วัตถุมงคล หลวงปู่บุญศรี อินทวันโณ วัดใหม่ - ท่านแม่ชีประทุม โชติอนันต์ พร้อมประวัติและหลักธรรมคำสอน

แบบนี้คงต้องหาเวลาไปวัดใหม่ฯ แล้ว เพื่อเข้าไปดูที่ตู้พิพิธภัณฑ์ รวมรวมวัตถุมงคลของหลวงปู่ (ส่วนรูปหล่อเป็นคนละรุ่นที่คุยทางโทรศัพท์ครับ) ตอนแรกผมนึกว่าเป็นรุ่นนี้ครับ ด้วยความเคารพ....

 

เชิญชวนลูกศิษย์ลูกหา ทั้งเก่าและใหม่ ร่วมงานบุญครบรอบวันมรณภาพ หลวงปู่บุญศรี อินทวัณโณ วัดใหม่ฯ จ.นครสวรรค์ ใน วันที่ 23 พฤษภาคม 2557 ครับ ข่าวแว่วๆ ว่า มีวัตถุมงคลรุ่นเก่าๆ ก้นกุฎิให้ร่วมบุญด้วยครับ พลาดครั้งนี้แล้วคงต้องรอกันอีกเป็น (ปี) เลยครับผม อนุโมทนาสาธุ

 

สมเด็จพระปิยมหาราช หลวงปู่บุญศรี >>> นำมาให้ชมกันครับ เผื่อไปเจอที่ไหนกัน

 

การอ้างธรรมะ ทิ่มแทงผู้อื่น ทำร้ายผู้อื่น เป็นบาป

จงอย่าปล่อยความอาฆาตแค้น จงเกลียดจงชัง มาฉุดรั้ง ขวางกั้น "เส้นทางนิพพาน" ของท่านเลย

ความทุกข์ ต่างๆ นาๆ อยู่ที่การกระทำของตัวท่านเอง

จดและจำคำนี้ไว้ --- ปล่อยวาง ปล่อยวาง ปล่อยวาง แล้วท่านจะอยู่อย่างสบาย

 

>>> นินทา-สรรเสริญ = จะพ้น 2 อย่างนี่ จิตต้องทรงพระสกทาคามีโน่น เราปุถุชน ทำได้แค่ระงับยับยั้ง ฝึกฝนไปนานๆ จิตมั่นคงมันก็หลุดไปเอง ถ้าไม่ฝึกฝนตนเองมันก็ยังจมเขี้ยวอยู่นั่นแหละ คือเสร็จมัน (ติดสรรเสริญก็ตัวพองเลยประมาทหนัก - ติดนินทาก็เคืองทั้งโง่ทั้งประมาท)

 

หลวงปู่เคยสั่งสอนไว้ว่า "คนรักมี คนเกลียดก็มีนะ " มันเป็นโลกธรรม คือธรรมของชาวโลกคู่โลก ถ้าเราจะเป็นคนพ้นโลกต้องฝึกให้จิตตนเองพ้นจากการเกาะทั้งคนรัก คนเกลียด >>> ตรงกลางคืออุเบกขาธรรม

 

พระสมเด็จจัมโบ้ ฝังแร่โคตรเศรษฐี - ตะกรุด หลังเรียบ หลวงปู่บุญศรี อินทวัณโณ วัดใหม่ นำมาให้ชมกันครับ เผื่อไปเจอที่ไหนกัน

 

พระสมเด็จพิมพ์กลาง ฝังแร่โคตรเศรษฐี หลังเรียบ หลวงปู่บุญศรี อินทวัณโณ วัดใหม่ นำมาให้ชมกันครับ เผื่อไปเจอที่ไหนกัน

 

เห็นพระสมเด็จแบบนี้ คิดถึงญาติธรรมที่อยู่พยุหะ-ท่าตะโก ให้พระสมเด็จแบบนี้มาหลายองค์ น่าจะ 20 กว่าองค์

ผมก็ไม่รู้ว่าเป็นพระของ ลพ. อะไร คนให้เขาก็ไม่บอกว่าเป็นพระของใคร เลยคิดไปเองว่าเป็นพระถุงของโรงงานพยุหะฯ เพราะลักษณะพระเป็นแบบมาตรฐานโรงงานปั๊ม ศรัทธามันก็เสื่อมตามเพราะไม่รู้ที่มา เลยบรรจุพระทั้งหมดไว้ที่ฐานพระพุทธรูปวัดเขาตำบล

ตอนหลังมารู้จากญาติธรรมว่าได้มาจากคณะลูกศิษย์ ลพ.ฤาษีลิงดำ บวกกับคุณ montri_tee ลงข้อมูลเอาไว้ คิดว่าใช่ เป็นพระของ ลป.บุญศรี แน่นอน

 

สมเด็จพระปิยมหาราช หลวงปู่บุญศรี >>>(จัดให้ชมเต็มๆ) ครับ

 

ผ้ายันต์ หลวงปู่บุญศรี อินทวัณโณ วัดใหม่ฯ จ.นครสวรรค์ >>> นำมาให้ชมกันครับ

 

สวัสดีครับ วัตถุมงคลของหลวงปู่บุญศรี ยังมีอีกหลายรุ่น ทั้งที่รู้และไม่รู้ครับผม เพราะคณะลูกๆ หลานๆ ของหลวงปู่มีหลายคณะ มีหลายสาย ครับ บางทีจัดสร้างไว้บูชาส่วนตัว ฯลฯ หลายๆ ประการ ครับผม ต้องค่อยๆ ศึกษา ต้องค่อยๆ ค้นหาข้อมูลกันไปครับ ตอนนี้ผมก็พยายามอยู่อะครับ สอบถาม ศิษย์รุ่นเก่าๆ

(อย่างมีดปากกา ด้ามงา ฝักงา ที่ผมเคยนำมาลงก็เพิ่งทราบครับว่า) คณะศิษย์สายหนึ่งสร้างไว้ ตอนใกล้เกษียณ จำนวนไม่มาก เพราะสมัยนั้นต้นทุนสูง สร้างออกมาตามจำนวนเงินที่มีอยู่ ถือว่าหายากมากๆ ครับผม

ขอบคุณ คุณdenchai_l มากครับผม

 

(โปรดอ่านกันสักนิดแล้วย้อนกลับมาดูตัวเรา) >>>>

การผูกอาฆาตพยาบาท จองเวร ให้ผลข้ามภพข้ามชาติ

จิตของเราเก็บเกี่ยวเฉี่ยวโฉบอารมณ์รัก โลภ โกรธ หลง อิจฉา นินทา อาฆาต พยาบาท ขุ่นแค้น ขัดเคือง นานาชนิดเอาไว้ ถ้าไม่มีวิธีชำระก็จะเกิดสนิมใจขึ้นมา กระทั่งไม่อาจนอนได้อย่างมีความสุขหากไม่ชำระร่างกายฉันใด ใจที่ไม่ถูกชำระจะทำให้ฝันร้าย อารมณ์หงุดหงิดหลับไม่สนิท ฉันนั้น

การ แสดงอภัยทานเป็นการชำระใจ แม้จะดูพูดง่าย แต่ก็ทำได้ยากหากไม่ฝึกทำจนเป็นปกติ เพื่อให้เข้าใจง่ายและอยากทำให้ได้ ขอให้เรามาพิจารณาเหตุผล ถึงความต่อเนื่องของผลกรรมที่มีผลข้ามภพข้ามชาติว่า ให้ผลเผ็ดร้อนเพียงใด และยังเป็นผลที่เราหนีไม่ได้อีกด้วย

เราต้อง ถามตนเองก่อนว่า เราต้องการยุติการเผล็ดผลของกรรมกันคน ๆ นั้นเพียงภพนี้ หรือต้องการจะพบเขา จะเจอเขาอีกในชาติต่อ ๆ ไป เราต้องการจะยุติปัญหาเหล่านี้เพียงภพชาตินี้ หรือต้องการลากยาวไปถึงภพชาติข้างหน้า เรามีสิทธิ เสรีในตัวเราที่จะหยุดหรือสร้างเหตุต่อไปอีก

บางคนรักมาก หลงมาก เพราะเขาดีมาก ก็ปรารถนาให้พบกันทุกภพทุกชาติ บางคนก็อธิษฐานไม่ขอร่วมเดินทาง แต่ก็ไม่ยกโทษ ในที่สุดผลของการไม่ยกโทษ คือไม่ยอมให้อภัย ก็เหมือนการผูกสิ่งที่เราไม่ชอบไว้ที่เอวตนเองตลอดเวลา การให้อภัย จะทำให้เราสามารถยุติปัญหาต่าง ๆ ได้ เหมือนคนล้างแก้วน้ำสะอาด ทำให้เหมาะสมที่จะรองรับน้ำบริสุทธิ์ที่เทลงไปใหม่เหมือนการโยนของที่เราไม่ ชอบทิ้งเสีย โดยไม่ต้องเสียดาย

การให้อภัยคือการแสดง กำลังใจที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของมนุษย์ อภัยทานนั้นเวลาจะให้ไม่ต้องไปขอใคร ไม่เหมือนใครมาขอเงินเรา เราต้องควักกระเป๋าให้ แต่ให้อภัย เราไม่ต้องหาจากไหน และไม่รู้สึกว่าเป็นการสูญเสีย

ขอ ให้เราภูมิใจเถิด เมื่อมีใครมาขอโทษ เมื่อมีใครให้อภัยเรา หรือเมื่อสำนึกได้ว่า เราได้ทำอะไรผิดพลาดไป ก็ขอโทษกัน การขอโทษ หรือการให้อภัย มิใช่การเสียหน้า หรือเสียรู้ มิใช่การได้เปรียบเสียเปรียบแต่อย่างใด หากแต่เป็นการชำระใจให้สะอาด เหมือนภาชนะสกปรก ก็ชำระล้างให้สะอาด

ในชีวิตที่เหลืออยู่นี้ อาจจะดูเหมือนยาว แต่มีใครบอกได้ว่าเราจะอยู่ได้ปลอดภัยถึงวันไหน เราต้องการความทรงจำที่เลวร้าย หรือต้องการความทรงจำที่ดีในชีวิต

 

เรา ต้องการนั่งนอนอย่างมีความสุข มีชีวิตอยู่ด้วยความอิ่มเอิบหรือต้องการมีชีวิตอยู่ด้วยการถอนหายใจด้วยความ ทุกข์และกังวลใจ สิ่งเหล่านี้กำหนดได้ที่ตัวเราเอง กำหนดวิธีคิดให้ถูกต้อง

ความ คิดเป็นสิ่งที่ทรงพลังมาก สุขหรือทุกข์ของมนุษย์อยู่ที่วิธีคิด คิดเป็นก็พ้นทุกข์ คิดไม่เป็น แม้แต่เรื่องมิใช่เรื่อง ก็อาจเกิดเรื่องได้ ขอให้เรามาคิดดูว่า ในชีวิตของเราคนหนึ่ง อย่างเก่งก็อยู่ได้ ๗๕ ปี เกินนี้ไปถือเป็นกำไรชีวิต ทำไมเราจะเสียเวลามาครุ่นคิดเรื่องไร้สาระ ทำไมเราจะต้องเสียเวลามาทำเรื่องที่ทำให้เกิดทุกข์

การยอมกัน เสียบ้าง ก็เป็นความสุขได้ไม่ยาก เราอาจคิดว่า การให้อภัยบ่อย ๆ แก่คนบางคน เขาอาจจะไม่ปรับตัว ยังก่อเหตุอยู่เสมอ ๆ งานก็ไม่สำเร็จ ยังเหลวไหลอยู่เหมือนเดิม นั่นอาจเป็นเหตุผลในการทำงานแต่สำหรับเหตุผลของใจนั่น เมื่อให้อภัย ใจเราก็เบา การยกโทษ อาจดูเหมือนเรายอม เราไม่ติดใจ ไม่เอาเรื่อง แล้วจะทำให้เขากำเริบ ส่วนเราเสียเปรียบ ความจริงไม่ใช่

เรา กำลังบำเพ็ญบารมีขั้นสูง คือ อภัยทาน อันเป็น ทานบารมี ที่สูงส่ง การยอมแพ้อาจเป็นชัยชนะยิ่งใหญ่ข้ามภพชาติ

ขอให้สังเกตความเปลี่ยนแปลงทางกายภาพ เวลาเราโกรธ เกลียด พยาบาทใคร สีหน้าของเราจะเปลี่ยนไป เลือดในร่างกายจะผิดระบบ เช่น เวลาโกรธจัด จิตที่ถูกครอบงำโดยอารมณ์ร้าย ก็มีลักษณะเช่นเดียวกันคือ ความรุ่มร้อนไม่พอใจ ทำอะไรก็กังวลเป็นทุกข์ แต่พอยกโทษให้ ก็จะรู้สึกทันทีว่า ยิ้มได้ จิตเบาสบาย ที่เปรียบกันว่าเหมือนยกภูเขาออกจากอก รู้สึกจิตเป็นอิสระทันทีเพราะหมดห่วง หมดทุกข์ หมดสนิมที่จะกัดกร่อนจิตใจ

วิธีคิด มีความสำคัญมากสำหรับชีวิตของคน เรามักได้ยินเสมอ ๆ ว่า แพ้หรือชนะอยู่ที่กำลังใจ แท้จริงแล้ว คำว่า ? กำลังใจ ? ก็คือวิธีคิดนั่นเอง พลังที่ยิ่งใหญ่ของมนุษย์ คือการที่ใจมีกำลัง
มนุษย์ เราจึงต้องสร้างกำลังใจให้แก่กันและกัน กำลังใจเป็นสิ่งที่ให้ไม่รู้จักหมด ยิ่งเราให้คนอื่นได้มากเท่าไหร่ กำลังใจก็จะยิ่งเกิดขึ้นแก่เรามากเท่านั้น เหมือนวิชาความรู้ ยิ่งให้ยิ่งพอกพูน ยิ่งหวงไว้เฉพาะตัวก็ยิ่งหดหาย

การ ให้อภัย อาจพูดง่าย แต่ทำยาก แม้จะเป็นเรื่องยาก เพราะใจไม่อยากทำ แต่ก็สามารถทำได้เมื่อเราฝืนใจทำ และจะเป็นความสุขใจในภายหลังเมื่อครวญคำนึงถึง การตอบรับซึ่งกันและกัน ถ้าเป็นความดี เป็นความรัก ความอบอุ่นก็ดีไป แต่ถ้าเป็นความเกลียด ความโกรธ สิ่งที่จะตามมา คือการรับรู้และเก็บอารมณ์ทั้งโกรธและเกลียดนั้นไว้ด้วยกันทั้งสองฝ่าย

เมื่อ รู้แล้วก็ควรสละอารมณ์นั้นด้วยตัวเราเองก่อน เพื่อป้องกันจิตเรามิให้เป็นทุกข์เพราะคนนั้นเป็นเหตุ เราอาจคิดเสมือนหนึ่งไม่ได้มีเขาอยู่ในโลกนี้เลยก็ได้ การให้อภัยเขา คือคิดถึงเขาในฐานะเพื่อนร่วมเกิด แก่ เจ็บ ไม่สมควรจะไปยึดเป็นรักเป็นชัง ก็เมื่อแม้แต่รัก ท่านยังสอนให้เราละทิ้ง มิให้ยึดติด แล้วทำไมเราจะยังมองเห็นโกรธเป็นสิ่งที่จะต้องยึดมั่นอยู่ได้ อภัยทานจึงเป็นทานที่ทำยากที่สุด

 

เรื่องนี้ลูกศิษย์จากแดนไกลได้เล่าให้ผมฟังครับ เรื่องนี้เกิดขึ้นในสมัยที่หลวงปู่ท่านยังแข็งแรงอยู่ ออกมาโปรดญาติโยม และลูกๆ หลานๆ ของท่านได้ ลูกศิษย์คนนี้ได้เดินทางมากราบหลวงปู่ เวลานั้นก็เย็นมากแล้ว เย็นจนเกือบจะค่ำ พอกราบเสร็จ สนทนากับท่านพักหนึ่ง หลวงปู่ท่านก็พูดขึ้นว่า คืนนี้นอนที่นี่ก็ได้ เพราะใกล้จะค่ำแล้ว ลูกศิษย์คนนี้ก็นิ่งไปพักหนึ่ง แล้วถามว่าผมจะนอนตรงไหนครับ หลวงปู่ท่านก็บอกว่านอนตรงนี้แหละ ตรงที่หลวงปู่จำวัตรก็ไม่มีอะไรมากครับเหมือนกับท่านนอนบนพื้นกระดานเปล่าๆ เลย ลูกศิษย์คนนี้กลัวบาป เพราะถ้านอนตรงนี้ก็จะนอนเทียบเท่ากับหลวงปู่ รู้สึกไม่สะบายใจ เวลาก็งวดเข้ามา ยิ่งค่ำไปเรื่อยๆ ลูกศิษย์ท่านนี้ก็บอกกับหลวงปู่ว่าเดียวผมไปนอนข้างล่างก็ได้ครับ หลวงปู่ท่านก็บอกว่าได้ๆ ลูกศิษย์คนนี้ได้เล่าต่ออีกว่าตอนจะนอนก็ดูความเรียบร้อยแล้วว่าไม่มีอะไรสะอาดดีทุกอย่าง ใกล้เวลานอนก็ไปกราบหลวงปู่อีกครั้งแล้วก็ลงมานอนที่ ที่ได้เตรียมไว้ ค่ำคืนนี้นอนอย่างสบายใจ มีความสุข แต่ แต่ พอเช้า ตื่นขึ้นมาปรากฏว่าแมวมานอนด้วยเต็มไปหมดเลย มีทั้งฉี่ ทั้งขี้ เต็มไปหมด พอมาดูที่ตัวก็ปรากฏว่านอนทับทั้งฉี่ ทั้งขี้ แมวไปเต็มๆ เลย เหม็นไปทั่ว แทบสลบ 5555 ในใจคิดว่าเมื่อคืนก็ไม่มีอะไร เราก็ดูตรวจสอบแล้วก็สะอาด แต่ทำไมพอตื่นมาตอนเช้าถึงเป็นอย่างนี้ได้ >>>

นี่แหละครับเป็นบททดสอบการที่จะอยู่กับท่านไม่ใช่เรื่องง่ายๆ ต้องเจอบททดสอบอะไรต่ออะไรหลายอย่าง จะอยู่กับท่านได้ต้องมีความอดทน ตั้งมั่น จิตแน่วแน่ ไม่วอกแว่ก และต้องไม่สงสัยใดๆ ทั้งสิ้น พระระดับหลวงปู่ท่านรู้ทุกอย่าง เพียงแค่สงสัยนึกในใจท่านก็รู้ จะคิดอะไรท่านก็รู้ สงสัยมาจากที่ไหนๆ ท่านก็รู้...

<<< เพียงแค่เรานึกคิดหรือสังสัยอะไรต่อหน้าท่าน ก็เหมือนกับเราตะโกนตรงหูของท่านเลยนะขอบอก --- ลูกศิษย์จากแดนไกลท่านนี้ก็เจอบททดสอบมาครับเลยนำมาเล่าให้ผมฟัง กราบขอบพระคุณมากครับ....

 

หลวงปู่พาลูกหลานไปปล่อยเต่าที่ “ท่าน้ำทรง” ลูกหลานแดนไกลได้เล่าให้ผมฟังว่า ได้ซื้อเต่าจากตลาด โดยได้ถามหลวงปู่ หลวงปู่ท่านก็บอกว่าดี ดี ซื้อมาปล่อยเลย เดียวจะพาไปปล่อยที่ “ท่าน้ำทรง” พอซื้อมาหลวงปู่ท่านก็พาไปจริงๆ แล้วหลวงปู่ท่านก็ถามว่า รู้ความหมายของท่าน้ำทรงหรือเปล่า ถ้าไม่รู้เดียวจะเล่าให้ฟัง “ท่าน้ำทรงนั้น” สมัยก่อน พระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว หรือ ร.๕ ของพวกเรา ----ท่านได้มาสรงน้ำที่นี่ ---- จึงได้ชื่อนี้มา แต่พวกเรานั้นได้เรียกกันเพี้ยนไป เป็น “ท่าน้ำทรง” เป็นไงล่ะหลวงปู่ท่านเมตตาจริงๆ หลวงปู่ท่านบอกเองเลยนะ งานนี้ถือว่าได้ทั้งบุญที่ปล่อยเต่าและยังได้ความรู้จากหลวงปู่เสียอีก ผมเห็นว่าเป็นคำบอกกล่าวที่มีคุณค่า ผมเลยนำมาเล่าให้ลูกๆ หลานๆ ได้อ่านกัน....สาธุ

 

เรื่องสีผึ้ง สีผึ้งนี่หลวงตาท่านทำมานานแล้วเพราะท่านอยู่วัดใหม่ฯมาตั้งแต่ปี พ.ศ.๒๕๐๖ ผมได้รับรู้เรื่องนี้มาแรกๆ เลยก็ลูกหลานในระแวกหมู่บ้านใกล้ๆ วัดในวัยเด็กที่เรียน รร.วัดใหม่ของหลวงตา มักจะมารับใช้หลวงตาบ่อยๆ พี่ชายท่านหนึ่งที่บ้านอยู่เหนือวัด น้องสาวของท่านเป็นครูสอนที่ รร.วัดใหม่นี่แหละ ขณะนี้น่าจะเกษียณไปแล้ว แกเล่าว่าตอนเด็กๆ ได้ติดตามหลวงตาไปในบางโอกาส เพราะฤดูน้ำหลากต้องใช้เรือเป็นพาหนะลูกๆหลานๆ เด็กนักเรียนมักจะอาสาช่วยพายเรือให้ท่าน และเมื่อก่อนนี้หลวงตาท่านต้องบิณฑบาตรทุกวันถ้าพวกเราได้ไปกราบหลวงตาขณะที่ท่านยังไม่มรณะภาพก็จะเห็นเรือที่ท่านใช้คว่ำอยู่บนคานไม้ใต้ถุนกุฏิเก่าทางขวา พี่คนนี้แกบอกว่้า ผมเห็นหลวงปู่เอาสีผึ้งขึ้นมาเสกๆ แล้วสีผึ้งจากสีเหลืองกลายเป็นสีฟ้า พอหลวงตาเห็นว่าแกเห็น หลวงตาท่านเลยห้ามเอาไปบอกใคร จนแกมาบอกผมนี่แหละ...

ในระยะหลังที่ลูกหลานไปกราบทำบุญกับหลวงตามากขึ้นท่านก็จะไปซื้อสีผึ้งตลับสีแดงจากร้านที่พยุหะคีรีมาทำแจก ช่วงหลังๆ มาลูกหลานก็ทำสีผึ้งมาถวายให้ท่านปลุกเสกแจกลูกหลานอีกหลายครั้งแต่ที่คุ้นตาก็มี...

ตลับเหลือง (สีผึ้งชาววัง) เนื้อสีผึ้งมีสีเหลืองนวลกลิ่นหอม

ตลับสีฟ้า (ใส่ว่านสาวหลง) เนื้อสีน้ำตาลไหม้ใสปิดทองคำเปลว

สำหรับการใช้ ท่านสอนผมมาดังนี้ (แต่ควรอาราธนาหลวงตาท่านซะก่อนนะครับ)

ถ้าเข้าหาผู้ใหญ่เอานิ้วกลางฝนสีผึ้งแล้วทาปาก

ถ้าใช้ทั่วไปไม่จำกัดบุคคลใช้นิ้วชี้ฝนแล้วทาปาก

แต่ถ้า...ใช้นิ้วนางฝนแล้วทาปาก (อันนี้อย่าละเมิดศีลข้อสามนะขอครับ)

ท่านบอกอีกว่าสีผึ้งของท่านใช้พกก็ได้โดยไม่ต้องสีปาก (เวลานี้หลวงตาท่านมรณะภาพแล้วหาอีกไม่ได้เน้อ) ท่านบอกอีกว่าชาวต่างประเทศก็มาขอท่านไปใช้หลายคน...

เขียนโดย(ศิษย์พี่ก้นกุฎิ)

 

คืนนี้ สงบจิต สงบใจ ทำตัวให้สบายแล้ว ตอนนอน อธิษฐาน "สัมปจิตฉามิ" ไปจนกว่าจะหลับ กันนะจ๊ะ >>>

 

ประมาณปี 46 เคยไปที่วัด เจอพระหนุ่มใส่แว่น ที่ดูแลวัดอยู่

ได้ยินบทสนทนาของพระหนุ่มท่านนี้กับญาติบุญ พูดจาลักษณะไม่มีสัมมาคาราวะ ชาวบ้านเขาเรียกว่า "พูดจาสุนัขไม่รับประทาน" ก่อนที่ญาติบุญจะกลับ พระหนุ่มก็ให้สีผึ้งมาหลายกระปุกยาหม่อง สีเหลืองอำพันหรือเหลืองน้ำผึ้ง เปิดดมกลิ่นแล้ว กลิ่นหอมดีน่ะครับ ไม่รู้จะใช่สีผึ้งชาววังของ ลป. หรือเปล่า แต่เท่าที่เห็น เขาแช่ไว้ในตู้เย็นในกุฏิที่เก็บสังขารของ ลป. มีอยู่หลายขวดยาหม่อง ใส่แช่ไว้เป็นระเบียบมาก ปัจจุบันเก็บไว้อยู่ที่บ้าน ถ้าใช่คงจะฟลุก

สีเหลืองอำพันประมาณนี้ครับ ขอบคุณอากู๋ที่แชร์รูปภาพ

 

ก่อนวันเข้าพรรษาได้นำเทียนพรรษา ๑ คู่ ไปถวาย ณ วัดใหม่ฯ จ.นครสวรรค์ เพื่อเป็นพุทธบูชาตลอดพรรษานี้ หลวงพ่อสริท่านก็จะได้จุดบูชาต่อหน้าพระประธาน ในเวลาทำวัตรเช้า ทำวัตรเย็น เป็นพุทธบูชาช่วงตลอดพรรษานี้ ทั้งนี้ผมก็ได้นำบุญมาฝากทุกๆคนด้วยครับ สาธุ... ขอบารมี หลวงปู่บุญศรี คุ้มครองทุกๆคน สาธุ สาธุ สาธุ