คนมือไวจากอุทัยธานี

"สะแกกรัง" เล่าเรื่องขนหัวลุกของคนมือไวจากอุทัยธานี

ผมเป็นเด็กอุทัยฯ หรือชื่อเต็มคือจังหวัดอุทัยธานี นอกจากงดงามสงบสุขสมชื่อ ซึ่งหมายถึงรุ่งอรุณหรือพระอาทิตย์เริ่มทอแสง ให้ทั้งความสว่างสดใส เกิดความอบอุ่นและความหวัง เมืองนี้ยังเป็นเมืองเจ้าเสน่ห์อีกด้วยครับ

สำนวนเก่าๆ อันเป็นความเชื่อถือของชาวเมือง และก็มักจะกลายเป็นความจริง คือ "ดำน้ำสามผุดไม่หลุดจากอุทัย"

หมายถึงคนต่างถิ่นมาอาบน้ำ เล่นน้ำในอุทัยธานี ซึ่งจะต้องดำผุดดำว่ายกันเป็นธรรมดา ไม่ว่าหญิงหรือชายก็ตาม ถ้าอาบน้ำดำน้ำสามครั้งขึ้นไป อาจจะต้องมนต์ของแม่น้ำสะแกกรังเหมือนโดนสะกด ได้สามีภรรยาเป็นชาวท้องถิ่น กลายเป็นคนอุทัยไปโดยไม่มีทางหลุดพ้น

เห็นหรือยังครับว่าเมืองนี้มีเสน่ห์แรงแค่ไหน?

ไม่อยากบอกว่าหนุ่มหล่อ-สาวสวยหรอกครับ เดี๋ยวจะหาว่าชมพวกเดียวกันเปล่าๆ

อ้อ! ขออวดอีกนิดว่า "ทุ่งใหญ่นเรศวร-ห้วยขาแข้ง" บ้านผมมีชื่อเสียงโด่งดังมาก เพราะว่าเป็นเขตรักษาพันธุ์สัตว์ป่า...เป็นผืนป่าอนุรักษ์ที่มีขนาดใหญ่ที่สุดในประเทศไทยและเอเชียอาคเนย์อีกต่างหาก

สภาพป่าก็มีความหลากหลายเหลือเชื่อ ธรรมชาติสร้างสรรค์ให้มีทั้งป่าดงดิบ ป่าเบญจพรรณ ป่าเต็งรัง ป่าผลัดใบและทุ่งหญ้า ทำให้มีพันธุ์พืชและสัตว์ที่หายาก ใกล้จะสูญพันธุ์เต็มทีแล้ว เช่น ควายป่า เลียงผา ไก่ป่า หมาใน ฯลฯ

ด้วยเหตุนี้เองจึงทำให้เขตรักษาพันธุ์สัตว์ป่าทุ่งใหญ่นเรศวร-ห้วยขาแข้งได้รับการขึ้นทะเบียนจากยูเนสโกให้เป็น "มรดกโลกทางธรรมชาติ" น่าภูมิใจไหมล่ะครับ

ความจริงผมอยากจะอวดของดีอีกหลายอย่างในอุทัยฯ แต่เดี๋ยวจะผิดจุดหมายของเรื่องขนหัวลุก ไว้โอกาสหน้าผมจะเล่าละกัน

บ้านผมผีดุมาก โดยเฉพาะที่เมืองโบราณบ้านใต้ มีการค้นพบซากโบราณสถานระฆังหิน กับฐานพระพุทธรูปทำด้วยศิลา กำไลหิน พระพุทธรูปสำริด เป็นต้น

เชื่อกันว่า ถ้าใครอุตริลักขโมยวัตถุโบราณเหล่านั้นติดไม้ติดมือไปด้วย จะต้องพบกับภัยพิบัติ โดนคำสาปอาถรรพ์ให้มีอันเป็นไปต่างๆ นานา อย่างน้อยที่สุดก็โดนเจ้าของติดตามทวงคืนไม่หยุดหย่อน จนต้องลนลานส่งกลับบ้าง นำมาคืนด้วยตนเองบ้าง

คนต่างถิ่นก็เจอ คนบ้านผมก็เจอ...แต่สงสัยว่าจะอพยพมาจากที่อื่นเพราะต้องเสน่ห์อุทัยฯไม่พอ ยังเกิดต้องใจของโบราณ แล้วมือไวใจเร็วไปหน่อย หยิบฉวยติดไม้ติดมือมาเป็นของตัว ก็เกิดเรื่องขนหัวลุกซิครับ

บางคนฝันเห็นร่างดำทะมึน แต่งตัวอย่างคนโบราณมาทวงของติดๆ กันหลายคืน จนทนไม่ไหวต้องยอมแพ้เอาของไปไว้ที่เก่าแต่โดยดี

บางคนยืนยันว่าเห็นพวกเขายกโขยงกันมาหาถึงบ้านตอนดึกๆ พอเห็นปุ๊บก็รู้ปั๊บว่าเกิดอะไรขึ้น แทบจะขวัญหนีดีฝ่อตาย ยกมือไหว้ปลกๆ ขอขมาอาภัย...รุ่งขึ้นรีบเอาของไปคืนท่านเหล่านั้นทันที!

บางคนบอกว่าเห็นก้อนอิฐก้อนหิน หรือกำไลหินที่หยิบฉวยมา ตกกลางคืนหล่นตุ๊บตั๊บได้เอง คืนแรกยังว่าบังเอิญ คืนต่อๆ มาก็เกิดขึ้นอีกต่อหน้าต่อตา...คือวัตถุโบราณลอยเข้ามาหาดื้อๆ

กลิ่นหอมเยือกเย็นแปลกประหลาด ระคนกับเสียงหัวเราะแหบห้าวน่าขนหัวลุก เล่นเอาหัวใจแทบจะหยุดเต้นในบัดดล

พ่อผมเล่าว่า ที่อำเภอลานสักมีเคราะห์ร้ายเพราะความมือไวใจเร็วของตัว ไปลักของโบราณเอามาสะสม โดนทวงคืนแบบน่าสยองขวัญก็ยังดื้อดึง ปรากฏว่าแกนอนตายนัยน์ตาเหลือกโพลง ถ้าจะว่าหัวใจวายก็คงพูดไม่เต็มปาก เพราะมีหลักฐานยืนยันปรากฏชัดแจ้ง

นั่นคือมีกระจุกหญ้าติดดินยัดอยู่เต็มปากผู้ตาย แถมบนที่นอนยังมีอิฐหินโบราณเกลื่อนกลาดไปหมด!

อีกรายเป็นพ่อค้าในตลาดนี่เอง ลักของเก่ามาแล้วโดนทวงก็ยังตื๊อจนลูกสาวโดนรถชนตาย เมียก็ล้มเจ็บโดยไม่ทราบสาเหตุ ตอนกลางคืนหวีดร้องโหยหวนว่า...กลัวแล้ว อย่าทำฉันเลย! ฉันไม่รู้เรื่อง...

พ่อค้ามือไวคนนั้นดื้อดึงจนถึงที่สุด ประกาศว่า "ตนเป็นตาย-เป็นไงก็เป็นกัน" ไม่ช้าก็มีอันเป็นไปจริงๆ แต่ไม่มีใครทราบสาเหตุแน่ชัดว่าเกิดจากอะไรแน่

ตอนดึกคืนหนึ่ง เพื่อนบ้านได้ยินเสียงโครมคราม ตามด้วยเสียงแช่งด่าอื้ออึง แล้วแกก็วิ่งออกจากบ้าน ร้องอะไรลั่นๆ แบบคนสติแตกจนชนเสาไฟฟ้าสลบเหมือด

รุ่งเช้า แกฟื้นขึ้นที่โรงพยาบาลเพราะมีคนช่วย แต่ก็กลายเป็นคนเสียสติไปแล้ว วันๆเอาแต่เดินวนเวียนไปมา เดี๋ยวหัวเราะเดี๋ยวร้องไห้ เดี๋ยวทำตาขวาง เดี๋ยวก็ตาเหลือกลาน ยกมือไหว้อะไรก็ไม่รู้ ปากสั่นเสียงสั่นไปหมด

"โอย...กลัวแล้ว ผมจะเอาไปคืนให้หมด อย่าฆ่าผมเลย! ฮือ....."

บางคืนก็กลับบ้าน บางคืนก็นอนข้างถนน.....อีกไม่กี่วันต่อมาก็พบศพแก่ห้อยโตงเตงอยู่บนกิ่งสะเดาหน้าบ้านตัวเอง...อ้อ! สะเดาเป็นต้นไม้ประจำจังหวัดอุทัยธานีนะครับ


ที่มา : คอลัมน์ ขนหัวลุก
ใบหนาด
- ข่าวสด