"การให้ธรรมะพ่อแม่ เป็นการทดแทนพระคุณที่สูงสุด" โดยสมเด็จพระพุฒาจารย์โต พรหมรังสี

บุญฤทธิ์จากการเป็นบุคคลกตัญญู กตเวที
ต่อบุพการีนี้ จะสถิตย์รักษาผู้นั้น ให้รอดพ้นจากภัยทั้งหลาย เมื่อยังไม่ถึงอายุขัย
และเป็นบุญต่อบุญ กุศลต่อกุศล ให้ได้สร้างกรรมดียิ่งๆขึ้นไปอีก แม้ปรารถนาจะสร้างบารมีเพื่อสำเร็จพระสัมมาสัมโพธิญาณในอนาคต ก็มีหนทางนำไปสู่ความสำเร็จได้

 

ปรากฎความในพระสุตตันตปิฎก ทีฆนิกามหาวรรค ภายหลังการบรรลุอนุตราสัมมาสัมโพธิญาณของพระบรมศาสดา พระองค์ได้เสด็จจาริกไปในสถานที่ต่าง ๆ เพื่ออนุเคราะห์ชาวโลก และเมื่อทราบทราบว่าพระเจ้าสุทโธทนะพระพุทธบิดาประชวรหนัก จึงเสด็จกลับสู่กรุงกบิลพัสดุ์อีกครั้งเพื่อเยี่ยมอาการพระพุทธบิดา พร้อมด้วยพระสงฆ์สาวกเป็นจำนวนมาก ทรงถวายพยาบาลพระพุทธบิดาตามพุทธวิสัย และโปรดให้พระพุทธบิดาได้บรรลุพระอรหันต์พร้อมปฏิสัมภิทาทั้งหลาย ในกาลต่อมาพระพุทธบิดาก็ปรินิพพานบนพระแท่นบรรทมภายใต้เศวตฉัตรนั้งเอง ภายหลังถวายพระเพลิงพระศพพระพุทธบิดา พระพุทธองค์ตรัสว่า





"บุคคลใดมีจิตปรารถนาพระโพธิญาณ



....จงอุตสาหะภิบาลบำรุงบิดามารดา

.... ประพฤติกุศลสุจริตธรรม



จักสมปรารถนาทุกประการ "

******************************





ผลานิสงส์จากการเลี้ยงดูบิดามารดา ยังส่งผลร่วมให้ผู้ปรารถนาพระโพธิญาณ ได้สำเร็จดังเจตนาได้ปานนั้น ดังที่พระพุทธองค์ทรงสรรเสริญ และกล่าวรับรอง





กัลยาณชน ปุถุชนชั้นดี เมื่อได้บำรุงเลี้ยงดูบิดามารดา ย่อมได้รับผลานิสงส์อันเป็นกรรมดีมากมายนานับประการ แม้ไม่ได้หวังสิ่งตอบแทน แต่ทำด้วยสำนึกอันดี