คุณเคยเจอวิญญาณมารบกวน(ผี) บ้างมั้ย

ผมเป็นคนหนึ่งครับเมื่อก่อนก็เคยเจอเหมือนกันอย่างเช่น

ครั้งหนึ่งเคยไปเที่ยวในน้ำตกแจ้ซ้อน จ.ลำปาง กับเพื่อนอีก 2 คนโดยไปกันตอนเกือบมืดแล้วในตอนหน้าหนาว ซักประมาณช่วงธันวาแหละครับ กะว่าจะไปแช่น้ำแร่ซะหน่อย ไอ้เพื่อนผมมันก็ดันพาไปทางป่า แบบว่าทางเข้าน้ำตกมี 2 ทาง ทางหนึ่งสะดวกอีกทางหนึ่งเป็นป่าเขา ไอ้เจ้าเพื่อนผมวันนั้นมันคิดกันยังไงไม่รู้พากันไปทางป่า ซึ่งจะเป็นภูเขาหน่อยไอ้ตอนแรกก็ไม่เป็นไรหรอกครับ พอมันมืดนี่สิดันไม่ถึงบ่อน้ำร้อนที่น้ำตกซะที เผอิญกำลังจะเข้าเขตหมู่บ้านเล็ก ๆ ในป่า ตอนนั้นก็มืดแล้ว ทางลงเขาก่อนถึงหมู่บ้านก็สูงอีก เป็นหน้าผานิด ๆ หน่อย แบบตกลงไปก็อาจตายได้เหมือนกัน ไอ้ตอนลงเนี่ยตอนนั้นพวกผมอัดกันมา 3 คน เพื่อนผม 2 คนมันอยู่ข้างหน้ามอเตอร์ไซค์ส่วนผมอยู่ท้าย ไฟรถมันส่องลงมาข้างล่าง เห็นเหมือนกับกำลังมีคนขึ้นเขามา ไฟส่องเห็นแค่ช่วงขาเท่านั้น ข้างบนเป็นเงาตะคุ่มตะคุ่ม ผมก็ไม่นึกอะไร พอรถมอเตอร์ไซค์เข้าไปใกล้เท่านั้นแหละครับ คนที่เห็นอยู่เมื่อกี้หายไปไหนไม่รู้ทั้งที่ตรงนั้นก็เป็นที่สูงโล่งด้วย ผมก็เรียกเพื่อนว่าเฮ้ย เพื่อนก็ว่าผมเป็นอะไรแต่ก็ไม่สนใจมาก พออีกซักช่วงมันผ่านมาถึงหน้าหมู่บ้านมีป้ายติดอยู่ว่า สุสานบ้าน ..... คราวนี้รู้ตัวแล้วทนไม่ไหว ผมบอกเพื่อนจ้ำอ้าวเลย พอมาถึงในตัวหมู่บ้านแล้วเพื่อนถามว่ามึงเห็นอะไร ผมก็บอกว่าเจอ ... อย่างว่าแน่เลย คนในหมู่บ้านเขาก็ให้ตะกรุดมาผูกข้อมืออันหนึ่งกันใจเสีย แล้วก็บอกว่าคงเป็นคนกำลังไปหาของป่ามั้ง ผมคิดว่าคงไม่ใช่อย่างนั้นแน่ เพราะผมจ้องสังเกตอยู่แล้วเห็นหายไปต่อหน้าต่อตาจะว่าไม่ใช่วิญญาณเหรอคงไม่ได้แล้ว หลังจากนั้นเวลาไปน้ำตกผมก็จะบอกเพื่อนว่าจะไม่ไปทางนั้นอีกแล้ว

 

ต่อมา ..

ขอข้ามมาตอนล่าสุดตอนเริ่มทำกรรมฐานเลยครับ ตอนนี้เริ่มเจออะไรแปลกหน่อยแต่ไม่ได้น่ากลัวอะไรหรอกแต่มันน่าสงสัยหน่อย ตอนนั้นทำกรรมฐานมา 3 เดือนแล้ว ส่วนมากเวลาที่กลับไปที่บ้านแล้วผมชอบนั่งสมาธิตอนเย็น ๆ ช่วงนั้นบ้านผมเงียบหน่อย พ่อออกไปข้างนอก ผมก็เลยนั่งทำสมาธิเลย นั่งไปนั่งมาซักสิบกว่านาที ได้ยินเสียงเหมือนเคาะประตูบ้านดังมาก แต่ไม่ได้ยินเสียงฝีเท้าเดินขึ้นบันไดเลย เสียงเคาะรู้สึกว่าอยู่ระดับที่ต้องเป็นคนเคาะด้วยไม่ใช่หมาแมว พอดังที่ประตูหนึ่งแล้วมันก็ไปดังที่ประตูหนึ่งอีกดังด้วย แต่ไม่มีเสียงฝีเท้าให้ได้ยินสักนิด ผมก็ออกจากสมาธิแล้วออกไปเปิดดูแล้ววิ่งลงไปดูข้างล่างบ้าน (บ้านผมเป็นบ้านชั้นเดียวยกพื้นแบบคนเหนือ) ปรากฏว่าไม่มีใครอยู่เลย หมาก็นอนอยู่ที่ข้างบ้านไกลด้วย แมวก็ไม่เห็น ผมก็เลยนึกว่าคงจะเป็นญาติที่ตายไปแล้วมาเยี่ยมแน่นอนเลย หลังจากนั้นมาเวลาที่นั่งสมาธิที่บ้านก็จะอะไรแปลกอย่างนี้แต่ไม่ค่อยบ่อยเท่าไหร่ บางทีก็เหมือนมีคนมาบิดที่ลูกบิดประตูห้องนอนบ้างทั้ง ๆ ที่พ่อกับน้องก็นอนอยู่ข้าง ๆ ไม่มีใครอยู่ข้างนอกห้องนอนเลย บางทีนั่งสมาธิอยู่กับเพื่อนอีกคนหนึ่งในห้องนอน ตอนเพื่อนผมมาเที่ยวบ้าน ก็มีเสียงเหมือนเท้ามากระทืบข้างหน้าผมดังด้วย พร้อมกับเห็นเป็นแสงวาบในสมาธิ ผมสะดุ้งโหยงแล้วลงมาคลุมโปง แล้วเพื่อก็ถามว่าเป็นอะไร ผมก็บอกว่าไม่ได้ยินเสียงเหรอ เพื่อนผมก็บอกว่าไม่มี ทั้ง ๆ ที่เสียงมันอยู่ข้างหน้าผมแท้ บางทีเพื่อนผมนั่งสมาธิบ้าง มันก็บอกว่าได้ยินเสียงตบข้างฝาแต่ผมก็ไม่ได้ยินบ้างก็มี แต่ตอนนี้ไม่กลัวเหมือนตอนที่ยังไม่ได้ทำกรรมฐาน เพราะว่าผู้ทำกรรมฐานนั้นส่วนมากผีมาขอส่วนบุญ ผมเลยอธิฐานแผ่ส่วนกุศลไปซะ ให้หลาย ๆ คน ทั้งแม่ที่ตายไป ยายบ้าง ลุงบ้าง คนอื่นที่เป็นผีเร่ร่อนบ้าง หลังจากนั้นก็สงบไปไม่ค่อยมีเท่าไหร่ เรื่องของผมก็มีเท่านี้แหละครับ เพื่อนมีประสบการณ์อะไรทำนองนี้เอามาเล่าบ้างนะครับ

 

เหมือนจะเคยแวบๆครั้งแรก และครั้งเดียว ตอนเริ่มต้นฝึกสมาธิใหม่ๆ ช่วงนั้นอาจจะเป็นกิเลสมารเข้าแทรก
เพราะมักจะเกิดความละโมบซับซ้อนในจิตขึ้นมาว่า อยากจะทำให้ได้ดีและเห็นผลปีติมากกว่าหรือเท่ากับครั้งแรกที่เคยทำได้
ช่วงนั้นจะมีกระแสแปลกๆ ร้อนๆ หลอนๆนิดๆ แต่ก็ทำให้ขวัญหนีพอสมควร จนเกือบกลัวการหลับตา
และเกือบเลิกภาวนาเสียกลางคัน:[ :[ :[

โชคดีค่ะ..ที่หลังจากนั้นแค่วันสองวันได้เข้าหาครูบาอาจารย์ เนื่องจากการเริ่มต้นฝึกจิตเป็นเรื่องละเอียดอ่อน
จำเป็นอย่างยิ่งที่ต้องมีครูผู้รู้จริงคอยสั่งสอนชี้แนะแนวทางที่ถูกต้องเหมาะสมให้ อย่างเอาใจใส่

จึงได้น้อมนำพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ ซึ่งเป็นกระแสรอบๆตัวครูผู้สอนมาคุ้มกายและใจ
แล้วก็เลยปล่อยวางลงเรื่อยๆ ไม่ได้คาดหวังอะไรมากไปกว่าความว่างสงบนิ่งเย็น

ตอนนี้ก็รู้สึก พอใจ และอุ่นใจ กับการภาวนาที่ค่อยๆไต่ระดับ ช้าๆแต่มั่นคงปลอดภัยนี้มากค่ะ

 

เจอถ้าคุณทำจิตได้สงบ เจอผีดีๆ เทวดาที่ดี เจอมารเพราะจิตตก

เจอถ้าคุณทำจิตได้สงบ เจอผีดีๆ เทวดาที่ดี เจอมารเพราะจิตตก

 

เล่ามั่งๆๆ แต่ผมไม่ค่อยมีอะไรมากนะครับ เล็กๆน้อยๆ

**** ครั้งแรกเท่าที่รู้ ตอนนั้น อยู่ ป.สาม พ่อลืมผมไว้ที่ร้านตัดผม ผมต้องเดินกลับบ้านเอง .. จากร้านตัดผมไปบ้านผม ทางไกลพอควร ประมาณ 1 กิโลเมตรนิดๆๆ แล้วก็ทางตอนนั้นยังไม่มีข้างทาง มีแต่ไฟกลางทางมิตรภาพ ซึ่งห่างกันมาก สรุปคือมืดนั่นเองครับ .... ผมก็เดินๆไป กลับบ้านไป ยังไม่ถึงบ้าน ตอนนั้นระหว่างทาง มืดๆ ด้านขวาเป็นพงหญ้ารก เป็นที่ทางหลวงปล่อยให้รกร้าง ... ผมก็กลัวๆนะครับ ตอนเด็กก็กลัวความมืด แต่กัดฟันเดินไป ....... และแล้ว ******* ผมก็ได้ยินเสียงคนทักผม เสียงผู้หญิงอายุประมาณ 33 ทักผม... เขาพูดว่า.../. อ้น ...อ้น ...... / ผมก็รู้สึกเหมือนญาติผู้ใหญ่มาทักนะครับ ผมเลยตอบไปว่า / ครับ / ..แล้วผมก็สงสัย นึกเอะใจว่า เอ ใครหว่าเนี่ย .. จะหลบอยู่ข้างทางก็ใช่ที เพราะป่ารกอย่างนั้น น่าจะมีฝูงงูอาศัยอยู่ .... ผมก็กลัวๆนึกว่าผี พยายามไม่คิดมาก แล้วเดินกลับไปถึงบ้าน ...... แม่อยู่บ้าน ผมก็เข้าบ้าน .... แต่ต้องรออีกประมาณ ชั่วโมงกว่าๆ พ่อจึงจะกลับมาถึงบ้าน .... คุยกับพ่อ พ่อบอกว่าพ่อลืมผมสนิทเลย....... แป้ว เวรกรรม โดนพ่อทิ้งงง

**** เหตุการณ์ต่อมา ตอนที่ผมนอนอ่านหนังสือ หน้าทีวีบนบ้าน ผมได้ยินเสียงคนเดินขึ้นบันได แต่พอเดินไปดู ก็ไม่มีอะไรครับ ไม่มีคน แมวก็ไม่น่าจะเดินเสียงดังปานนั้น ... แต่ผมไม่ค่อยกลัวนะอันนี้ .. รู้สึกว่า ไม่น่ากลัวเลย คงมาแวะเยี่ยมเยียน ไม่ได้มีเจตนาร้าย เพราะว่า ตอนนั้นอารมณ์ดี

**** อีกเหตุการณ์ คือ ตอนอาบน้ำประมาณ ตีหนึ่งกว่าๆ ที่ห้องน้ำ ..ผมได้ยินเสียง โหยหวน ของอะไรซักยอ่าง ..ผมไม่แน่ใจว่าเป็นเสียงอะไร แต่ไม่น่าจะใช่เสียงลม แล้วก็ไม่น่าจะใช่เสียงคน ..แต่คล้ายๆเสียงคน แต่มันยาวเกินกว่าลมหายใจคนจะออกเสียงให้ยาวอย่างนั้นได้ .... ตอนนั้นก็พยายามไม่คิดมาก คิดว่าตายก็ตายว่ะ ไม่ได้ทำชั่วซักหน่อย อาบน้ำอยู่ ... ก็ไม่มีอะไรมากครับ

**** หลังๆ นี่ มาแนวแปลกครับ...... เป็นเสียงตุ๊กแกร้องทัก บ่อยมากครับ ตอนนี้ยิ่งได้ยินบ่อย ไปที่ไหน มักจะได้ยินเสียงจิ้งจกทัก บางทีเสียงก็ออกมาจากพุ่มหญ้าข้างทาง บางทีเสียงก็ออกมาจาก ต้นไม้สูงๆ บางทีเสียงก็ออกมาจากกลางแม่น้ำ... ลองคิดดูซี ว่าจิ้งจกอะไรอยู่กลางน้ำ แถมหาตัวไม่เห็น บางทีอยู่บนยอดไม้ .... ทะแม่งๆไหมครับ ..... ผมเคยลองถาม อ.ไก่ดู อ.ไก่บอกว่า เป็นเสียงเทวดาทักทาย เพราะว่าอารมณ์ทิพยังอ่อนไป ...

 

เจอช่วงนั่งสมาธิอ่ะ เห็นขาวๆ เหมือนรูปร่างคน ดีไม่ดีไม่รู้ แต่กลัวเลยรีบลืมตา

 

ผมขอเล่าด้วยคน ส่วนตัวแล้วเจอมาหลายครั้งตั้งแต่เด็ก จนถึงปัจจุบันมีบ้างประปราย
เรื่องแรก เรื่องนี้ผมยังจำได้ดี ตอนนั้นอายุประมาณ10กว่าขวบ (20กว่าปีแล้ว) ผมอาศัยอยู่บ้านพักข้าราชการในตัวจังหวัดอุบลฯก็จะมีบ้านของหัวหน้าส่วนราชการต่างๆอยู่ใกล้เคียงกัน มีอยู่บ้านหนึ่งจะมีศาลซำปอกง หลังคาสีแดง ตั้งติดรั้วทางเข้าบ้านที่ผมอยู่ เรียก ว่าไปกลับโรงเรียนต้องผ่านทุกครั้ง วันหนึ่งผมต้องออกไปซื้อของให้ทางบ้าน ก็ราว19.30น นะ ประมาณเนี้ย ต้องเข้าใจอย่างหนึ่งว่าเมื่อ20กว่าปีก่อน ช่วงเวลาดังกล่าวในต่างจังหวัดจะเงียบมากคนไม่ค่อยออกไปไหนกัน พอผมเดินผ่านศาลที่ว่า ก็ได้ยินเสียงเหมือนมีใครเอาผ้าหรือกระดาษทรายทำนองนี้นะ ขัดถูตัวศาล และเสียงนั้นก็ดังพอสมควรทีเดียว ตอนนั้นก็สงสัยว่าใครนะ มืดแล้วมาทำอะไรตรงนี้ ไม่เปิดไฟด้วย
ขณะนั้นก็มีแต่แสงสลัวๆจากบ้านผมที่ทำให้เห็นอะไรๆได้ สงสัยก็ต้องมองนะ เลยหันไป จ้ะเอ๋ กับเงาดำเข้ม ที่ดำกว่าความสลัวของแสงไฟ รูปร่างผอมเกร็ง ไม่สูง ไม่มีผม หลังงอเล็กน้อย จุดสำคัญอยู่ที่ดวงตาทั้งสองข้าง กลมโตเป็นแสงสีขาวนวล เรียกว่าตัดกับสีของลำตัว ได้อย่างเด่นชัด กำลังสาละวนกับการขัดถูศาลซำปอกง เห็นอย่างนั้นก็รู้ว่าไม่ใช่คนแน่ๆ ก็เลยหันกลับ
เวลานั้นผมพึ่งเข้าใจว่า ขนหัวลุกเป็นอย่างไร มันเย็นวาบตั้งแต่ปลายเท้าขึ้นมาผมบริเวณท้ายทอยเลยนะ แต่ก็แปลกตรงที่ แทนที่ผมจะกลับบ้าน ดันรีบจ้ำอ้าวไปซื้อของต่อ ปากก็ท่องนะโม ตัสสะไปด้วย ขากลับก็ท่องด้วย แต่ไม่เห็นอะไรแล้ว ผมยังมีอีกหลายเรื่องนะ รับรองเป็นเรื่องที่เกิดขึ้นกับตัวผมจริงๆ ไว้จะเล่าให้ฟังอีก

 

เจอเหมือนกัน

ตอนนั่งสมาธิเจอหลายครั้งเลย
ครั้งแรกนั่งอยู่ที่บ้าน เขามาขอส่วนบุญ มาเป็นภาพชัดเจน 2 คน มอเตอร์ไซด์ล้มตาย หน้าเละๆ ก็แผ่ส่วนกุศลไปให้
ครั้งที่ 2 นั่งที่เชียงใหม่ บนเตียง เสียงเดินรอบเตียง หลายๆรอบ แถมร้องโหยหวนมาก ก็ต้องแผ่ให้อีก จึงหายไป
ครั้งที่ 3 ไปบวชที่วัดสระเกศ วันแรกเจอเลย นั่งสมาธิอยู่ ก็มีเสียงหญิงแก่ 2 คน ด่าเราเป็นชุดๆ แต่ละชุดจริงทั้งนั้น ไม่รู้ว่ารู้ได้ไง ด่าอยู่ครึ่งชั่วโมงได้ ตอนนี้แผ่ไม่ออก โมโห เลยออกจากสมาธิ แล้วด่ากลับไปบ้าง ว่าได้ยินนะ ด่าอยู่ได้ ความไม่ดีที่แล้วๆมาในชีวิต ทำไมไม่ให้อภัยกันบ้าง มาบวชก็ดีเท่าไรแล้ว หลังจากนั้นก็ไม่เคยได้ยินอีกเลย คงตกใจว่าเราได้ยินด้วย
ยังมีอีกเยอะ เอาที่เด่นๆ พอ
อ้อ มีอีกครั้ง นั่งที่บ้านเจ้ากรมเสริม ได้ยินเสียงสวดมนต์กระหึ่ม เป็นภาษาที่ไม่เคยได้ยินมาก่อน พอออกจากสมาธิก็ไม่ได้ยิน พอเข้าก็ได้ยิน สลับไปมา ก็ถามหลวงพ่อว่าเสียงอะไร ท่านบอกว่า เทพ พรหม สวดมนต์พร้อมกับพวกเรา แต่เป็นภาษาของเขา

 

เขาร่วมเล่าสักนิดนะคะ


ถ้าเป็นวิญญาณแบบเห็นจะจะด้วยตาเนื้อนี่ก็ต้องผีป้าของกระเจียวแหละ นั่งดูทีวีอยู่ มาลอยซะเฉยอยู่ข้างๆ หัวใจเต้นแรงแบบลูกสูบเทอร์โบอ้ะ

ถ้าแบบด้วยตาใน ก็ตอนไปบวชชีพรามณืที่วัดป่าสำราญนิวาส ที่จ.ลำปางอ้ะค่ะ

ก็นอนอยู่ พอดี ใกล้ทำวัตรเช้าตอนตี4 ก็รู้สึกตลอดคืน แต่จิตก็หลับนะ แต่มันรู้สึกถึงกายที่สัมผัสกับพื้นตลอดคืน เป็นอารมณ์ที่บอกไม่ถูก วันนั้นเราทำวิปัสสนาแบบนอนวิปัสสนาด้วย

ทีนี้ ก่อนนอนก็ฝึกกสิณแสงสว่าง ก็ไม่รู้จะเกี่ยวกับที่เห็นรึเปล่า คือพอใกล้ตีสี่ กระเจียวต้องตื่นแหละ แต่วันนั้นดันงัวเงีย ขอต่อเวลากับตัวเอง พอเริ่มหลงนิวรณ์ ก็เห็นภาพในจิตว่าเป็นผู้หญิงใส่เสื้อสีดำ ผมยาวดำเลยนะ หน้าขาวแบบโพลนเลย มาชะโงกดูหน้าเรา แล้วเหมือนเขาจะสื่อสารทางจิตว่า ตื่นไปอาบน้ำเตรียมทำวัตรเช้าได้แล้ว

เราก็กลัวแบบหนาวเลย ยิ่งไม่กล้าลุกตื่นใหญ่เลย แบบกลัวมาก ผีอะไร หน้าตาแบบเสปียลเชี่ยวเอฟเฟ็กต์มากเลย ทีนี้แม่ชีห้องข้างๆเขาลุกตื่นไปเปิดไฟ พอเรารู้ว่ามีแสงไฟ ก็เลยอุ่นใจว่ามีคนตื่น ก็เลยตื่นไปอาบน้ำได้สำเร็จ


พออีกคืนนี่เฮี้ยนจัด

หลังจากสวดมนต์ เดินจงกรม นั่ง นอน ยืน แล้วเราก็ฝึกกสิณแสง จากนั้นก็ปิดไฟล้มตัวนอน

เราก็ยังไม่ทันหลับนะคะ แค่นอนหลับตาในแวบแรกเท่านั้น ท่านมาเลยค่ะ

เป็นเสียงค้นหนังสือค่ะ ค้นใหญ่เลย พอดีกระเจียวมีหนังสือธรรมะขนไปอ่านที่วัดเยอะมาก กลัวจะลืมวิชาเลยขนไปอ่านเยอะ

ทีนี้ ก็ได้ยินเสียง ว่ามาค้นหนังสือเราที่วางอยู่ข้างๆตัว ทั้งเปิดอ่าน ทั้งสะบัดหนังสือเล่น ทั้งรื้อค้น บางทีก็จับหนังสือมาตั้ง จับมาเคาะแล้ววางเข้าที่ กระเจียวไม่กล้าหันข้างไปดูค่ะ ได้แต่นอนหงายแล้วท่องคาถาสารพัดชนิด แผ่เมตตาสารพัดแบบเขาก็ไม่ไปค่ะ


แล้วสักพัก ท่านผู้นั้นก็นิมิตเสียงว่าฉีกหนังสือเราค่ะ ฉีกใหญ่เลยค่ะ ฉีกเอาๆ เราก็โมโหในใจว่า หนังสือธรรมะ มาฉีกของเราทำไม มาสะบัดทำไม หนังสือพระนะยะ บาปแน่ๆผีตัวนี้ มาฉีกหนังสือเรา

ทีนี้เขาคงรู้จิตเรา เขาเอาหนังสือมาสะบัดข้างหูเราอ้ะค่ะ แบบหน้าหนังสือ สะบัดๆข้างหูเลยค่ะ แล้วลมที่ออกมาจากการสะบัดหนังสือมันมาแบบพัดเป็นจังหวะๆ แบบมีผู้กระทำแน่นอน ไม่ใช่เพ้อแน่ๆงานนี้ ของจริงแน่ๆ

ทีนี้เรานึกในใจยังไงเขาก็ไม่ไป บอกว่าขอพระพุทธเจ้าทั้ง5พระองค์มาเป็นประทานนำส่งบุญให้วิญญาณผู้ที่มารบกวนคืนนี้ ท่านก็ยังไม่ไป พอเราบอกว่า ขอยกบุญที่บวชนี้ให้ท่านไปหมดเลย ท่านก็ไม่ไปค่ะ คือสู้ทางจิตกับท่านประมาณสามสี่ชั่งโมงเห็นจะได้ค่ะ

ทีนี้ แม่ชีห้องข้างๆตื่นไปอาบน้ำเตรียมทำวัตรเช้า พอแม่ชีเปิดไฟเท่านั้นแหละค่ะ เสียงหายเลย เราก็กระโจนไปเปิดไฟดูความเสียหายที่เกิดขึ้นกับหนังสือเรา

ปรากฏว่าไม่มีไรเกิดขึ้นเลยค่ะ ก่อนนอน เรียงไว้ยังไง ตื่นเช้าตีสี่มา ก็เรียงไว้อย่างนั้น ก็เป็นอันว่า ท่านคงมาแสดงอะไรให้ดูเป็นปริศนาธรรมค่ะ

บางทีหนังสือที่กระเจียวอ่าน อาจมีอะไรถุกใจท่าน หรืออาจไม่ถูกใจท่าน ท่านเลยมานิมิตฉีกหนังสือ สะบัดหนังสือ เอาหนังสือจัดวางให้เรา เสียงแบบบรรณารักษ์ห้องสมุดเลยอ้ะค่ะ

มันมีหลายเรื่องนะคะ เอาแค่นี้ไปก่อนละกันค่ะ อิอิ กลัวจ้ะ

 

อ่า กระเจียวเจองี้เลยเหรอ ถ้าเจองี้บ้างคนทำอะไรไม่ถูกอะนะ

 

ของผมเจอที่โรงพยาบาล
ครั้งแรกที่... (ขอไม่บอกชื่อนะครับ)
คือผมชอบเดินภาวนาทุกครั้งที่มีโอกาส วันนั้นไปตรวจร่างกายที่โรงพยาบาล เดินสวนกับผู้หญิงในชุดคนไข้ร่างกายโปร่งแสงคนหนึ่งระยะประชิด 1 เมตร ผมเฉยๆเพราะตอนนั้นใจสงบดี เรียกว่าใจนิ่ง

ครั้งต่อมาที่อื่น...
ต้องไปนอนโรงพยาบาล กำลังเคลิ้มๆมีเสียงผู้หญิงพูดช้าๆที่ข้างหูว่า หนาวเหลือเกิน
เลยแผ่เมตตาไปว่า บุญอะไรที่ข้าพเจ้าได้ทำมาดีแล้ว ขอให้ท่านจงมีส่วนในบุญที่ข้าพเจ้าทำด้วยเถิด แล้วนึกถึงบุญเกี่ยวกับผ้าทั้งหลายประกอบด้วย เช่นผ้าห่ม ผ้ากฐิน ผ้าไตรจีวร เสียงก็เงียบไปไม่มากวน
ต่อมาลุกเข้าห้องน้ำ มีความปอดและระแวงตลอดเวลา ก็มีความรู้สึกว่ามีลมพัดผ่านหัว พร้อมกับความ "รู้สึก" ว่าเป็นเสียงผู้ชายให้ความรู้สึกว่า ขอให้อยู่ให้สบายไม่ต้องกลัวอะไรนะ

ครั้งต่อมา...
นั่งกินข้าวคนเดียวเงียบๆ มีเสียงผู้ชายพูด หนาวเหลือเกิน
เอาอีกแล้ว ก็แผ่กันใหม่ ซักพักมีความกลัวเลยกลับบ้าน

ที่จริงมีอีกหลาย สวิทช์ในหัวผมมันปิดเปิดเองควบคุมไม่ได้ ชอบสัมผัส ชอบเจอ ของแปลกๆแต่ควบคุมการปิดเปิดตามใจไม่ได้
แต่แค่นี้ละกัน เชื่อไม่เชื่อไม่เป็นไร ถือว่าอ่านเล่นๆกันนะ

 

เจอหลวงพ่อฤษี

ตอนท่านมรณภาพใหม่ๆ ก็สวดมนต์ แล้วบอกอยากเจอหลวงพ่อ คิดถึงมาก เท่านั้นแหละ กลิ่นยานัตถุ์ลูกสาวหมอมี มาเต็มๆ ฉุนเต็มห้องเลย ประมาณ 1 ชั่วโมงได้ จึงค่อยๆหายไป
ปล.ชอบถวายยานัตถุ์ให้ท่านบ่อยๆ ก่อนมรณภาพ

 

ก็เจอหลายครั้งแล้วครับ

ทั้ง ตาเนื้อ และในสมาธิ

ก็เฉยๆครับ ถือซะว่า ตายไปเราก็ไปเป็นผีเหมือนกัน

เราก็แผ่กระแส กุศลเมตตา ให้ตามสมควรน่ะครับ

 

บ้านเจ้ากรมเสริม

ขอเรียนถามศิษย์หลวงพ่อฤษีครับ คือเมื่อวานไปบ้านเจ้ากรมเสริมมา แบบว่าไม่ได้ไปมา 10 ปีแล้ว มัวไปอยู่เมืองนอก ทำไมที่บ้านไม่มีคน ไม่มีของ เจ้าหน้าที่หายไปไหนหมดแล้ว แล้วจะไปทำบุญได้ที่ไหนครับ สาขาของหลวงพ่อใน กทม. หายไปหมดแล้วเหรอ ช่วยตอบที แล้วมีหลวงพี่อนันต์หรือรูปอื่นๆ ลงมา กทม. อีกไหม เมื่อไรครับ

 

เรียนคุณ jeds22
เขาย้ายไปตึกข้างๆครับ รั้วติดกัน เป็นตึกคอนกรีต มีบันไดขึ้นครับ

 

ขอบคุณ ที่มาเล่าสู่กันฟังค่ะ
สมาชิกใหม่

 

แบบจะๆ เห็นตาเนื้อยังไม่เคยแฮะ

ชัดสุดก็คืนก่อนบวชต้องไปนอนค้างที่วัดก่อนคืนนึง ประมาณตี 5 กำลังหลับฝันหวานอยู่ดีๆ ก็ได้ยินเสียงหวีดร้องโหยหวนน่ากลัวแบบไม่เคยได้ยินมาก่อน (คล้ายๆ ชนีร้องควรคราง ผสมหมาหอน) เลยสดุ้งตื่นพร้อมเพื่อนอีกคนที่นอนด้วยกัน ตื่นมาก็งงๆ ไม่รู้เสียงไร ตอนแรกนึกว่าเป็นระบบเสียงหวอปลุกพระในวัด เลยไม่ได้สนใจไรมาก แค่คุยๆกะเพื่อนว่าได้ยินเหมือนกันหรือปล่าว ได้ยินแค่คื่นแรกคืนนั้นคืนเดียวละไม่ได้สนใจไร จนได้ไปคุยกะเพื่อนอีกคนที่บวชรุ่นเดียวกัน เค้าเคยบวชเณรที่วัดนี้มาก่อน เค้าเล่าว่าสมัยเค้าบวชเณรจำวัดอยู่ในนี้เคยมีคนเห็นเปรต ถึงตอนนี้ก็ถึงเพิ่งจะนึกได้ ไม่รู้เสียงที่ได้ยินคืนก่อนบวชนั้นเป้นเสียงเปรตป่าว อิ อิ