ช่วยด้วย !!! ตอนนี้รู้สึกผิดมากค่ะ กลัวกรรมตาทัน - -

คือเพื่อนสนิทเราค่ะ เค้าไปเป็นเมียน้อยชายแก่ มีเงิน
ผู้ชายคนนี้โรคจิตอ่ะค่ะ ไม่ให้คบใครเลย
ก็เลยต้องเลิกคบกับเราไป

และทีนี้เราก็เล่าเรื่องนี้ให้แฟนและให้แม่ฟัง
เราก็บอกว่า เราไม่อิจฉาาหรอก ได้ดีเพราะเป็นเมียน้อย เราเกลียดคนแบบนี้

อีกอย่างเราก็เคยโพส เสียดสีเพื่อนเรื่องเป็นเมียน้อยด้วย
อารมมณ์ตอนนนั้นคือมันโกรธอ่ะค่ะ แบบว่าชายแก่สามีเพื่อนเรา
มันเป็นโรคจิต มันเที่ยวไปด่าเพื่อนของเพื่อนเราทุกคน รวมทั้งเรา
และเพื่อนเราก็ยอม คือเราทนไม่ไหวอ่ะ ด้วยความที่ ความเป็น Feminism แรงมาก เรารังเกียจการเป็นเมียน้อยมาก เพราะพ่อเรามีเมียน้อยเยอะ
และเพราะเมียน้อยแหละถึงทำให้ครอบครัวพัง

เราไม่คิดว่าเพื่อนที่เรารักจะมาเป็นซะเอง มันรับไม่ได้
แถมยังโดนเลิกคบอีกด้วย เพราะเพื่อนเราเลือก ผช คนนั้น แต่เลือกที่จะเลิกคบเรา แต่เราก็พบว่าที่จริงเพื่อนเราคนนี้มันก็เอาเราไปพูดกับ ผช คนนี้ในทางไม่ดีเหมือนกัน ใส่ร้ายเราสาระพัด จึงทำให้มันมาด่าเราและสั่งเลิกคบ


เราโกรธมาก จึงโพสด่าเพื่อน และไปเล่าให้แม่กะแฟนฟัง ระบายความแค้น

แต่ตอนนี้เรารู้สึกผิดมาก รู้สึกว่าไม่ดีเลยที่ไปตัดสินการกระทำของคนแบบนั้น
เขามีเหตุผลของเขา เขาอยากทำไรก็เรื่องของเขา
จะเป็นเมียน้อย เราก็ไม่ควรว่ามัน แถมการที่ไปว่าคนอื่นเนี่ย
กลัวเวรกรรมจะตามทัน กลัววันนึงเราจะกลายเป็นเมียน้อยซะเอง

ทำไงดีคะ มีวิธีไหนที่พอจะแก้จิตใจอันเป็นอกุศลนี้ได้บ้าง
อยากจะลืมเรื่องนี้ ไม่อยากพูดถึง กลัวกรรมตาทัน
ไม่อยากให้ความเกลียดชังนี้ครอบงำจิตใจเลย
แต่บางทีมันก็อดไม่ได้ .....

 

ให้มันแล้ว แล้วไป

เพลงข้างบนเพราะดีค่ะ

 

'อตีต นานฺวาคเมยฺย นปฺปฏิกงฺเข อนาคตยทตีตมฺปหีนนฺต อปฺปตฺตฺจ อนาคต<O</O
บุคคลไม่ควรคำนึงถึงสิ่งที่ล่วงไปแล้ว ไม่ควรหวังสิ่งที่ยังไม่มาถึง<O</O
สิ่งใดล่วงไปแล้ว สิ่งนั้นก็เป็นอันละไปแล้ว และสิ่งใดที่ยังไม่มาถึง สิ่งนั้นก็เป็นอันยังไม่มาถึง<O</O

 

ปล่อยให้เป็นอดีตไปเถอะครับ ทำวันนี้ให้ดีที่สุด

 

ใครทำอะไรก็ต้องปล่อยเขาไป แต่ก้ต้องเตือนสติกันก่อนตามประสากัลยาณมิตร เชื่อหรือไม่เรื่องของเขา ใครมีเมียน้อยก็เรื่องของเขา ใครกิีกใครก็เรื่องของเขา เรื่องของความบังเอิญในโลกนี้ไม่มี ถ้าเคยเอามาถือไว้แล้วหนักเมื่อวางแล้วสบาย ก็ไม่เห็นต้องไปเที่ยวเก็บมาถือไว้อีกนี่ครับ

 

ขณะที่สำนึกผิดและกลัวบาป จิตเป็นกุศลแล้วเพราะเป็นไปกับหิริและโอตัปปะคือความละอายชั่วและกลัวบาป ส่วนความคิดเดือดร้อนใจที่ตามมาอย่างยืดเยื้อนั้นเป็นไปกับโทสะคือความหวาดกลัวผลร้าย.. พึงยุติความเดือดร้อนใจนี้เสียโดยเร็ว แล้วตั้งใจว่าต่อไปนี้จะสำรวมระวังตนเองให้มากขึ้น ไม่ก้าวล่วงในกิจของผู้อื่น..เพราะสัตว์ทั้งหลายย่อมมีกรรมเป็นของเฉพาะตน เท่านั้น เราย่อมไม่ไปนรกหรือเดือดร้อนเพราะบาปกรรมของของคนอื่น แต่ตนเท่านั้นย่อมสามารถพาตนไปนรกและประสบความทุกข์ด้วยกรรมชั่วของตนเท่านั้น...

จากนั้น พึงเลิกคิดถึงสิ่งไม่ดีที่ตนทำไปแล้วเสีย เพราะไม่มีประโยชน์อันใด ...ความตั้งใจสำรวมระวังในการละเว้นกรรมชั่วนั้นเป็นมงคลประการหนึ่งที่พระพุทธเจ้าทรงตรัสสอนไว้ เมื่อตั้งใจอย่างนี้แล้วจิตย่อมเป็นไปกับกุศล พึงทำให้มากครับ