วัตถุมงคล หลวงปู่บุญศรี อินทวันโณ วัดใหม่ - ท่านแม่ชีประทุม โชติอนันต์ พร้อมประวัติและหลักธรรมคำสอน

"สั้นๆ แบบได้ใจความเรื่อง เสาร์ ๕" พูดถึงเรื่องเสาร์ ๕ หลวงตาท่านเคยสอนเอาไว้ว่า เสาร์ ๕ ที่จะทำพิธีนี่เค้าใช้เสาร์ ๕ ข้างขึ้น เรียกว่าเสาร์ ๕ ตัวผู้ ถ้าเสาร์ ๕ ข้างแรม เป็นเสาร์ ๕ ตัวเมีย เค้าไม่ใช้กัน หลวงตาท่านได้เมตตาบอกมาจ๊ะ >>>เขียนโดย (ศิษย์พี่ก้นกุฎิ))

 

อีกสักเรื่อง สำหรับเย็นนี้ พูดถึงเรื่องน้ำมันมนต์ ถ้าของหลวงปู่ปานท่านจะทำน้ำมันสังคโลกพระเดชพระคุณหลวงพ่อวัดท่าซุงท่านบอกว่าทำยากมากหาไม่ได้แล้วโชคดีตอนที่ท่านกลับไปวัดบางนมโคเข้าไปที่กุฏิที่หลวงปู่ปานเคยอยู่พบน้ำมันสังคโลกเหลืออยู่ก้นโหลสักประมาณช้อนโต๊ะท่านดีใจมาก ต่อมาท่านก็หาน้ำมันมาแล้วเอาน้ำมันสังคโลกที่ได้มาใส่ ใส่ทับน้ำมันใหม่ ท่านบอกว่าอานุภาพเหมือนของเดิมนะ ทุกวันนี้ก็ยังมีจำหน่ายที่ตึกรับแขกวัดท่าซุง ส่วนพระเดชพระคุณหลวงพ่อวัดท่าซุงท่านก็ทำ น้ำมันชาตรี โดยหลวงปู่ปานมาบอกให้ท่านกราบทูลสมเด็จองค์ปฐม ให้ทรงทำให้อานุภาพใช้ได้ทุกอย่าง ก็มีจำหน่ายที่ตึกรับแขกวัดท่าซุงเช่นกัน สำหรับน้ำมันมนต์ของหลวงตาเล็กบางท่านอาจจะยังไม่ทราบ ว่าหลวงตาท่านก็ทำน้ำมันเช่นกัน น้ำมันของท่านๆ เองก็ใช้รักษาอาการกระดูกข้อมือซ้ายหัก เพราะท่านลื่นล้มขณะไปสรงน้ำที่ท่าน้ำหน้าวัดใหม่ เวลาท่านไอมากๆ ท่านจะให้ผมเอาน้ำมันมาทาที่หลัง และอีกเหตุการณ์หนึ่ง คือ มีลูกหมาไปแย่งอาหารแมวกินที่หอระฆังเก่า ลูกหมาโดนแมวไล่ตบหล่นลงมาที่พื้นซึ่งสูงประมาณ 3 เมตรเห็นจะได้ ลูกหมาตัวนั้นนอนนิ่งเลือดกลบปากตอนแรกนึกว่าไม่เหลือแล้ว นึกว่าตาย หลวงตาท่านให้เอาน้ำมันของท่านไปทาตัวลูกหมา พอผมทาเสร็จมันลุกวิ่งปร๋อไปเลย >>>เขียนโดย (ศิษย์พี่ก้นกุฎิ)

 

โมทนาด้วยนะครับ

 

จะขอเล่าเรื่องที่เกี่ยวข้องกับพระนอนจักรสีห์ เมืองสิงห์บุรี สักนิดหน่อยนะครับ จะเอาเฉพาะที่เกี่ยวกับครูอาจารย์ของพวกเราลูกหลานหลวงตาเล็กนะครับ(ผู้ที่ไม่เกี่ยวข้องอย่าวิจารย์นะครับ) มีลูกหลานหลวงตาได้ให้ผมเล่าเกี่ยวกับเรื่องนี้ผมเห็นว่้าพอจะเล่าได้จึงรับปาก เรื่องแรกหลวงปู่พุทธสุโส (เกจิอาจารย์สวัสดิ์ จันทร์แสงสี)ในช่วงเวลาที่ท่านขึ้นราช คือขึ้นไปทำพิธีที่ดาวดึงส์เพื่อป้องกันเขตโลกมนุษย์ไม่ให้ยักษ์มาทำลายโลกมนุษย์โดยขึ้นไปทั้งองค์แบบนี้เลยไม่ได้ถอดจิตไป เวลาท่านขึ้นราชท่านจะไปขึ้นที่ตะลุงของท่านที่บ้านท่าประชุม จ.ขอนแก่น (เรื่องนี้จะมีในหนังสือประวัติของท่าน) ท่านจะทำพิธีขึ้นราช ๓ ครั้ง ทุกครั้งที่ขึ้นจะมาขึ้นที่ตะลุงของท่าน (เสาตะลุงพุทธสุโส) แต่เวลาลงจากราชท่านจะลง ๓ สถานที่คือ....

๑.วัดพระนอนจักรสีห์ (จ.สิงห์บุรี)
๒.วัดบ้านแหลม(วัดเพชรสมุทรฯ)
๓.ดอยสุเทพ(ที่นี่ตอนท่านลงเข่าท่านกระแทกพื้นบาดเจ็บเล็กน้อย)

ทั้งสามสถานที่ล้วนแล้วแต่เป็นสถานที่สำคัญ เรื่องที่สองเกี่ยวข้องกับหลวงตาเล็ก (หลวงปู่บุญศรี อิณทวัณโณ) ก่อนมรณะภาพไม่นานหลวงตาท่านได้ขอให้เจ๊ม่วย (ลูกหลานสาย อ.ดำเนินสะดวก) พาท่านไปวัดพระนอนจักรศรี จ.สิงห์บุรี แล้วหลวงตาท่านไปกราบหลวงปู่เนียม (วัดน้อย จ.สุพรรณบุรี) เจ๊ม่วยบอกที่นั่นมีรูปปั้นของ หลวงปู่เนียม วัดน้อย ประดิษฐานอยู่ <<เหตุการณ์ผ่านมานานแล้ว รูปปั้นหลวงปู่เนียม อยู่ตรงไหนนั้นต้องไปถาม >> หลวงตาท่านยังบอกกับเจ๊ม่วยว่า นี่อาจารย์ของท่าน นี่คือความเกี่ยวข้องของวัดพระนอนจักรสีห์ กับครูอาจารย์ของพวกเรา >>> เขียนโดย (ศิษย์พี่ก้นกุฎิ)

 

รู้จักมรณานุสติ

ข้าพเจ้าได้หนังสือเล่มหนึ่งเพื่อนถือศีลเอามาให้อ่าน เมื่อข้าพเจ้าอ่านพบข้อความอยู่ตอนหนึ่งจึงได้นำมาปฏิบัติเป็นประจำ ข้อความมีดังนี้....องค์สมเด็จพระผู้มีพระภาคเจ้าทรงตรัสถามพระอานนท์ขึ้นว่า อานนท์ เธอนึกถึงความตายวันละกี่ครั้ง พระอานนท์ เมื่อได้ฟังองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงตรัสถามเช่นนี้ พระอานนท์ได้ทราบทูลต่อองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าว่า ข้าพระพุทธเจ้านึกถึงความตายวันละ 7 ครั้งพระพุทธเจ้าข้า เมื่องค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าได้สดับฟัง พระอานนท์ตรัสตอบแล้ว องค์สมเด็จพระประทีปแก้วจึงตรัสตอบพระอานนท์ขึ้นว่า ยังน้อยอยู่อานนท์ พระอานนท์จึงได้ตอบเพิ่มขึ้นไปอีกมากมาย องค์สมเด็จพระผู้มีพระภาคเจ้ายังทรงตรัสว่า ยังน้อยอยู่อานนท์ เราตถาคตนึกถึงความตายอยู่ทุกขณะจิต อานนท์ เมื่อข้าพเจ้าได้อ่านผ่านมาถึงที่พระองค์ทรงตรัสกับพระอานนท์เช่นนี้ ข้าพเจ้าเห็นธรรมะข้อนี้ต้องมีความสำคัญเกี่ยวกับการปฏิบัติอย่างลึกซึ้ง จึงได้นำเอาธรรมะข้อพิจารณานึกถึงความตาย เอามาเป็นองค์ภาวนา พิจาณาเป็นอารมณ์จะยืน จะเดิน จะนั่ง จะนอน แม้กระทั่งเวลารับประทานข้าว ข้าพเจ้าใช้เวลาตักข้าวใส่จานก็นึกถึงความตาย ว่ากำลังตักข้าวอยู่นี้เราอาจจะตายเมื่อตัวอยู่ ตักข้าวใส่ปาก ข้าวนี้อาจไม่ทันเข้าปากอาจจะตายเสียก่อนก็ได้ เมื่อข้าวอยู่ในปากเราอาจจะยังไม่ทันเคี้ยว เราอาจจะก็ตายเสียก่อนก็ได้ เมื่อเคี้ยวอยู่กำหนดรู้ตาม เราอาจจะตายกำลังเคี้ยวข้าวคำนี้ก็ได้ เมื่อเคี้ยวแล้วกำลังกลืนข้าว ทำสติรู้อยู่ว่าเราอาจจะตายเพราะกลืนข้าวคำนี้ก็ได้ เมื่อกลืนลงไปแล้วทำสติรู้ว่าเวลานี้ข้าวลงไปตามลำไส้ เราอาจจะตายเพราะคำข้าวอยู่ในลำไส้นี้ก็ได้ เมื่อข้าวตกถึงกระเพาะทำสติรู้ว่าเราอาจจะตายเมื่อข้าวคำนี้ถึงกระเพาะก็ได้ นี่เป็นคำข้าวที่หนึ่ง เมื่อจะตักข้าวคำที่สอง ก็ทำสติเหมือนคำที่หนึ่ง จนกระทั่งอิ่มข้าว เราจะรู้ว่าวันนี้ฉันข้าวหรือกับข้าวกี่คำ >>>> (ท่านแม่ชีประทุม โชติอนันต์)

 

อีกสักเรื่อง... .เมื่อวันศุกร์ที่ผ่านมา ผมได้ไปกราบหลวงปู่ และได้สนทนากับลูกศิษย์หลวงปู่ หลายเรื่อง ลูกศิษย์คนนี้ก็ได้เล่าให้ผมฟังว่า มีอยู่ครั้งหนึ่ง โยมตุ้ย อยู่พยุหะนี่แหละครับ ประเภทใกล้เกลือกินด่าง มีของดีอยู่ใกล้ๆ แต่กลับมองไม่เห็น คือว่า โยมตุ้ยนี้ไม่เคยนับถือหลวงปู่บุญศรีเลย ผมก็ไม่ทราบได้ว่าเพราะสาเหตุประการใด สมัยก่อนนั้นจะไปตลาดต้องไปทางเรือ แบบพายข้ามแม่น้ำ หรือไม่ก็เดินไป ตลาดพยุหะ แต่จะเรียกกันว่าตลาดหัวแด่น โยมตุ้ย จะไปตลาดก็ต้องพายเรือ (เรือหมู) เพื่อจะข้ามฟาก จะไปตอนประมาณเช้ามืด ตีสี่ ตีห้า วันนั้นเกิดอะไรก็ไม่ทราบ พอโยมตุ้ยพายเรือไปถึงกลางแม่น้ำ อันเวิ้งว้าง ก็ได้เกิดคลื่นซัดเข้าหาเรือของโยมตุ้ย ซัดจนน้ำเข้าเกือบจะเต็มลำเรือ เรือก็จะล่ม ด้วยความกลัว และตกใจ เป็นอย่างมาก โยมตุ้ยจึงอุทานด้วยเสียงดังว่า “หลวงตาศรีๆๆ” ช่วยด้วย ช่วยด้วย ช่วยด้วย ความอัศจรรย์ก็ได้เกิดขึ้นกับโยมตุ้ยคือ จากน้ำที่เกือบเต็มลำเรือนั้น ปรากฏว่าน้ำได้หายไปหมดเลย ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อ พอรอดจากเรือล่มมาครั้งนั้น จากที่โยมตุ้ยที่ไม่เคยนับถือหลวงปู่บุญศรีเลย ก็กลับมานับถือหลวงปู่ท่านอย่างสุดหัวใจเลยทีเดียว เวลาไปกราบหลวงปู่ก็มักจะขอของดีจากท่านตลอด หลวงปู่ท่านก็เมตตาหยิบให้ตลอด.....นี่คือความเมตตาของหลวงปู่ครับ

 

"เมื่อตาเห็นรูป เมื่อหูได้ยินเสียง เมื่อจมูกได้กลิ่น ลิ้นได้รส เมื่อกายถูกต้องสัมผัส ธรรมะทั้ง ๕ ข้อนี้เธอจะทำให้ได้"

๑.เมื่อตาเห็นรูป รูปที่เห็นนั้นจะเป็นรูปตัวเองหรือรูปผู้ื่อื่น หรือรูปอะไรก็ตามที่ขึ้นชื่อว่ารูปย่อมเสื่อมสลายไปในที่สุด

๒.เมื่อหูได้ยินเสียงหรือสัมผัสเสียง จะเป็นเสียงเพราะก็ดี เสียงไม่เพราะก็ดี เสียงชม เสียงด่า ขึ้นชื่อว่าเสียงทุกชนิดย่อมเป็นอนิจจา ไม่เที่ยง เป็นอนัตตา ย่อมเสื่อมสลายไปในที่สุด

๓.เมื่อจมูกได้กลิ่น ขึ้นชื่อว่ากลิ่นจะหอมปานใดก็ตาม ทั้งหอมและไม่หอม เราจะไม่ติดในกลิ่นนั้น ทั้งหอมและไม่หอมล้วนเป็นอนิจจา ไม่เที่ยง เป็นอนัตตา

๔.เมื่อลิ้นได้รสในระหว่างนั้นข้าพเจ้ารับประทานข้าว พิจารณาอาหาร มีสติกับการกลืนอาหารทุกคำ กระทบลิ้นจะรู้รสเปรี้ยว หวาน มัน เค็ม เผ็ด เมื่อกลืนลงคอแล้วไม่มีรสเหลืออยู่เลย

๕.เมื่อกายถูกต้องสัมผัส ในวัตถุที่นิ่มนวลทั้งหมดก็ดี หรือจะเป็นสัมผัสเพศหญิงชาย ความสัมผัสถูกต้องก็เป็นอนิจจังไม่เที่ยง เป็นอนัตตาเสื่อมสลายไปในที่สุด หญิงชายแต่งงานกัน บางรายก็เลิกกัน บางรายก็ฆ่ากัน บางรายก็ป่วยให้ฝ่ายหนึ่งฝ่ายใดรักษาพยาบาล ตายคู่ ตายเดี่ยว และตายในระยะเวลาที่อายุไม่สมควรตายก็มี จำเป็นจะต้องจากกันแน่นอน ไม่เที่ยง เป็นทุกข์ เป็นอนัตตา เพราะเรามีขันธ์ ๕ >>>> (ท่านแม่ชีประทุม โชติอนันต์)

 

​

ภาพนี้เป็นภาพประวัติศาสตร์เลยก็ว่าได้ เพราะเป็นครั้งแรกที่ท่านแม่ชีประทุม โชติอนันต์ ได้พาลูกหลานไปกราบ หลวงปู่บุญศรี "หลวงตาเล็ก" ในวันทำบุญครบรอบ ๕๐ วัน แห่งการมรณะภาพ ของ พระเดชพระคุณหลวงพ่อพระราชพรมยาน หลวงพ่อวัดท่าซุง (ท่านแม่นั่งอยู่ขาวมือหลวงตา องค์ซ้ายมือหลวงตา คือ แม่ชีบุญช่วย ติดตามท่านแม่ไปด้วย)

ท่านแม่ชีประทุมบอกเรื่องหลวงตาเล็กกับศิษย์พี่ของผมและคณะสัตหีบระยองเป็นพวกแรก พอทราบแล้วก็ได้เหมารถออกเดินทางหา ๒ ครั้ง ปรากฎว่าไม่พบ ก็เลยไปกราบหลวงพ่อวัดท่าซุงที่ตึกรับแขกแทน (ตอนนี้ไปกันเองก่อนนะ) ที่ไปแล้วไม่เจอนะ ท่านแม่ไม่ได้ไปด้วย....

จะบอกให้นะ ถ้าพระเดชพระคุณหลวงพ่อวัดท่าซุงยังไม่มรณะภาพ หลวงตาท่านไม่ยอมให้พบหรอก พอพระเดชพระคุณหลวงพ่อวัดท่าซุงมรณะภาพ ท่านแม่ก็คุยกับหลวงตาทางจิต แล้วก็ขออนุญาตให้ลูกหลานไปกราบตอนครบรอบ ๕๐ วัน แห่งการมรณะภาพ พระเดชพระคุณหลวงพ่อวัดท่าซุง

คราวนี้ท่านแม่พาไป ก็เลยได้เจอหลวงตา....บรรยากาศที่เดินทางไปกราบหลวงตาครั้งแรกในวันนั้นมีรถตามท่านแม่ไป ๔-๕ คัน รวมถึงศิษย์พี่ผมด้วย พอไปถึงก็ได้เห็นองค์จริงของหลวงตาท่านผมยาวนั่งตรงฟูกที่นอนของท่าน ห่มจีวรเฉียงแบบง่ายๆ นั่งยิ้มปากแดงสดใส มีบุหรี่สามิต ๑๔ กับ ไฟแช็ควางอยู่ใกล้ๆ

ท่านแม่ก็นำลูกหลานสนทนาและร่วมกราบ ทำบุญกับหลวงตา ใครมีกล้องก็ขอถ่ายภาพเป็นที่ระลึกและเป็นอนุสติ นี่แหละผมถึงเรียกรูปนี้ว่าเป็นรูปประวัติศาสตร์ ในวันนั้นหลวงตาท่านอนุญาตทุกอย่าง

ร่มโพธิ์ร่มไทร (หลวงพ่อวัดท่าซุง) ล้มลง หลวงตาท่านก็มีเมตตาจะสงเคราะห์เพราะหลายๆ คนก็เนื่องกันมากับท่านในอดีต ท่านถึงอนุญาตให้ได้พบ

ท่านสังเกตุหรือไม่ว่า พระเดชพระคุณหลวงพ่อวัดท่าซุง เวลาถ่ายรูปจะวางมือไว้แบบไหน

แล้วท่านสังเกตุหรือไม่ว่า หลวงตาเล็ก หรือ หลวงปู่บุญศรี ท่านวางมืออย่างไรเวลาถ่ายรูป

ซึ่งท่านแม่ก็ได้ให้สังเกตุดูมือของท่านก่อนที่จะถ่ายภาพด้วย

วันนี้พอก่อน.... มีอะไรถามเข้ามาได้นะ สาธุ

เขียนโดย (ศิษย์พี่ก้นกุฎิ)

 

​

สำหรับรูปนี้เป็น ::: งานแสดงมุทิตาจิตแด่หลวงตาได้พระครู ครับ

บรรยากาศในวันงานก็จะมีลูกหลานช่วยกันจัดพิธี มีพระสวดพุทธมนต์ถวายภัตตาหาร หลวงตาท่านนั่งเป็นประธาน ส่วนพัดยศอะไรต่างเป็นเรื่องของลูกหลาน หลวงตาท่านเมตตาทำให้ลูกหลานได้ชื่นใจ ส่วนตัวท่าน ท่านไม่เอาอะไรหรอกนะ ขนาดมีบางคนขยายภาพหลวงตาบานใหญ่ๆ ใส่กรอบอย่างสวยงามมาถวาย หลวงตาท่านยังไม่ยอมให้เอาแขวนเลย ท่านให้เอาไปซ่อนไว้หลังพระพุทธรูป >>>> พระอรหันต์จะเอาอะไรนอกจากพระนิพพาน

หลวงตาจริงๆ คือความดีที่ท่านมี ท่านใสเป็นแก้วหมดจด เป็นผู้ถึงแล้วซึ่งธงชัย เป็นพระอรหันต์ เป็นสาวกของพระผู้มีพระภาคเจ้าผู้ปฏิบัติสมควรแล้ว เป็นเนื้อนาบุญของโลก ไม่มีนาบุญอื่นยิ่งกว่า

เขียนโดย (ศิษย์พี่ก้นกุฎิ)

 

ขอเชิญร่วมทำบุญหล่อพระเพื่อเป็นกุศลแด่คุณแม่ชีประทุม โชติอนันต์ สำนักส่งเสริมปฏิบัติธรรมศิษย์พระราชพรหมยาน ต.หนองสาหร่าย อ.ปากช่อง (ครบรอบวันมรณะภาพ 20 ปี)

อาทิตย์ที่ 21 กันยายน พ.ศ. 2557 เริ่มเวลา 08:30 น. หล่อพระเชียงแสนหน้าตัก 21 นิ้ว เนื้อทองเหลือง 3 องค์ | หลวงปู่ปาน วัดบางนมโค 21 นิ้ว 2 องค์ ลูกๆ หลานๆ ท่านใดว่างเชิญไปร่วมงานบุญกันได้นะครับผม อนุโมทนาสาธุ





(ผมและศิษย์พี่จีร่วมทำบุญ 2,000.01 บาท) สาธุ สาธุ สาธุ

 

​

เกสิอาจารย์สวัสดิ์ จันทร์แสงศรี พระพุทธองค์ทรงขนานนามว่า "พุทธสุโส"

 

โมทนาด้วยนะครับ

 

คาถาทำน้ำล้างหน้าปลดเสนียดอัปรีย์จัญไร (หลวงปู่พุทธสุโส)

คาถานี้ว่า ๓ เที่ยวใช้ล้างหน้าปลดเสนียดจัญไรได้ คาถานี้ใช้ทำน้ำมนต์ว่า ๓๒ เที่ยวแล้วเอาไปรดต้นไม้จะได้ผลมาก รดได้ ๗ วันจะรู้สึกว่าเพิ่มพูนดีมาก เวลาปวดศีรษะเอามือจี้ที่ปวด จิตเราก็ว่าคาถาไป ๗-๘ เที่ยวแล้วยกมือออก พอค่อยยังชั่วแล้วประเดี๋ยวจะมาปวดอีกเราก็ทำอีก ๘-๙ เที่ยวก็จะได้ผล คาถานี้ใช้สำหรับพ่นตาแดงได้ ว่าคาถานี้ไป ๕ เที่ยวแล้วไปพ่นกับคนที่เป็นตาแดง ๓ ทีก็จะหาย องค์ภาวนาว่าดังนี้ ข้าพเจ้าอนุญาตให้กับทุกๆ ท่านด้วย

"นะมะพะธะ สัมปันโน ยะธาพุทโมนะ มามะมะ สัมปันโน วิระสุคะโต นะโมพุทธายะ นะมะพะธะ สัมปันโน สุคะโต โลกะวิทู สะมุคะติ สะมุคะโต นะคะปันโน โหตุ"

เขียนโดย (ศิษย์พี่ก้นกุฎิ)

 

วันนี้ขออนุญาตนำพระพรของหลวงปู่เกสิอาจารย์สวัสดิ์ จันทร์แสงศรี (พุทธสุโส) มามอบแด่ทุกๆท่าน

พุทโธ พุทโธ ให้ท่านรับความสุขกายตลอดครอบครัว ด้วย ตัวอายุยะวัณชนะ อายุโท อายุวัณโณ สุขัง พะลัง

ธัมโม ให้ท่านรับความสุขโภชนาทรัพย์และสมบัติตลอดจนกระทั่งแม่ธรณีอนัตตา บ้านเรือนเขื่อนคูหา สัตตาของท่านให้เพิ่มพูน มามะมะด้วย ฉิมยะโต หัง นะชาลีติ สินะคะปันโน

ขอให้ท่านเป็นเศรษฐี มหาเศรษฐี ปัญญาเศรษฐี มโนเศรษฐี นะปฏิโยโหตุ สังโฆ ให้ท่านรับความสุข ปฏิสนธินิพพาน นะปฏิโยโหตุ อายุ วัณโณ สุขัง พะลัง

มรดกธรรมที่หลวงปู่พุทธสุโสให้ไว้

ปาณา อทินนา กาเม มุสา สุรา ศีล ๕ เป็นของเรา

เมตตา กรุณา มุฑิตา อุเบกขา พรหมวิหาร ๔ เป็นที่พึ่งของเรา

เขียนโดย (ศิษย์พี่ก้นกุฎิ)

 

เรื่องผ่าทุเรียนถวายหลวงตา (ทุกเรื่องท่านต้องการจะสอนทั้งหมด)

เรื่องทุเรียน พี่สาวไปเยี่ยม แกเป็นครูอยู่ นว.ตอนนั้นนะ เอาทุเรียนไปฝาก 2 ลูกใหญ่ ก็เลยบอกแกให้เอาไปถวายหลวงตาจะได้บุญมากๆ

พอแกไปแล้ว ทุเรียนก็วางอยู่แบบนั้น 2 วัน ไม่เห็นหลวงตาทำอะไร และก็ไม่ใช้ให้เราทำด้วย พอวันที่ 3 ก่อนเพลพี่ก็เอาทุเรียนลูกที่ใหญ่ที่สุดแกะเพื่อถวายท่าน ในใจก็นึกว่าถ้าเราแกะหมดมันก็จะเยอะมากเกินไป แต่ถ้าแกะไม่หมดก็จะไม่สมควร เพราะเก็บไว้ไม่ได้ ทำอะไรก็ควรจะให้มันหมดคนถวายจะได้บุญ และถ้าเหลือก็ไม่สมควร เมื่อตัดสินใจแล้วก็แกะหมดลูกเลย ใส่จานใหญ่ๆ จนพูน แล้วยกไปถวายท่านตอนฉันเพล หลวงตาท่านรับแล้วมองหน้าแบบดุๆ แต่ก็ไม่พูดอะไร ท่านไม่ฉันด้วย วางไว้ข้ามวันข้ามคืน พอทุเรียนเริ่มบูด ท่านก็เรียกพี่มาแล้วท่านก็พูดว่า เอาเอาไปกิน แกะมาเยอะแบบนี้จะกินหมดได้ยังไง พูดแบบดุๆ ท่านบอกว่ากินให้หมดนะ

โอ้โห.... พี่ต้องกินทุเรียนทั้งจาน แถมยังบูดเสียด้วย

พอรุ่งขึ้นอีกวัน ท่านเอาทุเรียนลูกที่เหลือนำมาวางให้พี่เห็นด้วย แล้วนำมีดหมอของท่านมาผ่าตรงพูที่จะฉัน ท่านฉันแค่ไหนท่านก็ผ่าแค่นั้น ทุเรียนมันอยู่ในพูมันก็ไม่เสีย รสชาติมันก็เหมือนเดิมด้วย นี่คือที่ท่านสอนเรา ….

เป็นไงละหลวงตาท่านทำให้เห็นเลย

เขียนโดย (ศิษย์พี่ก้นกุฎิ)

 

​

เครดิตเจ้าของภาพ : พ.อ.อ.ศวิษฐ์ สุวรรณภาพ
ภาพถ่ายเครดิต : พ.อ.อ.ประเสริฐศักดิ์ วรรณา

 

จากการที่ได้อ่านเรื่องราวที่เขียนไว้หลายที่หลายแห่ง (ใครจะแต่งจะปั้นเรื่องใดๆ ก็แล้วแต่ ขอให้อยู่ในหลักความจริง)

ท่านแม่ท่านเป็นพระอรหันต์ มีคุณธรรมพิเศษด้วย ซึ้งสำเร็จแล้ว ต้องถามอะไรอีกเล่า ถ้าท่านต้องการจะถามก็ถาม ณ ที่ท่านนั่งอยู่ตรงนั้นเลย ผมนี่แหละเป็นคนแรกที่ท่านแม่บอกถึงหลวงตาเล็กกับหลวงปู่พุทธสุโส

ผมอยู่ที่สำนักกับท่านแม่ บางครั้งมีเรื่องอะไรที่เกี่ยวเนื่องกับหลวงตา เดี๋ยวท่านแม่ก็เมตตาถามให้ สมัยนั้นโทรศัพท์มือถือมันก็ไม่มีเกร่อกันเหมือนตอนนี้ พอคุยแล้วท่านก็บอกกับผมว่า นี่ลูกหลวงตาบอกมาอย่างนี้ๆ

ผมนี่อาจจะเป็นคนเดียวเลยก็ว่าได้ ที่ท่านแม่คุยให้ฟังเกือบทุกเรื่อง

คำพูดที่ท่านแม่กราบเรียนพระเดชพระคุณหลวงพ่อ ท่านไม่เคยใช้คำว่า "อิฉัน" เลย

ท่านแม่ท่านเคารพพระเดชพระคุณหลวงพ่อมาก มีอะไรก็แล้วแต่ท่านจะต้องรายงานให้พระเดชพระคุณหลวงพ่อทราบก่อนทุกครั้ง

ความงดงามของท่านแม่ ท่านไม่เคยอวดฤทธิ์อวดเดช ท่านมีอะไรก็จะยกพระเดชพระคุณหลวงพ่อ เหมือนหลวงพ่ออนันท์ที่ทำอยู่ตอนนี้

เวลาท่านแม่พูดกับพระเดชพระหลวงพ่อ ท่านก็เรียกพระเดชพระคุณหลวงพ่อว่า “หลวงพ่อ” และใช้คำแทนตัวเองว่า “โยม” และลงท้าย "เจ้าค่ะ" ทุกประโยค

ท่านแม่ท่านกราบงดงามมาก ทุกอิริยาบทท่านงดงามมากเห็นแล้วเป็นที่น่าเลื่อมใสอย่างยิ่ง

(ผู้ใดจะเขียนอะไรออกสื่อก็ต้องถามผู้รู้จริงเสียก่อน เดี๋ยวมีคนตกนรกอีก คนที่เขียนออกสื่อก็จะซวย)

*** คนเรามันก็กอดกิเลสกันทั้งนั้น ไม่คิดจะละอะไรเลย กอดกันอยู่แน่น ***

ถามว่าหลวงปู่ใช่......หรือไม่ ?

ตอบว่าไม่ใช่ก็พูดไม่ถูก

ท่านจะเป็นอะไรก็แล้วแต่ จำที่พระเดชพระคุณหลวงพ่อท่านสั่งให้ท่านแม่เรียกท่านว่า “หลวงตาเล็ก” อันนี้ถูก หรือ เด็กรุ่นหลังๆ จะเรียกท่านว่า “หลวงปู่บุญศรี” นี่ก็ถูก

คำไหนที่ครูบาอาจารย์ท่านสั่งห้ามไว้ก็อย่าพูด จงจำไว้ให้ดี (เดียวจะตกนรกไม่ได้ผุดไม่ได้เกิดกัน)


เขียนโดย (ศิษย์พี่ก้นกุฎิ)

 

ผมเคยไปวัดท่านครั้งแรกกับน้องที่ทำงาน ตอนนั้นไม่รู้จักน้องเขาจะไปแวะผมก็ขับพาเขาแวะ พอถึงวัดผมเพลียมากขอหลับในรถ น้องที่ทำงานขึ้นไปนมัสการท่าน ตอนกลับท่านมอบวัตถุมงคลให้น้องๆมาแถมบอกว่าฝากไปให้คนขับรถด้วยนะ น้องบอกท่านรู้ได้ไงว่ามีมาด้วยอีกคน ท่านละเอียดมาก หลังจากนั้นผมกลับไปหาท่านอีกขอท่านเจิมรถให้ ท่านทำอะไรเรียบง่าย ท่านก็เชิญให้แหละครับ หลังจากนั้นกลับไปหาท่านอีกรอบไปถวายสังฆทานกับท่าน ท่านป่วยหนักมาพักหนึ่งแล้วพระเลขาฯ จะพยายามบอกให้เรากลับเร็วๆ คงสงสารท่านที่ต้องมารับแขก ถามท่านว่าตอนบวชนั้นบวชกันหลายคนไหม ท่านบอกหลายคนมันนานมากแล้ว ถามท่านแล้วอุปัชฌาย์ที่บวชให้นั้นเป็นใคร ท่านเลี่ยงไม่ตอบท่านบอกนานมากแล้วโยม ถามท่านป่วยนี่เป็นไงบ้างท่านตอบมันก็เป็นแต่สังขารแต่ใจท่านไม่ได้ป่วยด้วย ถามท่านเรื่องเป่ายันต์เกราะเพชรท่านบอกไม่ได้จัดพิธีใหญ่นานแล้ว วันนั้นตั้งใจจะขอหมากสักคำเป็นที่ระลึกเห็นท่านป่วยก็ตัดใจ ท่านถามว่าต้องการอะไรที่มาก็บอกแต่ว่ามาถวายสังฆทานครับ (คือเกรงใจท่านครับท่านป่วยมากใจก็นึกไม่ต้องเอาหรอก) ก่อนกลับท่านเรียกเข้าไปหา ผมก้มศรีษะให้ท่าน ปรากฏว่าท่านใช้นิ้วจี้ลงมาที่กระหม่อมผม ความรู้สึกเหมือนไฟฟ้าสปาร์คลงมาที่กระหม่อม แต่ก็ดีใจเป็นที่สุดว่าท่านให้ของดีตามที่เราอยากได้จากท่านแต่ไม่กล้าขอ ไม่ว่าจะให้มาในรูปแบบใดก็ถือว่าเป็นมงคลอย่างยิ่ง จะมีพระสักกี่รูปที่สามารถทำให้เรารู้สึกเหมือนไฟฟ้าวิ่งผ่านจากนิ้วท่านมายังเราได้ เรื่องนี้เกิดในปีสุดท้ายที่ไปพบท่านครับก่อนท่านจะมรณภาพไป

หลังจากนั้นพาผู้เคารพนับถือไปหาท่านแต่ไม่ทันแล้ว ท่านละสังขารไปก่อนไม่นาน กรรมใดที่ล่วงเกินหรือถามในคำถามที่ไม่ควรก็ขอ อโหสิกรรมจากท่านครับ นับว่าเป็นพระผู้ปฏิบัติดีมากๆเท่าที่ผมเคยเจอตัวจริงครับ เพราะบุญฤทธิ์ที่แสดงผ่านสิ่งที่ท่านให้และคำตอบเรื่องทางธรรมที่ถามนั้นบอกอยู่ในตัวเอง เจอกับตัวเอง ผู้ที่ผมเคารพนับถือที่พาไปด้วยนั้น ท่านมีญาณของท่าน ท่านบอกองค์นี้แหละที่ผมถามถึง เอาเป็นว่าท่านเป็นพระผู้ปฏิบัติดีปฏิบัติชอบมากๆองค์หนึ่งของเมืองไทย ที่ทุกวันนี้จะพบจะเจอได้น้อยองค์ครับ ขอนับถือในธรรมที่หลวงปู่ท่านปฏิบัติดีแล้ว ธรรมใดที่ท่านรู้แจ้งแล้วนั้นขอจงบังเกิดกับผู้มีจิตเป็นกุศลทุกท่านครับ (ท่านบอกสมัยก่อนท่านธุดงค์มากจริงครับ)

 

อนุโมทนาสาธุคุณกรุงเก่า ที่เล่าเรื่องคุณงามความดีของหลวงปู่ให้ได้อ่าน ให้ได้รู้ อ่านแล้วปิติเป็นอย่างมาก สาธุ

 

กราบ กราบ กราบ หลวงปู่บุญศรี อินทวัณโณ วัดใหม่