เสียงธรรม คำสอนมหามุทรา และซกเช็น

ซ็อกเช็น หรือ อติโยคะ เป็นการปฏิบัติขั้นสูงสุด ในพุทธศาสนาแบบวัชรยาน ความหมายของซ็อกเช็น คือ ความสมบูรณ์ที่ยิ่งใหญ่ เป็นจิตประภัสสรของพระพุทธเจ้า เป็นมหาสันติอันไม่แปรเปลี่ยนที่ดำรงอยู่ในจักรวาล
.
การปฏิบัติเพื่อเข้าสู่ภาวะแห่งซ็อกเช็น ก็คือการเดินบนอริยมรรค ซึ่งมีองค์ 8 ซึ่งเมื่ออธิบายในแบบของวัชรยาน คือ
.
สัมมาทิฏฐิ สัมมาสังกัปปะในซ็อกเช็น คือ มุมมองความเข้าใจแจ้งว่า “ ทุกปรากฏการณ์อันไม่สิ้นสุด ของสังสารวัฎฎ์และนิพพานทั้งหมดทั้งปวงนั้น ถูกบรรจุอยู่อย่างเท่าเทียมในห้วงอวกาศอันแผ่ขยายมโหฬาร ของธรรมชาติแห่งพุทธะ ซึ่งเป็นธรรมชาติที่แท้ของปรมัตถ์สัจจะ เป็นอิสระจากการปรุงแต่งใดๆ”
.
และธรรมชาติแห่งพุทธะอันไร้การเสกสรรปั้นแต่ง (Rangjung Yeshe) นี้ มีอยู่แล้วในตัวเราทุกคน ไม่ต้องไปสร้างขึ้นหรือไปแสวงหาจากที่ใด
.
สัมมาสติ สัมมาสมาธิในซ็อกเช็น คือ วิปัสสนาปัญญาที่เห็นรูปนาม ( จิตและอารมณ์กระทบ)ที่พ้นไปจากการบัญญัติชื่อ (nameless) และพ้นไปจากการถือครองว่าเป็นเรา เป็นของเรา และพักจิตอย่างเรียบง่าย เป็นหนึ่งเดียวกับสุญญตาภาวะ โดยโพธิจิตที่ดำรงอยู่ในสมถะ-เมตตาภาวนา (เมตตากรุณาที่จะปฏิบัติเพื่อยังประโยชน์ต่อสรรพชีวิต) นี้จึงเป็นสัมมาสติ สัมมาสมาธิที่หลอมรวมปัญญาสุญญตาและเมตตาเป็นหนึ่งเดียวกัน
.
ด้วยโพธิจิต นี้จึงก่อให้เกิดสัมมาสติ สัมมาสมาธิ อย่างแท้จริง เพราะมิใช่การกระทำเพื่อประโยชน์ของตัวตนตัวเอง โพธิจิตนี้ก็มีอยู่แล้วในเหล่าผู้ปรารถนาพุทธภูมิ ด้วยการตั้งปณิธานว่า " ทุกขณะของการดำรงอยู่ ข้าฯขอบำเพ็ญเพียรสู่การตรัสรู้อนุตรสัมมาสัมโพธิญาณ เพื่อช่วยสรรพชีวิตอันไม่มีประมาณ)
.
ด้วยสติและสมาธิที่ตั้งมั่นแล้ว บนฐานของสัมมาทิษฐิและสัมมาสังกัปปะ จึงเห็นความเป็นไปของรูปนามว่าเป็นเพียงความว่าง อันไร้แก่นสาร ยกจิตก้าวพ้นเสียจากการยึดครองและผลักไส พ้นไปจากความหวังและความกลัว เพราะทุกสิ่งนั้นล้วนมีรสเดียวกัน (เอกรส : same taste) เข้าสู่ความเรียบง่าย (simplcity) และเป็นไปเอง (sponteneity) เรียกภาวะนี้ว่าจิตมหามุทรา
.
สัมมาวาจา สัมมากัมมันตะ สัมมาอาชีวะ สัมมาวายะมะ ในซ็อกเช็น คือ เจรจาชอบ กระทำชอบ การเลี้ยงชีพชอบ ความเพียรชอบ คือการบำเพ็ญบารมี ( ทานบารมี ศีลบารมี ขันติบารมี วิริยะบารมี ) เพื่อผู้อื่น บนหนทางของพระโพธิสัตว์ "
.
เมื่ออริยะมรรคมีองค์ 8 สมบูรณ์แล้ว โดยปราศจากเงื่อนไขของกาลและสถานที่ จิตประภัสสรแห่งบุตร ( จิตของผู้ปฏิบัติอันสมบุรณ์ด้วยอริยมรรค) จะหลอมรวมเข้ากับ จิตประภัสสรแห่งมารดา เข้าสู่สภาวะซ็อกเช็น ความสมบูรณ์ที่ยิ่งใหญ่นั่นเอง


...............................................................................................................................
.
อรรถาธิบายจากคำสอนของท่าน Patrul Rinpoche (1808–1887)


http://www.anamcarathai.com/2013/02/dzogchen.html