ปรียนันท์ธรรมสถาน เพื่อปฏิบัติและหลบภัย

โหมิน่าเล่า พี่คลิกมีรถเครื่องเลยลืมจักรยานคนจน ซะแล้ว

แต่รถสวยครับพี่ ขอรูปแบบพี่กำลังขี่อยู่จะยิ่งดูเท่ห์กว่านี้ครับ

แวนโก๊ะ ก็แวนโก๊ะเถอะ เจอพี่คลิกมีหนาว

 

คุณอ๋อ พี่คลิกทักว่า เวลาเล่าเรื่องความฝันน่ะบรรทัดเดียวสั้นไป ขอยาวๆละเอียดๆหน่อย แถมให้ฝันบ่อยๆนะหนุกดี (อันนี้เรารีเควทเอง)

 

ขอตรงมุมบนเนิน ชัยภูมิดีตรวจการได้รอบจะไปสร้างบังเกอร์ไว้บนนั้น(b-smile)

 

ไม่ทราบว่าจะสามารถขุดบ่อน้ำ...แบบที่เป็นผนังคอนกรีตได้ไหมครับ ?
หรือว่าจะเจาะน้ำบาดาล ?

...เสนอไว้เป็นข้อมูลครับ

 

น้ำบาดาลด้วย ทำบ่อเก็บด้วย มีงบก็ทำได้ทั้งนั้นแหล่ะ ต้องดูไปว่าเงินในกองทุนจะทำได้ไหมเท่านั้นเอง สาธุ ร่วมแรงร่วมใจ ร่วมคิด ร่วมทำ

 

มีคนถามว่าทำไม การเตรียมสถานที่ๆซุ้มบอลจึงเร็วนัก

ตอนสวดมนต์เสร็จเลยไปถาม ยาย

ยายบอกว่า "ใกล้เกิดเหตุการณ์แล้ว เลยอยากให้สถานที่เสร็จเร็วๆ จะได้หมดห่วงเห็นลูกหลานปลอดภัย มาอยู่ใกล้ๆกัน"

 

"ยาย" ท่านไม่มีกายเนื้อแล้วน่ะครับ

แต่ คนที่อยู่แถว "ซุ้มบอล"ก็มีประสบการณ์ แปลกๆ เกี่ยวกับยาย กันหลาบต่อหลายครั้ง

ในพวกเพื่อนเราที่คุ้นกับยายที่สุดนอกเหนือจากพี่ไก่ ก็คือ คุณหนูครับ ลองให้แกมาเล่าให้ฟังดู

 

สูตรวิธีหาตาน้ำเพื่อขุดบ่อของชาวบ้านแต่ได้ผล
<HR style="COLOR: #9e9d9d" SIZE=1><!-- / icon and title --><!-- message -->ไม่น่าเชื่อว่า ชาวบ้านจะรู้วิธีหาตาน้ำ เพื่อที่จะขุดบ่อน้ำใช้ที่บ้าน พอดีช่วงสงกรานต์ผมกลับบ้าน ซึ่งบ้านผมอยู่ที่ชนบท ซึ่งช่วงนี้เป็นหน้าแล้ง น้ำใช้ก็เริ่มจะขาดแคลน ระบบประปาที่ชนบทก็ใช้ได้บ้างไม่ได้บ้าง ผมก็เลยตัดสินใจให้ที่บ้านขุดบ่อน้ำใช้เองดีกว่า แต่ก็เป็นที่น่าเสี่ยงว่า ถ้าขุดไปแล้วไม่เจอตาน้ำหล่ะ หรือเราจะมีวิธีการอย่างไรถึงจะรู้ได้ว่าบริเวณที่เราขุดต้องเจอตาน้ำแน่นอนเลย สิ่งที่ผมคาดไม่ถึงก็คือว่า มีญาติข้างบ้านท่านมีสูตรหาตาน้ำ เพื่อที่จะขุดบ่อน้ำ ใช้เหล็กขนาดประมาณ เส้นลวด (เส้นผ่านศูนยกลางขนาด 2-3มม) โดยตัดเหล็กให้ความยาวที่เท่ากันประมาณ 1 ฟุตครึ่ง 2 อัน แล้วดัดให้เป็นมุมฉากทั้งสองอัน แล้วถือเดินหาตาน้ำ ดังรูปข้างล่างครับ








แล้วก็เดินหาไปเรื่อยๆ ซึ่งถ้าเจอตาน้ำที่ว่าขุดแล้วไม่ลึกมาก และขุดแล้วน้ำต้องออกดีแน่ะนอน เมื่อถือเหล็กขนาดเส้นลวด แล้วไปเจอตาน้ำ เหล็กทั้งคู่เหล่านั้น จะหันเข้าหากันเหมือน เจอแม่เหล็กดูดกัน ดังรูปข้างล่าง









แต่ว่า การเดินหานั้นจะต้องไม่ใส่รองเท่านะครับ ตอนแรกผมก็ไม่เชื่อ แล้วผมก็รอดูว่าถ้าขุดแล้วจะมีน้ำออกหรือเปล่า หลังจากนั้นเมื่อขุดลึกลงไปได้ประมาณ 3 เมตรครึ่งได้ (ใส่ท่อบ่อน้ำประมาณ 9 ท่อ) ก็มีน้ำออกจากบ่อไหลออกมาดีมาก มีชาวบ้านบางคนไม่เชื่อ จากคำแนะของญาติผมคนนี้ เขาเสี่ยงขุดไปมั่ว ผลสุดท้าย ต้องขุดไปลึกมาก ประมาณ 6 เมตรได้มั้ง ถึงจะมีน้ำพอออกบ้าง แต่ก็มีน้ำไหลออกไม่ค่อยดี ได้น้ำน้อยประมาณนั้น ดังนั้นผมก็เลยอยากลองพิสูจน์เองบ้าง เดินเท้าเปล่า ถือเหล็กที่ดัดเป็นฉาก 2 อัน ดังรูปข้างบน ผมทดลองดู ก็รู้สึกได้ว่า เหล็กมันดูเข้าหากันจริงๆ เพราะตอนแรกผมคิดว่า มันคงบังเอิญ หรือ อุปมาไปเอง แต่พอลองแล้วก็เริ่มเชื่อว่าเหล็กมันดูดเข้าหากัน แต่อย่างไรก็ตาม ผมยังขาดการทดลองโดยใช้เครื่องมือ นั่นคือ ว่าจะเอา มิเตอร์ มาวัดดูว่าระหว่างที่เหล็กฉากทั้งคู่วิ่งเข้าหากันนั้น เข็มมิเตอร์มีการเปลี่ยนแปลงหรือเปล่า ถ้าเปลี่ยนแปลง แสดงว่าเกิดสนามแม่เหล็กหรือไฟฟ้าขึ้นมาเล็กน้อย บริเวณที่เจอตาน้ำ ดังนั้นถ้าใครมีเวลาก็ลองเอาสูตรนี้ไปพิสูจน์อีกทีด้วยนะครับ หรือว่าสูตรนี้ นักขุดน้ำบาดาลเขาใช้กันมาตั้งนานแล้ว โดยที่ผมพึ่งรู้ก็ขออภัยนะครับ หรือ ถ้าใครจะลองเอาสูตรนี้ไปใช้ก็ไม่เสียหลายนะครับ

http://www.weloveus.net/vb3/showthread.php?t=82

 

อ่ะ หาข้อมูลมาเพิ่มเติมให้อีกนิดนึง


คนโบราณมีศิลปศาสตร์ในการค้นหาน้ำใต้ดิน กรุสมบัติที่ถูกฝัง หรือกระทั่งคนหาย ด้วยกลวิธีเสี่ยงทาย โดยใช้อุปกรณ์พื้นๆ ที่หาได้ทั่วไป

กลเม็ดเคล็ดลับที่ว่านี้ ไม่มีคำไทย จึงขอเรียกตามฝรั่งว่า ดาวซิง (dowsing) และคนที่ทำแบบนี้ก็เรียกว่า ดาวเซอร์ (dowser)
ดาวซิงเป็นไฉน?
ตามความหมายกว้างๆ ดาวซิงเป็นศิลปะของการค้นหาข้าวของต่างๆ ส่วนใหญ่เป็นการหาน้ำ แต่ก็รวมถึงการหาแร่ หรือน้ำมันด้วย
เครื่องมือที่ใช้นั้นเป็นของธรรมดาสามัญมาก อาจเป็นกิ่งไม้ แท่งโลหะ หรือลูกตุ้มก็ได้
เมื่อถืออุปกรณ์เหล่านี้เดินเข้าใกล้สิ่งที่กำลังค้นหา เช่น แหล่งน้ำ อุปกรณ์จะแสดงปฏิกิริยาบางอย่าง เช่น โน้มปลายชี้ไปยังจุดที่มีน้ำอยู่ใต้ดิน หรือแกว่งไกวในกรณีของลูกตุ้ม
ดาวซิงเป็นกิจกรรมที่มีมาแต่ดึกดำบรรพ์ แต่ประวัติความเป็นมาของศิลปะแขนงนี้ ได้หายสาบสูญไปนานแล้ว
ว่ากันว่าดาวซิงถือกำเนิดมาแล้วอย่างน้อย 8,000 ปี เพราะภาพวาดบนผนังที่ถ้ำทัสซิลีในแอฟริกาเหนือ ซึ่งประมาณว่าเก่าแก่ถึง 8,000 ปี มีรูปกลุ่มคนป่ากำลังห้อมล้อมชายคนหนึ่ง ซึ่งถือไม้ง่ามอยู่ในมือ ท่าทางเหมือนกำลังหาน้ำด้วยวิธีที่ว่านี้
เชื่อกันว่า ในคัมภีร์ไบเบิลก็อาจมีบันทึกเรื่องดาวซิงอยู่ด้วย ถึงแม้ไม่ได้ระบุชัดก็ตาม คือตอนที่โมเสสกับอาโรนใช้ไม้เท้าชี้แหล่งน้ำ ขณะนำพาชาวฮีบรูร่อนเร่อยู่ในทะเลทราย หลังจากหนีการเป็นทาสออกจากอียิปต์
บันทึกที่ชัดเจนในเรื่องดาวซิงปรากฏขึ้นในยุคกลาง ซึ่งมีการบรรยายว่าดาวเซอร์ในยุโรปได้ออกค้นหาแหล่งถ่านหินด้วยวิธีนี้ ซึ่งในศตวรรษที่ 15-16 พวกดาวเซอร์มักถูกประณามว่าเป็นพวกเล่นคุณไสย หรือเป็นพ่อมดแม่มด ถึงกับมีการเรียกการหาน้ำโดยวิธีนี้ว่า "water witching"


ในยุคสมัยใหม่ มีการใช้ดาวซิงค้นหาจุดสำหรับขุดบ่อน้ำ แหล่งแร่ น้ำมัน กรุสมบัติ แหล่งโบราณคดี รวมทั้งคนที่หายสาบสูญไป
ไม่มีใครบอกได้ว่า เทคนิคแบบนี้ถูกค้นพบในครั้งแรกสุดได้อย่างไร แต่บรรดาดาวเซอร์ยืนยันว่าเป็นกลวิธีที่ใช้ได้ผลจริงๆ
ทำไมถึงได้ผล
คำตอบง่ายๆ คือ ไม่มีใครอธิบายได้แม้แต่พวกดาวเซอร์ที่ช่ำชอง
บางคนบอกว่า มีการส่งพลังจิตถึงกันระหว่างดาวเซอร์กับวัตถุที่ต้องการค้นหา ทฤษฎีนี้อธิบายว่า ของทุกอย่าง ทั้งที่มีชีวิตและไม่มีชีวิต มีพลังงานอยู่ในตัว เมื่อดาวเซอร์เพ่งกระแสจิตจดจ่อกับวัตถุที่ต้องการพบ ก็จะได้รับพลังงานจากวัตถุนั้น แล้วไปทำให้แท่งโลหะ หรือกิ่งไม้เคลื่อนไหว
อุปกรณ์ดาวซิงจึงเป็นเหมือนตัวขยายพลังงาน หรือเป็นเสาอากาศที่ได้รับคลื่นพลังงานจากวัตถุ
แต่คนที่ไม่เชื่อแย้งว่า ดาวซิงเป็นเรื่องไร้สาระ พวกดาวเซอร์ที่ว่าเก่งๆ ก็เพียงแต่ฟลุคบ่อยๆ หรืออาจมีสัญชาตญาณ หรือความรู้บางอย่างที่ช่วยให้รู้ได้ว่าตรงไหนน่าจะมีน้ำ แร่ธาตุ หรืออะไรก็ตามที่กำลังมองหาอยู่
อย่างไรก็ดี สำหรับคนที่เป็นกลาง ทั้งสองฝ่ายต่างไม่มีข้อพิสูจน์ที่จะสนับสนุนคำอธิบายของตัวเองด้วยกันทั้งคู่
อย่างไรก็ดี ว่ากันว่าอัลเบิร์ต ไอน์สไตน์ เชื่อว่าดาวซิงเป็นของจริง มีการอ้างคำพูดของเขาที่ว่า "ผมรู้ดีว่านักวิทยาศาสตร์จำนวนมาก มองเรื่องดาวซิงเหมือนที่มองโหราศาสตร์ คือเป็นไสยศาสตร์โบราณแขนงหนึ่ง แต่ผมคิดว่าเป็นทัศนะที่ไม่ถูกต้อง แท่งดาวซิงเป็นเครื่องมือที่แสดงถึงปฏิกิริยาระหว่างระบบประสาทของมนุษย์ ต่อปัจจัยบางอย่างที่เรายังไม่รู้จักกันในเวลานี้"
ดาวเซอร์ชื่อดัง
ใครๆ ก็สามารถเสี่ยงทายหาสิ่งของ หรือ dowse ด้วยวิธีนี้ได้ พวกดาวเซอร์ที่เก่งๆ บอกว่า มนุษย์ทุกคนล้วนมีความสามารถนี้อยู่ในตัวเช่นเดียวกับพลังจิต และเช่นเดียวกับการใช้พลังจิต ยิ่งฝึกฝนก็จะยิ่งเก่ง


อย่างไรก็ดี มีหลายคนที่เก่งเป็นพิเศษ เช่น

0 เอ็มมี คิตมานน์ ลูกสาวของดาวเซอร์ผู้หนึ่ง เป็นดาวเซอร์ที่มีชื่อเสียงที่สุดในเยอรมนี กรณีที่โด่งดังที่สุดคือ เมื่อครั้งที่เธอค้นหาแหล่งพุน้ำแร่ของหมู่บ้าน Tegernsee ได้อย่างแม่นยำ การขุดเจาะก่อนหน้านั้นหลายครั้งเจอแต่น้ำที่มีกำมะถันเจือปนสูง แต่เธอสามารถบอกระดับความลึกของน้ำพุที่มีไอโอดีนสูงได้ถูกต้อง
0 ในฝรั่งเศสเมื่อศตวรรษที่ 17 ฌาก ไอมัก แวร์เนย์ ช่างสลักหิน สามารถใช้วิธีดาวซิงค้นหาอาชญากรได้สำเร็จ เขาสามารถใช้แท่งดาวซิงของเขาช่วยทางการจับกุมฆาตกรได้หลายหน
0 เดือนธันวาคม 1992 นายและคุณนายแอนเดอร์กับเบอริธ ลินด์เกรน ออกไปล่าสัตว์กับเพื่อนๆ แล้วจู่ๆ สุนัขตัวหนึ่งของพวกเขาก็วิ่งหายลับไป สองสามวันต่อมา พวกเขาไปขอความช่วยเหลือจากดาวเซอร์คนหนึ่งคือ ลีฟ แอนเดอร์สัน
แอนเดอร์สันอาศัยเทคนิคดาวซิงนำคณะล่าสัตว์ไปยังทะเลสาบเล็กๆ แห่งหนึ่ง ปรากฏว่าเจอเจ้าสุนัขตัวนั้นนอนตายอยู่ที่นั่น ซึ่งเข้าใจว่ามันคงตกลงไปในน้ำ เพราะผิวน้ำแข็งบริเวณนั้นบางมาก

 

<CENTER>มรดกล้านนา วันจันทร์ที่ 25 เมษายน 2548</CENTER>
<TABLE borderColor=#f0f0f0 cellSpacing=0 cellPadding=0 width="80%" align=center bgColor=#f0f0f0 border=1><TBODY><TR><TD align=justify bgColor=#ffffff>รายละเอียดข่าว

น้ำบ่อ (๒)

วิธีกันดินถล่มลงในบ่อ

เมื่อขุดบ่อเสร็จแล้วก็จะดำเนินการกันมิให้ดินถล่มลงไป วิธีการทำนั้นทำได้หลายวิธี เช่น ใช้ไม้ไผ่สานเป็นวงกลมไล่จากก้นบ่อขึ้นมาที่เรียกว่า “เสวียน” ใช้แผ่นไม้กระดานตีกั้นดิน หรือใช้ท่อนไม้ทับเรียงไล่จากก้นบ่อ แต่วิธีที่ใช้กันมากคือ การใช้ก้อนอิฐก่อเรียงจากก้นบ่อขึ้นมาจนเลยระดับพื้นดินโดยให้สูงประมาณระดับเอวซึ่งลักษณะของบ่ออาจเป็นรูปสามเหลี่ยม สี่เหลี่ยม ห้าเหลี่ยม หกเหลี่ยมและทรงกลม โดยที่บ่อทรงกลมเป็นที่นิยมมากที่สุด และเฉพาะทรงกลมนี้ก้อนอิฐที่ใช้ก่อจึงเป็นอิฐที่ทำขึ้นเพื่อการก่อบ่อน้ำโดยเฉพาะ คือขอบด้านนอกอิฐนั้นจะโค้งเข้าและขอบด้านในของก้อนอิฐจะโค้งรับกัน ขอบด้านข้างจะตัดเฉียงเข้าด้านใน ซึ่งอิฐดังกล่าวนี้จำนวนหนึ่งเมื่อเรียงต่อเนื่องกันแล้วจะโค้งเข้ารูปเป็นวงกลมได้ลงตัวพอดีและโดยเฉพาะอิฐที่อยู่ชั้นบนสุดนั้นจะทำให้เป็นสันนูนตรงกลางเพื่อกันมิให้คนนำของสิ่งใดไปวางไว้บนขอบน้ำบ่อนั้น ๆ ด้วย อนึ่ง การสออิฐหรือการที่ทำให้ก้อนอิฐทั้งหมดประสานกันได้นั้น ชาวบ้านจะสอด้วยดิน หรือขุดดินจากจอมปลวกมาเคล้าเข้ากับน้ำให้เป็นโคลนแล้วใช้โคลนนี้แทนปูนในการประสานก้อนอิฐดังกล่าว ซึ่งผู้มีฐานะอาจใช้ปูนสอและโบกปูนกับอิฐในส่วนที่เลยจากผิวดินขึ้นมาแล้วก็ย่อมทำได้ ในระยะหลัง เมื่อมีผู้ทำท่อซีเมนต์สำเร็จรูปขาย ชาวบ้านนิยมซื้อท่อซีเมนต์ดังกล่าวไปใช้แทนการกั้นดินถล่มโดยใช้วัสดุในท้องถิ่น เพื่อเป็นการเตือนความทรงจำ บางท่านเมื่อโบกปูนที่บ่อน้ำแล้ว ก็มักจะเขียนบอกวันเดือนปีในการสร้างบ่อน้ำนั้นไว้ด้วย

ทั้งนี้ ในการก่ออิฐดังกล่าว มีตำราแบบโบราณไว้ด้วย ว่าการก่ออิฐจะเริ่มก่อจากข้างล่าง แต่ก่อนที่จะก่อมักวางไม้รองอิฐเป็นรูปสี่เหลี่ยมไว้ก้นบ่อที่เรียกว่า แม่ชีไฟ (อ่าน – แม่จีไฟ) ซึ่งแต่ละด้านมักจะลงอาคมไว้และอาจมีหลายตำรา ตัวอย่างเช่นตำราของพ่อหนานเป็ง ไชยวงศ์ บ้านโป่งน้อย ตำบลสุเทพ อำเภอเมือง จังหวัดเชียงใหม่ ให้ลงอาคมไว้สี่ด้าน ด้วยคาถา “ตุ๊สี่ต๋น” (พระสี่รูป) คือ

ทุ สะ นิ มะ
ทุ มะ สะ นิ
ทุ นิ มะ สะ
ทุ สะ มะ นิ

ซึ่งเขียนเป็นอักษรล้านนาได้ดังรูป







หลังจากนั้นจึงเริ่มก่ออิฐขึ้นโดยรอบเพื่อกันการพังทลายของดินรอบบ่อ การก่ออิฐโดยปกติจะก่อตามขนาดความกว้างของบ่อรวดเดียวถึงปากบ่อ แต่บางบ่อมีความลึกมากจึงต้องขยายความกว้างส่วนบนออกอีกขยักหนึ่ง โดยขยายออกประมาณ ๑ คืบ บ่อลักษณะนี้เรียก “น้ำบ่อสองตอน” เมื่อก่อเสร็จจะวาง
“ฅวักธรณี” คือกระทงใบตองใส่อาหาร ข้าวตอกดอกไม้ บอกกล่าวขอให้แม่พระธรณีเจ้าที่รักษาบ่ออย่าให้น้ำมีพิษมีภัย จากนั้นจึงตกแต่งบริเวณปากบ่อคือทำความสะอาด ลาดเทด้วยปูนที่เรียก สะทาย (อ่าน –
สะตาย) ให้เรียบร้อยเพื่อกันน้ำย้อนคืนลงบ่อ

เฉพาะบริเวณใกล้บ่อชาวบ้านมักจะทำลานที่ยกสูงขึ้นจากระดับดินเล็กน้อยไว้รอบบ่อน้ำ เพื่อป้องกันมิให้น้ำจากพื้นดินไหลกลับลงไปในบ่อ ลานนั้นอาจเป็นลานดินอัดแน่น ลานที่ใช้อิฐเรียง หรือลานอิฐโปกปูนก็ได้ ซึ่งย่อมขึ้นกับสถานภาพทางเศรษฐกิจเป็นสำคัญ และบนลานรอบน้ำบ่อนี้ อาจใช้เป็นที่ดำเนินกิจกรรมในบ้านได้หลายประการ เช่น ใช้เป็นที่ซักผ้า ใช้เป็นที่ล้างภาชนะจำนวนมากหลังจากงานบุญ ใช้เป็นที่อาบน้ำของเด็ก ๆ หรือพ่อเฒ่า แม่เฒ่า หรือใช้เป็นที่นั่งพักผ่อนก็ได้เช่นกัน

นอกจากนี้เพื่อเป็นการป้องกันวัสดุต่าง ๆ มิให้ตกลงไปในบ่อน้ำ ชาวบ้านอาจทำฝาปิดด้วยวัสดุต่าง ๆ คือบ่อที่เป็นบ่อสาธารณะหรือบ่อน้ำในวัดนั้น ก็มักจะน้ำบ่อแบบมีหลังคาคลุม และมีหลุกคือกว้านสำหรับตักน้ำขึ้นมาจากบ่อ

ทำเป็นโรงคลุมบ่อน้ำนั้นไว้ บางแห่งอาจใช้ไม้กระดาษทำเป็นฝาปิดบ่อ หรือสานไม้ไผ่ขัดแตะปิดบ่อของตนตามกำลัง

วิธีการนำไปใช้

การนำน้ำขึ้นจากบ่อมาใช้โดยทั่วไปมี ๓ วิธี ได้แก่

๑. ใช้เชือก โดยผูกเชือกกับภาชนะตักน้ำจากบ่อที่เรียก “น้ำถุ้ง” ตักน้ำจากบ่อขึ้นมา
๒. ใช้หลุก คือใช้กว้านหรือล้อหมุนที่เรียก “หลุก” ปั่นเชือกที่ผูกน้ำถุ้งตักน้ำจากบ่อขึ้นมา
๓. ใช้แร้ว คือใช้คันโพง เบ็ดโพง หรือเบ็ดวง ซึ่งหมายถึงคันสำหรับถ่วงน้ำหนักเพื่อให้เบาแรงในการใช้น้ำถุ้ง (โพง) ตักน้ำจากบ่อ


การดูแลรักษา

บริเวณรอบ ๆ น้ำบ่อ ต้องรักษาให้สะอาดเสมอ พร้อมทั้งคอยดูแลมิให้น้ำข้างบนไหลซึมลงบ่อ กรณีที่ยังไม่ใช้หรือเลิกใช้ต้องปิดปากบ่อด้วยฝาหรือแผ่นกระดานให้มิดชิดเพื่อกันธุลี ใบไม้ หรือสิ่งของที่จะตกลงไปในบ่อ ที่สำคัญจะต้องชักเอาน้ำและสิ่งตกค้างในบ่อหรือก้นบ่อออกอย่างน้อยหนึ่งปีหรือสองปีต่อครั้ง เพื่อให้บ่อสะอาดควรแก่การบริโภค การชักน้ำออกเพื่อทำความสะอาดนี้เรียกว่า “ลางน้ำบ่อ”

ความเชื่อเกี่ยวกับน้ำบ่อเก่า

๑. การถม
น้ำบ่อที่ขุดใช้กันมานาน กรณีที่เลิกใช้ไม่ว่าจะเลิกใช้ทันทีหรือทิ้งให้ร้างมานานที่เรียกว่า “น้ำบ่อห่าง” จะถมโดยพลการไม่ได้ ด้วยมีความเชื่อว่าจะเกิดความอัปมงคลที่เรียกว่า “ขึด” เข้าข่ายในตำราขึดคือ “ถมสมุทร” ความอัปมงคลจะมีมานานาประการ และที่เชื่อกันทั่วไปคือจะทำให้ตาบอด ฉะนั้นจึงต้องมีพิธีกรรมแก้ขึดก่อนที่จะทำการถมต่อไป

พิธีกรรมดังกล่าวคือการ “สูตรถอน” หมายถึงการนิมนต์พระมาทำการสวดมนต์เพื่อถอดถอนเอาบ่อคืนจากพญานาคและแม่พระธรณี อีกนัยหนึ่งก็เพื่อถอนเอาขึดทั้งมวลออกเสียก่อน โดยมีขั้นตอนดังนี้

๑. เตรียมเครื่องพลีกรรม ได้แก่
- ด้ายดิบ (สายสิญจน์)

- สะตวงใหญ่ (กระทงหยวก) กว้างประมาณ ๒ คืบ จำนวน ๑ กระทง ใส่ข้าวปลาอาหาร ผลไม้ เมี่ยง หมากพลู บุหรี่ อย่างละ ๑๒

- สะตวงเล็ก กว้างประมาณ ๑ คืบ จำนวน ๔ กระทง ใส่ข้าวปลาอาหาร ผลไม้ เมี่ยง หมากพลู บุหรี่ อย่างละ ๔

- เตรียมขันตั้ง (กำนล) ใส่กรวยดอกไม้ ๔ กรวย กรวยหมากพลู ๔ กรวย ข้าวเปลือก ๑ กระทง ข้าวสาร ๑ กระทง ผ้าขาวผ้าแดงอย่างละชิ้น เทียนเล่มบาท ๑ คู่ เทียนเล่มเฟื้อง ๑ คู่ เทียนน้อย ๔ คู่ ข้าวตอกดอกไม้

- น้ำส้มป่อย ๑ ขัน

๒. แผ้วถาง ปัดกวาดบริเวณให้สะอาด
๓. วางสะตวงใหญ่ใจกลางปากบ่อ โดยอาจใช้ไม้แผ่นพาดปากบ่อพอวางได้
๔. วางสะตวงเล็กบนพื้นดิน ๔ มุมของปากบ่อ
๕. ปักเสาล้อมรอบน้ำบ่อ ๔ ด้าน แล้วล้อมด้วยด้ายสายสิญจน์
๖. โยงสายสิญจน์จากสะตวงใหญ่ลงสู่กระทงเล็กทั้ง ๔
๗. นิมนต์พระสงฆ์ ๔ รูปมาสวดถอน โดยมีพิธีคือ
- จุดเทียน ๑ เล่ม ธูป ๑ ดอก ทุกสะตวง
- พระสงฆ์ผู้เป็นประธานทำพิธี “โยงขันตั้ง” ระลึกถึงครูอาจารย์
- พระสงฆ์สวดมนต์ตามบนสูตรถอน แล้วดับเทียนธูปทั้ง ๔ ด้าน
- พระผู้เป็นประธานร่ายมนต์ถอนสะตวงใหญ่
- ยกสะตวงทั้งหมดออกจากบริเวณแล้วนำไปไว้นอกเขตรั้ว
- พระสงฆ์สวดชยันโตและมนต์อันเป็นมงคล ประพรมน้ำส้มป่อย
- ถวายปัจจัย พระสงฆ์อนุโมทนาเป็นเสร็จพิธี
เมื่อกระทำการสูตรถอนแล้วจะถมทันทียังมิได้ ต้องคอยกวาดขยะมูลฝอยลงไปเรื่อย ๆ ทุกวันจนกว่าจะตื้นเขินและเต็มไปในที่สุด จึงจะพ้นขึด

๒. การล้าง

น้ำบ่อเก่าที่เจ้าของไม่ใช้แล้วทิ้งไว้เป็น “น้ำบ่อห่าง” จะถมก็ไม่ถม ปล่อยให้ทิ้งไว้หมักหมมอยู่ ทำให้น้ำเน่าเสีย กรณีนี้เชื่อกันว่าหากมีการล้างให้สะอาดแล้วสถาปนาขึ้นใหม่ จะได้อานิสงส์หลายประการ เช่น หายขาดจากโรคภัย ได้โชคลาภ มีความเจริญทางด้านหน้าที่การงาน เป็นต้น การล้างน้ำบ่อในลักษณะนี้ต้องมีการสูตรถอนและทำบุญตามพิธีดังกล่าวข้างต้น เช่นกัน

๓. การปิดปากบ่อ

น้ำบ่อจะใช้อยู่หรือเลิกใช้ก็ตาม ต้องไม่ปิดปากบ่อถาวรโดยเด็ดขาด เพราะโบราณถือว่าเป็นการ
ปิดตาธรณี หากมีความจำเป็นต้องปิดก็ต้องเปิดช่องไว้สักแห่งหนึ่ง มิเช่นนั้นจะเกิดความอัปมงคลที่เรียกว่า ขึด

แหล่งน้ำที่ขุดสร้างขึ้นเพื่อนำมาบริโภคใช้สอย เป็นของควบคู่กับวิถีชีวิตของมนุษย์มาแต่โบราณกาล ความผูกพันผนวกกับพื้นฐานทางวัฒนธรรมมักก่อให้เกิดเทคนิควิธี พิธีกรรมตามความเชื่อติดตามมา แม้กาลเวลาจะล่วงเลยไปอย่างไร สังคมจะแปรเปลี่ยนขนาดไหน สิ่งที่น่าสังเกตในปัจจุบัน แม้ความสำคัญของน้ำบ่ออาจลดน้อยลงเพราะมีการขุดเจาะน้ำบาดาลมาใช้หรือไม่ก็ใช้เครื่องปั๊มน้ำดูดจากบ่อเดิมมาใช้ในระบบเดินท่อเปิดก๊อกก็ตาม การขุดเจาะหาแหล่งน้ำก็ยังพยายามให้อยู่ในทิศที่ถือว่าเป็นมงคล ยังมีการบนบานขอน้ำ มีการแก้บนเมื่อพบสายน้ำ การปิดปากบ่อเพื่อใช้ปั๊มน้ำยังต้องมีช่องระบาย (เพื่อมิให้ต้องขึด) การถมและล้างน้ำบ่อเก่ายังมีพิธีสูตรถอน ร่องรอยการปฏิบัติเช่นนี้ ถือเป็นสิ่งบ่งบอกความสำคัญของน้ำบ่อที่น่าจะมีต่อวิถีชีวิตของชาวล้านนาไปอีกนาน


สนั่น ธรรมธิ
สำนักส่งเสริมศิลปวัฒนธรรม
มหาวิทยาลัยเชียงใหม่
(ภาพประกอบโดย เสาวณีย์ คำวงค์)
​

</TD></TR></TBODY></TABLE>

http://www.thainews70.com/news/news-culture-sanon/view.php?topic=78

 

สนั่น ธรรมธิ....
เป็นอะไรกับสนั่น ZZ ครับเนี่ย..
ขอบคุณคุณสนั่นมากครับเรื่องวิธีหาน้ำ
เห็นจะมาซุ้มบอลกันอีกใช่มั๊ยครับ
งานนี้สนั่นแน่ๆ

 

ไปครับผ๊ม

ภาระกิจ...(ที่ไม่รู้ว่าจะสำเร็จกี่ส่วน)

1. ติดตั้งสปอร์ตไลท์ที่ถอดออกมา
2. เช็คเสาอากาสวิทยุและแก้เสาที่เอียง
3. สำรวจพื้นที่บริเวณเขาเจดีย์องค์ที่ 9 ดูพื้นที่ตั้งรีพีตเตอร์ (วัดความสูง,ดูระยะขึงสลิง,การขนส่งอุปกรณ์)
4. ปรับปรุงพื้นที่สถานปฏิบัติธรรมหลังซุ้มบอล









++++++++++++++++++++++

ไฟล์ MP3 งานสัมมนา

++++++++++++++++++++++

 

​

พูดถึงบ่อน้ำแล้วนึกถึงซามาร่าในเรื่องเดอะริงอะคะ เพิ่งได้ดูภาคสองมา น่ากัวๆๆ

 

แหม...เข้ากันซะไม่มี....555

 

ดูเรื่อง "เดอะริปปิ้ง"ด้วยนะคุณตู่ เรื่องภัยพิบัติจากโรคระบาด..
มีเกร็ดเรื่องอียิปล่มสลายด้วยภัยทั้ง 10 อย่างที่ระบุในไบเบิ้ลด้วย
เรื่องซาตานในคราบเด็กผู้หญิง..สนุกใช่ย่อยครับเรื่องนี้..เกี่ยวกันมั๊ยเนี่ย !