วัตถุลึกลับ,แปลกคนอยากเห็นอยากได้ แต่สิ่งดีๆที่คนทำิแล้วมงคลแก่ตนกลับเมิน นี่แหละ"คน"

[FONT=MS Sans Serif, Tahoma, sans-serif][/FONT]​

 

ฉันค้นหาพุทธะ อยู่ที่ใด?
ความรักจงนำทางฉัน
เมื่อสุดท้ายปลายทาง คือ ทางสายเปิด
ความรักไร้ประมาณนั้น คือ ความเมตตา
ความเป็นสากล คือสรรพสิ่ง คือ ธรรม


ฉันได้พบพระองค์ องค์พุทธะ อยู่ในพระจิต จิตคือพุทธะ


โอ พระบิดา พระบุตร พระจิต
ฉันพบแล้ว 1, 2, 3 ก็คือ 1

 

1, 2, 3 ก็คือ 1

 

ศาสนา นั้น ไม่มี
ถ้าศาสนามี คนแบ่งแยกศาสนา
คนก็รบกันเพราะแบ่งแยก
ศาสนาจึงไม่มีในธรรม

พุทธะนั้นมีอยู่
ไม่สูญสลาย แม้แปรเปลี่ยนเปลือกนอกเพียงใด
เพราะปรับเข้ากับยุคสมัยและบุคคล
พุทธะจึงมีในธรรมนั้น


เมื่อมีพุทธะแล้ว ไยจักต้องมีศาสนาอีกเล่า?

 

<TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 width=411 border=0><TBODY><TR><TD width=197>หากดูภายหน้ามหาธรรมแท้ </TD><TD width=227>ไม่เห็นแม้แต่น้อยก็แปลกใหญ่</TD></TR><TR><TD>หมื่นธรรมกับใจต่างกันอย่างไร </TD><TD width=227>เหตุไฉนต้องเหนื่อยหาความในคัมภีร์</TD></TR><TR><TD>ใจเป็นใหญ่คือหลักการตัดรู้มาก </TD><TD width=227>ผู้ฉลาดก็เข้าใจไร้ที่เรียน</TD></TR><TR><TD>ไม่อริยะไม่สามัญแต่พากเพียร </TD><TD width=227>ไม่เพี้ยนแยก ธ. อารมณ์ให้ลำพัง</TD></TR><TR><TD>นับค่าไม่ได้มณีใจวิสุทธิ์กลม </TD><TD width=227>อะไรหที่ผิดรูปโฉมฟั่นเฟือนว่าง</TD></TR><TR><TD>ตนสามารถเจริญธรรมธรรมกระจ่าง </TD><TD width=227>นับไม่ได้สูงสะอาดธรรมารมณ์</TD></TR><TR><TD>จะนำดีบุกไร้ค่าขึ้นสวรรค์ </TD><TD width=227>จักกำนัลอย่างไรที่บ้านเรา</TD></TR><TR><TD>ทำใจให้ดีไว้จงอย่าเศร้า </TD><TD width=227>ทุกแห่งเราไม่ได้ยินแม้บางเบา</TD></TR></TBODY></TABLE>

 

1, 2, 3 ก็คือ 1...

ในประเทศจีนในสมัยราชวงศ์ลิ้วเฉา พระศรีอริยเมตตรัยก็ได้อวตารเป็นนักพรตหูต้าสือ ท่านหูต้าสือเป็นผู้ดำริให้รวม 3 ศาสนา คือ หยู้ พุทธ เต๋า เข้าด้วยกัน ท่านเข้าเฝ้าจักรพรรด์เหลียงอู๋ตี้ โดยนุ่งห่มจีวรของภิกษุ ศรีษะสวมรัดเกล้าของนักพรตเต๋า ที่เท้าก็สวมใส่ร่องเท้าของบัณฑิตหยู เมื่อจักรพรรดิ์เหลียงอู่ตี้ตรัสถามท่านว่า เป็นพระภิกษุหรือท่านก็ชี้รัดเกล้าบนศรีษะ เหลียงอู่ตี้ตรัสถามต่อว่า ท่านเป็นนักพรตเต๋าหรือ ท่านก็ชี้ที่เท้าที่สวมใส่รองเท้าบัณฑิต เหลียงอู่ตี้ถามต่ออีกว่า เป็นคนสามัญ หรือ ท่านก็ชี้ที่จีวรพระสงฆ์

 

ต้องขอโทษด้วยนะครับ ถ้าถ้อยคำของผมแรงไป เพราะผมต้องการให้คนศึกษาธรรมะ ที่ให้ทาน รักษาศีล เจริญภาวนา และประกาศตนว่า " พุทธัง สรณังคัจฉามิ ธัมมัง สรณังคัจฉามิ สังฆังสรณัง คัจฉามิ " ก่อนรักษาศีล ได้มีสติขึ้นมาบ้างว่า อย่าให้สิ่งนอกกาย มีอิทธิพลมากกว่า สิ่งในจิตใจคือธรรมะ เพราะมันจะทุกข์มากกว่าสุข แค่ตัวเราขันธ์5ก็ทุกข์มากแล้ว

แต่ถ้า่จะมีจะเก็บไว้ผมไม่ได้ห้ามนะครับ แต่ก็ขอให้คุณทำใจไว้ก่อนที่จะมีไว้ครอบครองนะครับว่า่ ถ้าวันหนึ่งวัตถุเหล่านั้นได้หายไป คุณจะไม่รู้สึกอะไรให้จิตใจวุ่นวาย เป็นทุกข์เดือดร้อน ถ้าเป็นแบบนั้นคุณมีไปเถอะครับ

และก็อย่าให้วัตถุมีอำนาจมากกว่าจิตใจ เพราะที่เห็นเป็นๆกัน มันเป็นแบบนั้น

รักษาใจ กับ รักษาของนอกกาย ชาวพุทธควรรักษาใจให้ดีกว่ารักษาของนอกกาย ธาตุ4 ขันธุ์5เอาไปไม่ได้ เอาไปได้แต่บุญบาปที่จิตทำไว้



ดั่งพุทธดำรัสพระพุทธองค์


ทรัพย์สักนิดก็ติดตามคนตายไปไม่ได้
น มิยฺยมานํ ธนมนฺเวติ กิญฺจ

ม.ม. ๑๓/๔๑๒


ทั้งคนมีคนจน ล้วนมีแต่ความตายเป็นเบื้องหน้า
อฑฺฒา เจว ทฬิทฺทา จ สพฺเพ มจฺจุ ปรายนา

ที.มหา. ๑๐/๑๔๑


ทั้งเด็ก ทั้งผู้ใหญ่ ทั้งเขลา ทั้งฉลาด
ล้วนไปสู่อำนาจแห่งความตาย ล้วนมีความตายเป็นเบื้องหน้า
ทหรา จ มหนฺตา จ เย พาลา เย จ ปณฺฑิตา
สพฺเพ มจฺจุวสํ ยนฺติ สพฺเพ มจฺจุปรายนา

นัย- ที.มหา. ๑๐/๑๔๑


เจริญในธรรมทุกๆท่าน

 

คินไดชิ (อ่านถูกหรือเปล่า)เป็นห่วง ก็สมควร
ลองนึกดู พระอาจารย์มั่นฯก็ไม่สร้างวัตถุมงคล
หลวงปู่เทศก์ฯก็ไม่สร้าง อาจารย์มหาบัว ท่านก็ไม่สร้าง
คำว่าไม่สร้างคือ มีคนมาขอทำให้ แต่ท่านไม่เอา นี่คือไม่สร้าง
แต่มีหลวงปู่แหวน พระอาจารย์ฝั้นฯ เวลามีคนมาขอทำ ท่านให้
ทั้งนี้ขึ้นอยู่กับวาสนาอุปนิสัยของแต่ละองค์
แต่โดยสรุปคือพระป่าเหล่านี้"ไม่เคยสร้างพระ ทำพระ"
มีคนอื่นมาสร้างให้ท่านเมตตาอธิษฐานจิตทั้งนั้น
เหมือนคนไปขอพระเจ้าคุณนร ว่ามีหลายรุ่น
เจ้าคุณนรท่านบอกท่านไม่เคยทำพระ โน่น เจ้าคุณอุดมโน่นเป็นคนทำ
หลวงปู่หลวงพ่อที่ปฏิบัติ มักจะสอนว่าตนเองนั่นแหละเป็นพระ เมื่อทำกายจิตวาจาให้สุจริต ก็เป็นพระแล้ว ไม่มีใครมาทำร้ายได้ ปลอดภัยดี
ส่วนจะร่ำรวยนั้นก็ต้องขยันทำงานที่เป็นสัมมาอาชีวะชอบ ท่านไม่เคยสอนให้นั่งๆนอนๆกราบไหว้อะไรต่อมิอะไรแล้วจะร่ำจะรวย
แต่คนส่วนใหญ่จะเต็มไปด้วยกิเลศ รัก โลภ โกรธ หลงอยู่เต็มหัวใจ
ก็ต้องปล่อยท่านไป ทางใครทางมัน ยกเว้นแต่จะมาทำลายพุทธศาสนา พุทธบริษัท4อย่างเราก็ต้องช่วยกันปกป้องต่อไป