เตรียมตัวให้พร้อม!มันกำลังมา แจ้งข่าวสารการชำระโลก

ผู้ระลึกชาติได้ต้องมีภูมิธรรมชั้นไหน
ชั้นโลกีย์ฌาน ก็สามารถระลึกชาติได้ เพราะจุตูปปาตญาณเป็นธรรมสาธารณะ พระอริยเจ้าหรือผู้มีฌานโลกีย์ก็สามารถระลึกชาติได้ แตกต่างมากน้อยขึ้นอยู่กับวาสนาบารมีของแต่ละชั้นภูมิเท่านั้น เปรียบเทียบกระจกมัว มองเห็นเงาตนเองและผู้อื่นไม่ชัดเจน กระจกใสมองเห็นเงาของตัวเองและผู้อื่นได้ชัดเจน พระอรหันต์แต่ละท่าน ระลึกชาติได้เท่ากันหรือไม่?

"ได้ไม่เท่ากัน ขึ้นอยู่กับวาสนาบำเพ็ญมา...

พระพุทธเจ้าระลึกชาติประมาณมิได้...เพราะพระองค์สร้างบารมีมามากกว่าสาวกทุกรูป"

พระอรหันต์ยุคกึ่งพุทธกาล ไม่มีใครสามารถระลึกชาติได้มากเท่ากับพ่อแม่ครูอาจารย์มั่นของเรา องค์ท่านหลวงปู่มั่นระลึกชาติตนเองและสัตว์โลกได้มากถึง หนึ่ง "อสงไขย" เนื่องจากวาสนาบารมีองค์ท่าน สร้างมาในสาย "พุทธภูมิ"

หลวงปู่ชอบ ฐานสโม

 

**หลวงปู่เทสก์ เทสรังสี พูดถึง "เรียนปริยัติ ก็ต้องปฏิบัติ จึงจะรู้ของจริง ไม่ใช่รู้ในตำรา"

..... ถ้าหากผู้ใดเรียนแล้วถึงบัญญัตินั้นไว้ไม่ไปปฏิบัติ ผู้นั้นไม่มีวันจะถึงปฏิเวธหรอก เหตุเพราะความถือธรรมคำสอนองพระพุทธเจ้าถือแล้วไม่ถึงความจริง ต้องทิ้งตำราเสียก่อน อันที่เรียนมาต้องวางเสียก่อน แล้วจึงค่อยปฏิบัติ เมื่อรู้แจ้งเห็นจริงแล้วจึงค่อยเอาตำรามาเทียบเคียง ตกลงว่า ตำรานั้นเมื่อปฏิบัติจริงๆ จังๆ แล้วต้องทิ้งเก็บเข้าตู้เลย ต่อเมื่อเกิดปฏิเวธแล้วจึงค่อยเอามาอ่านจึงค่อยเข้าใจ

ผู้เรียนปริยัติมีความรู้กว้างขวาง เฉลียวฉลาด สามารถพูดได้ฉะฉานชัดเจนเพราะเรียนคำพูด..

ส่วนนักปฏิบัติไม่ค่อยฉะฉาน แต่ว่าพูดของจริง ตามความเป็นจริง..

 

หน้าเพรียว ๆ ค่ะ ไม่มีการเสริมเติมแต่ง

 

ภาพลวงตา.
สัมผัสของจริง.
ก็สิ้นสงสัย.
แต่ภาพลวงใจนี่.
แก้ยากกว่าภาพลวงตา.
หลายเท่านัก.

 

อยากทราบอายุหรือคะ 47 ปีค่ะ

 

แต่อย่าดูตัวจริงนะคะ....ใครเห็นก็อยากเบือนหน้าหนี
เพราะในอดีตที่ผ่านมาเป็นผู้มากด้วยอารมณ์
จิตสร้างรูปในปัจจุบันไว้มาก จนลบเลือนภาพดีงามในอดีต
แต่ก็ได้เห็นและตั้งจิตไว้แล้วค่ะว่า....จะนำภาพในอดีตคืนมา ไม่รู้ว่าชาตินี้จะทันไหม

หากฝึกสติไว้จะเห็นรูปภายในของตนเองค่ะ
ปัจุจุบันเป็นเช่นไร...ย่อมส่งผลถึงอนาคต
อนาคตไม่อยากขี้เหร่ ต้องเปลี่ยนนิสัยและอารมณ์ภายในค่ะ

 

https://palungjit.org/gallery/albums/finding-nemo.385/

#test

 

ภาพลวงตาเป็นยังไง...ภาพลวงใจก็ไม่ต่างกัน...ใช้ตาใจดูสิเดี๋ยวก็เห็นเอง

ลืมตาทำให้มองเห็นภาพ...

ลืมใจทำให้มองเห็นมายา...

 

ท่านลองไปฝึกจับอากาศเป็นอารมณ์ดูนะ...คือเพ่งอากาศใกล้ๆลูกตาเรานี้แหละ...จำความรู้สึก จำอาการที่เกิดกับร่างกายไว้...แล้วหลับตาลงโดยที่ความรู้สึกและอาการนั้นยังคงที่เหมือนเดิม

ถ้าทำได้ทำเป็นจนคล่องจนชำนาญแล้วมันจะเป็นฌาน...ที่เรียกว่า "อากาสานัญจายตนฌาน"

 

เมื่อทำได้คล่องแล้วค่อยไปต่อ...อย่าติดอารมณ์ฌานล่ะ..

 

@ พอยอตอพร่ำเพ้อเสนอไข
วัยเจ้าปานใดใยเจ้าไม่เสสรวญ
จนจิกยิ้มใจอ่อนว่อนงัดภาพลับลวง
อีกทั้งชวนฝันหาวัยสี่เจ็ดน่าระมะพยาตี

@ โอ้ว่าสุดท้ายช่างร้ายนัก
พอทราบชัดเลยสามแปดเกินเรียกพี่
รีบทำห่อมกฮวกไปฝากป้าในทันที
อ้างมายีมายาซบซ่านคว้าบุญมือ

 

เหมือนใครหว่า...

 

เล่าปังอาจารย์ท่านอยู่คลอง10 ปทุมธานี..ใช่เปล่า เห็นท่านนีโอว่าน่ะ

 

เห็นท่านไปคุยอยู่ห้องท่านปวีร์..ออกอารมณ์ฉุนพระในคลิปเลย...ฮามากตอนที่ว่าสอนสวนทางพระพุทธเจ้า5555

 

@ พอร่ำธรรมควันสำลัก
ใจกำหนัดทักรูปเหมือนใครหนอ
ก้นางเอกละครทรายสีเพลิงไงเกลอ
โหนกเนินสามอิ่มพริ้มอารยา ฮา ไม่เก็ท

 

ทุกสรรพสิ่งในโลกเป็นเพียงอาการ.. เป็นเพียงสภาวะ..

 

ภาษาคนในบ้านหลังคาแดง...ใครจะเข้าใจ..

 

ลืมใจ.
ลืมใว้.
ที่ไหนล่ะ.
มิน่าถึงไม่รู้เรื่อง.
กับคนอื่นเขา

 

อาการกับสภาวะ.
มิไช่หรือ.
ที่สอนให้รู้ว่า.
อะไรมันถูก.
อะไรมันผิด.

 

ใจตั้งอยู่กลางหน้าอก..ในภายใน..
จิตตั้งอยู่ท้องตรงจุดสิ้นสุดลมหายใจ..

กรรมฐานก็ฝึกรู้ที่ท้องตรงจุดสิ้นสุดลมหายใจนี้แหละ..

เมื่อจิตเคลื่อนออกจากฐานเรียกเจตสิก(เจตนา+สิกขา)..

จิตเคลื่อนจากฐานเมื่อไหร่เป็นกรรมเมื่อนั้น...จิตเคลื่อนขึ้นไปจับตัวสัญญาที่อยู่ตรงกลางหัว ในภายใน...แล้วสัญญาก็ส่งไปอดีตบ้าง_อนาคตบ้าง...แล้วปรุงแต่งอารมณ์ให้เป็นสุข เป็นทุกข์..

ถ้าจิตไม่เคลื่อนออกจากฐานก็ไม่มีการปรุงแต่ง..

ฐานของจิตอยู่ศูนย์กลางกายหรือจุดสิ้นสุดลมหายใจนั้นแหละ..