเป็นหมอ เค้าคงเชื่อ และหนูจะต้องเรียนแพทย์ให้ได้ เพื่อจะไปเปิดคลีนิกแข่ง แล้วทำให้ชาวบ้านรู้ว่า ค่ายาไม่ได้แพงอย่างที่พวกเค้าคิด คนแถวบ้าน ต่างก็รู้ว่าหนูคิดแบบนี้ ถ้าหนูสอบติด แน่นอนทุกคนคงจะดีกับหนูกับแม่ ตรงข้ามถ้าหนูสอบไม่ติด ต้องถูกหัวเราะ ถากถาง แม่คงอายด้วย (ถอนหายใจ)บางครั้งหนูก็เคยคิดนะ ทำไมต้องช่วย คนจนพวกนี้ จนแล้วยังนิสัยไม่ดี เราหวังดีกลับทำแบบนี้ ถ้าหนูเรียนแพทย์ได้จริงๆยังอยากจะช่วยพวกเค้าไหม(หนูถามใจตัวเองแบบนี้ และคำตอบคือ หนูใจอ่อน ขี้สงสาร เป้นคนเจ็บไม่จำ คล้ายๆกับ ใครจะทำร้าย ก็ไม่จำพอเค้ามาขอให้ช่วยก็ช่วยโดยลืมสิ่งที่เค้าทำไม่ดี)และอีกอย่าง ที่ทำให้หนูทุกข์ใจ คือหนูรักศักดิ์ศรีเกินไป แบบยอมหักไม่ยอมงอ ทนไม่ได้กับคำดูถูก (นั่งสมาธิเคยพยายามปลง กับคำพูดคนแต่ก็ทำไม่ได้)มันจะแค้นใจมากถ้ามาดูถูก ว่าโง่ หรือ ลูกบ้านนั้นเก่งกว่า เค้าสอบได้ อะไรแบบนี้ จะโกรธตัวเองนะ ไม่ได้โกรธคนพูด เคยเอามือทุบๆหัวตัวเอง จนมือบวม สุดท้ายก้นั่งสงสารหัวตัวเอง แล้วก็จะคิดว่า ทำไมหนอ เราถึงไม่เก่ง แล้วมาคิดได้ว่าเรา ขาดโอกาสมากกว่า แล้วที่สอบแพทย์แผนไทยประยุกต์ได้ จริงๆแพทย์แผนไทยประยุกต์ไม่เคยคิดอยากเรียนเลยนะ คืนนั้น ฝันเห้นห้องผ่าตัด แล้วตัวเองเป้นคนกลัวเข็ม ก็เลยอยากเรียนศัลยแพทย์ ในห้องผ่าตัดมีการผ่าตัดอยู่ ในฝัน น่ากลัวมาก ฤาษีองค์หนึ่ง ถามขึ้นว่า กล้าผ่าตัดไหมละ มาเป้นลูกศิษย์ข้า(ไม่แน่ใจว่าท่านใช้คำแทนตัวว่าอะไรนะคะ)ดีกว่า แล้วข้าจะสอน ตำรายา ที่ใช้รักษาแม่ให้ หนูก็ตื่น เป้นวันสุดท้ายที่จะยืนใบเลือกคณะ ไม่รู้ทำไมถึงลงแพทย์แผนไทย แต่ตอนตื่นขึ้นมาก็ยยกมือไหว้บอกว่า ถึงยังไงหนูยังอยากเรียนแพทย์ศาสตร์ ไม่ใช่แพทย์แผนไทยประยุกต์ ........ตอนนี้ หนูคิดได้ เพราะทุกข้อความ ของทุกคน หนูจะเรียนแพทย์แผนไทยประยุกต์ (พอดีดูในคู่มือ ก็เรียนด้วยกันกับแพทย์)แล้วจะลองสอบใหม่ ขอบคุณพี่บัว(ขออนุญาติเรียกว่าพี่นะคะเพราะเป้นรุ่นพี่)หนูจะเอาคำแนะนำเกี่ยวกับการเตรียมตัวสอบแพทย์ที่พี่บอกไว้มาใช้ และจะไม่ทิ้งการเรียนแพทย์แผนไทยที่สอบติด ขอบคุณคุณลุงod2499มากนะคะ และขอโทษที่ไม่ได้บอกลุงว่าถูกเรียกไปสัมภาษณ์ ก็อย่างที่ลุงรู้ หนูไม่มีโชคด้านการเรียนแลยคิดว่าคงไม่ติด ให้ติดก่อนแล้วถึงบอกดีกว่า ตอนนี้ติดแล้ว ก็เลยบอก วันที่1-7มิย ตั้งใจจะบวชชีพรามณ์ มีงานที่วัด แต่ วันที่2มิย ต้องพบอาจารย์ที่ปรึกษา เปิดเรียนวันที่4มิย ไม่รู้จะได้บวชหรือเปล่า เสียดายจังเลย ขอบคุณทุกๆท่านนะคะ เพราะทุกคนช่วย ถึงวันนี้หนูยังไม่เข้มแข้ง แต่เชื่อว่า พลังแห่งความดีของทุกคนที่ส่งมาให้หนูวันนี้ จะทำให้หนูเข้มแข็งขึ้นและรู้ว่าควรจะทำอย่างไรกับชีวิตที่ดีกว่าการตายแต่สอบใหม่แน่นอนคะ อนุโมทนา ขอผลบุญแห่งการมีน้ำใจ มีเมตตาของทุกคน จงส่งผลให้ทุกคนที่เข้ามาแนะนำ เป้นกำลังใจให้หนู ได้บรรลุมรรคผล นิพพานโดยพลันด้วยเถอะ สาธุๆ

 

ดูการเขียนตอนนี้ ลุงว่าหนูรู้สึกดีขึ้นแล้วล่ะ ลุงดีใจด้วย เรื่องปากชาวบ้านนั้น อย่าไปสนใจมากนัก ปวดหัวเปล่าๆ เขาพูดให้เขาพูดไป เราไม่ได้ไปขอเขากิน เราทำดีของเราไป อย่างที่หนูว่า เรื่องของข้อย เจ้าบ่เกี่ยว เขาค่อนแคะนินทา เราก็นิ่งเฉย ถ้าไม่ไหว ก็สวนกลับเบาๆสักหน่อยคงไม่เป็นไร ไม่สบายใจยังไงก็โพสมาอีกแล้วกัน ที่นี่มีแต่เพื่อนที่ดีที่คอยตอบข้อข้องใจของหนู ขอให้หนูโชคดีจ๊ะ